Ի՞նչ է տունը մեզ համար

[Բարեկամ]

Սաղ Բարեկամը սկսեց , այ մարդ, ասա Ուան Ուեյի մասին կարծիքդ որ չհայտնեիր չէր լինի՞

Հա էլի, առանձին նամակով պիտի գրեի իրան
Էն մարդը նորմալ, ադեկվատ ընդունեց կարծիքս, բավարարող էլ պատասխան տվեց։ Թե ինչի ոմանք սենց թունդ խոցվեցին գրառումիցս՝ չհասկացա։

[Բարեկամ]

Էս թեման իրականում բախում է մատերիալիստների ու իդեալիստների միջև :Ճ
իսկ ինձ թվում է՝ լավ թեմա է, երկուստեք օգտակար:

Թեման ի սկզբանե իդեալիզմի մասին էր (տան զգացողության, որը կարող ա լինի ցանկացած կացարանը), բայց շուռ տվեցին մատերիալիզմի կողմը (հասարակության թելադրած կեղծ արժեքներ, սեփական տներ առնել, ռեստորանում հաց ուտել, բասեյին, բիզնես կլաս թռիչք ու հինգ աստղանի հյուրանոց)

Ի դեպ, նենց չի որ ես հասարակության թելադրածից լրիվ զերծ եմ եղել. Դրանցից մեկը հեծանիվ գնելն էր, որը փոշի ա հավաքում գառաժում։ ուրախ եմ գոնե, որ փողս չի հերիքել մի ուրիշ՝ մեր կողմերում տարածված թելադրանք՝ նավ գնելու
Հիմա ինչ, հեծանիվն ու նավը համարեմ կեղծ արժե՞ք, որովհետև ինձ չեն հետաքրքրում, բայց հասարակությունն ասում ա՝ լավ բան են, տես՝ բնության ու առողջության մասին հոգ տանողները և հաջողակներն ունեն, դու էլ ձգտի դրան։

[Ծլնգ]

Թեման ի սկզբանե իդեալիզմի մասին էր (տան զգացողության, որը կարող ա լինի ցանկացած կացարանը), բայց շուռ տվեցին մատերիալիզմի կողմը (հասարակության թելադրած կեղծ արժեքներ, սեփական տներ առնել, ռեստորանում հաց ուտել, բասեյին, բիզնես կլաս թռիչք ու հինգ աստղանի հյուրանոց)

Ի դեպ, նենց չի որ ես հասարակության թելադրածից լրիվ զերծ եմ եղել. Դրանցից մեկը հեծանիվ գնելն էր, որը փոշի ա հավաքում գառաժում։ ուրախ եմ գոնե, որ փողս չի հերիքել մի ուրիշ՝ մեր կողմերում տարածված թելադրանք՝ նավ գնելու
Հիմա ինչ, հեծանիվն ու նավը համարեմ կեղծ արժե՞ք, որովհետև ինձ չեն հետաքրքրում, բայց հասարակությունն ասում ա՝ լավ բան են, տես՝ բնության ու առողջության մասին հոգ տանողները և հաջողակներն ունեն, դու էլ ձգտի դրան։

դու նավից ես խոսում․․․ մեր կողմերը ընդունված են դաչաները․․․ մի հատ էլ չէ է, հոգնակի ասենք դահուկային կուրորտի կողմերը մի հատ, ծովափին կպած մի գողտրիկ տեղում էլ մի հատ, անտառներում էլ մի հատ ու տենց․․․ իսկ ստեղ մարդիկ մի տնից են բողոքում

Հ․Գ․
Նավերն էլ հետը, ընդ որում դա էլ հոգնակի․ մի հատ գետային նավակ, մի հատ լճային՝ ձկնորսական, մի հատ էլ ծով դուրս գալու․․․

[Բարեկամ]

դու նավից ես խոսում․․․ մեր կողմերը ընդունված են դաչաները․․․ մի հատ էլ չէ է, հոգնակի ասենք դահուկային կուրորտի կողմերը մի հատ, ծովափին կպած մի գողտրիկ տեղում էլ մի հատ, անտառներում էլ մի հատ ու տենց․․․ իսկ ստեղ մարդիկ մի տնից են բողոքում

Հ․Գ․
Նավերն էլ հետը, ընդ որում դա էլ հոգնակի․ մի հատ գետային նավակ, մի հատ լճային՝ ձկնորսական, մի հատ էլ ծով դուրս գալու․․․

Էս մի դեպքում ա մենակ, որ ես գոհ եմ՝ մեզ մոտ ձմեռ չի լինում , թե չէ գառաժներում կգումարվեին տարբեր չափերի դահուկներ, սնոուբորդեր ու այլ "խիստ պարտադիր անհրաժեշտեւթյուններ"

[Բարեկամ]

դու նավից ես խոսում․․․ մեր կողմերը ընդունված են դաչաները․․․ մի հատ էլ չէ է, հոգնակի ասենք դահուկային կուրորտի կողմերը մի հատ, ծովափին կպած մի գողտրիկ տեղում էլ մի հատ, անտառներում էլ մի հատ ու տենց․․․ իսկ ստեղ մարդիկ մի տնից են բողոքում

Հ․Գ․
Նավերն էլ հետը, ընդ որում դա էլ հոգնակի․ մի հատ գետային նավակ, մի հատ լճային՝ ձկնորսական, մի հատ էլ ծով դուրս գալու․․․

Մեր կողմերը տեղանքը տեղով դաչա ա բայց մենք էլ մեր պոզուպոչերն ունենք։ Հետաքրքիր կլինի թեմա բացել "հասարակական պարտադրանքներ, որոնց մասին չեմ երազել, բայց ունեմ"

[Վիշապ]

Թեման ի սկզբանե իդեալիզմի մասին էր (տան զգացողության, որը կարող ա լինի ցանկացած կացարանը), բայց շուռ տվեցին մատերիալիզմի կողմը...

