User Tag List

Էջ 2 76-ից ԱռաջինԱռաջին 1234561252 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 1131 հատից

Թեմա: Օրագրային զրույցներ

  1. #16
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Adam-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ
    Ամեն ինչ փոխել արժե մենակ էն դեպքում, երբ ամեն ինչ վատ ա: Իսկ եթե քեզ դուր ա գալիս բնակավայրդ էլ, մնացած բաներն էլ, ինչի՞ փոխել: Հա, որոշ բաներ արժե պարբերաբար փոխել չլճանալու համար, բայց, օրինակ, բնակարանը հաճախակի փոխելը հեչ էլ անհրաժեշտ չի դրա համար, եթե քեզ այն դուր ա գալիս ու ձեռ ա տալիս: Չնայած մենք էլ վերջին 10 տարվա ընթացքում, փաստորեն, քո ասածի պես` 5 տարին մեկ տեղափոխվել ենք, հիմա էլ, հինգ տարուց մի քիչ անցած` էլի տեղափոխվելու պրոցեսի մեջ ենք, բայց ես տանել չեմ կարողանում էդ տեղափոխվելը, ու եթե իսկապես անհրաժեշտ չլիներ ինչ-ինչ պատճառներով, կգերադասեի միշտ նույն տեղն ապրել: Ես կայունություն եմ սիրում, ու հատկապես տան հարցում էդ առումով ահավոր զգայուն եմ. մինչև հիմա որտեղ ապրել ենք ԱՄՆ-ում, հենց էդ ժամանակավորության գիտակցումից չեմ կարողացել ընկալել էդ տունը որպես իմ տուն, միշտ մի տեսակ ճամպրուկային տրամադրություն ա եղել ու համապատասխան վերաբերմունք նաև տունը դասավորելու, զարդարելու, լիարժեք հարմարավետ ու սիրուն դարձնելու նկատմամբ: Ու թեև կարող ա հակասական թվալ, բայց Գաղթականի ասած էմոցիոնալ կապերի պահն էլ ա գործում, ամեն դեպքում կապվում ես, իսկ հետո պիտի էդ ամեն ինչը թողնես, գնաս, մի ուրիշ տեղ զրոյից սկսես ընտելանալ, հարմարվել շրջապատին: Իսկ հատկապես երբ արդեն տնավորված, ընտանիքով ապրում ես, զուտ տեղափոխվելու պրոցեսն էլ մի առանձին տառապանք ա, որ հնարավոր չի պատկերացնել, մինչև անձամբ չանցնես դրա միջով: Ինչքան էլ անպիտան իրեր շպրտես ընթացքում, մեկ ա, լիքը իրեր կան: Մենք, օրինակ, մի ամսից ավել ա` իրեր ենք հավաքում (չնայած դեռ ոչ առանձնապես ինտենսիվ, այլ հիմնականում ձեռի հետ), ու դեռ մեծ մասը կա... Ու գիտեմ, որ ամենաահավորը վերջին օրերն են լինելու:

    Մենակ լինելու դեպքում, իհարկե, զգալի չափով ուրիշ ա իրավիճակը, շատ ավելի հեշտ, բայց ես, մեկ ա, էդ դեպքում էլ, կարծում եմ, չէի սիրի, ուղղակի կարող ա էս աստիճանի չզզվեի տեղափոխվելուց :
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (03.03.2019), ivy (04.03.2019), Sambitbaba (03.03.2019), StrangeLittleGirl (03.03.2019), Գաղթական (03.03.2019)

  3. #17
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Փոփոխություններ, չէլընջներ, ամեն ինչ 0-ից սկսելը բան, էդ էլ վատ չի, ադրենալինա:
    Բայց ինչ-որ չափ կա, որ դրանից հետո հոգնում ես ))

