Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
«Անպտուղ ու անհեռանկար»-ի հետ համաձայն չեմ (տես՝ նախորդ գրառումը):

Իսկ մնացածի վերաբերյալ՝ շատ ՇԱՏ մեծ բացթողում ա, որ ինքներս մեր պատմությունից վաբշե խաբար չենք:
Խոսքը մասնավորապես Տիգրան Մեծի ու Եղեռնի արանքում ընկած ու դրան հաջորդած զարգացումների մասին ա:
Նույն Արցախի հարցը՝ ինչո՞ւ էր նման խնդիր առաջացել, ի՞նչ հետագա զարգացումներ էին տեղի ունեցել, Արևելյան Հայաստանում ո՞նց ու ո՞րտեղ էին հայերին կոտորել, ինչո՞ւ էր Արցախն ի վերջո ՀԽՍՀ կազմից դուրս մնացել ու այն վերադարձնելու ի՞նչ հետագա ջանքեր էին գործադրվել՝ մինչև պայքարի թեժ փուլը..

ՈՒ աբսալյուտ չկրթված ու անգրագետ սերունդով փորձում էին պահել մի բան, որի «իրենց» պատկանելու հեքիաթներով հակառակ կողմի ուղեղները հիմնովին ներծծված էր..
Ապո, կդորըմ համաձայն չեմ։ Ամեն ինչ կախված ա հարցին նայելու տեսանկյունից։

Հայաստան պետության տեսանկյունից

Իմ համար՝ որպես Հայաստանում ապրողի, կարեւորը Հայաստան պետության կենսունակությունն ա, որը իմ ապահովության եւ բարեկեցության երաշխիքն ա։ Էս տեսանկյունից Խաչատուրովը իմ համար ավելի կարեւոր ֆիգուր ա, քան ցանկացած ԱՍԱԼԱ, որովհետեւ մարդը պետության սահմանների անվտանգության տեսանկյունից շատ կարեւոր գործ ա արել։

Հայության՝ որպես հայ տեսակի պահպանման տեսանկյուն

ԱՍԱԼԱ-ի ակցիան ես ավելի շատ կկարեւորեի որպես հայ՝ իրենց գոյությունը հիշացնելու տեսանկյունից, այսինքն՝ արեւմուտքի մեռնող ու ձուլվող հայության շրջանակներին հիշացնելու, որ իրենք հայ են, եւ հայրենազրկվել են ցեղասպանությա հետեւանքով, որի մեղավորը թուրքերն են։ Քո համար, որպես դրսում ապրող հայի, միգուցե ավելի կարեւոր ա քո հայ տեսակը պահպանելու խնդիրը, քան Հայաստան պետության ճակատագիրը։ Արի ազնիվ լինենք, դու ապրում ես բարեկեցիկ ու ապահով երկրում, որը գրեթե իդեալական ա ձուլվելու տեսանկյունից, դու ոչ մի երաշխիք չունես, որ քո թոռները քո չափ հայ են լինելու, դրա համար միգուցե ԱՍԱԼԱ-ի՝ Հայաստան պետության տեսանկյունից լրիվ անիմաստ ու անպտուղ տվյալ ակցիան քո աչքերում տենց դրական երանգավորում ա ստանում (Արի մի պահ մոռանանք, որ էդ ժամանակ Հայաստան պետություն չի եղել, ու ԱՍԱԼԱ-ի տղերքը որ ուզենային էլ պետության համար լավ բան անել չէին կարողանա)։