Գրողը տանի... ես էլ ամբաղ զամբաղ էշ էշ բաներ եմ գրում, վեհ գաղափարների մասին մոռացած:
Լավ, վերջնական կարծիքս գրեմ. Քյասար տունը օջախ ա, ախպերներ ու քըրեր: ՈՒ կապ չունի՝ սեփական ա, թե վարձով, Համզաչիմանում ա թե Սան Ֆրանցիսկոյում, տուն ա, թե մոթել, պալատկա/բուդկա յա, թե քարանձավ… Օջախը մնում ա օջախ: Անձամբ ես ու կինս որ ջհանդամում որ մի օրից ավել մնում ենք, էդ դառնում ա տուն, համենայն դեպս, որ ցերեկը դեսուդեն ման ենք գալիս, կինս հոգնում ա, ապա ասում ա՝ չգնա՞նք տուն, ու նկատի ունի էդ պահի դրությամբ գտընվող օջախը: Պեչչի ավել բաներ խառնել:

[Ուլուանա]

Էս թեման իրականում բախում է մատերիալիստների ու իդեալիստների միջև :Ճ
իսկ ինձ թվում է՝ լավ թեմա է, երկուստեք օգտակար:

Էնքան էլ չէ, նույնիսկ եթե պատահական համընկնումներ կան : Ես, օրինակ, իդեալիստ եմ ինձ համարում, բայց տունն ինձ համար շատ կարևոր ա: Ուրիշ բան, որ տուն չուզեցողներին ու տան կարիք չունեցողներին էլ եմ հասկանում ու նորմալ եմ համարում: Նաև համաձայն եմ Բյուրի հետ էն հարցում, որ տուն ունենալը, ինչպես և շատ այլ բաներ շատ մարդկանց դեպքում իսկապես պարտադրված արժեքներ են, ու իրականում ճիշտ կլինի, որ ամեն մարդ փորձի դուրս գալ էդ պայմանականություններից ու ինքն իր համար պարզի` արդյոք դա իրենն ա, թե պարտադրված ա:

Գրողը տանի... ես էլ ամբաղ զամբաղ էշ էշ բաներ եմ գրում, վեհ գաղափարների մասին մոռացած:
Լավ, վերջնական կարծիքս գրեմ. Քյասար տունը օջախ ա, ախպերներ ու քըրեր: ՈՒ կապ չունի՝ սեփական ա, թե վարձով, Համզաչիմանում ա թե Սան Ֆրանցիսկոյում, տուն ա, թե մոթել, պալատկա/բուդկա յա, թե քարանձավ… Օջախը մնում ա օջախ: Անձամբ ես ու կինս որ ջհանդամում որ մի օրից ավել մնում ենք, էդ դառնում ա տուն, համենայն դեպս, որ ցերեկը դեսուդեն ման ենք գալիս, կինս հոգնում ա, ապա ասում ա՝ չգնա՞նք տուն, ու նկատի ունի էդ պահի դրությամբ գտընվող օջախը: Պեչչի ավել բաներ խառնել:

