Մի հատ հին անիկդոտ կա է, էն որ քաղաքի ճամփին առավոտը էշերի ա հանդիպում, անիկդոտ պատմում, էշերը լուրջ-լուրջ նայում են վրեն ու շարունակում արածել:
Իրիկունը քաղաքից հետ գալուց տեսնում ա էշերը թավալ տալով հռհռում են:
Պարզվում ա՝ նոր են հասկացել անիկդոտի իմաստը..
Վրացիքի հետ կապ չունի երևի, պռօստը սաղից հետ ընկած էդ առաջին ալիքից հիշեցի...
Էջանիշներ