Koroleva ջան, մի քանի օր առաջ ես էլ էի մտածում այսպիսի թեմա բացելու մասին, բայց մտքիցս թռավ։
Երբ առաջին անգամ կարդացի նրա ստեղծագործեւթյունները երևի 5–6 տարի առաջ, շշմել էի։ Չէի մտածում, որ ծաղրածուն, ով, ըստ իմ պատկերացումների, պետք է լիներ միշտ ուրախ և շրջապատին զվարճացնող
, կարող էր իրականում լինել այդքան թախծոտ և ավելին՝ կարող էր դրա մասին գրել այդքան պատկերավոր։ Զուր չէին նրա մասին ասում՝ Клоун с осенью в душе (հայերեն լավ չէր ստացվում
)։ Այդ օրվանից ես շատ սիրեցի բոլոր ծաղրածուներին։
Նրա նովելներից շատերն եմ սիրում, բայց հիմա կոմպիս մեջ միայն մեկն ունեմ, ոչի՞նչ, որ ռուսերեն է
Шар на ладони
В цирке люди делают сложнейшие трюки.
Они летают под куполом, жонглируют десятком предметов и еще стоят на руках, и этому, я утверждаю, особенно трудно и сложно научиться.
И сложно это не только потому, что по ночам у вас будут болеть плечи от бесконечных тренировок, распухать кисти рук и наливаться кровью глаза…
Всё это, конечно, тяжело, и всё-таки это рано или поздно забывается. Вот только одно никогда не забывается, это когда ты стоишь на двух руках, медленно отрываешь одну руку от пола и понимаешь, что у тебя на ладони лежит земной шар.
Մեջբերել
Էջանիշներ