Աթեիստ (07.02.2023)
Նախ շնորհակալ եմ, որ կարդում եք գրառումներս։)
Էս քննարկումներից ենթադրում եմ, որ էն, որ ակումբում շատ բան չեմ գրել իմ մասին առանձնակի հետաքրքրություն ա առաջացնում ու հասկանում եմ, որ գրառումներիցս ենթադրություններ անելը իմ գրառումների առաջարկած զվարճություններից ա գուցե… իմ համար էլ ահագին զվարճալի ա տեսնել, թե արդեն գրածներիցս ինչ հետևություններ եք անում։ Շատ խաղային ա ու իսկապես զվարճալի։ Շոյված եմ էսքան ուշադրությունից։ Բայց էս խաղային վիճակի ելքում կամ իմ մասին ավելի շատ բան ա պարզվելու, քան կուզեի արդեն արածս գրառումների ֆոնին, կամ ուղղակի գրառում անելուց էլ ավելի զգույշ եմ լինելու թե՝ էլ ի՞նչ ա հնարավոր եզրակացնել։ Իսկ իրականում կուզեի կարողանայի էս ֆորմատով շարունակել դեռ մի ինչ-որ ժամանակ։
Կներեք երկար բարակ ստացվեց։
Աթեիստ (08.02.2023), մարդ եղած վախտ (08.02.2023)
Ես հենց էդպես էլ հասկացել էի, որ խաղային ու զվարճալի ես ընկալում կամ ընկալելու էս քննարկումը, նույնիսկ գրառմանս մեջ ուզում էի սկսել՝ "ես էլ եմ ուզում խաղամ․․․" ու նոր գրեի գուշակություններս՝ վստահ լինելով, որ դրանք, այսպես ասած, չեն խրտնեցնելու գրելուդ հետագա մոտիվացիան։
Ինչ վերաբերում ա գրելու ֆորմատին, ինչ ֆորմատով էլ գրես, հետաքրքիր ա կարդացվելու, եթե (քանի որ) շինծու չես գրում։
Աթեիստ (08.02.2023), մարդ եղած վախտ (08.02.2023)
Իհկ, եթե ինչ-որ վնասական նյութերի քանակը նորմայից բարձր ա, ապա դա դանդաղ թունավորում ա, իմունային համակարգի վրա էլ հաստատ լավ չի ազդում, հակառակը, կարող ա քրոնիկ պրոցես սկսել։ Բայց եթե հարցը զուտ համային ա, ապա նախընտրության հարց ա դառնում։
Freeman (14.02.2023), One_Way_Ticket (14.02.2023)
Վերևի գրառումը Անկապ օրագրից եմ տեղափոխել էստեղ․ գրառումը վերաբերվում է One_Way_Ticket-ի գրածին․ հիշեցնում եմ, որ օրագրերում զրույցները չեն թույլատրվում, զրույցների համար կա էս թեման։
Աթեիստ (16.02.2023), մարդ եղած վախտ (14.02.2023)
ivy (14.02.2023)
Մենք վաղուց հրաժարվել էինք շշալցված ջուր գնելուց։
Դե դու գիտես, Ավստրալիայի ծորակներից եկող ջուրն էլ զզվելի համ ունի (չնայած շատերը խմում են), ու գնում էինք ջուրը՝ շշալցված, մինչև որ ֆիլտր դրեցինք, ու հիմա խմում ենք ծորակի ֆիլտրված ջուր` նախընտրելով այն կոնսերվանտներով հագեցած շշալցված ջրից։
Իմունիտետը զգոն պահելու հետ էլ եմ համաձայն, եթե վտանգի սահմանների մոտ չի։
One_Way_Ticket (16.02.2023), Վիշապ (16.02.2023)
+1 ֆիլտրած ծորակի ջրի համար։ Չգիտեմ Լատվիայում ոնց է, բայց նորմալ երկրներում ծորակի ջուրը կանոնավոր տեստավորում են, որ նորմատիվներին համապատասխանի։
