COVID19 - 2020 թվականի կորոնավիրուսը

[One_Way_Ticket]

ՈՒ մի հիմարագույն դիսկուսիա ծավալվեց, թե ինչքանով էր սույն արարքն անվնաս իրենց համար..
Խոսքի նենց ա, որ միշտ էլ լավ հարաբերություններ ենք ունեցել, լիքը կատակախառը խինդ ուրախություն ա եղել, տարբեր թեմաներով հաճախակի անկեղծանալու առիթներ և այլն, իսկ ստեղ՝ բա ախպեր բա օդի մեջ մնացած կաթիլային բակտերիաները, բա որ դրանք ֆռան մեզ կպնեն, բա մեր բաց ու անպաշտպան աչքերը, բա ֆլան-ֆստանը..
Այ մարդ՝ մինչև էս անտեր կորոնան փռշտացող կամ հազացող մարդ կյանքում չեք տեսե՞լ: Էն էլ՝ սեփական ափի մեջ..
Ինչ էլ վերաբերվում ա կովիդին՝ գոնե իմ դեպքում դրանից ունենալն ու չիմանալը բացառվում ա, որտև երեխուն պարբերաբար հիվանդանոցում թեստավորում են..

Չէ որ չէ ախպեր, ստեղ արդեն վտանգավոր ա, ցվրվենք տներով..

WTF նախ..
Թե բա՝ մարդկանց հոգեբանությունը էս պատմությունից շատ չի փոփոխվել...

Ես հույս ունեի էդ երևույթը դրական կողմից էլ տեսնել, որ մարդիկ սրանից հետո մի քիչ ավելի լավ պատկերացնեին, թե վիրուսային հիվանդություններն իրենցից ինչ են ներկայացնում, թեմայում էդ մասին գրել եմ էլ էն սկզբներում։ Բայց վերջերս բարեկամներիցս մեկի հետ էի խոսում, մեկ այլ բարեկամի մասին, ով իրեն լավ չի զգում, ասում է՝ մրսել է։ Մրսե՞լ, Հայաստանու՞մ, օգոստոսի՞ն։ Ասում եմ՝ ի՞նչ գիտեք, որ մրսել է, կարող է, օրինակի համար, կորոնավիրուս է կպցրել։ Բա թե չէ որ չէ, մրսել է։ Էդ մրսելը մարդկանց մեջ էնքան է արմատացած, որ նույնիսկ էս պանդեմիան չկարողացավ քաշել հանել։