StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
․․․ Տրիբունն ինձ հաջողակ ա համարում, որտև երկու տուն ունեմ, կրթություն եմ ստացել ու անձնականս էլ դասավորվել։ Էլ հասարակության պարտադրած բանաձևը ո՞նց ա լինում։ Էդ բանաձևից դուրս բերված պայմաններ են։ Ընդհանրապես հաջողակությունը կեղծ կոնցեպտ ա (հա՛, հենց տենց)։ Կարելի ա խոսել երջանկությունից, կարելի ա խոսել բավարարվածությունից, բայց կոնկրետ հաջողակությունից խոսելիս հենց բանաձևերն են մեջտեղ մտնում։
«Հասարակությունը պարտադրում ա» նշանակում ա ֆորմուլայից չշեղվով, բայց ոչ երջանիկ մարդիկ։ Հասարակության պարտադրանքով շատ֊շատերն են էսօր ապրում (էդ թվում ակումբցիները, էդ թվում նաև ես)։ Ու թող ոչ ոք վեր չկենա ու չհայտարարի, թե ինքը հարյուր տոկոսով դուրս ա հասարակության պարտադրանքից։ Զուգարանում չիշիկ անելն էլ ա հասարակության պարտադրանք (կներեք գռեհիկ օրինակիս համար)։
Ես ասեցի՞, որ ինձ համար կարևոր չի։ Ստաբիլության որոշակի տեսակներ, հա՛, կարևոր են, բայց ես չեմ բացառում էն մարդկանց գոյությունը, որոնց ոչ մի տեսակի ստաբիլություն պետք չի (ո՛չ տուն, ո՛չ կայուն աշխատանք, ո՛չ կայուն հարաբերություններ)։
Ծլնգ ջան, քո չափանիշներից չենք խոսում, խոսում ենք հասարակության հորինած ստանդարտներից։ Թե չէ ինձ համար մարդու երջանիկ լինելը հաջողության միակ չափանիշն ա։ Ուզում ես փողոցում մուրացկան էղի, եթե դրանից քեզ երջանիկ ես զգում, ուրեմն ես ո՞վ եմ, որ ասեմ հաջողակ չես։ Բայց հասարակությունն ուրիշ թելադրանք ունի։ Իզուր չի էլի, որ ծնողները իրենց էրեխեքին հաջողակ մեծացնելու համար փողեր են կուտակում կրթության համար, եթե կարում են, տուն էլ են առնում։ Բայց էդ նույն ծնողները մոռանում են հարցնել, թե իրենց էրեխան ինչով ա երջանկանում։
Մեջբերել
Համ էլ՝ Tripadvisor-ով Արիզոնայում քարանձավ եմ զակազ տվել… աչքիս գնամ էլ հետ չգամ :ճ
կակռազ բնությանն էլ օգուտ կտաք ))
Էջանիշներ