Այն ամենն ինչ կիսատ ենք թողել ու հետաձգել

[One_Way_Ticket]

Տարիքի ընդամենը 10 տարվա տարբերությունը ինչ խաղեր կարա տա Էս ֆիլմը նկարահանվել ա 1985 թվին, այսինքն ես նայել եմ էս ֆիլմը 10-15 տարեկան հասակում ու էն ժամանակաշրջանում, երբ Երևանում ոտից գլուխ հինգ վիդեոմագնիտաֆոն կար, եւ երկու կասետ՝ Բռուս Լի ու Քամուց Քշվածները։ Տարին մի անգամ էլ, եթե բախտներս բերեր կարող ա «համաշխարհային կինոյի էջերից»-ով Star Wars-ի մի էպիզոդ ցույց տային, լավ կտրտած ու մյուս երեք էպիզոդներից անկախ, որ հազիվ տեղը բերեինք թե ինչ ա կատարվում։

SiFi-ի կուլմինացիան էս «Гостья из будущего»-ն էր ու «Через тернии к звёздам»-ը (ի միջի այլոց, ով չի տեսել, խորհուրդ եմ տալիս): Ու էս պարագայում «Гостья из будущего»-ն ոչ միայն պրիմիտիվ չէր, այլ ֆանտաստիկայի գլուխգործոց էր։ Ու Алиса Селезнёва-ին ես էլ եմ սիրել սաղ սովետի անչափահասների պես:

Բայց, որ ասենք էս ֆիլմի հետ ես խաչվեի արդեն 1995 թվականին, երբ համարյա սաղս վիդեո ունեինք, ՏՎ-ով սկսել էին լուրջ ֆիլմեր ցույց տալ ու արդեն Alien, Blade Runner, Terminator ու երեք էպիզոդ Star Wars էինք տեսել, իմ համար էլ էս ֆիլմը պրիմիտիվ կլիներ։

Չգիտեմ ինչքանով է ճիշտ համեմատությունը, բայց 1986 նկարահանված "Կին-ձա-ձան" ես մի 50 անգամ նայել եմ, ու ոչ մի ժամանակակից ֆիլմ դրա վրա ստվեր չի գցի։ Քանի որ ֆիլմում փիլիսոփայություն ու դերասանական խաղ կա։ Սպեցէֆֆեկտներն ինձ համար երկրորդական են։
Իսկ "Гостья из будущего"-ի սցենարը ես բավական թույլ եմ համարում։ Այլմոլորակայինները ինչ ասես կարող են անել, նույնիսկ կամայականորեն կերպարանափոխվել, բայց իրենց վիզ մելաֆոն է պետք, ու ոչ մի կերպ չեն կարողանում այն ստանալ։