Jarre-ի խոսքերից
4) ՀԱՇՎԻ ԱՌՆԵԼ ԷՊՈԽԱՆ ԵՐԲ ՆԿԱՐԱՀԱՆՎԵԼ Է ՖԻԼՄԸ
Կան կինեմատոգրաֆի շեդեվրներ, որոնք էսօր նայելով ոչ մի արտառոց բան չենք նկատի։ Բայց հենց հաշվի առնենք էպոխան, թե երբ է նկարահանվել, ինչով է դա եղել նորամուծություն այն ժամանակ, ինչ նոր տեխնիկական հնարքներ են գործածվել, որոնք այն ժամանակ ուղղակի գոյություն չի ունեցել և այլն։ Օրինակ, եթե վերցնենք Le Voyage dans la Lune-ը (Ճանապարհորդություն դեպի լուսին), որը նկարահանել է Ջորջ Մելյեն 1902 թվականին, ապա ժամանակակից կինեմատոգրաֆի տեսանկյունից նայելով կարելի է մի լավ ծիծաղել ֆիլմի վրա։ Բայց այն ժամանակվա համար դա ուղղակի ֆանտաստիկայի վերջն էր։ Դա իրական հեղափոխություն էր։ Կամ օրինակ Լումիեր եղբայրների L'arrivée d'un train en gare de La Ciotat, որը անգլերեն, ռուսերեն թարգմանվել է կարճ, մոտավորապես՝ «Գնացքի ժամանումը»։ Դա հիմիմկվա տեսանկյունից նայելով ոչինչ է, ծիծաղելի է։ Բայց դա հենց էն 50 վայրկյանանոց ֆիլմն է, որը հանդիսատեսը տեսնելիս, ըստ լեգենդի, ըստ պատմության, խուճապահար, պանիկայի մեջ ընկելով փախել են ցուցադրման վայրից։ Իհարկե էս բերածս օրինակները կարելի է դիտարկել որպես ծայրահեղություններ, բայց հատուկ եմ տենց արել, որ հասկանալի լինի ասածիս իմաստը։ Կարելի է շատ օրինակներ բերել։
Էջանիշներ