    Ես 3 անգամ երկիր եմ փոխել՝ ամեն անգամ նորից 0-ից սկսելով: Էդ 3 երկրներում, ընդհանուր առմամբ, 15 անգամ քաղաք եմ փոխել՝ էլի ամեն անգամ նորից սկսելով: Չհաշված՝ մի քանի անգամ էլ նույն քաղաքում եմ մի տեղից մյուսը տեղափոխվել:

    Թե աշխատատեղերս քանի անգամ եմ փոխել, դրա հաշիվն էլ եմ կորցրել ))

    Արդեն չերեզչուռ բոլա:
    Հաստատ, հատկապես եթե էրեխեք էլ կան, հաճախակի տեղափոխությունները էրեխեքի վրա էլ են շատ վատ ազդում. ամեն անգամ նոր դպրոց-մանկապարտեզ, նոր շրջապատ, հին ընկերները լրիվ մնում են անցյալում, պիտի զրոյից նոր ընկերներ գտնի: Մի քիչ էլ որ երեխան չշփվող ու ամաչկոտ եղավ, արդեն լուրջ խնդիր ա. մի տեղ մի կերպ հարմարված` ամեն ինչ թողնել ու գնալ նոր տեղ: Լրիվ սթրեսի բուն ա սա, նույնիսկ շփվող երեխու համար, կարծում եմ:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (03.03.2019), Գաղթական (03.03.2019)

  5. #18
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հաստատ, հատկապես եթե էրեխեք էլ կան, հաճախակի տեղափոխությունները էրեխեքի վրա էլ են շատ վատ ազդում. ամեն անգամ նոր դպրոց-մանկապարտեզ, նոր շրջապատ, հին ընկերները լրիվ մնում են անցյալում, պիտի զրոյից նոր ընկերներ գտնի: Մի քիչ էլ որ երեխան չշփվող ու ամաչկոտ եղավ, արդեն լուրջ խնդիր ա. մի տեղ մի կերպ հարմարված` ամեն ինչ թողնել ու գնալ նոր տեղ: Լրիվ սթրեսի բուն ա սա, նույնիսկ շփվող երեխու համար, կարծում եմ:
    Բայց գիտե՞ս ինչնա հետաքրքիր:
    Չես տեղափոխվում, նույն տեղն ես մնում, բայց մեկա՝ էստեղ երեխու շրջապատն ու ընկերներն անընդհատ արհեստականորեն փոփոխվում են:
    Ամեն տարի դասարանները ցրում ու իրար են խառնում:
    ՈՒ դասատուներն էլ նախօրոք ստույգ չգիտեն, թե ով որ դասարան է ընկնելու:

    Աշխատություններ չեմ ուսումնասիրել, ճիշտն ասած, թե մանկավարժական տեսանկյունից ինչքանով է սա նպատակահարմար, բայց մի քանի տարբեր կոլեգաներիս փորձով եմ հետաքրքրվել, թե ինչ ազդեցություն է էս երևույթն իրենց կյանքում ունեցել:
    Ոչ ոք բացսական կարծիք չհայտնեց:
    Դեռ մեկն էլ խոսռովանեց, որ իրենք սա միշտ ընդունել են որպես փաստ ու երբևէ չեն էլ մտածել, թե այլ կերպ էլ կարող է լինել:

    Իսկ այ երբ հարցնում էի, թե որքանո՞վ էր սա նպաստում կամ խանգարում լավ ու մտերիմ ընկերներ ձեռք բերելուն, չէ՞ որ ասում են, թե ընկերության ամրությունը տարիներով է չափվում ու շատերի մոտ դա սկիզբ է առնում հենց մանուկ հասակում՝ մարդիկ լավ չէին հասկանում, թե հարցս հատկապես ինչի մասին է..
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Smokie (31.03.2019)