Նման իրավիճակներում ես էլ եմ «տուն» ասում էն վայրին կամ կացարանին, որում մնում ենք տվյալ պահին, նույնիսկ եթե դա հյուրանոցի համար ա կամ հանգստյան տան սենյակ, որտեղ ընդամենը մի երկու օր ենք մնում: Բայց դրանով հանդերձ` ես, օրինակ, չեմ կարողանում ինձ լիարժեք տանն զգալ, հարմարավետ զգալ, եթե տունը մերը չի: ԱՄՆ-ում տասներկու տարի վարձով ենք ապրել` երեք տարբեր տներում. առաջինում մոտ մի տարի ենք ապրել, երկրորդում` հինգ, երրորդում`համարյա վեց, բայց բոլորում էլ, ինչքան էլ որ փորձել եմ հարմարավետություն ստեղծել, իմ ուզածով ձևավորել, դասավորել, միշտ էդ ժամանակավորության գիտակցումը խանգարել ա էդտեղ ինձ մինչև վերջ տանն զգալուն. տան դասավորության, ձևավորման հետ կապված լիքը բաներ, որ կանեի մեր տունը լինելու դեպքում, վարձու տանը չեմ արել, ուղղակի չեմ կարողացել հոգեպես, ճամպրուկային հոգեվիճակը գրեթե երբեք ինձ չի լքել: Ոնց որ միշտ սպասելիս լինեի, թե երբ ենք մեր տունն ունենալու, որ արդեն հավեսով ձևավորեմ, զարդարեմ, լիարժեք հարմարավետություն ստեղծեմ: Ու էդ զգացողությունը լրիվ անցել ա միայն արդեն մեր տուն տեղափոխվելուց հետո: Ինձ համար էդ որակապես լրիվ տարբեր զգացողություն ա: Էն օջախի զգացողությունը նոր-նոր ա առաջացել: Իմ դեպքում երևի ի սկզբանե նաև ԱՄՆ-ում մնալ չցանկանալու հանգամանքն ա դեր խաղացել, քանի որ էն գլխից հա սպասում էի, թե երբ պիտի հետ գնանք Հայաստան, ու տնավորվելու նվազագույն ցանկություն անգամ չկար առաջին տարիներին: Հետո տարիներով էդ առումով ինչ-որ անորոշ, ոչ էս կողմ, ոչ էն կողմ վիճակ ա եղել, էն որ համ չես ուզում տնավորվել, համ էլ ուզում ես քեզ տանն զգալ: Մի խոսքով` չգիտեմ` այլ հանգամանքներում էս հարցը ոնց կլիներ: Բայց հիմա ինձ դուր ա գալիս տուն ունենալը: Ու դրան գումարած նաև էն գիտակցումը, որ վարձով ապրելու դեպքում ոնց որ տարիներով էդ փողը քամուն տաս, երբ կարող ես նույն փողը ներդնել քո տան գինը քիչ-քիչ փակելու մեջ, ավելի ճիշտ ու արդարացված ա դարձնում տուն գնելու որոշումը: Կարծում եմ` շատ մարդկանց, էդ թվում և մեր դեպքում, տուն առնելը լավագույն լուծում ա, եթե սկզբնական մինիմալ գումարը կա: Ինչ խոսք, տուն ունենալն էլ իր դժվարություններն ու խնդիրներն ունի, բայց դրանցով հանդերձ` ես նախընտրում եմ իմ տանն ապրել, ոչ թե վարձով, թեկուզ եթե վարձու բնակարանն ավելի լավը լինի:

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ քո տեսակետն եմ հասկանում: Ես ու կինս մի 4 տարի վարձով տարբեր բնակարաններում ապրել ենք, ու բացարձակ դժբախտ չէինք կարծես թե, նույնիսկ վերջին բնակարանը շա՜տ սիրուն տեղ էր (լուսամուտի անմիջապես դիմաց թխկիներ էին օրոր-շորոր գալիս), մեկ մեկ կարոտում եմ:
Բայց տուն առնելիս անկեղծորեն ես ինքս շատ չէի խորանա համամարդկային արժեքների, գլոբալ խնդիրների ու էկոլոգիայի մեջ (որովհետև սա անիմաստ ու սուբյեկտիվ բազար ա), եթե փողը գյոլ չի տվել, ու միևնույն ժամանակ տնտեսապես ձեռնտու է առնելը քան վարձակալելը, ապա պետք է առնել: Ստեղ պարզ բանաձև կա՝ եթե մի տարածքում 4-5+ տարի աշխատելու պլաններ կան, ու տան վարձ + տրանսպորտային ծախսերը համեմատական կամ ավելի թանկ են հիփոթեքի ամսվա պարտք + տրանսպորտային ծախսերին, ապա տուն առնել, չէ՝ վարձով մնալ: Եթե հրեա ծանոթ/ընկեր ունես, այ իրենց հարցրու, մանրամասն կբացատրեն :Ճ Էդ կահավորել, վերանորոգելը իսկապես մանր խնդիրներ են, գումարած, ստեղի վարձով տների մեծ մասը սենց թե նենց կահավորված չեն, պիտի կահույք առնես ու շահագործման մնացած խնդիրները լուծես: Սա կրկնում եմ, այն դեպքում, երբ փողը գյոլ չի տվել (այսինքն գումար խնայելու խնդիր կա): Թե չէ մուլտիմիլիոնատերերի համար սա անիմաստ թեմա է, դրանք ցանկացած ժամանակ որտեղ ասես տուն կառնեն էլ, կծախեն էլ, վարձով էլ կտան ու վարձով էլ կապրեն, պետք լինի` համաշխարհային էկոլոգիայից կճամարտակեն, պետք լինի՝ էկոնոմիկայից :Ճ

Դե նայի, տնտեսապես ձեռնտու լինելը կարա նաև առաջնահերթություն չլինի։ Տես, քո համար կահավորելն ու վերանորոգելը մանր բանր են, իսկ ինձ համար մեծ սթրես ա։ Մեր հիմիկվա բնակարանն էլ կահավորված չի էղել։ Նաև վերանորոգման կարիք ա ունեցել, ու տանտերը վերանորոգման բոլոր նյութերը թողել ա մեզ, որ մենք զբաղվենք։ Կահավորանքի հարցերից մաքսիմալ հեռու եմ մնացել. մենակ ֆինանսապես եմ մասնակցել, մեկ էլ հավաքելու պրոցեսին եմ մասնակցել։ Բայց երկար֊բարակ պրպտելուց ու խանութներում պտտվելուց խուսափել եմ։ Իսկ վերանորոգումն էլ մինչև հիմա չենք արել ու երևի չենք էլ անի. ինձ ավելի հեշտ ա պատի վրա մի երկու ծակի հետ ապրելը, քան վերանորոգման պրոցեսի մեջ խրվելը։ Առանց էդ էլ վերջերս պատշգամբ էին սարքում մեզ մոտ, ահագին վատացել էի էդ շինարարական վիճակներից։ Ինչ վերաբերում ա տրանսպորտային ծախսերին, ապա հասարակական տրանսպորտից ես գրեթե չեմ օգտվում ու միշտ փորձում եմ էնպիսի տուն վարձել, որ ինձ կարևոր տեղերից հեծանվային հեռավորության վրա լինի։ Այ տուն առնելիս դա հնարավոր չէր լինի։

