Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Թե բա՝ պարտիզանական հարվածներ հասցնել ներկա իշխանություններին..
Արա, սրանք մի ժամանակվա առյուծի կաթը վաբշե կզաքիսի չիշիկով են փոխարինել...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Աթեիստ (06.12.2019)
Թուրքերը էլեկտրական ավտոյի արտադրություն են սկսում՝ Turkey unveils its first domestic car prototypes։ Հիմա կասեք՝ ի՞նչ կապ ունի Հայաստանի զարգացումների հետ։ Հեչ, ուղղակի համեմատական եմ տանում, ասենք մեր թափ-թազա իշխանությունների երևի մեծագույն ձեռքբերումը Գյումրիի մաքսատունն է, որ դրսի զիբիլը հարմար ու արագ ներմուծենք մեր փողոցներ։ Պատկերացրեք, ասենք տանը մի քիչ փող ունեք, ու մտածում եք ինվեստիցիա անել, կամ մի օգտակար բանի վրա ծախսել, ու առնում եք․․․ Պենտծիում իրեք համակարգիչ․․․ որ քցեք փեջը վառեք տաքանալու համար։
Si vis pacem, para bellum
Ոնց, ապեր, մենք աշխարհացունց մի նվաճում ունենք, աշխարհն արդեն մոռացել է Ջինգլ-Բելսը...
Սա 2050 թ-ին ֆուտբոլի էն զահռումառին հավասար մի բան է, Սոնան այնպես է երգում, կարծես ուղղակի զոռով պատվեր է կատարում, խեղճ Գարիկի ուրախ ծամածռություններն էլ հիմնովին անտեղի են։ Էհհհ...
Լույսը վառվելու յէ, լե լու յէ...
Էն ում ամանոորրնն է, օրն է, օրն է...
Չէ, բան չեմ ասում, ես ինձ թույլ չեմ տա արվեստի գործը քննադատել, ուղղակի, ըստ իս, որպես հասարակ մի... օգտատեր, սա, մեղմ ասած, չի կարող փոխարինել Ջինգլ Բելսին...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Հոպար, շատ ծանր ես տանում։ Ուզում ես 30 տարվա գաղջից հետո մի տարում Տեսլայի հետ մրցակցե՞նք։ Իսկ էդ որ հա ասում ես «դրսի զիբիլ» կարաս ասես Հայաստանում քանի հոգի կարա նոր 20000 դոլարանոց ավտո առնի։ Ասենք թոփ 5% տոկոսը։ Բա մնացած 95% ավտո չքշե՞ն։ Հլը որ էդքան ենք կարում էդքան ենք քշում։ Որ ազգովի հարստանանք թազա ավտո էլ կքշենք հեչ չմտածես։ Պրոբլեմը նրանում ա որ ավտոն նենց ապրանք ա որ համարյա անկախ շուկայից մոտավորապես նույն գինն ունի ամեն տեղ։ Ես որ Հայաստանում էի իմ կոմպի սաղ ծրագրերը քրեքած էին։ Հիմա եթե իրոք պետքական ծրագիր ա լինում առնում եմ, որտև ամսական աշխատավարձիս կեսի չափ չի։
Խնդիրը մարդկանց մեքենա քշելը չի (ավտո քշելը ինքնանպատակ չի), խնդիրը մակրոտնտեսական ա, որ ասենք Պողոսի ամեն օր գործի գնալ-գալը խլամով ինչ է նստում Պողոսի վրա (ու իր նման հազարավորների) ու ինչ է նստում երկրի վրա երկարաժամկետ կտրվածքով հաշվի առած ամորտիզացիա, էֆեկտիվություն, հարմարավետություն, էկոլոգիա, ժամանակ, առողջություն, տուրիզմ, վերջապես ազգային անվտանգություն, համեմատած այլընտրանքի հետ՝ ասենք Պողոսը տեղափոխվում է տաքսիով, մետրոյով, հեծանիվով, ոտով, գազելով, ավտոբուսով, կամ դրանց կոմբինացիայով, կամ չի տեղափոխվում։ Պողոսը իր