Մեկ՝ իրար հետ, մեկ՝ չէ / On-off relationship

[ivy]

Քանի որ թարգմանության թեմայում կեսկատակ-կեսլուրջ քննարկումներ սկսվեցին «ընդհատումներով հարաբերությունների» մասին, մտածեցի՝ առանձին թեմա բացել, որտեղ կարող եք գրել ձեր կարծիքը էս հարցի վերաբերյալ:

Խոսքն էն սիրային հարաբերությունների մասին է, որոնք մեկ ընդհատվում են, մեկ՝ վերականգնվում, ու ոչ թե մի անգամ, այլ շարունակաբար կամ նույնիսկ հարաբերությունների պատմության ողջ ընթացքում. անգլերեն՝ "on (again)-off (again) relationship":

Կարծես, տարբեր մոտեցումներ կան էս տիպի հարաբերերությունների հանդեպ:
Մարդ կա, ասում է՝ պիտի ամեն գնով հեռու մնալ. անառողջ հարաբերություններ են, կյանքը թունավորում են, ստաբիլություն չեն բերում (իսկ արդյո՞ք բոլորն են ձգտում ստաբիլության), ահավոր շատ էներգիա են խլում, ցավեցնում են և այլն:
Մարդ էլ կա, համարում է, որ դրանք զգացմունքային առումով ամենահարուստ հարաբերություններն են, քանի որ կողմերն ինչքան էլ գիտակցեն, որ միասին հնարավոր չի, միևնույն է, էնքան պինդ են կապված միմյանց, որ էդ ձգողությունը նորից միացնում է իրենց, և որ նման հարաբերություններում միօրինակությունը բացառվում է: Որ դրանք իրականում ուժեղ հարաբերություններ են, եթե մարդիկ չեն կարողանում մեկընդմիշտ մնալ "օff" վիճակին:

Հաստատ ուրիշ լիքը մոտեցումներ էլ կան: Հետաքիքրի կլիներ լսել ամեն մեկիդ կարծիքը հարցի վերաբերյալ կամ գուցե նաև օրինակներ ունեք սեփական փորձից: Գրեք:

[StrangeLittleGirl]

Որպես ստաժավոր on-off հարաբերություններ ունեցած մեկը, որը չորս տարի առաջ որոշեց մեկընդմիշտ վերջ տալ նման հարաբերություններին, ասեմ, որ on-off֊ը բավական ոչ հասուն մոտեցում ա։ Ուրիշ հարց ա, երբ կողմերը որոշում են միասին լինել, երբ ուզում են կամ երբ հարմար ա կամ երբ նույն քաղաքում են ապրում և այլն, բայց լրիվ ուրիշ հարց ա տուրուդմփոցով բաժանվելուց հետո նորից միանալը, որովհետև հավանականությունը մեծ ա, որ տուրուդմփոցով բաժանում էլի ա լինելու։ Ու անկեղծ ասած, ես դեռ չգիտեմ նենց զույգի, որ էդ on-off֊ի արդյունքում ի վերջո on֊ի վրա են մնացել, միշտ սլաքը off ա փոխվում, հետևաբար եթե off էր լինելու, իմաստը ո՞րն ա։ Ավելին ասեմ՝ էդ հարաբերություններն ուղեկցվում են շատ ուժեղ էմոցիոնալ վիճակներով։ Էդպիսի մի քանի հոգու գիտեմ, որ ինքնասպանության եզրին են եղել։

Ասեմ նաև, որ երբ հարաբերությունների միօրինակությունից ա խոսվում, հենց էդ on-off֊ն ա սարսափելի միօրինակ, որովհետև տուրուդմփոցները միշտ նույն թեմաներով են լինում, զգացմունքները միշտ նույն փուլում են մնում, նորից միանալն էլ միշտ նույն ձևով ա լինում, իսկ ստաբիլ հարաբերությունների դեպքում զգացմունքներն էլ են աճում, դու էլ ես աճում դիմացինի հետ, նոր բաներ ես բացահայտում դիմացինիդ ու ինքդ քո մասին, կոմպրոմիսների գնալ ես սովորում և այլն։

[Բարեկամ]

