Էհ... դժար ա, դժար... թիկեթ ջան, նոր բիզնեսի համար, մանավանդ նորովի ստեղծվող ինդուստրիայում, ամենադժվար բաներից մեկը customer acquisition cost կոչվողն ա, երբ ամեն մի նոր հաճախորդ ձեռք բերելու գինը այնքան բարձր ա, որ այդ հաճախորդից սպասվող եկամուտով չի ծածկվում։ Իսկ այս պայմաններում այդ ծախսերը ահագին իջած են, հենց թեկուզ «նորմալ ուտելիք չլինելու» վիճակով, Տրիբունի ասած՝ whatever the fuck that means (մեկը ինձ պիտի վճարեն, որ ուզենամ նորմալ օրով գնամ դիսնեյլենդի ամբոխի մեջ ժամերով հերթ կանգնեմ ամեն մի ատրակցիոնի համար)։
Ու նորարարը ոչ միայն նա է ով խալաստոյ հրթիռով սպորտ մեքենա ա տիեզերք գցում, այլ նաև նա, ով իր աչքի դիմացինը կարում ա տեսնի։ Ու ստեղ ակումբում էլ Խուանիտոն մեռավ վիդեոչաթի մարդկանց կանչել, ինչքանո՞վ էր հաջողակ, բայց մի հատ թագապանիկա եղավ, մեկ էլ՝ հոպ, առանց Խուանիտո էլ վիդեոչաթ եղավ հերիք չի, հլը մի հատ էլ
մտածում են պարբերական talent show-ի վերածեն։ Ու նենց չի, էլի, որ ակումբցիների նույն պադյեզդում էին բոլորը ապրում, ու հիմա նորմալ սնունդի բացակայության պատճառով են ստիպված օնլայն վիդեոսոսինձ զխտկվել... բարեկամներս, սովորեք քթներիդ տակինները նկատել
Ծլնգ-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