* * *
Մտքի ամենաարտասովոր հատկությունն այն է, որ երբ դուք սկսում եք նրան դիտարկել, նա սկսում է անհետանալ: Ճիշտ այնպես, ինչպես լույսը ցրում է խավարը, դիտարկումը ցրում է միտքը նրա բոլոր մտորումներով, նրա ամբողջ պաճուճանքով:
Այնպես որ ներդիտարկումը՝ դա ուղղակի դիտողականություն է, գիտակցվածություն: Եվ, հետևաբար, ներդիտարկումն ընդհանուր ոչինչ չունի երևակայության հետ, հայտնագործության հետ, այն նոր պատկերներ չի ստեղծում, այն ուղղակի բացահայտում է այն, ինչ կա:
Եվ ուրեմն ի՞նչ կա: Դուք մտնում եք ներս և բացահայտում եք մի անվերջ դատարկություն: Դրանում այնքան գեղեցկություն կա, այնպիսի լռություն, այնքան լույս, այնպիսի բուրմունք, ասես թե դուք Երկնային Արքայություն եք մտել:
Ես հենց այդպես էլ դա անվանում եմ՝ դուք աստվածայինի մեջ եք մտել:
Եվ մեկ անգամ լինելով այդ վիճակում, դուք կատարելապես նոր, այլ մարդ եք դառնում:
Այժմ դուք գտել եք ձեր իրական դեմքը: Բոլոր դիմակներն անհետացել են:
Հետո դուք կվերադառնաք հին աշխարհ, բայց ձեր կյանքն արդեն այլ կլինի: Դուք կապրեք նույն մարդկանց մեջ, բայց այլ կերպ կվերաբերվեք նրանց, նրանց հանդեպ այլ մոտեցում կունենաք:
Դուք կնմանվեք ջրաշուշանի. ջրի մեջ, սակայն բացարձակապես ջրին չդիպչելով:
Հոգևորը՝ քո ներսում հենց այդ ծաղկած ջրաշուշանը գտնելն է:
* * *
Էջանիշներ