Իսկ ինձ խորթ են ընդհատվող հարաբերությունները։ Ոչ մի կերպ չեն տեղավորվում իմ ոճի ու տեսակի մեջ։ Ընդհանրապես, մարդկանց հետ կապված հարցերում ես մաքսիմալիստ եմ, ու հարաբերություններն էլ ենթարկվում են նույն էներգետիկ հարձակման․ քաղում/տալիս եմ առավելագույնը, չի մնում ոչ մի չասված, չապրված, չպրպտած ճանապարհ, դրա համար որևէ վերադարձ, եթե էջը փակվել է, անիմաստ է լինում երկուստեք, անհետաքրքիր։ Նմանապես չեմ թողնում որևէ տարր, որը կարող է տևական դառնության հետք թողնել․ դա էլ երկուստեք պարզբանվում, մաքրվում է․ դառնությամբ ապրել չեմ կարող, հավասարապես՝ եթե ուրիշն էլ իմ պատճառով նման նստածք է ունենալու։
Բայց սա բնավ չի նշանակում, որ ամեն հարաբերություն ի վերջո դատապարտված է լինելու սպառման։ Կան հարաբերություններ/մարդիկ, որոնց հետ ինչքան երկար ճանապարհ ես գնում, էնքան ավելի խորն ես փորում հունը, և էնքան ավելի հետաքրքիր խորքեր ես հայտնաբերում, ու դրանք կարող են տիեզերքի չափ անվերջ լինել։

[Ծլնգ]

մերթընդմերթ հարաբերություններ

[Շինարար]

Ինձ թվում ա՝ մեծ անորոշության կա նման հարաբերություններում, ոնց որ գլխի չես դուք հարաբերության մեջ եք, թե չէ: Անհանգստության բուն ա: Ուղեղումդ անընդհատ էդ ա, թե ինչ ա կատարվում, թե ուր ես գնում նման հարաբերությամբ: Լիքը պատճառներ կարան լինեն, պարտադիր չի, որ կողմերից մեկը անլուրջ մոտենա, ասենք՝ Բյուրի ասած տղեն լրջով չի ուզում վիճակը լինի, բայց երկու կողմից էլ ինչ-որ հետ պահող հանգամանքներ են լինում: Ինձ թվում ա՝ եթե զգում ես, որ հոգեվիճակիդ վրա շատ ա ազդում, ճիշտը ժամանակին դադարեցնելն ա, քանի դիմացինին չես սկսել ատել: Արդյունքում սաղ օֆֆ պահերը սկի մոռացվում են, մնում ա լավ ու դրական զգացողությունները կյանքիդ ինչ-որ տարօրինակ հատվածի հանդեպ: Մեկ-մեկ իրար հետ չաթ կանեք օնլայն, կարող ա չանեք էլ, բայց իրար նկարների տակ սրտիկ դնեք, իրար լավ լուրերով ջերմանաք, եթե պատահական էլ հանդիպեք, ամենաջերմ զգացողություններ կունենաք միայն: Հատկապես եթե երկուսիդ մոտ էլ ստացվի անձնական կյանքում բավարարված լինել: Ինձ տենց ա թվում:

[Բարեկամ]

Բայց ամեն դեպքում դա ճաշակի, տեսակի հարց է։ Մարդիկ կան, որ բազմազանություն են սիրում, հոգնում են նույնից, և մենակ էն գիտակցումը, որ հավետ միևնույն մարդու հետ պիտի լինեն, ինչքան էլ որ տվյալ մարդն էդ պահին անթերի համապատասխան կարող է թվալ , արդեն տագնապի ու վանման պատճառ է։ Եթե զուգընկերդ էլ է նման ճաշակի ու հակումների մարդ, ապա "ընդհատումներովը" երկուսի սրտով էլ կարող են լինել ու ինչ-որ ժամանակ նույնիսկ էֆեկտիվ աշխատել, բայց դա մի քիչ քիչ է հավանական այն պատճառով, որ էստեղ կա on և off-ի տրամադրության փուլային համընկման հարցը երկուսի մոտ, ինչը մաքուր պատահականության հարց է, հետևաբար՝ քիչ հավանական։