Վերջացրեցի երեք սեզոնն էլ։
Համաձայն եմ, որ կինոյի համնուհոտը 80-ականներն էին՝ իրենց ամբողջ թաշախուստով, ու մեկ էլ էրեխեքը։
••Սեղմել՝ ցույց տալու համարUpside Down-ի միտքը լավն էր, բայց կարելի էր ավելի հետաքրքիր բան սարքել էդ մտքից, չգիտեմ ինչի էր պետք զուգահեռ աշխարհները անպայման մոնստրների հետ կապել։ Էդ դևերի պահը առաջին սեզոնում դեռ մի քիչ վախացնող էր, հետո արդեն՝ չէ, նույնիսկ ձանձրացնող էր, հատկապես, որ միջի դետալները ուրիշ կինոներում արդեն լիքը տեսել ենք։ Մի խոսքով, կարելի էր զուգահեռ աշխարհի հետ կապված ավելի հետաքրքիր պատմություն մտածել։ Վերջում էլ դեռ սաղ անհեթեթ մոնստրությունը քիչ էր, մի հատ էլ՝ բոբո ռուսներ, լավ էլի
Կերպարները լավ փոխվել էին երրորդ սեզոնում, ինչն ինձ դուր չեկավ։ Մի ձև հավատալու չէին էդ փոփոխությունները։ Թե Ջիմը, թե Ջոյսը ուրիշ էին, Նենսիի ու Մայքի մաման միլֆ էր դարձել, Սթիվն էլ ֆիլմի սկզբի քուլ ու բուլիոտ կերպարից քիչ-քիչ վերածվել էր բարի ու պարզ «բեյբիսիթերի»։
Բացի դրանից, էրեխեքի միջի սիրային կապը հավատ չէր ներշնչում, ի տարբերություն նախորդ սեզոնների ընկերության։
Հետո երրորդ սեզոնը ավելի շատ կատակերգության էր նման, ինչը համեմատած հատկապես առաջին սեզոնի հետ, լրիվ փոխել էր ֆիլմի մթնոլորտը։
Բայց վերջին էպիզոդի հուզականությունը ամեն ինչ արժեր, ու էդ ամբողջը ներում եմ
Սկսած էն պահից, որ ամենաթեժ իրավիճակում Դասթինն ու իր հեռավոր ընկերուհին սկսում են ռացիաներով իրար հետ "The Neverending Story" երգել, ու ֆոնին ցույց են տալիս, թե ինչ հեչ հարմար պահ չի դա, բայց իրենք էդ ո՜նց են սաղ թողած երգումԷդ պահից սկսած՝ շատ լավն էր
Կարծում եմ, չորրորդ սեզոնին դեռ կտեսնենք էն մեկին, ում կարծես թե կորցրեցինք ֆիլմի վերջերում․ նա տենց հեշտ գնացողը չէր։ Հաստատ փրկվել է։
Արշակ, գրածդ նոր կարդացի ու հետդ հեչ համաձայն չեմ, հիմա ասեմ, թե ինչու։
Նորմալ-աննորմալը չգիտեմ, բայց ինձ որ լրիվ հասկանալի պահվածք էր, դեռ ավելի շուտ պիտի անեին։Արշակ-ի խոսքերից
Ինձ ավելի շատ Ջոյսի (գլխավոր մաման) որպես մայր պահվածքն էր աննորմալ երրորդ սեզոնի վերջում, բայց չգիտեմ կարող ա էդ նորմա՞լ ա համարվում աշխարհում․
••Սեղմել՝ ցույց տալու համարԱսենք մայրը ի՞նչ խղճով ա չորս (երկու զույգ) սիրող սրտեր ու սենց կայֆ ընկերական սպայկա իրարից բաժանում ու տեղափոխվում ուրիշ նահանգում ապրելու, ինչ ա թե էս քաղաքի հետ վատ հիշողություններ ունի ու սիրտը միջավայրի փոփոխություն ա ուզում։ Էգոիզմի գագաթնակետ։ Էն որ անչափահասները մարդահաշիվ չեն, իրանց զգացմունքներն ու անձնական կյանքի իրավունքը ոչ մեկին հետաքրքիր չի։ Նորմալ ա՞ էդ ձեր կարծիքով։ ՈՒ էրեխեքը էդ մասին իմանում են տունը վաճառքի դնելուց, ով գիտի վաճառելուց հետո։
••Սեղմել՝ ցույց տալու համարՔաղաքի հետ կապված «վատ հիշողություննե՞ր», լավ էլիԱսենք՝ հլը պատկերացրու էդ ամեն ինչը իսկապես տեղի է ունեցել քեզ ու մտերիմներիդ հետ, էն էլ նենց չի, որ էղել վերջացել է․ էդ անտերը հա նորից է սկսվում ինչ-որ պատճառներով։ Էն ամենից հետո, ինչ Ուիլի հետ եղավ առաջին երկու սեզոններում, ընդհանրապես զարմանալի էր, որ նրանք դեռ էդ ժամանակ չգնացին։ Հիշողությունների հարց չի, այլ կոնկրետ ահավոր վտանգի։
Ի դեպ Ջոնաթանը՝ մեծ եղբայրը, երրորդ սեզունում պիտի որ չափահաս լիներ, այսինքն կարող էր ինքնուրույն որոշել՝ որտեղ է ապրում, մնում է, թե գնում է։ Ու ոչ մի տեղ չի երևում, թե ինքը կոնֆլիկտի մեջ է մոր հետ՝ գնալ-մնալու թեմայով։ Հա, տխուր էր, բայց կոնֆլիկտ չկար, որովհետև ճիշտը դա էր։
Ու լավ կանեին, մյուս էրեխեքն էլ գնային, ուղղակի դե ոնց գիտենք՝ իրենց ծնողները ոչ մի բանից տեղյակ չէին, որ ուզենային էրեխեքին ապահովության մեջ պահել։
Մեջբերել
Էջանիշներ