  7. #19
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իմ մոտ ընկերը այլ ձև ա հայտնվում/ավելանում։ Ինձ պետք չի տարիներ, որպեսզի մարդուն ընկեր համարեմ, ավելի հաճախ ընդամենը ժամեր, կարա լինի, ինչ որ արարքի հետևանք կարա լինի։ Ու մարդուն ընկեր համարելով, չեմ բացառում, որ նաև ինձ օտար մտքեր ու ապրելակերպ էլ ա ունենալու, որը ես միշտ աշխատելու եմ իմ ստանդարտներին մոտեցնել, ինչպես և ինքն ա նույն բանը իմ հետ անելու։ Եթե մյուսները "քարը քարին քսվելով մաշվելու" պրոցեսից հետո են մարդուն ընկեր համարում, ես՝ էդ պրոցեսնել եմ մտցնում ընկերության մեջ։
    Մեր կողքի դասարաններից աշակերտներ կային, որ տենց էլ չէինք ընկերանա, եթե իրենց դասարանը չցրվեր ու չգային մեր դասարան։ Նենց որ էդ ձևը (որ չէի լսել ) շատ հետաքրքիր ու արդյունավետ պիտի որ լինի։
    Կարճ
    Կոնկրետ

  8. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (03.03.2019), ivy (04.03.2019), LisBeth (03.03.2019), Sambitbaba (03.03.2019), Smokie (31.03.2019), StrangeLittleGirl (03.03.2019), Արշակ (03.03.2019), Ծլնգ (03.03.2019), Ուլուանա (03.03.2019)

  9. #20
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Օրագրային զրույցներ

    Բում ջան, հավանաբար մեր մարդկանց ընկեր համարելու տեխնոլոգիան մի քիչ տարբերվումա իրարից, բայց իմ գրածը մի քիչ այլ բանի մասին էր:

    Երբ գրել էի, թե ընկերության ամրությունը տարիներովա չափվում՝ ի նկատի չունեի, թե 1 տարվա ընկերդ ավելի քիչ ընկերա, քան 20 տարվանը:
    ՈՒղղակի դրանք տարբեր ու անհամեմատելի կատեգորիաներ են՝ իմ տեսանկյունից:
    Էդ ոնց որ երեխուն հարցնես՝ մամայի՞ն ես ավելի շատ սիրում, թե՞ պապային:

    Բայց, ամեն դեպքում, խոսքն էստեղ երեխեքի մասին էր:
    Երեխեքը ո՞նց են ընկերություն անում..
    Ասենք՝ դասին իրար կողք են նստում, հանգստի ժամին միասին են շատը խաղում, ինչ-որ իրանց գաղտնիքներն են երևի իրար պատմում, սիրելի առարկաներով փոխանակվում, միմյանց տուն գնում, էնտեղ մեկ-մեկ գիշերում և այլն չէ՞:
    Դե պատկերացրու էդ երեխեն, ընթացիկ տարվա ընթացքում, արդեն ինչ-որ կապերա հաստատել մեկ կամ մի քանիսի հետ, մեկ էլ մյուս տարի հոպ՝ սաղին խառնում են իրար՝ նորից տարբեր խմբերի բաժանելով:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Smokie (31.03.2019)

  11. #21
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հա, հասկանում եմ ինչ ես ասում, բայց մյուս կողմից էլ երեխան ավելի շատ մարդկանց հետ ա շփվում, ավելի բազմազան միջավայր ա ստեղծվում։ Դա պիտի որ երեխային ավելի հանդուրժող դարձնի տարբերությունների հանդեպ։
    Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
    Կարճ
    Կոնկրետ

  12. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Smokie (31.03.2019), Ծլնգ (03.03.2019)