Ֆինանսապես ձեռնտուի կարևորության մասին մի բան պատմեմ, որ պատկերավոր լինի։ Նայի, դեռ մեկուկես տարի առաջ Դանիայում ատամնաբույժն ինձ ասել էր, որ պիտի իմաստության ատամներս հեռացնեմ։ Գինն էլ տվել էր։ Եթե ֆինանսական մասին նայես, ավելի ձեռնտու էր հասնել Հայաստան ու էստեղ անել (տոմսի ու ամբողջ պրոցեդուրայի գինը միասին ավելի էժան էր նստելու), ինչը, ի դեպ, պլանավորել էի, բայց դեռ չէի արել։ Բայց վերջերս ատամներս սկսեցին շատ անհանգստացնել ինձ, ու երկու տարբերակ ունեի. մի երկու շաբաթ էլ համբերել, հասնել Հայաստան, կամ էլ լիքը փող ծախսել ու տեղում անել։ Ես երկրորդ տարբերակն ընտրեցի, որովհետև ինձ համար ցավից ազատվելը շատ ավելի մեծ առաջնահերթություն էր, քան փող խնայելը։ Տուն առնելն էլ նման մի բան ա ինձ համար. դրա առաջացրած «ցավի» հետ գլուխ չդնելն ավելի մեծ առաջնահերթություն ա, քան փող խնայելը։ Հասկանում եմ, որ օրինակ քեզ համար կամ ուրիշների համար կարևոր ա շատ փող խնայելը, բայց իմ դեպքում դա չի աշխատում։

[Բարեկամ]

Դե նայի, տնտեսապես ձեռնտու լինելը կարա նաև առաջնահերթություն չլինի։ Տես, քո համար կահավորելն ու վերանորոգելը մանր բանր են, իսկ ինձ համար մեծ սթրես ա։ Մեր հիմիկվա բնակարանն էլ կահավորված չի էղել։ Նաև վերանորոգման կարիք ա ունեցել, ու տանտերը վերանորոգման բոլոր նյութերը թողել ա մեզ, որ մենք զբաղվենք։ Կահավորանքի հարցերից մաքսիմալ հեռու եմ մնացել. մենակ ֆինանսապես եմ մասնակցել, մեկ էլ հավաքելու պրոցեսին եմ մասնակցել։ Բայց երկար֊բարակ պրպտելուց ու խանութներում պտտվելուց խուսափել եմ։ Իսկ վերանորոգումն էլ մինչև հիմա չենք արել ու երևի չենք էլ անի. ինձ ավելի հեշտ ա պատի վրա մի երկու ծակի հետ ապրելը, քան վերանորոգման պրոցեսի մեջ խրվելը։ Առանց էդ էլ վերջերս պատշգամբ էին սարքում մեզ մոտ, ահագին վատացել էի էդ շինարարական վիճակներից։ Ինչ վերաբերում ա տրանսպորտային ծախսերին, ապա հասարակական տրանսպորտից ես գրեթե չեմ օգտվում ու միշտ փորձում եմ էնպիսի տուն վարձել, որ ինձ կարևոր տեղերից հեծանվային հեռավորության վրա լինի։ Այ տուն առնելիս դա հնարավոր չէր լինի։

Ֆինանսապես ձեռնտուի կարևորության մասին մի բան պատմեմ, որ պատկերավոր լինի։ Նայի, դեռ մեկուկես տարի առաջ Դանիայում ատամնաբույժն ինձ ասել էր, որ պիտի իմաստության ատամներս հեռացնեմ։ Գինն էլ տվել էր։ Եթե ֆինանսական մասին նայես, ավելի ձեռնտու էր հասնել Հայաստան ու էստեղ անել (տոմսի ու ամբողջ պրոցեդուրայի գինը միասին ավելի էժան էր նստելու), ինչը, ի դեպ, պլանավորել էի, բայց դեռ չէի արել։ Բայց վերջերս ատամներս սկսեցին շատ անհանգստացնել ինձ, ու երկու տարբերակ ունեի. մի երկու շաբաթ էլ համբերել, հասնել Հայաստան, կամ էլ լիքը փող ծախսել ու տեղում անել։ Ես երկրորդ տարբերակն ընտրեցի, որովհետև ինձ համար ցավից ազատվելը շատ ավելի մեծ առաջնահերթություն էր, քան փող խնայելը։ Տուն առնելն էլ նման մի բան ա ինձ համար. դրա առաջացրած «ցավի» հետ գլուխ չդնելն ավելի մեծ առաջնահերթություն ա, քան փող խնայելը։ Հասկանում եմ, որ օրինակ քեզ համար կամ ուրիշների համար կարևոր ա շատ փող խնայելը, բայց իմ դեպքում դա չի աշխատում։

