Անտարբերությունը, երբ բոլորը շուրջդ քարացած արձան են դառնում, իսկ շատերի համար էլ՝ դու:
Անտարբերությունը, երբ բոլորը շուրջդ քարացած արձան են դառնում, իսկ շատերի համար էլ՝ դու:
Մանուլ (19.01.2010)
Չեմ կարծում որ կարելի է սանդղակ սարքել ու ասել որ այս զգացումը ավելի դաժան է քան այս մեկը:
Խղճի խայթը...
Some people cause happiness wherever they go, others - whenever they go!
My World My Space (29.03.2010)
Սպասելը տառապանք է, մոռանալը` ցավ, սակայն տանջանքներից ամենասարսափելին այն է, երբ չգիտես որն ընտրել.....
Միշտ ասել եմ ու էլի կկրկնեմ - Հավատը կորցնելը: Հիասթափություններ, անտարբերություն, արհամարհանք, սպասել... էս բոլորը հավատը կորցնելու նախապայմաններն են, որոնք մի օր գումարվելով հենց էտ զգացողությունն են առաջացնում: ՈՒ եթե թվարկածս նախադրյալները դեռ կարելի է ժամանակի ընթացքում ինչ որ ձեւով վերկանգնել կամ փորձել վերականգնել, ապա հավատի կորուստը չի վերականգնվում...
Զգացմունքներից ամենադաժանը երևի անորոշությունն է, վախն է այդ անորոշության հանդեպ: Կորցնելու վախն է դաժան, կորցնելուց հետո էլ` ապրելը:
EgoBrain (30.03.2010)
Ես կասեյի, որ դա անպետքության զգացողությունն է:
Սա այնքան դաժան ու զորավոր զգացողություն է, որ ի զորու է հաղթել մահվան սարսափը...
Եվ ինձ միշտ թվացել է, որ մարդ տրվում է մահվանը, այսինքն դադարում է պայքարել, այս զգացողույան հաղթանակից ելնելով:
Թևում է այլուր ,,էժանագինը”,
Շատ թանկ է սակայն նրա հագինը,
Գրավում է նա ամեն մի անկյուն
Հաշվի չառնելով ոչ արյուն ոչ գույն...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