Որ մի օր քեզ հյուր գամ, հուսով եմ գլխիս հասարակություն-հասարակություն չես խաղա ու պարտադրես զուգարանում չիշիկ անեմ
ստեղ են ասում՝ shit got weird...
Բյուր ջան, թե տենց ծայրահեղանում ենք, արի ասենք՝ հասարակությունն ա պարտադրում հայերեն (դանիերեն, նորվեգերեն, անգլերեն, և այլն) խոսել, ու անցնենք հայ-հայ, հույ-հույի, ոնցոր մեր քաջ նախնիները։
Հասարակությունից դուրս չեմ, բայց քաք ա կերել հաարակությունը, թե ինձ պիտի պարտադրի ինչ-որ բան անեմ՝ առանց ինքս դա ուզելու կամ դրա նպատակայնության հետ համաձայնվելու։ Իսկ հաջողակությունը երջանկության զգացմունքով չափելով ունենում ենք մի կիլդիմ աղանդներ ու լիքը տարբեր ձևի ուռչիկներ․․․ այ երջանկությունը հաստատ կեղծ օրակարգ ա, որտև ռացիոնալություն չի ներառում, իսկ մարդս տարբերվում է homo ընտանիքի այլ (սառուցին գրված) տեսակներից (ինչպես և այլ կենդանակերպերից) իր բանականությամբ։ Ու լավ կլինի, որ մարդիկ սկսեն իրար բանական համարել, ոչ թե «էշ կերած, էշ մեծացած», անկախ նրանից այդ մարդիկ ակումբում են, թե իրենց հորական տանը քոքեր են գցում․․․
Էջանիշներ