Ապեր, մեր պրոբլեմը գիտե՞ս ինչումն ա․ մեր սաղ միտքը ու քաղաքականությունը կառուցված ա վախերի վրա։ Մենք վախում ենք, որ թուրքերը մեզ կուտեն, որ ռուսները մեզ կքցեն ու ադրբեջանցիները ղարաբաղը կգրավեն, որ ստամբուլյան կոնվենցիան կստորագրվի, մեր ընտանիքները կքայքայվեն ու մենք սաղս գեյ կդառնանք, որ Պուտինը կգա ու Քոչարյանին կսարքի էլի գլխներիս պռեզիդենտ, որ Պուտինն էլ չանի Քոչարյանը լիքը փող ունի սաղին կառնի, որ երկրի վրա մետեորիտ ընկնի, պարտադիր Երևանի վրայա ընկնելու, որ ՄԹ-ն ու ԱՄՆ-ը հանուն Լիդիանի մեզ քացու տակ կքցեն, Հայաստան էլ ոչ մի կոպեկ փող չի մտնի ու մենք սաղս սոված կմնանք։ Ջոգու՞մ ես ինչ եմ ասում։ Էս կոնկրետ պաթոլոգիայա։
Փոխարենը ասենք, կարելի ա ասել․ մենք մենք կարանք էս անենք, էս անենք, սենց անենք ․․․ չեմ ուզում շատ զահլա տանեմ։ Բայց սենց տակներս ամեն ինչից քաքելով, մենք շատ հեռու չենք գնա։ Պուտինի հերն էլ անիծած, անտերը կաշեյ բեսմեռտնին չի, մի օր մեռնելույա էլի, ու ռուսներն էլ լիքը պրոբլեմներ ունեն, մենք հաստատ հիմա առաջին պրոբլեմը չենք։ ԱՄՆ ու անգլիացիներին հերն էլ ընդեղ անիծած, դժվար էլի, մի հատ Լիդիանի պատճառով, որ կոնկրետ գրանցվել ա կոնկրետ մի հանք շահագործելու համար, բռնեն ու Հայաստանը սարքեն Իրաք։ Պուտինին կասենք ԱՄՆ ու անգլիացիների հերը կանիծի
Էջանիշներ