Օրագրային զրույցներ

[Բարեկամ]

Կնոջս հետ, որ օրվա վերջում գործից գնում ենք տուն, ընթացքում հաճախ պատմում է իր օրվա այս կամ այն ընթացքի, խոսակցության, փոքրիկ միջադեպի մասին, ու շատ ժամանակ ես զգում եմ, որ չեմ լսում իրեն, ինձ շատ հետաքրքիր չի մեղմ ասած, ես էլ օրվա ընթացքում ինչ մանրմունր զահրումար ասես ունենում եմ։ Բայց չեմ ընդհատում, ուշադիր հայացք եմ ընդունում ու մի փոքր ցածրացնում եմ երաժշտությունը։ Ինձ էլ իր ձայնն ա ուղղակի հանգստացնում։ Օրինակ ես ունկնդիրի կարիք չունեմ, որ երկար ժամանակ մենակ մնամ, կարող եմ մենախոսել։ Շատ կանայք, նման է, որ ուզում են դեմք ու ականջներ տեսնել։

Փաստորեն, էդ ուշադիր հայացքները լրիվ ուրիշ նշանակություն ունեն, հա՞
Օգտակար էր իմանալ։

[Վիշապ]

Փաստորեն, էդ ուշադիր հայացքները լրիվ ուրիշ նշանակություն ունեն, հա՞
Օգտակար էր իմանալ։

Ուշադիր չլինեմ, ավարիա կտանք

[Ուլուանա]

Կնոջս հետ, որ օրվա վերջում գործից գնում ենք տուն, ընթացքում հաճախ պատմում է իր օրվա այս կամ այն ընթացքի, խոսակցության, փոքրիկ միջադեպի մասին, ու շատ ժամանակ ես զգում եմ, որ չեմ լսում իրեն, ինձ շատ հետաքրքիր չի մեղմ ասած, ես էլ օրվա ընթացքում ինչ մանրմունր զահրումար ասես ունենում եմ։ Բայց չեմ ընդհատում, ուշադիր հայացք եմ ընդունում ու մի փոքր ցածրացնում եմ երաժշտությունը։ Ինձ էլ իր ձայնն ա ուղղակի հանգստացնում։ Օրինակ ես ունկնդիրի կարիք չունեմ, որ երկար ժամանակ մենակ մնամ, կարող եմ մենախոսել։ Շատ կանայք, նման է, որ ուզում են դեմք ու ականջներ տեսնել։

Էդ ինչ լավ ես պրծել: Ես որ ամուսնուս բան եմ պատմում, պարբերաբար ստուգիչ հարցեր եմ տալիս, որ համոզվեմ` իրոք լսում ա : Թե չէ` եթե հայացքն անձամբ քեզ չի ուղղված, ո՞նց կարելի ա վստահել դրա ուշադիր լինելուն :

[Բարեկամ]

Էդ ինչ լավ ես պրծել: Ես որ ամուսնուս բան եմ պատմում, պարբերաբար ստուգիչ հարցեր եմ տալիս, որ համոզվեմ` իրոք լսում ա : Թե չէ` եթե հայացքն անձամբ քեզ չի ուղղված, ո՞նց կարելի ա վստահել դրա ուշադիր լինելուն :

Փաստորեն ես իզուր եմ նեղվում, երբ ամուսինս ուղիղ ասում ա, երբ Վիշապի ասած էդ "մանրմունր զարհումարը" լսելմ իրեն հետաքրքիր չի։ Հեչ էլ թե
Չնայած Վիշապի դեպքն ուրիշ ա․ իրականում ինքն օգտվում ա իր կնոջ ձայնի թերապևտիկ ազդեցությունից։

[StrangeLittleGirl]

