Չէ՛, էդ ինձ համար ռոմանտիկ զգացում աSisuan-ի խոսքերից
ՍպասումըՀլը մինչև հիմա միամիտի նման սպասում եմ
Չէ՛, էդ ինձ համար ռոմանտիկ զգացում աՍպասումը
Tig (29.05.2009)
Ամենադաժանը մերժվածությունն է , չարդարացած ակընկալիքները:
Երկիրը կլորա, ինքն էլ փոքր
Empty`Tears (10.11.2009)
Հուսահատությունը…
ЕСЛИ ГОСПОДЬ БОГ ЗА НАС, КАКАЯ РАЗНИЦА КТО ПРОТИВ НАС
Լուսաբեր (15.06.2009)
Աստված մի արասցե, որ դուք սրանք զգաք, իսկ քանի դեռ չեք զգացել, մի ենթադրեք
Չեմ զգացել... բայց մի պահ պատկերացրեցի... ու զգացի որ իմ համար ամենա Դաժանը դրանք ենԱստված մի արասցե, որ դուք սրանք զգաք, իսկ քանի դեռ չեք զգացել, մի ենթադրեք
Մենակության զգացումն է ամենաահավորը, ես ոնց հասկացա ոչ մեկ դա չէր նշել..
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 13.06.2009, 00:14:
total_abandon (07.11.2009), Մանոն (01.08.2009)
Գիտեք, ամենադաժանը, որ հույսդ մարում է ու կամաց-կամաց քեզ սկսում է սպանել: Միանգամից չես գիտակցում, որ հույս չկա ու ինքդ քեզ սկսում ես խաբել:Այդ զգացումը ամենադաժանն է:
Վերջին խմբագրող՝ Ariadna: 21.07.2009, 11:38:
անզորության զգացում ... երբ նույնիսկ թեորիապես անհնար է փոխել երևույթները և իրավիճակները, որ անրադառնում են ու դեռ կանրադառնան քեզ:
Չգիտեմ ինչքանով տեղին կլնի ու կօգնի, բայց մեջբերեմ մի աղոթք.
Պայծառացման աղոթք
Աստված ինձ պայծառություն պարգևեց՝ ընդունելու այն ինչ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ փոխել,
Խիզախություն՝ փոխելու այն ինչ ԿԱՐՈՂ ԵՄ, և
Իմաստություն՝ իմանալու ՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ:
...վախն ա
Gayl (08.11.2009)
Խանդը... երբ ինքդ քեզ ես կրծում...
Ես ոչինչ չեմ ուզում...
երևեի ամենադաժանը ինքնախղճահարության զգացումն ա, ... դրանից էլ ինչ կարա դաժան լինի,
ամեն վատ զգացմունք դա է առաջ բերում, քիչ թե շատ, գիտակցում ես դա թե ոչ
Ասել եմ ու էլի եմ ասում` հիասթափությունը, որից էլ ծնվում են ամեն տեսակ դաժան զգացումներ:
Դատարկություն (09.11.2009), Կաթիլ (20.07.2009)
անզգայացումն էՈ՞րն է
Խնդրում եմ չմոռանաք հիմնավորել
եթե չես զգում որևէ բան, ուրեմն չես ապրում, իսկ եթե չես ապրում էլ ինչ իմաստ ունի մտածել այլ զգացումների կամ զգացմունքների մասին
անզգայացումը զգացմունք չէ,
իսկ եթե դիտարկենք որպես զգացմունք, դա էդքան էլ դաժան չի.
Մի գուցե նրա տակ կա թաքնված, (բլոկիրովկա) մեկ այլ զգացմունք, որին անգիտակցորեն դիմադրում ենք անզգայացման զգացումով, որպես ավելի մեղմ ու տանելի մի բան(ինքնապաշտպանություն?).
Ամեն ինչն էլ յուրովի է ընկալվում, -կախված աշխարահայացից, տարբեր մարդիկ տարբեր անուններ են տալիս, բայց բոլորի հիմքում նույն բանն ա ընկած.
ու կարևոր չի թե ինչ պիտակներ ենք վերագրում, կարևորը չդրամատիզացնենք ու կարևորություն չտանք, իսկ հետո "հերոսաբար" չհաղթահարենք.
Մենք ենք որոշում, ինչքան էլ, որ չուզենանք դա ընդունել.
Համեցիր նորաբաց ֆորում` "ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԻՆՔՆԱԿԱՏԱՐԵԼԱԳՈՐԾՄԱՆ ԱԿՈւՄԲ"
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