ԱԺ պատգամավորը չի նշանակվում, ընտրվում ա։ Իսկ օրենսդիրը իրա գործը լավ կատարում ա մենակ իրան ընտրողի շահերը պաշտպանելով։ Առայժմ Հայաստանում ոչ մի պատգամավոր նման բան չի անում։ Երևի մենակ Նիկոլն էր անում ընդդիմություն էղած ժամանակ։ Ցանկացած երկրում պատգամավորի շարժիչ ուժը հաջորդ անգամ ընտրվելն ա ու իրան ընտրողի շահերը ներկայացնելը։ Անձը կարա ընտիրագույն մասնագետ լինի ու ընտիրագույն գիտելիքներ ունենա, բայց չներկայացնի բոլորի շահերը ու հակառակը, կրթություն չստացած հող վարող֊ցանող գյուղացին շատ ավելի լավ կարա ներկայացնի հենց գյուղացու շահերը, որտև իրանից շատ գիտելիք ոչ ոք չունի գյուղացու խնդիրների ու ցանկությունների մասին։ Մի խոսքով, ասածս էն ա, որ եթե անցնենք գաղափարական քաղաքականության, հոգեկան հիվանդությունների, կրթությունների, մասնագիտական հմտությունների ու ֆլան֊ֆստանների մասին խոսակցությունները կփակվեն։ Բայց քանի դեռ մեր կուսակցությունները գաղափարական չեն, սև ու սպիտակ են, հեղափոխական ու հակահեղափոխական են, մտահոգ ու ազգի դավաճան են, սենց խոսակցություններն անիմաստ են։ Առաջինը ժողովրդին ա պետք կրթել, ոչ թե ԱԺ պատգամավորին։
Կներես, էս սաղ պատասխանեցի, հետո հասա Հ.Գ.֊իդ
Օքեյ, միանգամից միապետականից սկսեիր, թե չէ էլ ինչ կրթություն, ինչ հոգեկան հիվանդություն։ Էն ա, համապետական քննություն անցկացնենք, ամենախելացիին թագավոր նշանակենք, պրծնենք
Էջանիշներ