Կնոջս հետ, որ օրվա վերջում գործից գնում ենք տուն, ընթացքում հաճախ պատմում է իր օրվա այս կամ այն ընթացքի, խոսակցության, փոքրիկ միջադեպի մասին, ու շատ ժամանակ ես զգում եմ, որ չեմ լսում իրեն, ինձ շատ հետաքրքիր չի մեղմ ասած, ես էլ օրվա ընթացքում ինչ մանրմունր զահրումար ասես ունենում եմ։ Բայց չեմ ընդհատում, ուշադիր հայացք եմ ընդունում ու մի փոքր ցածրացնում եմ երաժշտությունը։ Ինձ էլ իր ձայնն ա ուղղակի հանգստացնում։ Օրինակ ես ունկնդիրի կարիք չունեմ, որ երկար ժամանակ մենակ մնամ, կարող եմ մենախոսել։ Շատ կանայք, նման է, որ ուզում են դեմք ու ականջներ տեսնել։

Մենք էլ ամեն օր ընթրելիս իրար պատմում ենք մեր օրվա մանր-մունր զահրումարների մասին, բայց համ էլ լսում ենք իրար։ Արդեն մենք մեկս մյուսի կոլեգաներին անգիր գիտենք բնավորության գծերով, նույնիսկ կանխատեսում ենք, թե էսինչ իրավիճակում էսինչ կոլեգան ոնց կպահի, չնայած որ կյանքում չենք տեսել։ Էս էլ ա թերապևտիկ։

[ivy]

Կնոջս հետ, որ օրվա վերջում գործից գնում ենք տուն, ընթացքում հաճախ պատմում է իր օրվա այս կամ այն ընթացքի, խոսակցության, փոքրիկ միջադեպի մասին, ու շատ ժամանակ ես զգում եմ, որ չեմ լսում իրեն, ինձ շատ հետաքրքիր չի մեղմ ասած, ես էլ օրվա ընթացքում ինչ մանրմունր զահրումար ասես ունենում եմ։ Բայց չեմ ընդհատում, ուշադիր հայացք եմ ընդունում ու մի փոքր ցածրացնում եմ երաժշտությունը։ Ինձ էլ իր ձայնն ա ուղղակի հանգստացնում։ Օրինակ ես ունկնդիրի կարիք չունեմ, որ երկար ժամանակ մենակ մնամ, կարող եմ մենախոսել։ Շատ կանայք, նման է, որ ուզում են դեմք ու ականջներ տեսնել։

Մեզ մոտ հակառակն է։ Ընկերս ամեն ինչ լսում է (մի անգամ չի, որ համոզվել եմ դրանում), ու դա իր մեջ իմ ամենասիրած հատկանիշներից մեկն է։
Իսկ ես ամբողջ օրն ուրիշներին եմ ուշադիր լսում (ինձ թվում է՝ առանց մի բառ բաց թողնելու) ու տանը հաճախ կենտրոնացումս կորչում է՝ աշխատանքում երկարատև կենտրոնացում պահանջող թեմաներից հետո։
Համ ընկերս, համ աղջիկս երբեմն բողոքում են, որ չլսեցի իրենց ասածը, բայց դե հատուկ չեմ անում, իսկապես ուղեղս անջատվում է։

[Ծլնգ]

Երբեմն էլ մարդիկ հենց մենակ ապահով տարածք են ուզում։ Շատ տարիներ առաջ էդ ժամանակվա հոգեբանիս մոտ սենց հանդիպում ստացվեց, որ գնացի ու ամբողջ ընթացքում չուզեցի խոսել, ոչ էլ ուզեցի ինքը խոսի։ Տենց ամբողջ հանդիպմանը լռեցինք, ավարտից 10 րոպե առաջ ասեց - 10 րոպե ա մնացել, կուզե՞ս այնուամենայնիվ ինչ-որ բան ասել։ Ասեցի չէ։ Էդ 10 րոպեն էլ լռեցինք, գնացի։ Նույնիսկ էդ էր թերապևտիկ։)

Կյանքիս ամենահաճելի դեյթերից մեկի ժամանակ համարյա ամբողջ ընթացքում լռել ենք լուռ քաղաքում քայլում էինք, միայն հայացքներով իրար իմաց տալով, թե ինչ ուղղությամբ շարունակենք։ Չէի ասի թե եսիմ ին թերապևտիկ էր, բայց պարզվեց երկուսիս դուրն էլ ահագին եկել էր իրար հետ լռելը․․․ ափսոս ջահել ու միամիտ էի էն ժամանակ, ու դրա արժեքը լիովին չէի հասկացել

