ես մի ընկեր ունեմ, ինքը աշխարհում ամեն ինչից շատ (հավանաբար) իմ ամեն ինչ պլանավորելուց ա նյարդայնանում։ բայց դե ես առանց պլանավորելու չեմ կարա ուղղակի։ ու ես ամեն ինչ եմ պլանավորում՝ առավոտս, իրիկունը, օրը ընդհանուր, ինչ եմ անելու ընդմիջման ժամին, ինչ եմ անելու մի գործից մյուսին վազելու ընթացքում, տանը ինչից հետո ինչ եմ անելու, ազատ օրս ոնց եմ անցկացնելու, ավտոստո՞պ, բա էդ ոնց եմ անելու։ սերիա՞լ եմ նայում, 5 սեզո՞ն ա, շաբաթական 4 սերիայով երբ եմ վերջացնելու։ լրիվ չպատմեմ։ մի խոսքով, եթե չպլանավորեմ, չգիտեմ չեմ պատկերացնում թե ոնց եմ ապրելու։ ահավոր ոչ պրոդուկտիվ կլինեմ, ժամանակը չեմ զգա, սաղ կխառնեմ իրար։ հետո կապ չունի թե ինչ եմ պլանավորում, էդ ընթացքը ահավոր հաճելի ա, գերագույն հաճույք եմ ստանում գունավոր թղթերի վրա գունավոր նշումներ անելուց։ բա որ հետո սաղ պլանավորածովս ա գնում։ ու ամեն ինչ սկսվեց հավանաբար 5֊րդ դասարանից։ էն ժամանակ դե պլանավորելու շատ բան չկար, բայց մեկ ա էլի հավես էր։
սկզբում մտածում էի՝ օրագրում գրեմ գնա, հետո մտածեցի՝ բայց ինչի՞։ ինձ հետաքրքիր ա թե ուրիշները ի՞նչ են պլանավորում ու ո՞նց, կամ կարող ա ընդհանրապես ոչ մի բան չեն պլանավորում։ ու ընդհանրապես, ինչքա՞ն "առողջ" ա ամեն ինչը պլանավորելը։
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