Զգացումներից ամենադաժանը

**Մանոն** · 16.03.2007, 16:30

Իմ կարծիքով ամենադաժան զգացմունքները ծնվում են հիասթափությունից: Վերը նշված թե՛ատելությունը, թե՛ նախանձը, թե՛ վախն ու հարազատի կորուստը, թե՛ անզգայանալն ու ոչինչ չուզենալը.....դրանց բոլորի հիմքում հիասթափությունն է ընկած: Հիասթափություն՝ անարդարությունից, անհաջողություններից, սիրած մարդուց, կյանքից: Ի վերջո՝ հիասթափություն քո անզորությունից, որ չես կարող փոխել որևէ բան:

**Ուլուանա** · 16.03.2007, 18:23

Manon-ի խոսքերից

Իմ կարծիքով ամենադաժան զգացմունքները ծնվում են հիասթափությունից: Վերը նշված թե՛ատելությունը, թե՛ նախանձը, թե՛ վախն ու հարազատի կորուստը, թե՛ անզգայանալն ու ոչինչ չուզենալը.....դրանց բոլորի հիմքում հիասթափությունն է ընկած: Հիասթափություն՝ անարդարությունից, անհաջողություններից, սիրած մարդուց, կյանքից: Ի վերջո՝ հիասթափություն քո անզորությունից, որ չես կարող փոխել որևէ բան:

Մանոն ջան, ի՜նչ լավ բնորոշեցիր։ Մինչև քո գրելն ինձ էս թեման մի տեսակ անիմաստ էր թվում, որովհետև առաջին հայացքից կարծես թե լիքը բացասական զգացմունքներ կարելի է թվարկել, ու դժվար էր ասել, թե դրանցից որ մեկն է ամենադաժանը, որովհետև բոլորն էլ յուրովի են դաժան, բայց քո գրառումն ասես ամեն ինչ տեղը գցեց։

Իսկապես մինչև հիմա այս թեմայում թվարկված բոլոր բացասական զգացմունքներն ընդամենը հետևանք են մեկ այլ՝ ավելի լուրջ բացասական զգացմունքի, որն էլ հենց հիասթափությունն է...

**StrangeLittleGirl** · 16.03.2007, 20:48

Ես համաձայն եմ Դիտորդ Վերլուծաբանի հետ: Ինչքան էլ բացասական բաներ զգաս, միևնույն է, դրանք մարդկային են: Իսկ երբ չես զգում, դա արդեն մարդկային չէ:

**Ծով** · 16.03.2007, 22:16

Մի զգացմունք կա…դա սերն է…և այն դաժան լինել չի կարող…

Մեծ մասիդ թվարկածները, համենայնդեպս ես, համարում եմ զգացումոներ, որոնք որքան էլ երբեմն դաժան լինեն անցողիկ են հաստատ…Բայց շատ ավելի վտանգավոր է եթե դրանք դաժան հետևանքներ թողնեն՝ կուրացնելով մարդկանց…
էլ չեմ ասում, որ դաժանությանը սովորեցնել պետք չէ, մի քիչ փափուկ վերաբերվեք այդ զգացումներին…
Չերկարացնեմ…
Ինձ համար զգացումներից, ոչ զգացմունքներից, ամենադաժանը անորոշությունն է, որն իր մեջ կարող է ներառել թվարկածներից յուրաքանչյուրը…

**Selene** · 16.03.2007, 23:31

Ամենադաժանն ինձ համար դա ապագայի,վաղվա օրվա անորոշությունն է( Alize_etoilik-ի հետ համաիտ եմ այս առումով

) ,իսկ դաժանությունն արտահայտվում է նրանում, որ այսօր երջանիկ ես, բայց մեծ հավանականություն կա, որ վաղը կարող է ավարտվի այդ երջանկությունը

Մի դաժան բան էլ կա. դա երբ գիտես, որ այժմյան զգացածդ քեզ հաստատ ցավ է պատճառելու հետագայում ու պիտի չզգաս, բայց ոչինչ անել չես կարող, հասկանալով այդ ամենի դաժանությունը՝ շարունակում ես զգալ: Այ սա իրոք դաժանություն է:

Հ.Գ. Մտքերս մի քիչ խառն արտահայտեցի, կներեք:

**lili-4** · 19.03.2007, 22:28

Կան զգացմունքներ, որոնք իսկապես դաժան են, դավաճանություն, հիասթափություն.…
Իմ կարցիքով ամենադաժանը դա ինքնախաբեությունն է: Դա մի հորինված իրավիճակ է, քաղցր նինջ, որից վաղ թե ուշ արթնանալ է պետք, և հենց այդ ժամանակ էլ քաղում ես այդ դառնության պտուղները:

**Artgeo** · 20.03.2007, 13:15

Անորոշությունը... Ամենաշատը սրանից եմ նեղվում։ Հիասթափություն, դավաճանություն, տխրություն... բոլոր զգացմունքների ժամանակ շատից քչից ադեկվատ եմ, իսկ անորոշության զգացմունքի ժամանակ… Անորոշությունը դաժանա