սեփական միկրոհաշվարկներն ունի (ավելի ճիշտ է ասել՝ բացարձակապես չունի), բայց պետության խնդիրն ա մակրոհաշվարկներով Պողոսի կյանքը ավելի բարեկեցիկ դարձնելը, որը կարող ա լրիվ ուրիշ ձև պետք ա լինի, քան բլած Օփել առնելն ու օրեկան 3-4 ժամ ճամփեքին 5կմ/ժ արագությամբ քշելն ու տուգանքներ մուծելն ու դրանք բողոքարկելն ու օդը կեղտոտելն, տարին երկու անգամ խադավոյ փոխելը, կամ շիթն ու կռիլոն դզել ներկելը, ավելի շատ ծխելն ու հիվանդանոնցներում ներվերը կամ թոքերն ու սիրտը բուժելը։ Օրինակ։ Հայաստանի պարագայում նման ա, որ այնուամենայնիվ ճիշտը ընտրում ա Պողոսը, որն է՝ ավտո քշելը։ Բայց սա արդեն ոչ թե ժողովդրավարության ձև ա, այլ Ժիրայր Սեֆիլյանի ասած՝ չպետություն ա, բարդակ, առանց որևէ խելացի հաշվարկի ու կարգավորումների, ինչն էլ ամեն օր փողոցներում տեսնում ես (ավելի շուտ՝ Երևանցիները տեսնում են, կամ էլ չտեսնելու են տալիս)։
Si vis pacem, para bellum
John (02.01.2020), Lion (29.12.2019), Quyr Qery (04.01.2020), StrangeLittleGirl (29.12.2019), Varzor (29.12.2019)
Պիպեց, իտալացիքի նախագծած թուրքական համարվող մեքենան էս ինչքան հայաստանյան խնդիրներ ջրի երես հանեց )))
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Էս «գրիչային» բազարը ձեր կարծիքով ի՞նչ է ցույց տալիս։ Հայաստանում ուրիշ դարդուցավ չկա՞ բացի Հրայր Թովմասյանի պես չնչինության վրա կենտրոնանալուց։ Ո՞նց է լուծվելու արդարադատատական համակարգի, կամ ԱԱԾ-ն կեղտից մաքրելու խնդիրը։
Si vis pacem, para bellum
Էս գրչային բազարը ցույց է տալիս, որ Հայաստանում սենց ցածրակարգ ու բամբասանքի մակարդակի զրույցները նույնիսկ կառավարության կողմից են սովորական մի բան։
Թե բա՝ ինձ հա «ջան» էր ասում, իր գրիչը նվիրեց, հաստատ շողոքորթում էր, կողքից կնոջս էր քծնում, ուզում էր հետներս դոստանալ, մենք էլ հեռու ուղարկեցինք, ֆլան-ֆստան։ Մի հատ էլ դրել գրչի նկար է տարածում համացանցում, թե բա նայեք՝ ինձ ոնց էր քծնում։ Զզվելի է ուղղակի։
Կարդալիս ոնց որ ուրիշ իրականություն ընկած լինեի։ Երևի արժի նորից հեռու մնալ հայաստանյան լրահոսից։
Ամեն ինչ սկսեց Նիկոլից, երբ ասուլիսի ժամանակ նշեց, թե Հրայրը իրան սկզբունքայինի տեղ ա դրել, բայց ամենօրյա ռեժիմով տակից քծնում էր, իր ծառայություններն էր առաջարկում։ Ընդհանրապես մարդկայնորեն հասկանում եմ․ այլ սովորական իրավիճակում, եթե ոմն սրիկա վախտին ձեզ էդքան քծներ ու ծառայություններ առաջարկեր, հետո սկսեր հրապարակավ սկզբունքային ու սուրբ խաղալ, ով էլ լիներ կարար պորթկար, բարձրաձայներ ասեր ինչ ա մտածում էդ ամենի մասին, թե բա էն շոպլիկը չե՞ս, որ ամենօրյա ռեժիմով կեղտոտ ծառայություններդ էիր առաջարկում։ Բայց դե հաշվի առնելով, թե երկրի ղեկավար լինելով ինչ մշակույթ կարա ձևավորի տենց փրայվիթ եղած, անստուգելի բաները հանրայնացնելով, լավ կլիներ չաներ։ ՍԴ ճգնաժամը քաղաքական–իրավական ճանապարհով ա պետք լուծել, ոչ թե հանրային էմոցիոնալ ղալմաղալով, թե Հրայրը ծախու քծնող ա։
