Մեծանալու մասին

[ivy]

Մեծանալս զգում եմ, օրինակ, նրանից, որ հիմա գրեթե միշտ ունեցածս գնահատելու խոր գիտակցում ունեմ ու մի տեսակ շնորհակալ եմ էն ամենի համար, ինչ ունեմ, ինչ ձեռք եմ բերել, ընդհանրապես կյանքիս ամեն մանրուք գնահատում եմ ու փորձում հնարավորինս վայելել ու պահպանել::

Հետաքրքիր է, ինձ մոտ հակառակն է. ինչքան մեծանում եմ, էնքան «ունենալն» անկարևոր է թվում: Ինչ էլ որ հասկանանք էդ բառի տակ: Տուն-տեղ, դիրք, կարիերա, հարաբերություններ կամ ուրիշ մի բան...
Ամեն ինչ հոսում է, ամեն ինչ անցողիկ է, ու լավն էլ դա է:

[Տրիբուն]

Էս ինչ փիլիսոփայորեն եք սաղդ մեծանում։ Ես տարիքի հետ մենակ սկսել եմ ուժեղ խըռըցնել, մնացած սաղ նույնն ա։

[ivy]

Էս ինչ փիլիսոփայորեն եք սաղդ մեծանում։ Ես տարիքի հետ մենակ սկսել եմ ուժեղ խըռըցնել, մնացած սաղ նույնն ա։

Բա փոր չե՞ս գցել՝ հայ տղամարդուն վայել: Եթե չէ, ուրեմն դեռ կարգին չես մեծացել, խռռացնելով չես խաբի:

[StrangeLittleGirl]

Հետաքրքիր է, ինձ մոտ հակառակն է. ինչքան մեծանում եմ, էնքան «ունենալն» անկարևոր է թվում: Ինչ էլ որ հասկանանք էդ բառի տակ: Տուն-տեղ, դիրք, կարիերա, հարաբերություններ կամ ուրիշ մի բան...
Ամեն ինչ հոսում է, ամեն ինչ անցողիկ է, ու լավն էլ դա է:

Հըմ, լավ չի, լավ չի։
Իրականում էդ տուն֊տեղ, կարիերա֊բան սաղ սուտ են, բայց մտերիմ հարաբերությունները կարևոր են հետագայի համար։ Թե չէ սաղ կյանքներս ջահել չենք մնալու։

[Տրիբուն]

Բա փոր չե՞ս գցել՝ հայ տղամարդուն վայել: Եթե չէ, ուրեմն դեռ կարգին չես մեծացել, խռռացնելով չես խաբի:

Քեզ ոնց ա դուր գալիս, փորով թե ՞ առանց

[Վիշապ]

Քեզ ոնց ա դուր գալիս, փորով թե ՞ առանց

Նորմալ թեմա էր։
И тут пришел поручик Ржевский и все опошлил ։Ճ

[Տրիբուն]

Նորմալ թեմա էր։
И тут пришел поручик Ржевский и все опошлил ։Ճ

Ապեր, էտ ուղիղ պատասխանից խուսափելու ձև էր ոչ մի պոշլիություն չկար:

Իսկ հիմա իրավիճակը հարթելու համար պիտի խոստովանեմ, որ հա, բլին, համ էլ փոր եմ քցել: Սաղ կյանքս ջինսերս W32 ա եղել, հիմա W34-ը զոռով եմ քաշում: Բայց մեկա վրից գոտի եմ կապում. Էտ արդեն իմիջի հարց ա .... ու slim fit ... դե գնա:

[Վիշապ]

Ապեր, էտ ուղիղ պատասխանից խուսափելու ձև էր ոչ մի պոշլիություն չկար:

Իսկ հիմա իրավիճակը հարթելու համար պիտի խոստովանեմ, որ հա, բլին, համ էլ փոր եմ քցել: Սաղ կյանքս ջինսերս W32 ա եղել, հիմա W34-ը զոռով եմ քաշում: Բայց մեկա վրից գոտի եմ կապում. Էտ արդեն իմիջի հարց ա .... ու slim fit ... դե գնա:

Փորն ու խռռացնելը դզվող խնդիրներ են բրո։ Եթե իհարկե դրանք պրոբլեմ ես համարում ։Ճ

[Ուլուանա]

Հետաքրքիր է, ինձ մոտ հակառակն է. ինչքան մեծանում եմ, էնքան «ունենալն» անկարևոր է թվում: Ինչ էլ որ հասկանանք էդ բառի տակ: Տուն-տեղ, դիրք, կարիերա, հարաբերություններ կամ ուրիշ մի բան...
Ամեն ինչ հոսում է, ամեն ինչ անցողիկ է, ու լավն էլ դա է:

Բոլորս էլ հաստատ ունենք ինչ-որ բաներ, որոնք կարևոր են, ու շատ գնահատում ենք: Ես ամենալայն իմաստով եմ նկատի ունեցել` ոչ միայն ընտանիք, հարաբերություններ, տուն-տեղ, այլև որոշակի մտածելակերպ, գիտակցություն, գիտելիքներ, սովորություններ, հոգեվիճակներ: Չեմ կարծում, թե գտնվի մարդ, որի համար սրանցից ոչ մեկը կարևոր չի:

[StrangeLittleGirl]

Մեծանալու հետ կապված մի փոփոխություն էլ եմ նկատել. սկսել եմ ոչ թե շուտ քնել, որ շուտ արթնանամ, այլ շուտ արթնանալ, որ շուտ քնեմ։

[Շինարար]

Մազերս սպիտակել են:

[ivy]

Իմ արտաքինն էլ է իհարկե փոխվում: Հատկապես վերջին մի տարում նկատում եմ, որ դեմքիս արտահայտությունը, թե հայացքս, թե չգիտեմ կոնկրետ ինչը արդեն ջահելական չի: Ահագին անսովոր է հայելու մեջ «հասուն կին» տեսնելը:
Բայց դեռ առաջվա պես սիրում եմ ինձնով զմայլվել, ու ոչ մի հայելի բաց չեմ թողնում. սա դժվար էլ երբևէ անցնի, ինձ դուր եմ գալիս, ինչ անեմ:

Իսկ ընդհանրապես, մեծանալը դեռ ահագին հետաքրքիր է թվում. հլը որ հիմնականում ինձ դուր եկող փոփոխություններ են: Հավես բան է հասունությունը:
Իսկ այ ծերությունից, հատկապես՝ խոր ծերությունից, լավ վախենում եմ: Գեներս ու ֆիզիկական/առողջական վիճակս հաշվի առնելով՝ պիտի որ շատ երկար ապրեմ, դե եթե ինչ-որ դժբախտ պատահար չլինի: Բայց հեչ հավես չունեմ մի 90 տարեկան տատիկ դառնալու. տեսնես դեռ էդ ժամանակ էլ եմ ինձնով զմայվելո՞ւ: Հաստատ մի խփնված պառավ եմ լինելու, մի քիչ վհուկոտ:

[Գաղթական]

Թյուրիմացությունից խուսափելու համար նշեմ, որ վերևի գրառումը լայքել եմ՝ առանց վերջին նախադասությունը հաշվի առնելու :p

[Նաիրուհի]

Էլ չեմ երազում աշխարհը փոխելու մասին։ Աշխարհն առանձնապես չեմ սիրում ու բոլոր լավ ու վատ բաները բնական եմ համարում։

Հա, մեկ էլ մի օր քիչ քնելը հանգեցնում է մի ամբողջ շաբաթ անտանելի տրամադրությամբ ու վախենալու դեմքով ֆռֆռալուն։

[Ուլուանա]

Իմ արտաքինն էլ է իհարկե փոխվում: Հատկապես վերջին մի տարում նկատում եմ, որ դեմքիս արտահայտությունը, թե հայացքս, թե չգիտեմ կոնկրետ ինչը արդեն ջահելական չի: Ահագին անսովոր է հայելու մեջ «հասուն կին» տեսնելը:
Բայց դեռ առաջվա պես սիրում եմ ինձնով զմայլվել, ու ոչ մի հայելի բաց չեմ թողնում. սա դժվար էլ երբևէ անցնի, ինձ դուր եմ գալիս, ինչ անեմ:

Իսկ ընդհանրապես, մեծանալը դեռ ահագին հետաքրքիր է թվում. հլը որ հիմնականում ինձ դուր եկող փոփոխություններ են: Հավես բան է հասունությունը:
Իսկ այ ծերությունից, հատկապես՝ խոր ծերությունից, լավ վախենում եմ: Գեներս ու ֆիզիկական/առողջական վիճակս հաշվի առնելով՝ պիտի որ շատ երկար ապրեմ, դե եթե ինչ-որ դժբախտ պատահար չլինի: Բայց հեչ հավես չունեմ մի 90 տարեկան տատիկ դառնալու. տեսնես դեռ էդ ժամանակ էլ եմ ինձնով զմայվելո՞ւ: Հաստատ մի խփնված պառավ եմ լինելու, մի քիչ վհուկոտ:

Երկար ապրելու հետ կապված մի բան հիշեցի: Մի առակ կար, է, որ մի երկարակյաց մարդու հարցնում են, թե որն ա իր երկարակեցության գաղտնիքը, ասում ա` ես երբեք ոչ ոքի հետ չեմ վիճում, հարցնողն էլ զարմացած ասում ա` բայց, ախր, դա հնարավոր չի, սա էլ պատասխանում ա` այո, Դուք ճիշտ եք, հնարավոր չի: Հիմա ես նկատել եմ, որ դու էլ ես ինչ-որ չափով տենց` չես սիրում երկար վիճել. մի անգամ կարող ա հակարակ կարծիք արտահայտես, բայց երբ ի պատասխան դիմացինդ էլ քեզ ա հակաճառում, դու սովորաբար կամ էլ ոչ մի բան չես ասում, կամ էլ ասում ես` լավ, ու դրանով ամեն ինչ ավարտվում ա : Նենց որ դու հաստատ երկար ապրեցիր :