եսիմ․․․․
դժվարանում եմ առավոտյան արթնանալուց, ու հասկանալուց որ կողքս չես ․ .......չեմ ուզում էլ սենց
էդ ընթացքը նենց երկարա տևում, մինչև ուղեղս ընդունի, որ էս անտերը մի տարիա նոռմալ երևույթա․․․․․
անընդհատ ինքս իմ հետ պայքարի մեջ եմ․․․․․․․․
հոգնել եմ անընդհատ պատկերացնելուց․․․․․․
ոչ լիարժեք ուրախ լինելուց․․․․․
մեկ մեկ ներսս նենց ուժեղ ամեն ինչ կծկվումա, փոքրանում․․․․․
չգիտեմ․․․
քեզ ուժեղ գրկելու կարոտով եմ արթնացել, էնքան ունեմ կարիքդ չես էլ պատկերացնում...........
Մեջբերել
Էջանիշներ