Այ նույնն անում ես ամեն տեղ. Սարքովի բացասական կողմ շուռ տալը։ Իսկ մտքովդ չի՞ անցել, որ կարող ա ուրիշների համար ոչ թե փող խնայելն ա առաջնահերթություն, այլ քո ասած խնդիրներն են ավելի թեթև տանում, նույնիսկ հաճույքով։ Մարդ կա, օրինակ, վերանորոգման գործից կամ կահավորման համար խանութներով ֆռֆռալուց բավականություն ա ստանում, ահագին ստեղծագործ պահեր կան, բայց դու պարտադիր ուզում ես պիտակավորել , թե առաջնահերթությունն էդ մարդկանց մոտ փողն ա, բայց դու էդպիսին չես։ Տրիբունի նկատած սնոբիզմի մի ուրիշ արտահայտություն։

[ivy]

Վերանորոգման հետ կապված մի բան ասեմ։
Չգիտեմ՝ ուրիշ երկրներում ոնց է, բայց Գերմանիայում հիմնականում էնպես է, որ վարձով բնակարան վերցնում ես վերանորոգված վիճակում ու պիտի հանձնես նույն վիճակում։ Բնակարան վարձելիս «գրավ» ես դնում որոշակի գումար՝ սովորաբար տան երեք ամսվա վարձի չափով, որը վերջում քեզ վերադարձվելու է, եթե բնակարանը նույն վիճակում հանձնես, ինչ ստացել ես։ Ու էս դեպքում, եթե մի քանի տարի ապրել ես մեջը, հաստատ պիտի գոնե պատերը սպիտակեցնես։
Էլ չասեմ, որ բնակարանը վերցնելիս հատուկ պրոտոկոլ է լրացվում, որտեղ գրանցվում են բնակարանի բոլոր անհարթությունները՝ սկսած հատակի մանր-մունր քերծվածքներից, վերջացրած մնացած բաներով։ Ու բնակարանը հանձնելիս էդ պրոտոկոլը հանում, համեմատում են։
Էնպես որ, բնակարանը հանձնելիս վերանորոգելուց գլուխդ ազատել չես կարող, եթե իհարկե չես ուզում «գրավդ» կորցնել։
Ես էլ իմ նախորդ բնակարանը մի քանի օր առաջ լրիվ վերանորոգեցի ու հանձնեցի։ Հետաքրքիր փորձ էր՝ սեփական ձեռքերով դա անելը, ու հասկանում եմ, որ վերջին անգամը չէր կյանքումս։

Ինձ համար տուն ունենալը ֆինանսական հարցերի, վարձ խնայել-չխնայելու հետ կապ չունի․ սա զուտ հոգեբանական հարց է։ Տունը կայունություն է, ստաբիլություն, բնավորում, ընտանիք, ինչը բացարձակապես իմը չի։ Մի հինգ տարի առաջ, երբ (նախկին) ամուսինս տուն առավ, էդ էլ էր ինձ համար լրացուցիչ խթան, որ հնարավորինս արագ հեռանամ։ Տուն գնելուց էլ նախապես ստորագրել էի բոլոր անհրաժեշտ թղթերը, որ ես էդ տան հետ կապ չունեմ։ Իսկ ինքը շատ էր ուզում, իր ձեռքով էլ ամբողջովին վերափոխեց, իր ուզած ձևով սարքեց, հիմա էլ հավեսով ապրում է մեջը։ Ու շատ էլ լավ է անում, եթե դա է իր ուզածը։ Ինչպես և ձեզնից ամեն մեկը, ով տուն-տեղ է ուզում ունենալ։ Իմ խնդիրը միայն էն էր, որ տուն հասկացության ձգտումը (լինի դա նյութական տեսքով, թե ավելի լայն իմաստով) վերագրվում է բոլոր մարդկանց, որ սենց թե նենց բոլորն էլ մի օր գալիս են դրան․ տենց չի էլի, տարբեր են մարդիկ՝ իրենց պահանջներով։

[Տրիբուն]

Անձամբ ես ու կինս որ ջհանդամում որ մի օրից ավել մնում ենք, էդ դառնում ա տուն, համենայն դեպս, որ ցերեկը դեսուդեն ման ենք գալիս, կինս հոգնում ա, ապա ասում ա՝ չգնա՞նք տուն, ու նկատի ունի էդ պահի դրությամբ գտընվող օջախը: Պեչչի ավել բաներ խառնել:

Հետաքրքիր ա, լրիվ նույն բանը ես եմ ասում, էրրխեքս էլ ծաղրում են. Պապա ի՞նչ տուուուուն ...