Բայց դե եթե Հրայրը մի քիչ հեռատես լիներ, ամենը կարար էսքան էսկալացիա չլիներ։ Հրայրը կարար ուղղակի հերքեր որ տենց բան ա եղել, ու կոչ աներ բամբասանքներին չտրվել։ Տենց ինքը ավելի վեր կգտնվեր։ Բայց փոխարենը լրջին տվեց, թե բա՝ գեթ մի փաստ բեր, որ ես քեզ ծառայություններ եմ առաջարկել, թե չէ դատի կտամ։ Շատ լավ իմանալով, որ տակից, չերեզներով արված առաջարկների մասին փաստ չի կարա Նիկոլը բերի․ հո թաքուն ձայնագրած խոսակցություններ չէ՞ր հրապարակելու։ Իրան թվաց թե տենց Նիկոլին անկյուն ա գցում։
Նիկոլն էլ սրան պատասխանում ա մեգա տրոլով, թե բա տեսեք հեսա ի՜նչ արժանահավատ, օբյեկտիվ փաստ եմ բերելու, հետո չմեղադրեք անհամաչափ ուժեղ հակահարված տալու մեջ։
Ասենք Նիկոլի գրելու ոճից ակնհայտ ա, որ Նիկոլը չարաճճի թրոլ ա անում գրիչը «արժանահավատ օբյեկտիվ փաստ» ու «անհամաչափ ուժեղ հակահարված» կոչելով, մինչդեռ ողջ ֆեյսբուքահայությունը սկսում ա լուրջ–լուրջ քննարկել ու հուզվել, որ երկրի ղեկավարը գրիչը օբյեկտիվ լուրջ փաստ ա համարում, էս ուր ենք հասել։
Ընդհանրապես, էս տիպի բամբաս–հումորային իրար չախելը ինձ դուր չի գալիս, որովհետև էդ տիպի մթնոլորտում սովորաբար հաղթում ա ավելի սուր ու լաչառ լեզու, ավելի լավ բոցեր անողը, ոչ թե ով ավելի ճիշտ ա։ Վիշապի բերած էն Tedx վիդեոյի ասածով էլի, որ հասարակությունը ընտրում ա ավելի խարիզմատիկին, ոչ թե ավելի կոմպետենտին։ Բայց ինձ թվում ա Նիկոլը էդ շատ լավ ա հասկացել ու, պրագմատիկ գործիչ լինելով ու հետն էլ էդ խարիզման ունենալով, նախ մասսաների համար բարենպաստ էմոցիոնալ ֆոնն ա ստեղծում, նոր հետո իր անելիքն ա անում։ Ինձ մխիթարում ա մենակ էն, որ էմոցիոնալ բոլոլան բոլոլայով, բայց այուամենայնիվ ինքը հլը որ փաստացի վերջին հաշվով հարցերը լուծում ա սկզբունքային, իրավական ճանապարհով, օրենքի տառին համապատասխան, նույնիսկ էն դեպքերում երբ ժողովրդի էմոցիոնալ աջակցությունն ունենալով կարար ոչ իրավական, կտրուկ «հեղափոխական» shortcut–ներ աներ կամ անդրկուլիսյան քայլերով իր համար շատ ավելի հեշտ լուծեր հարցերը։
Էն դատարանները շրջափակելու վիճելի դեպքն էլ էր էս շարքից։ Էմոցիոնալ, բայց ըստ էության անատամ քայլ էր։ Պարզ ա, որ հեռու էր դատարանների վրա իրական ճնշում լինելուց։ Իրական ճնշելու լիքը ավելի արդյունավետ ու կուլիսային ձևեր ուներ, եթե նպատակը ճնշելը լիներ։ Հատկապես որ ոչ կոնկրետ դատավորի էր ուղղված, ոչ որևէ կոնկրետ պահանջ էր դրված։ ՈՒ չնայած բուռն ու շատերի կողմից քննադատական արձագանքին, էդ էմոցիոնալ ֆոնի արդյունքը էն եղավ, որ բոլորի ուշադրությունը կենտրոնացավ դատարանների խնդրի վրա, ու բոլորը ընդունեցին, հերթով հայտարարեցին, որ դատական համակարգի վստահելիության ճգնաժամ ունենք, որը պետք ա արմատական լուծել, մենակ թե պետք չի էմոցիաներին տրվել ։Ճ