  13. #22
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ուրեմն երբ Պրագայում էինք ապրում, մի ութ-ինը տարեկան կլինեի։ Էդ դասարան ցրելու տեխնոլոգիան մեզ վրա էլ կիրառեցին, բայց շատ անդուր ձևով։ Բռնեցին, ինձ ու եղբորս տեղափոխեցին ուրիշ մասնաշենք, որը քաղաքի մյուս ծայրին էր։ Իսկ իմ հին դասարանում արդեն շատ լավ ընկերներ ունեի։ Ահագին մեծ տրավմա էր ինձ համար, բայց շաբաթը մեկ հանդիպում էինք ֆիզկուլտի հանդերձարանում, իրար տուն էինք գնում-գալիս։ Հետո էկանք Հայաստան, պիտի որ կապը լրիվ կորեր, բայց նամակագրություն կար, տարիներ անց էլ Պրագայում ու Լոնդոնում էինք հանդիպում։ Շատ հետո կապը կորավ, երբ դասարնցիներս ցրվեցին աշխարհով մեկ, մարդ ա իրա ճամփով։ Բայց ասածս էն ա, որ էրեխեքի ընկերությունը կարելի ա պահպանել, հատկապես երբ ծնողները փորձում են դա անել։ Տվյալ դեպքում մեր ծնողների դերն էն որ, որ դպրոցներ տեղափոխվելիս անընդհատ էնպես էին անում, որ միմյանց տուն գնալ-գալը հնարավոր լինի, իսկ ավելի ուշ քաջալերում էին նամակ գրելը ու նենց անում, որ նամակները տեղ հասնեն։ Հիմա էլ ինտերնետ կա, նենց որ փոստի հետ գործ բռնելու տհաճ պրոցեսն ընդհանրապես չկա։

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (03.03.2019), LisBeth (03.03.2019), Smokie (31.03.2019)

  15. #23
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
    Հա, էս արտագաղթը ազգի ճնշող մեծամասնության համարա հոգեկան տարբեր աստիճանի ծանրության տրավմաների պատճառ հանդիսացել ու հանդիսանում..
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  16. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (03.03.2019), Smokie (31.03.2019)

  17. #24
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, հասկանում եմ ինչ ես ասում, բայց մյուս կողմից էլ երեխան ավելի շատ մարդկանց հետ ա շփվում, ավելի բազմազան միջավայր ա ստեղծվում։ Դա պիտի որ երեխային ավելի հանդուրժող դարձնի տարբերությունների հանդեպ։
    Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
    իմ էլ՝ դիմացի շենքի աղջկան տարան Ռուսաստան․․․ մինչև հիմա գիշերը երազներումս տեսնում եմ

  18. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (03.03.2019), LisBeth (03.03.2019), Smokie (31.03.2019)

  19. #25
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    իմ էլ՝ դիմացի շենքի աղջկան տարան Ռուսաստան․․․ մինչև հիմա գիշերը երազներումս տեսնում եմ
    Ես երազներում չեմ տեսնում, որովհետև ֆբ-ով իրան գտել եմ. մեծացել ա, արտաքնապես իմ հիմիկվա նախասիրություններին չի համապատասխանում էլ։ Բայց էն ժամանակ խիստ սիրահարված էի))
    "Լով իզ"-ի թղթեր էի հավաքում իրան տալիս, որ սիրտը գերեի։
    Հետո մեր դասարան հարուստ բոյով տղա եկավ ու ես զգում էի, որ սա սիրահարվել ա էդ տղուն։ Կյանքը ցավ էր. լավ ա տարան Ամերիկա)))
    Կարճ
    Կոնկրետ

  20. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (03.03.2019), Cassiopeia (03.03.2019), ivy (04.03.2019), LisBeth (03.03.2019), Smokie (31.03.2019), Ծլնգ (03.03.2019)

  21. #26
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես երազներում չեմ տեսնում, որովհետև ֆբ-ով իրան գտել եմ. մեծացել ա, արտաքնապես իմ հիմիկվա նախասիրություններին չի համապատասխանում էլ։ Բայց էն ժամանակ խիստ սիրահարված էի))
    "Լով իզ"-ի թղթեր էի հավաքում իրան տալիս, որ սիրտը գերեի։
    Հետո մեր դասարան հարուստ բոյով տղա եկավ ու ես զգում էի, որ սա սիրահարվել ա էդ տղուն։ Կյանքը ցավ էր. լավ ա տարան Ամերիկա)))
    էս վերջին նախադասությունդ էն անեկդոտի նման եղավ, որ ասում ա՝ քեզ ի՞նչ անենք, որ հարևանիդ դրա կրկնակին անենք, հայն էլ ասում ա՝ տո մի աչքս հանեք