Բայց շշալցված ջրի մեջ դժվար թե կոնսերվանտներ լցնեն, շշալցված ջուրը ստերիլ է, այսինքն օրգանական նյութեր չի պարունակում ու դրա կարիքը չկա։ Շշալցվածի պրոբլեմը անիմաստ ծախսն է, առնելու ժամանակը ու պլաստիկ շշերի հավաքելը։ Մենք շշալցված մենակ հանքային ջուր ենք օգտագործում։
Նաև երևի նկատել եք, որ հիմա շատ օդանավակայաններում ջրի ծորակներ կան, որ կարելի է սեփական շշերը լցնել ինքնաթիռի համար, այսինքն ապուշ գներով օդանավակայանից շշով ջուր առնելու փոխարեն ավելի լավ է դատարկ շիշ անցկացնել ստուգման կետերով։
Ջրի համի համար լեռնային երկրում է պետք ապրել, ասենք` Հայաստանում ։Ճ
Si vis pacem, para bellum
One_Way_Ticket (16.02.2023)
Օրագրային գրառումներիդ բառապաշարը, ձևակերպումներն ու մտքերը գնալով շեդևր են դառնում։
Էս մեկը լրիվ վերջն էր։
Ամիսներ առաջ մի քանի գրառումիցդ հանել էի դեմքություն մասերը, դրել էստեղ․ էս մեկն ամբողջովին էր էդպիսին։
Մոտս էնպիսի տպավորություն է, որ սրանք տեղում / ոտքի վրա գրված օրագրային զավզակություններ չեն, այլ ինչ-որ մի ուրիշ տեղ խնամքով գրված, բառերի ու նախադասությունների վրա աշխատած ու վերջում էստեղ բերված գրառումներ են
մարդ եղած վախտ (26.02.2023)
Ախխխ, շեդեվրը շատ շռայլ ա ասված, բայց շնորհակալ եմ : )
էս անգամ ահագին ոգեշնչվել եմ կարմիր ռուբենիկից, քո հին գրառումներից, բասկիատից, պոեզիայի փոդքասթից ու էդ խառնվել ա գեոպոլիտիկ ու ներսի անկայունությանը
Ահա, հեչ տեղում ոտքի վրա գրված չեն : ) մի քանի օր ձեռի հետ գրել/խմբագրել եմ, մի քանի ժամ էլ գցել բռնել եմ, թե ինչ տեսքով կիսեմ, որ դրա հետ դեռ ապրել լինի : ) վերջում էլ կիսել եմ երբ էդ տեքստից դավադիտ եմ եղել : )
Երբեմն էլ մարդիկ հենց մենակ ապահով տարածք են ուզում։ Շատ տարիներ առաջ էդ ժամանակվա հոգեբանիս մոտ սենց հանդիպում ստացվեց, որ գնացի ու ամբողջ ընթացքում չուզեցի խոսել, ոչ էլ ուզեցի ինքը խոսի։ Տենց ամբողջ հանդիպմանը լռեցինք, ավարտից 10 րոպե առաջ ասեց - 10 րոպե ա մնացել, կուզե՞ս այնուամենայնիվ ինչ-որ բան ասել։ Ասեցի չէ։ Էդ 10 րոպեն էլ լռեցինք, գնացի։ Նույնիսկ էդ էր թերապևտիկ։)
Կնոջս հետ, որ օրվա վերջում գործից գնում ենք տուն, ընթացքում հաճախ պատմում է իր օրվա այս կամ այն ընթացքի, խոսակցության, փոքրիկ միջադեպի մասին, ու շատ ժամանակ ես զգում եմ, որ չեմ լսում իրեն, ինձ շատ հետաքրքիր չի մեղմ ասած, ես էլ օրվա ընթացքում ինչ մանրմունր զահրումար ասես ունենում եմ։ Բայց չեմ ընդհատում, ուշադիր հայացք եմ ընդունում ու մի փոքր ցածրացնում եմ երաժշտությունը։ Ինձ էլ իր ձայնն ա ուղղակի հանգստացնում։ Օրինակ ես ունկնդիրի կարիք չունեմ, որ երկար ժամանակ մենակ մնամ, կարող եմ մենախոսել։ Շատ կանայք, նման է, որ ուզում են դեմք ու ականջներ տեսնել։
Si vis pacem, para bellum
Աթեիստ (10.03.2023)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