[Ծլնգ]

Մենք էլ ամեն օր ընթրելիս իրար պատմում ենք մեր օրվա մանր-մունր զահրումարների մասին, բայց համ էլ լսում ենք իրար։ Արդեն մենք մեկս մյուսի կոլեգաներին անգիր գիտենք բնավորության գծերով, նույնիսկ կանխատեսում ենք, թե էսինչ իրավիճակում էսինչ կոլեգան ոնց կպահի, չնայած որ կյանքում չենք տեսել։ Էս էլ ա թերապևտիկ։

Բյուր, հիշում եմ մի տեղ բավականին կատեգորիկ գրել էիր, որ գործնական ու անձնական հարաբերությունները իրար հետ չես խառնում, վայթե գործընկերոջ անձնական ընկեր դառնալու հնարավորության բացառելու մասին էր խոսքը։ Մի քիչ զարմացած եմ, թե ինչքան եք գործնական հարաբերությունների մասին անձնական ժամանակում խոսում։

[ivy]

Կյանքիս ամենահաճելի դեյթերից մեկի ժամանակ համարյա ամբողջ ընթացքում լռել ենք լուռ քաղաքում քայլում էինք, միայն հայացքներով իրար իմաց տալով, թե ինչ ուղղությամբ շարունակենք։ Չէի ասի թե եսիմ ին թերապևտիկ էր, բայց պարզվեց երկուսիս դուրն էլ ահագին եկել էր իրար հետ լռելը․․․ ափսոս ջահել ու միամիտ էի էն ժամանակ, ու դրա արժեքը լիովին չէի հասկացել

Թյուրընմռնումներից խուսափելու համար համենայնդեպս ասեմ, որ ես ոչ վերբար կոմունիկացիային դեմ չեմ, երբ մարդիկ իրար կողքի են կամ իրար հետ կապի մեջ են։ Լռության հանդեպ իմ դեմ լինելը, կամ ավելի ճիշտ՝ լռությունով հարաբերություններն ավարտելուն դեմ լինելը մենակ գոսթինգին էր վերաբերվում։
Էդ թեմայում քո գրածներին ուղիղ չեմ պատասխանել (նախկին փորձիս հիման վրա մի ձև վախենում եմ ակումբում քեզ հետ պայթյունավտանգ իրավիճակի մեջ մտնելուց), բայց ընդհանուր տեսակետս հայտնել եմ թեմայում ներկայացված կարծիքների հանդեպ։

[մարդ եղած վախտ]

․․․Չէի ասի թե եսիմ ին թերապևտիկ էր․․․

Դե ոնց ոչ բոլոր խոսակցություններ են թերապևտիկ, նենց էլ ոչ բոլոր լռություններն են թերապևտիկ ։)

[Ուլուանա]

Փաստորեն ես իզուր եմ նեղվում, երբ ամուսինս ուղիղ ասում ա, երբ Վիշապի ասած էդ "մանրմունր զարհումարը" լսելմ իրեն հետաքրքիր չի։ Հեչ էլ թե
Չնայած Վիշապի դեպքն ուրիշ ա․ իրականում ինքն օգտվում ա իր կնոջ ձայնի թերապևտիկ ազդեցությունից։

Հա, իրականում տղամարդկանց մեծ մասին առօրեական մանրուքները, նյուանսներն ու դետալները չեն հետաքրքրում, ձանձրանում են նման բաներ լսելուց: Իրանց հիմնականում հետաքրքրում են կոնկրետ, գլխավոր գործողություններն ու իրադարձությունները: Ուրիշ բան, որ կարող ա լսեն, որ քեզ լավ զգաս կամ չնեղվես: Նենց որ ըմբռնումով ա պետք մոտենալ :

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, հիշում եմ մի տեղ բավականին կատեգորիկ գրել էիր, որ գործնական ու անձնական հարաբերությունները իրար հետ չես խառնում, վայթե գործընկերոջ անձնական ընկեր դառնալու հնարավորության բացառելու մասին էր խոսքը։ Մի քիչ զարմացած եմ, թե ինչքան եք գործնական հարաբերությունների մասին անձնական ժամանակում խոսում։

Չգիտեմ՝ էս մի կտորից ինչ ենթադրեցիր, բայց հա, մեր կյանքի ռիտուալներից ա ընթրիքի ժամանակ օրվա անցած-դարձածի մասին (ոչ միայն աշխատանքային) խոսելը։ Դա գործնական հարաբերություններն անձնական հարաբերություններին խառնել չի, այլ զուգընկերոջդ լավ ճանաչելու միջոց։ Ի վերջո, աշխատանքը ոնց էլ չլինի ազդում ա հոգեկան բարօրության վրա, ու եթե չիմանաս դիմացինդ ինչով ա ապրում, մեկ էլ կտեսնես սթրեսված, դեպրեսված ու չես հասկանա՝ ինչից ա։

Ու հա, շարունակում եմ մնալ էն կարծիքին, որ անձնական ու գործնական հարաբերությունները պետք չի խառնել, բայց դա լրիվ ուրիշ բան ա։ Դա նշանակում ա, որ իմ գործընկերներից ոչ ոք իմ անձնական կյանք մուտք չունի (ասել կուզի՝ ընկեր, զուգընկեր կամ այլ տեսակի մտերիմ չի կարա լինի) ու իմ անձնական կյանքից ոչ ոք իմ գործնական կյանք մուտք չունի (ասել կուզի՝ ամուսինս իմ շեֆը, գործընկերը կամ ենթական չի կարա լինի, ինչպես նաև ընկերներս կամ ընտանիքի այլ անդամներ չեն կարա էդ դերում լինեն)։ Էս հստակ տարանջատումը նաև օգնում ա առողջ գործնական ու անձնական հարաբերություններ ունենալ։ Ու ի դեպ, բավական նորմալ երևույթ ա Դանիայում։

[Վիշապ]

Փաստորեն ես իզուր եմ նեղվում, երբ ամուսինս ուղիղ ասում ա, երբ Վիշապի ասած էդ "մանրմունր զարհումարը" լսելմ իրեն հետաքրքիր չի։ Հեչ էլ թե
Չնայած Վիշապի դեպքն ուրիշ ա․ իրականում ինքն օգտվում ա իր կնոջ ձայնի թերապևտիկ ազդեցությունից։

Մի անգամ էլի ծանր օրվա վերջում գործից տուն գալիս կինս սկսեց իր ունեցած պրոբլեմներից պատմել, ջղայնացա, թե բալամ, իմ գլուխը արդեն լիքը ախմախություններով լիքն է, ինձ հերիք չի, դու քոնն էլ ես բերում ավելացնում, դրանից ի՞նչ օգուտ ես ստանում (դառավ էն Սերժի՝ «եկել ես մեր տոնը խանգարում ես, որ ի՞նչ անես»-ը), խեղճ-խեղճ ասեց՝ բա ի՞նչ անեմ, պատմում եմ, որ հանգստանամ։
Հետո հիշեցի, որ մի երկու տեղ կարդացել էի, որ կանայք այդպիսի հատկանիշ ունեն՝ կիսվելով լիցքաթափվում են, տղամարդիկս չունենք՝ մենք լիցքաթափվում ենք տարբեր ապուշություններով զբաղվելով, կամ պարզապես ոչինչ չանելով։ Ասենք տղամարդը կարող է նստել բազմոցին ու դատարկվել՝ հանգստի վիճակում բոլոր մտքերը ծորում թափվում են մեր չեղած ուղեղից, կամ գոլորշանում են:
Խեղճ կանայք չունեն այդ հատկանիշը: Դրանից հետո ականջից օղ արեցի (pun intended), որ կնոջս խելոք լսեմ, կամ գոնե «լսեմ», որովհետև փորձը ցույց է տվել, որ կուտակված լիցքերը թափելու է վրես ուրիշ միջոցներով, այսինքն կնոջ մանր-մունր պրոբլեմների մասին լսելը կամ գոնե «լսելը» մինիմում վնասն է, որ կարելի է ունենալ

