Օրագրային զրույցներ

[ivy]

Իմ նկարագրածն էլ Գերմանիան էր, որը նույնպես առանձին դեպք է:
Գերմանիան միգրացիայի չափով ամբողջ Եվրոպայում առաջին տեղում է, ամբողջ աշխարհում՝ երկրորդ (ԱՄՆ-ից հետո):

[Բարեկամ]

Մի կարևոր տարբերություն կա Եվրոպայի հետ, որը չես գրել։ Ավստրալիան կղզի է, ու ըստ այդմ ոչ լեգալ միգրացիան անհամեմատ քիչ է։ Սրանից լիքը հետևանքներ է բխում։

Ոչ լեգալ միգրացիայի մասին գրել եմ, բայց կղզու առումով չէ․

Իսկ նշածս բարեկեցությունը բացատրվում է ոչ միայն նրանով, որ միգրանտները հիմնականում աշխատասեր, ձգտումով կամ կրթված են (Ավստրալիա միգրացիայի պայմանները բավական խիստ են)...

Վստահ չեմ՝ կղզի լինելն այսօրվա պայմաններում որքանով դեր ունի, երբ օդով հասնելը խնդիր չի, բայց հասարակ տուրիստական վիզա ստանալն այսօր խնդիր է, էլ չեմ ասում որևէ եղանակով միգրացիայի մասին, մանավանդ՝ հիմա, համեմատ 20 (իմ դեպքում) կամ նույնիսկ մի 10 (քո դեպքում) տարիներ առաջվա հնարավորությունների հետ - skilled independent migration, որը քանի տարի է արդեն փակել են։

[Բարեկամ]

Նոր նայեցի մի քանի վականսիա software engineer-ի ու plumber-ի։ Աշխատավարձերը մոտավորապես նույնն էին։ Ի՞նչ ստիմուլ ունի տեղում ծնված-մեծացած սպիտակ ավստրալացին գնալ տարիներով ծրագրավորում սովորել, եթե նույն փողը կարելի է շատ ավելի հեշտ աշխատել։

Plumber-ի գործը հե՞շտ ա կամ ավելի հաճելի՞

Նույն ասածդ ձեռքի գործը էդքան թանկ արժի, որովհետև մրցակցություն չկա։ Ես Etsy-ով հաճախ եմ ձեռքի գործ պատվիրում ու շատ հաճախ Ուկրաինայից։ Պատահում է՝ այլ արևելյան Եվրոպայի երկրներից, կամ վերջերս Մարոկոյից։ Արևմտյան Եվրոպան գրեթե բացակայում է, իրենք միայն պապերից մնացած vintage ապրանքներն են կարողանում էդտեղ վաճառել։

Ձեռքի գործ ասելով՝ ես ճիշտն ասած նկատի ունեի ոչ մտավոր աշխատանքի ծառայությունները, քան արտադրանք․ ասենք՝ վարսավիրական, վերանորոգման, շինարարական և այլ աշխատանքները։ Ընդ որում՝ ձեռքի աշխատանքի տեսակետից այստեղ բավական ապաշնորհ են։
Եթե չեմ սխալվում՝ մեծ-երկար բեռնատարների վարորդները մոտավորապես կորպորացիայի CEO-ի չափ աշխատավարձ են ստանում։
Ի դեպ, ամենապահանջված մասնագիտություններից մեկը բուժքույր-դայակինն է, երևի որովհետև ոչ ոքի սրտով չի էդ կարգի գործ անելը, ինչքան էլ ուզում են վճարեն։ Իսկ Ավստրալիայում սիրում են անդարդ, անհոգ, relaxed ապրել՝ առանց ինչ-որ հեռանկարային, մեծամեծ ձգտումների։

[Բարեկամ]

Ի՞նչ «օտար լեզու» ես դասավանդում, եթե գաղտնիք չի: Հայերե՞ն:

Իհարկե, գաղտնիք չի։ Հայերեն։ Հայերենը Ավստրալիայի ավագ դպրոցական ծրագրի մեջ ներառված օտար լեզուներից մեկն է, եթե չեմ սխալվում՝ մոտ երեսուն լեզուներից։ Ընդ որում, որպես օտար լեզու՝ հայերենն ընդգրկված է նաև ավստրալիական դպրոցի ավարտական քննական առարկաների ցուցակում (6 քննական առարկաներից մեկը կարող է լինել՝ ըստ ընտրության), ընդ որում դպրոցի ավարտական քննությունները համարվում են այսպես կոչված "պետական" քննություններ, որոնց արդյունքներով է որոշվում այս կամ այն համալսարան ընդունվելը (այստեղ համալսարանները առանձին ընդունելության քննություններ չունեն)։ Այլ կերպ ասած՝ հայերենից լավ միավորներ հավաքելը կարող է օգնել ապագա ավստրալիացի բժշկին կամ աստղագետին տեղի լավագույն համալսարաններում մասնագիտական կրթության հնարավորություն ձեռք բերել

Հասկանալիորեն, բոլոր դպրոցները չեն կարող տրամադրել դասեր այդ բոլոր երեսուն լեզուներից։ Տվյալ դպրոցում ինչ-որ լեզվի դասարաններ բացվում են միայն ամենից շատ պահանջարկ ունեցող լեզուների համար, որոնք են հիմնականում իսպաներենը, չինարենը, ֆրանսերենը և իտալերենը։ Իսկ այդ բացը լրացնելու համար կրթության նախարարությոնը բացել է հատուկ լեզվի քոլեջներ՝ մնացած լեզուների համար, որոնք գործում են շաբաթ օրերին, և որտեղ հաճախում են հիմնականում ավարտական վերջին տարվա՝ 11-րդ և 12-րդ դասարանների աշակերտները՝ ստանալու իրենց ընտրած լեզվի դասերը՝ պետական կրթական ծրագրով, և պատրաստվելու քննությունների։

Այդպիսի քոլեջներից մեկում էլ հայերենն է ընդգրկված նաև․ այն դպրոցներից մեկն է, ուր դասավանդում եմ։ Ընդ որում, Ավստրալիայում դպրոցի ծրագրում ընդգրկված բոլոր լեզուները դասավանդվում են կրթության նախարարության կողմից հաստատված նույն ծրագրով և նախապատրաստում են աշակերտներին նույն տիպի լեզվի քննության, ծրագրի միայն բովանդակությունն է կազմվում տարբեր լեզուներով։ Ընդ որում՝ այդ բովանդակությունը ստեղծելը յուրաքանչյուր ուսուցչի հայեցողությանն է թողնված և շատ հետաքրքիր ու ստեղծագործական աշխատանք է։

[One_Way_Ticket]

Վստահ չեմ՝ կղզի լինելն այսօրվա պայմաններում որքանով դեր ունի, երբ օդով հասնելը խնդիր չի, բայց հասարակ տուրիստական վիզա ստանալն այսօր խնդիր է, էլ չեմ ասում որևէ եղանակով միգրացիայի մասին, մանավանդ՝ հիմա, համեմատ 20 (իմ դեպքում) կամ նույնիսկ մի 10 (քո դեպքում) տարիներ առաջվա հնարավորությունների հետ - skilled independent migration, որը քանի տարի է արդեն փակել են։

Մեծ դեր ունի։ Եվրոպա ցամաքով ներթափանցելու լիքը կոռուպցիոն ճանապարհներ կան։ Դրա համար է, որ Ռումինիային ու Բուլղարիային ոչ մի կերպ Շենգեն չեն վերցնում, չնայած հարցը վաղուց է օրակարգի մեջ։

