դու՜
մեկումեջ պայքարում եմ մեջիս կարոտի դեմ....
մեկ մեկ մտածում եմ, ջանդամ է, պետքա ասեմ, մեջ չքցեմ, սխալա, ձևա ցույց չտալը, ու ասում եմ....դժվարությամբ, բայց ասում եմ
իհարկե ուրախ եմ , որ եթե կարող եմ զգալ կարոտ, ուրեմն դեռ ապրում եմ.
գիտես ինչ եմ նկատել, որ ամենաանհարմար պահերին քո մասին մտածելը ադրենալինա
ես չգիտեմ ոնց ես արել, ոնց էս կարողացել մեջս էն ամենանծանոթ զգացումներն էլ արթնացնել, բայց անգամ մտածելը մեջս ամեն բան տակնուվրա է անում.....
մի բանի համար եմ ուրախ, որ աշխատում եմ.............. որ ուղեղս բավականին ծանրաբեռնված է լինում, չմտածելու, չվերհիշելու,ու չտանջվելու համար...
աշխատանքից տուն գնալիս մեկ մեկ շաատ ուժեղ կարիքդ զգում եմ,բայց ես գիտեմ, ինչ էլ լինի իմն էս, ուր էլ լինես, ինչքան էլ հեռու լինենք իրարից , մեր երկուսի համար մի լույս բացվելու է, որովհետև եթե Աստված տվել է մեզ այս ուղին, ուրեմն հավատացել է, որ կանցնենք, կհաղթահարենք, ու տալու է ավելի մեծ երջանկություն , քան ապրել ենք .....
նենց կգրկեի քեզ.....
Մեջբերել
Էջանիշներ