Լեոնիդ Ենգիբարյան- հավերժ հայտնի և հավերժ անհայտ

[cold skin]

Չեմ զզվեցնում, չէ՞

Դու մի՛ վախենա: Ոչինչ չի պատահի, որովհետև դու ունես երկու սիրտ: Եթե հանկարծ օդում մեկը դադարի, կբաբախի երկրորդը: Դրանից մեկը քեզ տվել է մայրդ: Գիտե՞ս ինչպես: Մի քանի տարի առաջ կարողացել եմ սիրել: Մի՛ ծիծաղիր, անչափ դժվար է սիրելը: Երկրորդ սիրտը նվիրել եմ ես: Քեզ մոտ պահիր իմ խենթ սիրտը ու ոչ մի բանից մի՛ վախենա: Եթե հանկարծ մեկը դադարի, կապրի երկրորդը: Ինձ համար մի՛ անհանգստացիր: Հեշտ ու հրաշալի է ապրել աշխարհում, երբ իմ սիրտը քեզ մոտ է:
Պարզ ճշմարտություն:

[Yeghoyan]

Չեմ զզվեցնում, չէ՞

իսկ ես չգիտեի սրանց մասին բայց իրեն շաաատ եմ սիրում, որպես ծաղրածու շատ լավն է
ստեղծագործություններն էլ լավն են, կարդացի այստեղ գրվածները և դուրս եկան, կարճ ու բովանդակալից են;

[Whyspher Whisper]

Շատ եմ սիրում Ենգիբարովին: Երբեք իմաստ չեմ գտել ծաղրածուների գործունեության մեջ, միակ բացառությունը նա է: Երևի միայն ինքը կարող էր էդքան պարզ ու փոքրիկ բաների միջոցով բացահայտել ամենգեղեցիկը, ամենաբարդն ու խորքայինը:

[Smokie]

Մեկը մյուսից լավն էին, ամեն-մի նովելի վրա շնորհակալություն դրեցի:
Էս էլ իմ կողմից: Ռուսերենն էր մոտս: Կամ առաջին ռաունդինն ա, կամ վերջինինը:

Сердце.

К художнику пришла старость. Стало быть сердце. Художник вышел из дома, поправил длинные пряди седых волос и, прищурив глаза от солнца, пошел к своему другу каменщику.
_Здравствуй, Акоп,-сказал художник,-мы дружим с тобой много лет и многое знаем: ты-о камне, я - о человеческом сердце. Людские сердца бывают разные. Бывают чистые, как горный хрусталь, бывают твердые, как алмаз, или нежные, как махарит. Я знаю, есть и другие, пустые, как морская галька, или шершавые, как пемза. Скажи, мастер. из каково же камня мое сердце?
Каменшик раскурил трубку и ответил:
_Твое сердце из туфа. Ты не должен печалиться, что оно не такое твердое, как алмаз. Туф - редкий камень, он дает людям тепло, а болит твое сердце потому, что туф ранимый и все невзгоды оставляют на нем свои следы. Туф это камень для тебя. для художника.
Они еще долго сидели, глядя на город, раскинувшийся перед ними, прекрасный, туфовый, хранящий в своих строениях сердца его создателей - каменщиков художников.

Автобиография.

Родился в Москве. Девять лет провел на ринге. Заповедь ударили по правой щеке, подставь левую считаю в корне ошибочной.
Сменил множество профессий, и в двадцать два года мне осталось только стать актером. Писать начал поневоле. Никто из авторов не хотел со мной работать, пришлось самому стать сценаристом. Понравилось. Теперь с ужасом думаю: а вдруг явится настоящий сценарист . . .
Люблю: море, осень . . . Винсента Ван-Гога.
Боюсь: благополучия.
Главное для меня в жизни - чувствовать ответственность за все совершаюшееся вокруг нас.

Не обижайте человека

Зря, просто так обижать человека не надо. Потому что что опасно. А вдруг он Моцарт? К томы же еще не успевший ничего написат, даже "Турецкий марш". Вы его обидите - он и вовсе ничего не напишет. Не напишет один, потом другой, и на свете будет меньше прекрасной музыки, меньше светлых чувств и мыслей, а значит, и меньше хороших людей.
Конечно, иного можно и обидеть, ведь не каждый человек - Моцарт, и все же не надо: а вдруг . . .
Не обижайте человека, не надо.
Вы такие же, как он.
Берегите друг друга, люди!

[Smokie]

Երեկ գիշերով Ենգիբարյանի մասին հաղորդում էր, «Երկիր Մեդիա»-ով, նրա մասին էին խոսում: Լավն էր, դուք նայել ե՞ք:

[Whyspher Whisper]

Չեմ նայել, ափսոս Ենթադրում եմ, իր 75-ամյակին էր նվիրված: Ռադիոյով էլ մի հաղորդում էր` Միմ-թատրոնի ~գեղարվեստական ղեկավարի հետ:
Ասեց, որ Ենգիբարյանը ուղղակի ծաղրածու չէր` դա ամենակարևորն էր)

[Մելոման]

Շնորհակալություն թեմայի համար: Հուսով եմ` այս հղումները ևս կօգնեն շատերին տեղեկանալու Լեոնիդ Ենգիբարյան-բացառիկ նուրբ բանաստեղծի մասին:

http://www.youtube.com/watch?v=fLspl_pd2Vs

http://www.youtube.com/watch?v=Aiq7Cgce3RE