Plumber-ի գործը հե՞շտ ա կամ ավելի հաճելի՞

Ես տենց էլ զգում էի, որ հեշտ բառը կարող է սխալ հասկացվել, բայց ավելի հարմար բառ չգտա, դրա համար մանրամասնեմ։
Եթե էմոցիոնալ ասպեկտը մի կողմ թողնենք (սիրած գործով զբաղվել, և այլն), ապա կրթությունը դա ներդրում է։ Ավստրալիայի պայմաններում՝ խիստ կասկածելի ներդրում։ Կարող է տարիներով սովորես, հետո չկարողանաս այդ գործը անել, կամ զգաս, որ քոնը չէ, կամ ակտուալությունը կորցնի։ Սանտեխնիկի դեպքում նման վտանգ չկա։ Գործը դուրդ չեկավ, շատ բան չես կորցնի։ Նույնիսկ մատուցողի կամ գռուզչիկի գործը, որ պրակտիկորեն ոչ մի բան սովորել չի պահանջում, Ավստրալիայում շատ լավ է վարձատրվում։ Ընդ որում մատուցողի դեպքում Ավստրալիայում ոչ օտար լեզու պիտի իմանաս, ոչ հաճախորդներին հաճոյանաս թեյավճարի համար։

[ivy]

Քանի միգրացիոն թեմաներից ենք խոսում, մի մինի-սերիալ ասեմ, թե հավես ունեք, նայեք՝ "Little America". փոքր մանրապատումներ են՝ ԱՄՆ-ում միգրանտների կյանքից, հիմնված իրական պատմությունների վրա։ Շատ հավես է նայվում։

[One_Way_Ticket]

Բայց ամենակարևորը՝ բազմամշակութայնությունը ամուր դիրքերից և սիստեմատիկ դաստիարակվում է դպրոցներում։ Այն նույնիսկ այսպես կոչված cross-curricular առարկա է, այսինքն՝ դասավանդվում է ոչ թե որպես առանձին առարկա, այլ բոլոր առարկաների մեջ ներառված, և ուսուցչի պարտականությունն է, թե ինչպես դա հնարամտորեն ներառի իր առարկայի մեջ՝ լինի դա մաթեմատիկա, թե նկարչություն։

Հետաքրքիր է ֆորումցիների կարծիքը այս հարցի շուրջ։ Ինձ թվում է, օրինակ մաթեմատիկայի մեջ բազմամշակութայնություն մտցնելը հիմարություն է։ Դա ոչ միայն չի նպաստում մշակույթների մերձեցմանը, այլ հակառակը՝ backlash է առաջացնում, որ զզվցրիք արդեն։ Արդյունքում լրիվ ադեկվատ մարդիկ դեմ են տրամադրվում բազմամշակութայնությանը ընդհանրապես։

[մարդ եղած վախտ]

Ինձ թվում ա մաթեմատիկայի դեպքում ահագին հեշտ կստացվի, որտև բոլոր վաղ քիչ թե շատ զարգացած քաղաքակրթությունները ինչ֊որ տիպի թվաբանություն, հանրահաշիվ ու երկրաչափություն ունեցել են։ Հիմիկվա ստանդարտ մաթեմի հիմքերն էլ ահագին խաղը տեղերից են գալիս․ արաբներ, հույներ, բաբելոնացիներ, եգիպտացիներ, չինացիներ, հնդիկներ․․․ եթե դասատուն ամեն նոր հասկացություն բացատրելուց մի երկու նախադասությամբ ասի, թե որ ժողովուրդները ոնց են հանգել դրան կամ ոնց ա հասել մեր օրեր, էն ա եղավ բազմամշակութային

[One_Way_Ticket]

Ինձ թվում ա մաթեմատիկայի դեպքում ահագին հեշտ կստացվի, որտև բոլոր վաղ քիչ թե շատ զարգացած քաղաքակրթությունները ինչ֊որ տիպի թվաբանություն, հանրահաշիվ ու երկրաչափություն ունեցել են։ Հիմիկվա ստանդարտ մաթեմի հիմքերն էլ ահագին խաղը տեղերից են գալիս․ արաբներ, հույներ, բաբելոնացիներ, եգիպտացիներ, չինացիներ, հնդիկներ․․․ եթե դասատուն ամեն նոր հասկացություն բացատրելուց մի երկու նախադասությամբ ասի, թե որ ժողովուրդները ոնց են հանգել դրան կամ ոնց ա հասել մեր օրեր, էն ա եղավ բազմամշակութային

Ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում նրա մեջ, որ ուսուցիչը մի երկու տենց նախադասություն խցկի, եթե մտքով անցել է։ Բայց պարտականությունը մի քիչ ուրիշ է։ Հատուկ քրքրելու է, ասենք՝ պերուացիներն ինչպես էին սա ընկալում, կամ ալեուտները, կամ հայերը։ Մի տեսակ արհեստական է ստացվում ու խանգարում է բուն առարկայի դասավանդմանը։

[մարդ եղած վախտ]

Եսիմ, ինձ թվում ա հակառակը։ Ինչքան շատ կոնտեքստ տան, էնքան կյանքին մոտ կլինի ու երեխեքը կպատկերացնեն թե ինչի համար են էդ տեխնիկական բաները սովորում։ Երևի ինտուիցիան էլ ավելի շատ կներգրավվի, ոնց օրինակ լինում ա, երբ երեխեն գումարում հանումից դժվարանում ա, բայց հենց նույն բանը փողով ես ասում, հասկանում ա։

[Բարեկամ]

Ինձ թվում ա մաթեմատիկայի դեպքում ահագին հեշտ կստացվի, որտև բոլոր վաղ քիչ թե շատ զարգացած քաղաքակրթությունները ինչ֊որ տիպի թվաբանություն, հանրահաշիվ ու երկրաչափություն ունեցել են։ Հիմիկվա ստանդարտ մաթեմի հիմքերն էլ ահագին խաղը տեղերից են գալիս․ արաբներ, հույներ, բաբելոնացիներ, եգիպտացիներ, չինացիներ, հնդիկներ․․․ եթե դասատուն ամեն նոր հասկացություն բացատրելուց մի երկու նախադասությամբ ասի, թե որ ժողովուրդները ոնց են հանգել դրան կամ ոնց ա հասել մեր օրեր, էն ա եղավ բազմամշակութային

Դա ընտիր օրինակ էր։ Կան ավելի casual օրինակներ․ օրինակ, տարրական դասարանի մաթեմատիկայի խնդրում գործող անձին անվանես ոչ թե Ջիմ կամ Մայքլ, այլ, ասենք, Ֆաթիմա։

[Բարեկամ]

Համալսարանում սովորելու ընթացքում մի ծավալուն քննական առաջադրանք ունեի (տեսություն եւ պրակտիկա՝ տեսանյութեր պատրաստելով)․ թե ինչպես, որպես լեզվի ուսուցիչ, իմ լեզվի (տվյալ դեպքում՝ հայերենի) դասավանդման մեթոդիկայում ներառեմ Ավստրալիայի աբորիգենների մշակույթը և/կամ պատմությունը։ Ես կենտրոնացել էի աբորիգենների հաղորդակցման մի հինավուրց պրակտիկայի (ավանդույթի?) վրա, որը կոչվում է Yarning Circle․ Այդ ավանդույթի էությունը նրանումն էր, որ զրուցակիցները նստում են շրջանով և միմյանց փոխանցում աբորիգենային մի արտեֆակտ՝ ասենք, բումերանգ կամ նկարազարդված փայտիկ, և ում ձեռքին որ հայտնվում է արտեֆակտը, նրա խոսելու հերթն է (քննարկվող թեմայի շուրջ), ու մյուսները պիտի չընդհատեն։ Կանոնները կարելի է ընդլայնել-փոփոխել՝ ըստ պահանջի, բայց էությունը միմյանց լսելու կարողության, հարգանքի դաստիարակությունն է։

[Արամ]