P.S. Բայց ասեմ, ահագին ուսուցողական քննարկում ա։ Ու՞մ մտքով կանցներ, որ մարդ կա չի ուզում տուն ունենա։

[StrangeLittleGirl]

Այ նույնն անում ես ամեն տեղ. Սարքովի բացասական կողմ շուռ տալը։ Իսկ մտքովդ չի՞ անցել, որ կարող ա ուրիշների համար ոչ թե փող խնայելն ա առաջնահերթություն, այլ քո ասած խնդիրներն են ավելի թեթև տանում, նույնիսկ հաճույքով։ Մարդ կա, օրինակ, վերանորոգման գործից կամ կահավորման համար խանութներով ֆռֆռալուց բավականություն ա ստանում, ահագին ստեղծագործ պահեր կան, բայց դու պարտադիր ուզում ես պիտակավորել , թե առաջնահերթությունն էդ մարդկանց մոտ փողն ա, բայց դու էդպիսին չես։ Տրիբունի նկատած սնոբիզմի մի ուրիշ արտահայտություն։

Բացասական կո՞ղմ։ Էդ քո նախատրամադրվածությունն ա, որովհետև ես ընդհանրապես նկատի չեմ ունեցել, որ փող խնայելը բացասական ա։ Դու որտե՞ղ ես տեսել, որ ես ասեմ՝ փող խնայելը բացասական կողմ ա։ Ես շատ լավ հասկանում եմ, որ կարան լինեն մարդիկ, որոնց համար կարևոր ա փող խնայելը (օրինակ, էրեխեքին պետք ա կրթության տալ կամ կարևոր երազանքներ ունեն, որոնց հասնելու համար փող ա պետք, հետևաբար տան վրա խնայելով կարելի ա հասնել դրանց)։ Ավելին՝ ինքս էլ որոշ տեղերում փող եմ խնայում այլ բաների վրա ծախսելու համար (օրինակ՝ հեծանիվ քշելով տրանսպորտի վրա լիքը խնայում եմ, ինչը մեծացնում ա համերգների բյուջեն, բայց համերգի վրա ծախսած փողը շատերի համար կարա անիմաստ լինի, ինչը էլի հասկանում եմ)։ Ուղղակի առաջնահերթությունների հարց ա։ Դժվա՞ր ա հասկանալը, որ մարդիկ տարբեր առաջնահերթություններ կարան ունենան։

Իհարկե մտքովս անցել ա, որ կան մարդիկ, որոնց համար վերանորոգելն ու կահավորելը հաճելի ա։ Էն ա, Վիշապն ասում ա, որ մանր բան ա իրա համար, ու հավատում եմ։ Էն, ինչ մեկի համար կարա հանգստություն բերի, ինձ համար սթրեսի բուն ա (օրինակ՝ վերանորոգում, շոփինգ և այլն) ու հակառակը՝ էն, ինչ ինձ հանգստություն ա բերում, ուրիշի համար կարա սթրեսի բուն լինի (օրինակ, վարձով ապրելը, հեծանիվ քշելը և այլն)։ Մարդիկ տարբեր են լինում։ Ընդունի էլի, որ քո չափանիշները բացարձակ ճշմարտություն չեն, ու էս թեմայում լավ ու վատ չկա։ Ամեն մեկի համար լավ ա էն, ինչ իրան ա հարմար։

[StrangeLittleGirl]

Վերանորոգման հետ կապված մի բան ասեմ։
Չգիտեմ՝ ուրիշ երկրներում ոնց է, բայց Գերմանիայում հիմնականում էնպես է, որ վարձով բնակարան վերցնում ես վերանորոգված վիճակում ու պիտի հանձնես նույն վիճակում։ Բնակարան վարձելիս «գրավ» ես դնում որոշակի գումար՝ սովորաբար տան երեք ամսվա վարձի չափով, որը վերջում քեզ վերադարձվելու է, եթե բնակարանը նույն վիճակում հանձնես, ինչ ստացել ես։ Ու էս դեպքում, եթե մի քանի տարի ապրել ես մեջը, հաստատ պիտի գոնե պատերը սպիտակեցնես։
Էլ չասեմ, որ բնակարանը վերցնելիս հատուկ պրոտոկոլ է լրացվում, որտեղ գրանցվում են բնակարանի բոլոր անհարթությունները՝ սկսած հատակի մանր-մունր քերծվածքներից, վերջացրած մնացած բաներով։ Ու բնակարանը հանձնելիս էդ պրոտոկոլը հանում, համեմատում են։
Էնպես որ, բնակարանը հանձնելիս վերանորոգելուց գլուխդ ազատել չես կարող, եթե իհարկե չես ուզում «գրավդ» կորցնել։
Ես էլ իմ նախորդ բնակարանը մի քանի օր առաջ լրիվ վերանորոգեցի ու հանձնեցի։ Հետաքրքիր փորձ էր՝ սեփական ձեռքերով դա անելը, ու հասկանում եմ, որ վերջին անգամը չէր կյանքումս։

Ինձ համար տուն ունենալը ֆինանսական հարցերի, վարձ խնայել-չխնայելու հետ կապ չունի․ սա զուտ հոգեբանական հարց է։ Տունը կայունություն է, ստաբիլություն, բնավորում, ընտանիք, ինչը բացարձակապես իմը չի։ Մի հինգ տարի առաջ, երբ (նախկին) ամուսինս տուն առավ, էդ էլ էր ինձ համար լրացուցիչ խթան, որ հնարավորինս արագ հեռանամ։ Տուն գնելուց էլ նախապես ստորագրել էի բոլոր անհրաժեշտ թղթերը, որ ես էդ տան հետ կապ չունեմ։ Իսկ ինքը շատ էր ուզում, իր ձեռքով էլ ամբողջովին վերափոխեց, իր ուզած ձևով սարքեց, հիմա էլ հավեսով ապրում է մեջը։ Ու շատ էլ լավ է անում, եթե դա է իր ուզածը։ Ինչպես և ձեզնից ամեն մեկը, ով տուն-տեղ է ուզում ունենալ։ Իմ խնդիրը միայն էն էր, որ տուն հասկացության ձգտումը (լինի դա նյութական տեսքով, թե ավելի լայն իմաստով) վերագրվում է բոլոր մարդկանց, որ սենց թե նենց բոլորն էլ մի օր գալիս են դրան․ տենց չի էլի, տարբեր են մարդիկ՝ իրենց պահանջներով։