    չէ, իմն էդ խորացվածության չէր, ու դեմքն էլ շատ լավ չեմ հիշում, բայց մի երկու արտաքին գծեր ուներ, որ դժվար ա մոռանալը․․․ դրանցով էլ ներկայանում ա ու անունն էլ չեմ հիշում, որ դնեմ ՖԲ-ով գտնեմ․․․ ՖԲ/Օդնո-ով մի դասարանցուս եմ փորձել գտնել, որին նույնպես Ռուսաստան էին տարել, էն էլ էնքան տարածված անուն-ազգանուն ունի, որ սկսելուն պես թարգեցի։ Բայց դե կյանքը նաև այսպիսի բաներից էլ ա հյուսված․․․ ինձ էլ են մի երկու անգամ «գտել», բայց հեչ տրամադրվածություն չեմ ունեցել «գտնվելու»։

  22. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    boooooooom (03.03.2019)

  23. #27
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ընկերս մի լավ խոսք ունի, ասումա՝ մարդկանց ման ես գալիս, ման ես գալիս, գտնում ես, հետո մըլորում ես, թե բա հիմա ո՞նց կորցնես...

    Բայց ես մի օր էն ինչքան խմած էի, դրել հերթով բոլոր նախկին յարերիս էջերն էի ուսումնասիրում..

    Մի անգամ էլ մի աղջիկ էր ինձ գտել ու անհույս ճիգեր էր գործադրում հիշացնել, թե ոնցա իր մոտիկ ընկերուհին մեզ ծանոթացրել..
    ՈՒրեմ ընկերուհին հատուկ բերել ծանոթացրել էր..
    Ոչ մի ձև տեղը չէի բերում իրան: Ընկերուհուն հիշեցի:
    Էնքան ասեց, մեկ ասի ասեմ՝ լավ, քեզ էլ հիշեցի, մեկ էլ ասի՝ այ մարդ, տենց կարողա ավելի փիս բան դուրս գա..
    Նեղացավ, ջնջվեց գնաց:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  24. #28
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ մոտ ընկերը այլ ձև ա հայտնվում/ավելանում։ Ինձ պետք չի տարիներ, որպեսզի մարդուն ընկեր համարեմ, ավելի հաճախ ընդամենը ժամեր, կարա լինի, ինչ որ արարքի հետևանք կարա լինի։ Ու մարդուն ընկեր համարելով, չեմ բացառում, որ նաև ինձ օտար մտքեր ու ապրելակերպ էլ ա ունենալու, որը ես միշտ աշխատելու եմ իմ ստանդարտներին մոտեցնել, ինչպես և ինքն ա նույն բանը իմ հետ անելու։ Եթե մյուսները "քարը քարին քսվելով մաշվելու" պրոցեսից հետո են մարդուն ընկեր համարում, ես՝ էդ պրոցեսնել եմ մտցնում ընկերության մեջ։
    Մեր կողքի դասարաններից աշակերտներ կային, որ տենց էլ չէինք ընկերանա, եթե իրենց դասարանը չցրվեր ու չգային մեր դասարան։ Նենց որ էդ ձևը (որ չէի լսել ) շատ հետաքրքիր ու արդյունավետ պիտի որ լինի։
    Ինձ համար էլ ա տենց ընկերանալու առումով: Բայց էրեխեքի դեպքում իսկապես մի քիչ ուրիշ ա: Ու Բյուրի պատմածն ավելի շուտ բացառություն ա, քան օրինաչափություն: Ամեն դեպքում մեր ժամանակներում ժամանակ գտնելը տեղից էլ բարդ ա, իսկ լրացուցիչ ժամանակ գտնել նաև տարածական առումով հեռու գտնվող ընկերների հետ էրեխեքին կանոնավոր կերպով հանդիպեցնելու, ու որ իրենց էլ հարմար լինի էդ ժամանակ, գործնականում, կարելի ա ասել, անհնար ա, գուցե տարին մի երկու անգամ ստացվի, բայց ոչ նենց, որ եղած ընկերությունը պահպանվի, հատկապես որ փոքր էրեխեքի դեպքում էդ կապը պահելու պահն էլ ուժեղ չի գործում, հեռավորությունը մեծ ազդեցություն ունի: Դե, ես խոսում եմ իմ երեխայի տարիքի էրեխեքի մասին, միջին և բարձր դասարանցիների դեպքում, երբ նախաձեռնությունը նաև իրանց վրա ա զգալի չափով, իհարկե, ավելի ռեալ ա, գոնե ինտերնետով կապ կարող են պահել:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  25. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (03.03.2019), Գաղթական (03.03.2019)