[Ծլնգ]

Չգիտեմ՝ էս մի կտորից ինչ ենթադրեցիր, բայց հա, մեր կյանքի ռիտուալներից ա ընթրիքի ժամանակ օրվա անցած-դարձածի մասին (ոչ միայն աշխատանքային) խոսելը։ Դա գործնական հարաբերություններն անձնական հարաբերություններին խառնել չի, այլ զուգընկերոջդ լավ ճանաչելու միջոց։ Ի վերջո, աշխատանքը ոնց էլ չլինի ազդում ա հոգեկան բարօրության վրա, ու եթե չիմանաս դիմացինդ ինչով ա ապրում, մեկ էլ կտեսնես սթրեսված, դեպրեսված ու չես հասկանա՝ ինչից ա։

Ու հա, շարունակում եմ մնալ էն կարծիքին, որ անձնական ու գործնական հարաբերությունները պետք չի խառնել, բայց դա լրիվ ուրիշ բան ա։ Դա նշանակում ա, որ իմ գործընկերներից ոչ ոք իմ անձնական կյանք մուտք չունի (ասել կուզի՝ ընկեր, զուգընկեր կամ այլ տեսակի մտերիմ չի կարա լինի) ու իմ անձնական կյանքից ոչ ոք իմ գործնական կյանք մուտք չունի (ասել կուզի՝ ամուսինս իմ շեֆը, գործընկերը կամ ենթական չի կարա լինի, ինչպես նաև ընկերներս կամ ընտանիքի այլ անդամներ չեն կարա էդ դերում լինեն)։ Էս հստակ տարանջատումը նաև օգնում ա առողջ գործնական ու անձնական հարաբերություններ ունենալ։ Ու ի դեպ, բավական նորմալ երևույթ ա Դանիայում։

Ենթադրելու սովորություն չունեմ, ուղղակի զարմանալի էր․ ինձ համար աշխատանքայինի ու անձնականի տարանջատումը նաև նշանակում է, որ անձնական ժամանակս չեմ վատնում գործնական հարաբերությունների մասին նույնիսկ մտածելով, ինչ մնաց (զուգ)ընկերոջ հետ կիսվել։ Ի դեպ սա նաև չի բացառում ասենք գործընկերոջ հետ անձնական հարաբերություններ կազմելուս էլ, ուղղակի աշխատանքից դուրս աշխատանքի մասին հետը չեմ խորանում։ Երևի աշխատանքայինի ու անձնականի տարանջատման տարբերվող պատկերացումների բախում էր․․․

[Ծլնգ]

Թյուրընմռնումներից խուսափելու համար համենայնդեպս ասեմ, որ ես ոչ վերբար կոմունիկացիային դեմ չեմ, երբ մարդիկ իրար կողքի են կամ իրար հետ կապի մեջ են։ Լռության հանդեպ իմ դեմ լինելը, կամ ավելի ճիշտ՝ լռությունով հարաբերություններն ավարտելուն դեմ լինելը մենակ գոսթինգին էր վերաբերվում։
Էդ թեմայում քո գրածներին ուղիղ չեմ պատասխանել (նախկին փորձիս հիման վրա մի ձև վախենում եմ ակումբում քեզ հետ պայթյունավտանգ իրավիճակի մեջ մտնելուց), բայց ընդհանուր տեսակետս հայտնել եմ թեմայում ներկայացված կարծիքների հանդեպ։

Ջան, քո ուղիղ չպատասխանելն էլ է ինձ համար հաղորդակցման ձև՝ վերլուծության կարիք չունեցող․․․ այնպես որ երևիթե պետք չի վախենալ թյուրըմբռնումներից․ մարդս մեկը մյուսին ճշգրիտ ու հետևողականորեն հասկանալ անընդունակ է, ու տեղերով պետք է ընդունել թյուրըմբռնման դրական հավանականությունն ու անցնել առաջ