Դանիայում էլ եթե գործակալությունից ես վարձել, էլի էդ վերանորոգելու պատմությունը կա։ Բայց գործակալության տները որպես կանոն ավելի թանկ են ու ավելի անմարդկային պայմաններով են վարձակալության տալիս։ Իսկ մասնավոր մարդկանցից վարձելու դեպքում վերանորոգման ու դեպոզիտի հարցը միասին ա կարգավորվում, ինչը էղավ մեր էս բնակարանի դեպքում։ Ու անկեղծ ասած, ինձ համար վերանորոգումն էնքան սթրեսային ա, որ ես կնախընտրեմ կորցնել դեպոզիտը, քան թաթախվել դրա մեջ։ Գիտեմ, որ անխելք բան եմ ասում։ Բայց իմ նյարդերի հանգստությունն ինձ համար շատ կարևոր ա։

Իսկ բոլդացրածի տակ ուղղակի ստորագրում եմ։ Իհարկե, ամեն դեպքում չեմ բացառում, որ կարող ա մի օր ուզենամ տուն առնել կամ ստիպված կլինեմ կոմպրոմիսի գնալ էս հարցում (որովհետև ընկերս ուզում ա հենց մեր ներկայիս բնակարանն առնել), բայց չեմ էլ բացառում, որ կուզենամ ամբողջ կյանքս վարձով ապրել կամ էլ մի օր կորոշեմ քարանձավ տեղափոխվել։

[Ծլնգ]

Դե նայի, տնտեսապես ձեռնտու լինելը կարա նաև առաջնահերթություն չլինի։ Տես, քո համար կահավորելն ու վերանորոգելը մանր բանր են, իսկ ինձ համար մեծ սթրես ա։ Մեր հիմիկվա բնակարանն էլ կահավորված չի էղել։ Նաև վերանորոգման կարիք ա ունեցել, ու տանտերը վերանորոգման բոլոր նյութերը թողել ա մեզ, որ մենք զբաղվենք։ Կահավորանքի հարցերից մաքսիմալ հեռու եմ մնացել. մենակ ֆինանսապես եմ մասնակցել, մեկ էլ հավաքելու պրոցեսին եմ մասնակցել։ Բայց երկար֊բարակ պրպտելուց ու խանութներում պտտվելուց խուսափել եմ։ Իսկ վերանորոգումն էլ մինչև հիմա չենք արել ու երևի չենք էլ անի. ինձ ավելի հեշտ ա պատի վրա մի երկու ծակի հետ ապրելը, քան վերանորոգման պրոցեսի մեջ խրվելը։ Առանց էդ էլ վերջերս պատշգամբ էին սարքում մեզ մոտ, ահագին վատացել էի էդ շինարարական վիճակներից։ Ինչ վերաբերում ա տրանսպորտային ծախսերին, ապա հասարակական տրանսպորտից ես գրեթե չեմ օգտվում ու միշտ փորձում եմ էնպիսի տուն վարձել, որ ինձ կարևոր տեղերից հեծանվային հեռավորության վրա լինի։ Այ տուն առնելիս դա հնարավոր չէր լինի։

Ֆինանսապես ձեռնտուի կարևորության մասին մի բան պատմեմ, որ պատկերավոր լինի։ Նայի, դեռ մեկուկես տարի առաջ Դանիայում ատամնաբույժն ինձ ասել էր, որ պիտի իմաստության ատամներս հեռացնեմ։ Գինն էլ տվել էր։ Եթե ֆինանսական մասին նայես, ավելի ձեռնտու էր հասնել Հայաստան ու էստեղ անել (տոմսի ու ամբողջ պրոցեդուրայի գինը միասին ավելի էժան էր նստելու), ինչը, ի դեպ, պլանավորել էի, բայց դեռ չէի արել։ Բայց վերջերս ատամներս սկսեցին շատ անհանգստացնել ինձ, ու երկու տարբերակ ունեի. մի երկու շաբաթ էլ համբերել, հասնել Հայաստան, կամ էլ լիքը փող ծախսել ու տեղում անել։ Ես երկրորդ տարբերակն ընտրեցի, որովհետև ինձ համար ցավից ազատվելը շատ ավելի մեծ առաջնահերթություն էր, քան փող խնայելը։ Տուն առնելն էլ նման մի բան ա ինձ համար. դրա առաջացրած «ցավի» հետ գլուխ չդնելն ավելի մեծ առաջնահերթություն ա, քան փող խնայելը։ Հասկանում եմ, որ օրինակ քեզ համար կամ ուրիշների համար կարևոր ա շատ փող խնայելը, բայց իմ դեպքում դա չի աշխատում։

