Ակումբում համ ակտիվ գրում եմ, համ մտածում կարո՞ղա pregnancy brainի պատճառով կիսատ֊պռատ եմ ընկալում , մի քանի ամսից հետ եմ գնալու կարդամ
Էհ, քանի որ գրեցի կիսվեմ դարդերովս։
Մի հատ խանգարող սովորություն ունեմ, որ հաճախ չեմ նկատում էն ինչ ինձ ցավեցնում կամ դուր չի գալիս, մինչև դանակը ոսկորին չի հասնում։ Ամառվանից սկսած կասկածներ ունեի բժշկիս հետ կապված, նախ հետը մի քանի րոպե էլ չէի խոսել, առանձնապես վստահություն ու կապ չէի զգում։ Մտածում էի փոխեի, բայց քանի որ ըստ տարածված կարծիքի լավ բժիշկ ա, բան չէի անում։ Էս վերջերս մի քանի անգամ որոշ խնդիրներ առաջացան ու ոչ մի անգամ չկարողացա կապվել բժշկի հետ հասկանալու թե ինչ անեմ։ Երբ նկարագրում էի, որ ցավեր ունեմ ու հաճելի չի ու չեմ կարողանում քնեմ, ասեց նորմալ ա։ Չասեց ինչ կարամ անեմ դիսկոմֆորտը թուլացնելու, ստիպված հարցրի կարամ պարացետամոլ խմեմ։ Խնդաց թե հո գլխացավ չի, որ պարացետամոլ խմես ու վերջապես դեղ նշանակեց, էն էլ չասեց երբ ու ինչքան խմեմ ։Դ էդ պահին իհարկե կամ ջղայնացա, կամ տպրեցի, ամեն դեպքում ոչինչ չարեցի, զանգերիս չպատասխանելու համար էլ բան չասեցի (էսքան ամիսների ընթացքում նենց չի անհանգստացրել եմ հաճախ)։
Տենց հետո եկա տուն ու էդ վատ զգալու, չիմանալ ինչ անելու էպիզոդբերից բավականին խոցելի էի ինձ զգում։ Չէի հասկանում արդյոք պետք ա փոխել բժշկին, հատկապես երբ մի ամիսա մնացել, թե ավելի ճիշտ ա բարձրաձայնել մտահոգությունները։
Երկար ընտանեկան քննարկումներից հետո որոշեցինք բժիշկ գտնենք, ում մանրամասն կասեմ ինչ սպասումներ ունեմ։ Մի կողմից ուզում եմ հասուն ու նորմալ մարդու նման բարձրաձայնեմ պահանջներս ու իրավունքներս պաշտպանեմ, մյուս կողմից հին բժշկիս հետ դժվար թե լեզու գտնեմ ու իմ ուզած ծննդաբերական ընթացքը ստանամ։
Հուսամ էս բժիշկների հետ ավելի ճիշտ պատկերացումներով հարաբերություն ու կապ կստեղծեմ
Էջանիշներ