Քանի որ էլ դժվար կարենամ երկար բարակ գրեմ ու քանի Ջոկերից խոսք գնաց մի երկու բառ ասեմ ու գնամ ։Ճ
Որպես առանձին ֆիլմ հավանել եմ,Խոակինը խզարաշվիլի էր անում,ցնդելու դրվագներ կային,հետն էլ Taxi Driver-ի տակն էին մնացել ։Դ Իսկ որպես Ջոկեր մեղմ ասած չդզեց ինձ,քանի որ Ջոկերը կարար ունենար 8մլդ նախապատմություն,բայց երբ իրեն վերագրում ես կոնկրետ մեկը ինքը նվաստանում դառնում է չոր ու ցամաք քաք,իհարկե էս առաջին Ջոկերը չի նախապատմությամբ,բայց ինձ համար նախապատմությամբ Ջոկերը կորցնումա սաղ գաղափարը էդ թույն կերպարի,եթե Ջոկերի մասին չլիներ միգուցե ավելի շատ հավանեի ֆիլմը,իսկ Հիթի Ջոկերի հետ համեմատություն չարժի անել,էն վաշյէ ուրիշ գործ է ու անգերազանցելի )
Կայֆը հենց էդ ա, որ սա չեն ներկայացնում որպես ՃԻՇՏ նախապատմություն։ Սա նախապատմություններից մեկն ա, ու նենց ա ներկայացված, որ կարող ա սկի ոչ էլ նախապատմություն ա։ Այլ լրիվ մի հիվանդի երևակայության արդյունք ա, որը ընդամենը զուգահեռներ ունի կոմիքսային Ջոկերի հետ։ Ոնց ուզենք կարանք ընկալենք։ Հիթի Ջոկերը հենց կոմիքսայինն ա, ընտեղ ոչ մի այլակարծության տեղ թողած չի։ Իսկ ստեղ քո ձեռն ա։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Կանոնն էն ա, որ Ջոկերը կոնկրետ մի նախապատմություն չունի: Ջոկերի դեպքում անցյալը կարևոր չի: Ու էդ էնքան հետաքրքիր մեկնաբանությունների տեղ ա թողնում, մի օր էդ էլ կգրեմ : «Կոմիքսային» Ջոկերն էլ ա հարաբերական հասկացություն, էնքան տարբերակներ ու մեկնաբանություններ կան: Նույն Հիթ Լեջերի Ջոկերը, ամենայն հավանականությամբ, պատերազմի վետերան ա, ոչ թե, օրինակ, թունաքիմիկատներով լի լիճն ընկած ինժեներ:
DIXIcarpe noctem
Այ հիմա, որ ասել եմ չեմ տանելու, որովհետև "բլա-բլա-բլա", էլ ավելի ա ուզում։ Ի դեպ, ինքը սարսափ կինոներ նայում ա, նույնիսկ՝ եթե չասեմ հաճույքով, ապա հետաքրքրությամբ, բայց ինչքան հասկանում եմ՝ սա սարսափ չի, այլ ինչ-որ ուրիշ բան, որ ինձ էլ սկսեց ավելի հետաքրքրել։ Երևի կգնամ էս շաբաթվա մեջ ու եթե տպավորի, կգրեմ տպավորությունս էստեղ։
Աթեիստ (30.10.2019)
Չգիտեմ՝ 14 տարեկանին ինչքանով արժի սա նայել: Տարիքային ռեյտինգները մի կողմ․ կինոն հետաքրքիր ա երկու տեսակի մարդկանց․
1. Շատ լավ դերասանական խաղն ու սինեմատոգրաֆիան գնահատող կինոսիրողներին, ովքեր նաև հեռու չեն կերպարի խորքային վերլուծություններից ու կարող են զուգահեռներ տանել էսօրվա աշխարհի հետ:
2. (սա իրականում հենց էս կինոյի իսկական աուդիտորիան ա)․ DC-ի ու հենց Ջոկերի իսկական ֆանատներին, ում համար էս կինոն գանձ ա: Պետք ա ահագին լուրջ բեքգրաունդ ունենալ՝ կինոն լրիվ գնահատելու համար: Մեջը լիքը հղումներ ու ակնարկներ կան: Առանց իմանալու, թե նույնիսկ Թոմաս Ուեյնն ով ա, Գոթեմն ինչ ա, Ջոկերը հետո ինչ ա անում ու դառնում ու էլի լիքը սենց բաներ, լիքը բան եք կորցնելու կինոյում:
Եթե DC-ի ֆան ա ու լիքը կոմիքս ա կարդացել, կինո, մուլտ ու սերիալ նայել, գուցե դուր գա:
Իրականում ահագին բան ունեմ ասելու էս կինոյի մասին, ժամանակ չեմ գտնում: Ինձ համար 10/10 կինո էր: Չեմ հասկանում էն մարդկանց, ովքեր գնացել են՝ ինչ-որ «ուժեղ» հոգեբանական դրամա, արթհաուզ, դարի գլուխգործոց կամ եսիմինչ նայելու, տվայտվելու ու հուզվելու ակնկալիքով ու հետո ասել են «դե՜, եսիմ, թույլ էր մի տեսակ, ինձ բան չասեց»: Եթե չի ասել, ուրեմն քեզ չի ուղղված ասելիքը:
Նույն կերպ չեմ հասկանում էն մարդկանց, ովքեր գնացել են՝ հերթական սուպերհերոսական բլոկբաստեր նայելու ակնկալիքով ու դժգոհ են մնացել: Էս տենց կինո չի, բացարձակ: Ստեղ թիկնոցով աստվածներ չկան, օդում թռնելով չեն ծեծում իրար: Եթե ակնկալում եք, որ սուպերհերոսների ատրակցիոն եք նայելու, էլի հիասթափվելու եք, մի գնացեք:
Մի օր չեմ ալարի, կգրեմ՝ Ջոկերը ինչու ա էդքան հետաքրքիր կերպար, ու ինչ հետաքրքիր էր իր օրիջինի հենց էս մի տարբերակը:
Խոակին Ֆենիքսը իդեալական ա խաղում: Սատկացնում ա ուղղակի:
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 29.10.2019, 23:57:
DIXIcarpe noctem
Ես առաջին կատեգորիայի մեջ եմ փաստորեն, բայց ինձ մի քիչ հուշել էին նախա և հետպատմությունների մասին (որոնք չեմ նայել երբեք, տեղյակ չէի), ու հղումային լուծումներն ահագին հետաքրքիր էին։
Ի դեպ, մի հարց․ Ջոկերի վերջին խոսքը հոգեբույժին, իր արած հումորի հետ կապված՝ "you wouldn't get it", դուք ո՞նց եք հասկացել։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