Thom-ի խոսքերից
Բայց միշտ չի, որ ուժեղ ֆուտբոլիստ առնելը թիմը ավելի ուժեղ ա դարձնում։ Կոնկրետ Յուվեի ու Ռոնալդուի դեպքում իմ կարծիքով Յուվեն սպորտային տեսանկյունից տուժել ա, չնայած որ շահել ա օրինակ մարքեթինգային առումով։ Թիմի խաղը անցած տարիների համեմատ շատ միօրինակ ա դարձել։ Բոլոր 10 ֆուտբոլիստները ման են գալիս մի մարդու՝ Ռոնալդուին։ Ու էտ հիմնականում անում են կրոսների ու ինչ-որ բավական պարզ այլ տարբերակների միջոցով։ Էն, որ Ալեգրիի համար գլխացավանք ա դարձել Ռոնալդուին թիմի մեջ տեղավորելը (իսկ Յուվեն մինչև Ռոնալդուն ուժեղ ու վաղուց արդեն ձևավորված հստակ համակարգ էր, որտեղ ի սկզբանե դժվար էր Ռոնալդուի դերը պատկերացնելը) մենակ իմ կարծիքը չի, այլ նաև շատ-շատ վերլուծաբանների։ Ռոնալդուն մեծագույն ֆուտբոլիստա, բայց իրա թիմը Ռեալն էր, Ռեալում իրան համապատասխան խաղ ու ոճ էր դրված։ Յուվենտուսի թուլանալու համար էլ շատ խորանալ պետք չի, պետք ա ուղղակի թիմի վերջին տարիների արդյունքներն ու խաղային պոտենցիալը համեմատել էս տարվա վիճակի հետ։ Կոնկրետ իմ համար, Յուվեն վերջին 3 տարիների 3 ամենաուժեղ թիմերից մեկն էր ու գոնե մի ՉԼ պետք ա տարած լիներ Ռեալի հետ ֆինալում։ Էս տարի էտ խաղը չկար։ Էլ չեմ ասում, որ Ռոնալդուի գալով տուժեց համ Իգուաինը (հանին ս․․․․․ արին), համ էլ Դիբալան (իսկ ի՜նչ արեց Դիբալան նախանցած տարի Բարսային)։ Երկու ֆուտբոլիստի խաղից հանել ա մի մարդու պատճառով։ Արդյունավե՞տ ա։ Կյանքը ցույց ա տալիս, որ չէ։ Ու եթե Հիգուայինի վրա թքած ունեմ, Դիբալան էն խաղացողն ա, որ միշտ պետք ա խաղար ու խաղը իրա շուրջ կառուցվեր։
Չեմ վիճի՝ Մեսսին խաղ ստեղծող ֆուտբոլիստա, ներկա ժամանակներում լավերից մեկը, ոմանց կարծիքով էլ լավագույնը։ Բայց դեռ շատ ունի աշխատելու անցած տարիների արդյունավետ ֆուտբոլիստներին հասնելու։
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեջբերել
Էջանիշներ