Շինարար-ի խոսքերից
Ինչի համար ֆեյսբուքից խուսափում էի, էդ էր: Մարդիկ սիրում են քարոզել, սովորացնել, բացատրել, իբր մենակ իրանք են հասկանում: Ասենք՝ ինձ կարիք չկա ասելու վեր ընգի տանը, որովհետև ես արդեն իսկ բնականաբար վերընգած եմ տանը, բայց քանի որ իրանք էլ են փակված, իրանց թվում ա, որ եթե ես անկեղծ ասեմ՝ արդեն հոգնեցի տանը վերընգած լինելուց, ուրեմն հերքում եմ վերընգնելու անհրաժեշտությունը, ուրեմն ես դավադրության տեսությունների ազդեցության տակ եմ, ուրեմն կիսուրի տապչկեքով խալաթով տնային տնտեսուհի եմ, ով չի հասկանում, բութ մասա ա, ինձ պետք ա բացատրել, սովետի ժամանակ խորթ տարր կորակեին ու կքշեին Սիբիր կամ գնդակահարության: Համակարգը տենց ա հասարակությանը հատկապես կիրթ հատվածի մի զգալի մասին իր գործիքը դարձնում: Չէ ախպեր ջան ինձ պետք չի սովորեցնել, որովհետև էն աղբյուրները որ դու կարդում ես, ես էլ եմ կարդում, պետք չի յուրաքանչյուրս մեր էջը դարձնեք լեռ ու մեզ մի նոր Հիսուս որ իր քարոզն ա անում: Ախր ծիծաղելի էլ ա նայվում: Բայց էդ տանը վերընգնելու անհրաժեշտությունը որևէ կերպ չի հերքում էն փաստը, որ ես հոգնել եմ, ու ցանկացած ոք ում ես ասում եմ՝ հոգնեցի արդեն էս վիճակից, ինձ պատասխանում ա՝ շատ կարևոր ա էս պահին, որ բոլորս ըմբռնումով մոտենանք և այլն, ինձ ավելի ա հոգնեցնում, ու իր ընկերակցությունից, իհարկե օնլայն ընկերակցություն նկատի ունեմ, ինձ ազատում եմ, անֆոլոու անելով: Օրինակ արդեն էդ նույն պատճառով ակումբից էլ սկսեց զահլաս գնալ:
Էջանիշներ