Նույնը հիմա ա․ Վահե Գրիգորյանը մեռավ ճռռալով, թե ՍԴ–ն օկուպացված ա, Հրայրը մախինացիաներով ա ՍԴ նախագահ դառել, բայց Վահեի երկար ու փաստարկված, լուրջ–լուրջ տեքստերին բացի մի բուռ իրավագետներից ու իրավագիտակից քաղաքացիներոից, ոչ ոք բանի տեղ տենց էլ չդրեց։ Իսկ հիմա Նիկոլի սարքած գրչային բոլոլայի շնորհիվ, սաղի ուշադրությունը էդ խնդրի վրա ա ու Նիկոլը արդեն լայվում, գրիչը ձեռը ժողովրդին սկսում ա բացատրել ՍԴ նախագահի ընտրության կեղծիքի մասին ու հավանաբար շուտով իրավական քայլեր կհաջորդեն։
Մի խոսքով, էդ բամբաս մթնոլորտը չի դզում, բայց դրա միակ մեղավորը Նիկոլը չի, առաջին հերթին իռացիոնալ պահվածքով հասարակությունն ա, ու էդ մենակ Հայաստանի խնդիրը չի․ մարդիկ ընդհանրապես իռացիոնալ են ողջ աշխարհում ու Նիկոլը ուղղակի դրա հետ հաշվի ա նստում․ էդքան բան։ Տխուր ա, բայց դե հիմա էս ա մեր ունեցած աշխարհը
Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 28.01.2020, 02:15:
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Չգիտեմ, ես չէի ասի, որ չարաճճի թրոլ էր։ Կարծես, լավ էլ լուրջ գրառում էր ու իսկապես էլ ինքը էդ գրչի պատմության մեջ լուրջ հիմքեր էր տեսնում` լուրջ հակահարվածի տեսքով։ Ու կարծես, Փաշինյանն էնքան ներքաշված ա էդ մակարդակի կենցաղային դետալներում, որ դեռ չի բարձրացել վարչապետի մակարդակին։
Էս "գրչի պատմությունը", ըստ իս, համահարթակ ա բլինչիկային, ռեստորանների զուգարանային հարցերի իր երկար զրույց-ճառերին կառավարական նիստերի ժամանակ, որոնց ինքը լրջորեն ոգևորված կամ բորբոքված էդքան կարևորություն ա տալիս։ Հա, դա թերություն ա վարչապետի մակարդակում, բայց թե ինչքանով ա էդ երևույթը լուրջ ու հետևանքային՝ չգիտեմ։ Վերջին հաշվով, թող դա լինի իր թերությունը, որն, ըստ իս, գալիս ա իր մասնագիտական որակից (կարծում եմ՝ ինքը բավական միջակ լրագրող ա, ինչպես և իր կինը, որը վարում ա էսօրվա փաստորեն գլխավոր պրո-իշխանական լրատվամիջոցը)։ Մի խոսքով, Էս գրչային պատմությունը կգնահատեի ավելի շուտ որպես դեղինմամուլային անորակ լրագրություն, որից Փաշինյանը չի կարողանում զերծ մնալ։
Ինչ վերաբերում ա նշածդ "բամբաս մթնոլորտի" հասարակական բնույթին, էս անգամ Փաշինյանն իր իռացիոնալությամբ գերազանցեց անգամ մեր ներկայիս հասարակությանը (թեև (և որովհետև) ինքն իրեն համարում ու զգում ա ժողովրդի ծոցից դուրս եկած ու դեռ էդ ծոցում ջերմացող վարչապետ), ու միջին վիճակագրական "նիկոլականի" թեթևակի հիասթափությունը երևում ա իր էդ գրառման տակի քոմենթներից։ Բայց կարծես Փաշինյանն էլ սթափվեց մի-փոքր ու իր հաջորդ փոստով փորձեց մեղմել իրադրությունը՝ կոչ անելով մոռանալ ու անցնել տնտեսական հեղափոխության առաջնահերթ հրամայականին
Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 28.01.2020, 05:02:
Quyr Qery (28.01.2020)
Կներեք, որ մտածացս ամբաղ-զամբաղ ասում եմ, բայց ինձ թվում է, որ մենք ընդհանուր առմամբ, ազգովի միջակություն ենք, պրոֆեսիոնալ ճարելը ահագին լուրջ խնդիր է, կապ չունի՝ լրագրող, սանտեխնիկ, դասատու, ինժեներ, իրավաբան, ֆինանսիստ․, քաղաքագետ․․․
Ու բնականաբար, էս հեղափոխություն կոչվածը ռացիոնալ ժամկետներում իրականացնելու հարցում էլ ենք միջակություն, դրա համար էլ սենց բոլոլաներ են լինում, էնպես չի որ Նիկոլ Փաշինյանը մենակով կարող է սաղ հարցերը էնպես լուծել, որ ոչ մեկ դժգոհելու տեղ չունենա, կամ ընդհանրապես ինքը կարող է մենակով համակարգային փոփոխություններ անել բամբասանքով զբաղվելու փոխարեն։
Նախ ինձ թվում է, նոր իշխանությունները հանձինս գործադիրի ու օրենսդիրի պիտի քաղաքական ու իրավական գնահատական տային ՀՀ-ում մինչև իշխանափոխությունը տեղի ունեցածին ու վիճարկեին սահմանադրության ու դրա հետ կապ ունեցող ամեն ինչի լեգիտիմությունը, ուստի կարիք կլիներ անցումային սահմանադրություն ու բարձրագույն արդարադատական մարմին ստեղծելու ու դրանցով ժամանակավորապես առաջնորդվելու մինչև նոր համակագի ձևավորումը իր թաշախուստով, ու դրա մեջ կմտներ նաև էս սահմանադրական դատարանը լուծարելը, որովհետև հեղափոխություն է տեղի ունեցել, որով հին համակարգը լուծարվում է, և նոր համակարգ է ստեղծվում։ Հեղափոխություն անելը եղած սահմանադրության ու օրենքների շրջանակներում մեծագույն բուլշիթ ա, ոչ մի տրամաբանություն չկա մեջը։
Բայց դե հասկանում ենք, թե դա ինչ մասշտաբի լուրջ աշխատանք, ներգրավվածություն ու պրոֆեսիոնալիզմ ա պահանջում, որի համար ՀՀ-ում վայթե բավականաչափ կոմպետենտ ռեսուրս չկար ու դժվար էլ լիներ (ասենք առնվազն գոնե մի քանի Նիկոլ Փաշինյանի պես դրայվ անող դեմքեր պիտի լինեին իրենց գաղափարակից պրոֆեսիոնալներով շրջապատված)։
Ուստի Փաշինյանը ստիպված էր գնալու թավշյա ու ոչ բռնի լոլոներով, դոդերի գլխի տակ փափուկ բարձ դնելով, էմոցիոնալ պրեսսինգով, բլինչիկներով ու զուգարաններով, ու հիմա էլ գրիչով։ Ստեղ խնդիրը Նիկոլ Փաշինյանը չի, խնդիրն էն ա, որ Նիկոլ Փաշինյանը չլինի, էս ալամ ժողովդրի մեջ մի ուրիշ զանգ կախող չկա, որ կկարողանա սուպեր ռացիոնալ գործողություններով էս բորշությունից խելքը գլխին երկիր սարքել խելամիտ ժամկետներում, կամ գոնե հզոր գաղափարներ ունեցող մարդկանց խումբ, որ միասին գիտեն թե ինչ են ուզում։ Հակառակը՝ լիքը իրենց քթի ծերից էն կողմ չտեսնողներ կան, որ ոչ միայն չեն համագործակցում, այլ կատաղի դիմադրում են։
Հետևաբար ով ռացիոնալիզմից ու պրոֆեսիոնալիզմից խոսի, մենք ազգովի պիտի պոպոք պնդուկ մանդարինից խոսենք։
Si vis pacem, para bellum
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