Օվերդոզ ախպեր, ճիշտն ասած, ես խիստ կասկածում եմ, թե դու երբևէ եղել ես սփյուռքահայ կրթօջախներից որևէ մեկում, կամ շրջել ես համայնքային կազմակերպություններով, զրուցել ես մարդկանց հետ..
Հա՝ հավանաբար «վերջին շրջանում» սփյուռքահայ դարձած մի քանի հայաստանցու ճանաչես, որ պարբերաբար դրսերից տուն են գալիս՝ ոմանք կարոտախտից, մյուսերն էլ՝ գլուխ գովալու:
Բայց էդ ֆոնի վրա մի ամբողջ բազմաշերտ ու բազմաբովանդակ Սփյուռքի մասին պատկերացում կազմելը, մեղմ ասած, ինքնախաբեություն ա:
Իսկ ինչ վերաբերում ա պատերազմի ընթացքում Արցախ գնալուն, հա՝ էդ օրերին լիքը տենց ռեպորտաժներ կային, թե ոնց են մարդիկ հետ գալիս կռվելու:
Ասենք օրինակ Բրյուսելի հայկական դեսպանատանն էլ յէքա հերթագրվածների ցուցակ կար: Սաղին ասում էին՝ սպասեք, հենց պետք լինի կկանչենք..
Այո, իհարկե:Մեկ էլ Արեւմտյան Հայաստանի ազատագրում ու ՀՀ-ին կցելու մոմենտը։ Դու իրո՞ք հավատում ես, որ էդ ակցիան թեկուզ մի հյուլեի չափ կարար նպաստեր էդ հարցին։
ՈՒ արդեն գրեցի, թե ինչպես:
Ընդհանրապես ԱՍԱԼԱ-ի համարյա բոլոր ակցիաները լուսաբանում էին Եղեռնն ու դրա շուրջ ծավալում հանրային քննարկումներ:
Համ էլ էդ ամենի հաշվին տարբեր երկրներ հերթով ճանաչում էին Ցեղասպանությունը:
Հիմա եթե էդ պահին գերտերությունների շահերից բխեր թուրքիայի տապալումն ու մասնատումը (ընդ որում՝ կար տենց թեմա), հաստատ հայերն անմասն չէին մնալու փայ ստանալուց:
Էջանիշներ