Իմ մոտ էլ ա հավեսս կորում էս թեմայից արդեն, ուղղակի միաբերան ու միակողմանիորեն գլուխ յուղող բոլոր հանրահայտ ու հռչակավոր աղբյուրներին կասկածելու իրավունք կարծում եմ ունի ցանկացած մահկանացու, մանավանդ որ ըստ տարրական զգացողությունների ինչ-որ բան էն չի։
Օրինակ նույն էդ տվյալները հրապարակող CDC-ի կողմից հիվանդանոցներին իջեցված
հրահանգների մահվան պատճառը կարող է կորոնավիրուսը նշվել, նույնիսկ եթե հանգուցյալը չի տեստավորվել, բայց հատկանիշները մոտավոր բռնել են, ինչը նշանակում է, որ ասենք պնևմոնիայի հատկանիշներ ունեցած բոլոր հանգուցյալները ավտոմատ համարվելու են կորոնավիրուսից մահացած։ Նույն այդ կազմակերպության պատմական տվյալներում խոշոր թվեր կան սովորական գրիպից մահացությունների մասով, օրինակ
ասում է 2018-ի ձմռանը 80 հազար մարդ է Նահանգներում մահացել գրիպից։ Էս տարի կարող ենք ասել, որ գրիպը ահագին տոկոսով փոխարինվել է կորոնավիրուսով։
Քո ասածի վերաբերյալ․ Կարող ե՞նք խուճապն ու ստրեսը մտցնել հիվանդանոցների ծանրաբեռնվածության ու մահերի աճի պատճառների մեջ, թե՞ չէ։ իսկ կարող ե՞ս մի հատ անկողմնակալ ու աֆտարիծետնի վերլուծություն բերել, թե խուճապի ու ստրեսի էֆեկտը ինչքան համեմատելի է «մաքուր» վիրուսի էֆեկտի հետ հատկապես ծերերի ու ռիսկային խմբերի մոտ։
Էդ ո՞նց ստացվեց, որ լոքդաուն եղած ու առողջապահական զարգացած համակարգ ունեցող Նյու Յորքում 10000 մահ կա կորոնավիրուսից, իսկ Բանգլադեշում՝ 40, ու՞ր են լոքդաունին անպատրաստ, վենծիլյատորներ ու դիմակներ չունեցող թշվառ երկրների հազարավոր զոհերի ռեպորտաժներն ու էքսպոնենցիալ կորերը (նենց չի, որ փափագ ունեմ զոհեր տեսնելու, ուղղակի հետաքրքիր է, հույս ունեմ էսպես էլ կմնա)։
Վախտին եթե հիշում ես, ասում էիր, որ աշխարհը բինար չի, խաղաղության ու պատերազմի արանքում էլ վիճակներ կան, էդ ո՞նց ստացվեց, որ կորերը հարթեցնելը, մահճակալների ու վենծիլյատորների քանակն ու վերջապես վակցինացիան էս պարագայում հանկարծ դառան բինար ու ճիշտ հակադարձ համեմատական մահերի քանակին։
Մեջբերել
ivy-ի խոսքերից
մեկա էս ամենը մենակ աղմուկ ա, ինչը 31 էջ առաջ էլ էի ասում, ու կարծես մարդիկ արդեն սկսում են դա տեսնել․․․
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