Համալսարանում սովորելու ընթացքում մի ծավալուն քննական առաջադրանք ունեի (տեսություն եւ պրակտիկա՝ տեսանյութեր պատրաստելով)․ թե ինչպես, որպես լեզվի ուսուցիչ, իմ լեզվի (տվյալ դեպքում՝ հայերենի) դասավանդման մեթոդիկայում ներառեմ Ավստրալիայի աբորիգենների մշակույթը և/կամ պատմությունը։ Ես կենտրոնացել էի աբորիգենների հաղորդակցման մի հինավուրց պրակտիկայի (ավանդույթի?) վրա, որը կոչվում է Yarning Circle․ Այդ ավանդույթի էությունը նրանումն էր, որ զրուցակիցները նստում են շրջանով և միմյանց փոխանցում աբորիգենային մի արտեֆակտ՝ ասենք, բումերանգ կամ նկարազարդված փայտիկ, և ում ձեռքին որ հայտնվում է արտեֆակտը, նրա խոսելու հերթն է (քննարկվող թեմայի շուրջ), ու մյուսները պիտի չընդհատեն։ Կանոնները կարելի է ընդլայնել-փոփոխել՝ ըստ պահանջի, բայց էությունը միմյանց լսելու կարողության, հարգանքի դաստիարակությունն է։

Իսկ ոնց էին փոխանցում էդ փայտիկը՞։ Ով էր որոշում հիմա ում ձեռքում պետք ա լինի։

[Բարեկամ]

Իսկ ոնց էին փոխանցում էդ փայտիկը՞։ Ով էր որոշում հիմա ում ձեռքում պետք ա լինի։

Yarning Circle-ը այսպես կոչված մոդերատոր է ունենում, աբորիգենների մոտ դա իրենց ավագն էր (իմաստունները), բայց թե ինչ սկզբունքով էին ղեկավարում, չգիտեմ ճիշտն ասած։
Կրթական ծրագրում սովորաբար ուսուցիչն է վարում, ու թե աշակերտները ինչ սկզբունքով են փայտիկը փոխանցում, ուսուցիչն ինքն է որոշում կանոնները՝ խնդրի պահանջից, իր ստեղծագործականությունից, դասարանից, թեմայից ու տարբեր այլ գործոններից կախված։ Դրանով էլ է նաև հարմար էս մեթոդիկան, որ ճկուն է կանոնների առումով․ կարելի է արդյունավետ հարմարեցնել տարբեր միջավայրերի։ Միակ ֆիքսված կանոնն այն է, որ խոսում է նա, ում ձեռքին է փայտիկը, իսկ մնացածը լսում են։

Ի դեպ, yarn թելի կծիկ է նշանակում, այսինքն՝ պրոցեսի ընթացքում քանդվում է զրույցի կծիկը՝ առանց խճճվելու։

[Արամ]

Yarning Circle-ը այսպես կոչված մոդերատոր է ունենում, աբորիգենների մոտ դա իրենց ավագն էր (իմաստունները), բայց թե ինչ սկզբունքով էին ղեկավարում, չգիտեմ ճիշտն ասած։
Կրթական ծրագրում սովորաբար ուսուցիչն է վարում, ու թե աշակերտները ինչ սկզբունքով են փայտիկը փոխանցում, ուսուցիչն ինքն է որոշում կանոնները՝ խնդրի պահանջից, իր ստեղծագործականությունից, դասարանից, թեմայից ու տարբեր այլ գործոններից կախված։ Դրանով էլ է նաև հարմար էս մեթոդիկան, որ ճկուն է կանոնների առումով․ կարելի է արդյունավետ հարմարեցնել տարբեր միջավայրերի։ Միակ ֆիքսված կանոնն այն է, որ խոսում է նա, ում ձեռքին է փայտիկը, իսկ մնացածը լսում են։

Ի դեպ, yarn թելի կծիկ է նշանակում, այսինքն՝ պրոցեսի ընթացքում քանդվում է զրույցի կծիկը՝ առանց խճճվելու։

Իսկ նման կրթական ծրագրերում, ոնց են երեխաններին սովերցնում "ընդհատելու արվեստը"։ Եթե օրիան լսել ու հերթով խոել սովորում են, ուրեմն ենթադրում եմ, որ նաև պետք ա սովորեն, ճիշտ պահին, ճիշտ իրավիճակում նաև դիմացինին ընդհատել։ Տեղյակ ե՞ս, նման բաներ ծրագրերում դրվում են։