ջան, եթե քո համար փող խնայելը առաջնահերթություն չի, ապա քցիբություն չես անում ու մի հատ րիելտոռ ես վարձում, նկարագրում ես քո ուզածը, ու ասում՝ դավայ, բնակարան ճարի, վերջում ասա որտեղ եմ ստորագրում, հետո էլ ներքին կահավորման դիզայներ ես գտնում, ասում՝ երկու դիվան, մի հատ մահճակալ, էսքան բյուջե՝ մի շաբաթից կահավորած լինի, ու տենց․․․ թե չէ քո մոտ ստացվում ա «կահավորել չեմ սիրում, դրա համար տարին մեկ անում եմ, ու լյուբոյ մոմենտ տան տերը կարա ստիպի, որ նոր տեղ դա անեմ» վերսիան․․․ վերանորոգման պահերն էլ լրիվ նույն ձևի հեշտ լուծվող են, եթե դեմ չես որւիշին վարձես այդ ամենը քո համար անելու համար, էդ անտերը ծառայությունները ինչի՞ համար են։

Լրիվ հասկանում եմ, որ որոշ մարդկանց համար տունը/մեքենան և այլն կարա հոգս լինի, որի տակ չեն ցանկանում մտնել, բայց ասել թե ուրիշ դրա տակ մտնողները կեղծ օրակարգ են հետապնդում մի քիչ կոռռեկտ չի, էլի։ Տունն (ֆիզիկական) իմ համար ամենաառաջին հերթին ֆինանսական ներդրում ա, ու ինչպես ցանկացած ներդրում, որոշակի ջանք էլ ա պահանջում, որ ի վերջո տակ չտաս․․․ իսկ մնացածը (կոմֆորտ, ստաբիլություն, և այլն) լրիվ լուծելի ա առանց քո տունը ունենալու էլ՝ փողին մուննաթ, նենց տուն ու ծառայություններ վարձեմ, որ թագավորական ստաբիլություն տա։ Ու լրիվ ընդունում եմ, որ մարդ կա ուրիշ ներդրման եղանակներ ա ընտրում (ասենք մեկը ներդնում է բիրիքով երեխա-թոռների մեջ, ովքեր իր ծերության ժամանակ իրեն կպահեն, մեկն էլ ներդնում է վելֆեռ համակարգին բարձր հարկեր տալով, իմանալով որ պետությունն ա իրեն պահելու, թե բան եղավ), բայց դե հնարավորության դեպքում ներդրումների դիվերսիֆիկացիան լավ բան ա․․․ հակառակ իմաստով էլ․ էնքա՜ն եմ տեսել, որ տների մեջ մտնողը սննկանա։

Դե իսկ ստաբիլություն չուզեցողներին էլ․․․ չեմ հավատում (Տրիբունի վերևը բերած բոմժությամ իսկական իմաստի մասին պոստին համանման պատճառներով)։ Բայց ձեր ասածները չեմ համարում կեղծ, ուղղակի կարծում եմ ձեր համար ստաբիլությունը ուրիշ աղբյուրներ ունի («ազատության» զգացողությունն էլ կարա ստաբիլության տեսակ լինել)։ Իսկ հասարակական պարտադրանք-բլա-բլա․․․ եթե դուք մինչև հիմա պարտադրանքի լծի տակ եք եղել, դա չի նշանակում, թե ուրիշներն էլ նույն ընկալումները ունեն։ Մեկն ինձ համար հասարակությունը ոչ մի ձեևով զուգահեռ չի։ Հա, ես տուն-տեղում եմ մեծացել, ոչ թե քարանաձավում, ու միգուցե դա ինչ-որ ձևի ազդել ա մտածելակերպիս վրա էլ, բայց սա պարտադրանք համարելը պակաս ճամարտակություն չի։ Իսկ պարտադրանքի տեսանկյունից․ ժամանակին ես եմ ծնողներիս ինչ-որ տեղ պարտադրել, որ տուն գնեն (արդեն վաղուց իրենց հետ չէի ապրում՝ նույնիսկ նույն երկրում), որտև գրեթե բոլոր տեսանկյուններից դա էր ճիշտը․․․ ու ասեմ, որ ահագին համոզել պետք եղավ, բայց ի վերջո ցույց տվեց, որ ճիշտ քայլ էր (ես չէի իրենց համար գնում՝ էն ժամանակ ես այդ հնարավորությունները չունեի, այլ համազում էի, որ իրենք իրենց համար գնեն, ես էլ կողքից հնարավորություններիս սահմաններում օգնեցի, բայց դա ընդհանուրի չնչին մաս էր)։ Ու նենց չստացվի թե ես տուն-տեղի ջատագով եմ․ պահ կարող ա լինի, որ տուն ունենալը անիմաստ ա․ քիչ չեմ վարձել (Բյուրի նման տարբեր քաղաքներում միաժամանակել ա եղել), ու ֆինանսական տեսանկյունից էլ կարա նենց ստացվի, որ իմաստ չի ունենա անշարժ գույքի շուկա մտնել, բայց բլին «տունը հասարակության պարտադրած կեղծ օրակարգ ա» հիմարություն (ներող արտահայտությանս համար) մի ձև չէի սպասում, իմ արև․․․

[One_Way_Ticket]

Ինձ թվում է, էս թեման արդեն ցիկլի մեջ է ընկել
Բարեկամ ջան, ինչ-որ ուրիշ թեմա էիր ուզում բացել, արի դա բաց, էնտեղ տեղափոխվենք ։)