  26. #29
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Adam-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ
    Էս առիթով տատիս սիրած խոսքերն էին. կկուն հոտած ա, կարծում ա, թե իրա բունն ա հոտած...

    Ասածս այն է, որ անիմաստ են ամեն արտաքին փոփոխություններ, եթե դու քո ներսը չես փոխում:

    Այլ բան է, եթե ստիպված ես տեղափոխվել, իսկ ուղղակի կյանքումդ նորություն մտցնելու համար... լավացնելու համար...
    Ասում են, որ քո տունը քո ամրոցն է հո իզուր չե՞ն ասում դա: Ժամանակի ընթացքում մարդ հասցնում է ինչ-որ բարենպաստ, պաշտպանական էներգիա կուտակել իր տանը, աուրա, - ինչն անընդհատ տեղափոխվելով ուղղակի անհնար է անել: Ամբողջ օրը բանելուց հետո մարդ ինչու՞ է ձգտում վերադառնալ տուն... Հենց այդ պատճառով, որպեսզի այդ էներգիան իրեն վերալիցքավորի, լրացնի այն, ինչ կորցրել ես օրվա ընթացքում: Իսկ եթե այդ չունես, սկսում ես այդ էներգիան ուրիշ տեղ որոնել, այդպիսով կնոջդ, ամուսնուդ, երեխաներիդ համար ակամա դառնում ես վամպիր ու սկսում ես նրանց էներգիան խմել...

    "Մի՞թե Հռոմ են տանում ճանապարհները բոլոր:
    Չգիտեմ: Կարող է: Բայց գիտեմ ես հաստատ.
    Իմ դռնից են սկսվում ճանապարհները բոլոր:
    Վիճելն անիմաստ է:"

    Սա տարիներ առաջ գրած մի բանաստեղծությունիցս է: Ինձ թվաց, թե հարմար է այստեղ, ցույց տալու համար, թե ինչ եմ ուզում ասել չելենջի մասին: Ես էլ՝ երեք անգամ կյանքումս խոշոր տեղափոխություններ եմ կատարել. Հայաստան, Ռուսաստան, ԱՄՆ: ՈՒ եթե հիմա հայացք եմ գցում հետ, սպանես, չեմ կարող ասել, ավելի շատ գտե՞լ եմ, թե՞ կորցրել...
    Բայց մի բան սովորել եմ հաստատ: Որտեղ էլ լինեմ, իմ կյանքը բաղկացած է երկու մասից. մի կողմում ես եմ, մյուս կողմում՝ աշխարհը: Ու երբ առավոտյան բացում եմ դուռս ու մտնում եմ աշխարհ, ինձ անհրաժեշտ է գիտենալ նախ և առաջ, թե ի՞նչ եմ ես պատրաստվում վերցնել այդ աշխարհից: Իսկ որ ավելի կարևոր է, ի՞նչ եմ ցանկանում աշխարհին տալ:


    Հ.Գ. Բայց ուր էլ լինեմ օրվա ընթացքում, որտեղ էլ թափառեմ, մի բան է մտքումս. երբ եմ վերջապես վերադառնալու իմ տուն իմ ամրոց: Վերալիցքավորվելու:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  27. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (03.03.2019), boooooooom (03.03.2019), ivy (04.03.2019), Progart (03.03.2019), Smokie (31.03.2019), StrangeLittleGirl (03.03.2019), Գաղթական (03.03.2019), Ուլուանա (03.03.2019)

  28. #30
    Պատվավոր անդամ Adam-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.01.2007
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    2,034
    Mentioned
    14 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էս առիթով տատիս սիրած խոսքերն էին. կկուն հոտած ա, կարծում ա, թե իրա բունն ա հոտած...

    Ասածս այն է, որ անիմաստ են ամեն արտաքին փոփոխություններ, եթե դու քո ներսը չես փոխում:

    Այլ բան է, եթե ստիպված ես տեղափոխվել, իսկ ուղղակի կյանքումդ նորություն մտցնելու համար... լավացնելու համար...
    Ասում են, որ քո տունը քո ամրոցն է հո իզուր չե՞ն ասում դա: Ժամանակի ընթացքում մարդ հասցնում է ինչ-որ բարենպաստ, պաշտպանական էներգիա կուտակել իր տանը, աուրա, - ինչն անընդհատ տեղափոխվելով ուղղակի անհնար է անել: Ամբողջ օրը բանելուց հետո մարդ ինչու՞ է ձգտում վերադառնալ տուն... Հենց այդ պատճառով, որպեսզի այդ էներգիան իրեն վերալիցքավորի, լրացնի այն, ինչ կորցրել ես օրվա ընթացքում: Իսկ եթե այդ չունես, սկսում ես այդ էներգիան ուրիշ տեղ որոնել, այդպիսով կնոջդ, ամուսնուդ, երեխաներիդ համար ակամա դառնում ես վամպիր ու սկսում ես նրանց էներգիան խմել...

    "Մի՞թե Հռոմ են տանում ճանապարհները բոլոր:
    Չգիտեմ: Կարող է: Բայց գիտեմ ես հաստատ.
    Իմ դռնից են սկսվում ճանապարհները բոլոր:
    Վիճելն անիմաստ է:"

    Սա տարիներ առաջ գրած մի բանաստեղծությունիցս է: Ինձ թվաց, թե հարմար է այստեղ, ցույց տալու համար, թե ինչ եմ ուզում ասել չելենջի մասին: Ես էլ՝ երեք անգամ կյանքումս խոշոր տեղափոխություններ եմ կատարել. Հայաստան, Ռուսաստան, ԱՄՆ: ՈՒ եթե հիմա հայացք եմ գցում հետ, սպանես, չեմ կարող ասել, ավելի շատ գտե՞լ եմ, թե՞ կորցրել...
    Բայց մի բան սովորել եմ հաստատ: Որտեղ էլ լինեմ, իմ կյանքը բաղկացած է երկու մասից. մի կողմում ես եմ, մյուս կողմում՝ աշխարհը: Ու երբ առավոտյան բացում եմ դուռս ու մտնում եմ աշխարհ, ինձ անհրաժեշտ է գիտենալ նախ և առաջ, թե ի՞նչ եմ ես պատրաստվում վերցնել այդ աշխարհից: Իսկ որ ավելի կարևոր է, ի՞նչ եմ ցանկանում աշխարհին տալ:


    Հ.Գ. Բայց ուր էլ լինեմ օրվա ընթացքում, որտեղ էլ թափառեմ, մի բան է մտքումս. երբ եմ վերջապես վերադառնալու իմ տուն իմ ամրոց: Վերալիցքավորվելու:
    Լսի, Սամ, դու էն ասա. scottish rite -ի 4-14 -ում ե՞ս , թե՞ 15-18 ?

Էջ 2 76-ից ԱռաջինԱռաջին 1234561252 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •