Օրագրային զրույցներ

[ivy]

Պացիենտի ջանը սաղ լինի՝ յուրաքանչյուր ամսվանից պլյուս-մինուս €25.000-ի հախուհաշիվ ա կաթում...

Բժշկական ապահովագրությունը չի՞ փակում ծախսերը:

[Գաղթական]

Բժշկական ապահովագրությունը չի՞ փակում ծախսերը:

Առյուծի բաժինը,
բայց ոչ ամբողջը

[ivy]

Առյուծի բաժինը,
բայց ոչ ամբողջը

Առողջություն ձեզ, քիչ մնաց, պինդ մնացեք

[ivy]

Էն որ ժամանակ ունենաս՝ համեցի )))

Էս ապուշ վիրուսների պատճառով սաղ գործուղումներս հեչ արեցին, Բրյուսելն էլ հետը, բա սա կյա՞նք ա

[Գաղթական]

Էս ապուշ վիրուսների պատճառով սաղ գործուղումներս հեչ արեցին, Բրյուսելն էլ հետը, բա սա կյա՞նք ա

Այ քու... Ափսո՛ս:
Բայց հրավերն ուժի մեջ ա մնում՝ լինի հիմա թե հետո ))

[Արշակ]

Հետաքրքիր ա, սկի մի շաբաթ էլ չկա, որ տնից եմ աշխատում, բայց արդեն սկսել ա թեթևի մեջ ազդել վրես էս բանտարկված, social distancing վիճակը։ Նենց էլ չի, որ սովոր չեմ տնից աշխատելու կամ թեկուզ մարդկանցից մեկուսանալու։ Կյանքիս ընթացքում բազմաթիվ անգամներ եղել ա, որ ամիսներով տնից աշխատեմ։ Հենց մինչև մի ամիս առաջ էլ տնից էի աշխատում։ Մարդկանցից մեկուսացած էլ եմ եղել, նույնիսկ շատ ավելի ծայրահեղ տարբերակով․ տարիուկես առաջ էլ գնացել էի Vipassana մեդիտացիայի ճամբար, որի ժամանակ, 10 օր շարունակ ոչ մեկի հետ բառ փոխանակել չէի կարող, նույնիսկ հայացք չէր կարելի փոխանակել։ Արտաքին աշխարհից ինֆորմացիայի որևէ աղբյուր չկար նույնիսկ՝ գիրք, ինտերնետ, երաժշտություն և այլն, արգելված էր ամեն ինչ։ Միակ բանը որ կարող էի անել մեդիտացիան էր։ Շատերի համար ծանր փորձություն էր էդպիսի մենակությունը, որոշները կիսատ էին թողնում, բայց ինձ էդ չէր խանգարում։ Միակ անհանգստացնող բանը անընդհատ անշարժ նստած դիրքից մեջքիս ցավն էր։ ՈՒ ընդհանրապես, ես ինքս ինձ հետ լիքը մտածելու ու անելու բան ունեմ, երբեք չեմ ձանձրանա, չնայած մարդկանց հետ շփվել նույնպես սիրում եմ։
Բայց հիմա մի տեսակ ճնշող ա էս կիսապարտադրված մեկուսացումը՝ հատկապես էս չարագուշակ ու ապոկալիպտիկ մեդիա աղմուկի ֆոնին։ ՈՒ հիմա մտածում եմ․ բա որ ես մի շաբաթ չկա արդեն ներվայնանում եմ, ուզում եմ դուրս գամ քարվան կտրելու, բա իրանք իրանց հետ մենակ մնալու անսովոր գերէստրովերտները ո՞նց են ինքնամեկուսանալու շաբաթներով ու գուցե նաև ամիսներով։

[Շինարար]

Հետաքրքիր ա, սկի մի շաբաթ էլ չկա, որ տնից եմ աշխատում, բայց արդեն սկսել ա թեթևի մեջ ազդել վրես էս բանտարկված, social distancing վիճակը։ Նենց էլ չի, որ սովոր չեմ տնից աշխատելու կամ թեկուզ մարդկանցից մեկուսանալու։ Կյանքիս ընթացքում բազմաթիվ անգամներ եղել ա, որ ամիսներով տնից աշխատեմ։ Հենց մինչև մի ամիս առաջ էլ տնից էի աշխատում։ Մարդկանցից մեկուսացած էլ եմ եղել, նույնիսկ շատ ավելի ծայրահեղ տարբերակով․ տարիուկես առաջ էլ գնացել էի Vipassana մեդիտացիայի ճամբար, որի ժամանակ, 10 օր շարունակ ոչ մեկի հետ բառ փոխանակել չէի կարող, նույնիսկ հայացք չէր կարելի փոխանակել։ Արտաքին աշխարհից ինֆորմացիայի որևէ աղբյուր չկար նույնիսկ՝ գիրք, ինտերնետ, երաժշտություն և այլն, արգելված էր ամեն ինչ։ Միակ բանը որ կարող էի անել մեդիտացիան էր։ Շատերի համար ծանր փորձություն էր էդպիսի մենակությունը, որոշները կիսատ էին թողնում, բայց ինձ էդ չէր խանգարում։ Միակ անհանգստացնող բանը անընդհատ անշարժ նստած դիրքից մեջքիս ցավն էր։ ՈՒ ընդհանրապես, ես ինքս ինձ հետ լիքը մտածելու ու անելու բան ունեմ, երբեք չեմ ձանձրանա, չնայած մարդկանց հետ շփվել նույնպես սիրում եմ։
Բայց հիմա մի տեսակ ճնշող ա էս կիսապարտադրված մեկուսացումը՝ հատկապես էս չարագուշակ ու ապոկալիպտիկ մեդիա աղմուկի ֆոնին։ ՈՒ հիմա մտածում եմ․ բա որ ես մի շաբաթ չկա արդեն ներվայնանում եմ, ուզում եմ դուրս գամ քարվան կտրելու, բա իրանք իրանց հետ մենակ մնալու անսովոր գերէստրովերտները ո՞նց են ինքնամեկուսանալու շաբաթներով ու գուցե նաև ամիսներով։

Ես ամեն օր դուրս եմ գալիս, զբոսանքի ընկերոջս հետ, հետո օֆիս, օնլայն դասավանդման ծրագրերը փորձարկելու, ծանոթներ հանդիպելիս մի թեթև զրուցում ենք՝ առանց շատ մոտենալու, առանց փաթաթվելու, երկուշաբթի օրվանից ջիմը բացօթյա են անելու, գնալու եմ, չէի գնում, չնայած որոշել էի անդամավճարս շարունակեմ վճարել մարդկանց համար էս ծանր վիճակւմ, բայց հիմա ավելի լավ, կգնամ պարապունքների, սկսել եմ մերոնց հետ ամեն օր խոսալ, երեկոյան մի քիչ ավելի մտերիմ ընկերներիս հետ եմ զրուցում: Օֆիս գնալու եմ էնքան, մինչև պաշտոնապես արգելվի: Հերթեր չեմ կագնում, սրճարանից միայն to go եմ վերցնում, չնայած առաջ էլ սովորություն չունեի նստելու, փաբեր չեմ գնում, նենց չի, որ խելքս գնում էր: Մի խոսքով, չափավոր եմ անում social distancing-ը: Ես հաստատ կխելագարվեմ եթե բանը հասնի տանից ընդհանրապես դուրս չգալուն: Ինձ թվում ա:

[One_Way_Ticket]

Հետաքրքիր ա, սկի մի շաբաթ էլ չկա, որ տնից եմ աշխատում, բայց արդեն սկսել ա թեթևի մեջ ազդել վրես էս բանտարկված, social distancing վիճակը։ Նենց էլ չի, որ սովոր չեմ տնից աշխատելու կամ թեկուզ մարդկանցից մեկուսանալու։ Կյանքիս ընթացքում բազմաթիվ անգամներ եղել ա, որ ամիսներով տնից աշխատեմ։ Հենց մինչև մի ամիս առաջ էլ տնից էի աշխատում։ Մարդկանցից մեկուսացած էլ եմ եղել, նույնիսկ շատ ավելի ծայրահեղ տարբերակով․ տարիուկես առաջ էլ գնացել էի Vipassana մեդիտացիայի ճամբար, որի ժամանակ, 10 օր շարունակ ոչ մեկի հետ բառ փոխանակել չէի կարող, նույնիսկ հայացք չէր կարելի փոխանակել։ Արտաքին աշխարհից ինֆորմացիայի որևէ աղբյուր չկար նույնիսկ՝ գիրք, ինտերնետ, երաժշտություն և այլն, արգելված էր ամեն ինչ։ Միակ բանը որ կարող էի անել մեդիտացիան էր։ Շատերի համար ծանր փորձություն էր էդպիսի մենակությունը, որոշները կիսատ էին թողնում, բայց ինձ էդ չէր խանգարում։ Միակ անհանգստացնող բանը անընդհատ անշարժ նստած դիրքից մեջքիս ցավն էր։ ՈՒ ընդհանրապես, ես ինքս ինձ հետ լիքը մտածելու ու անելու բան ունեմ, երբեք չեմ ձանձրանա, չնայած մարդկանց հետ շփվել նույնպես սիրում եմ։
Բայց հիմա մի տեսակ ճնշող ա էս կիսապարտադրված մեկուսացումը՝ հատկապես էս չարագուշակ ու ապոկալիպտիկ մեդիա աղմուկի ֆոնին։ ՈՒ հիմա մտածում եմ․ բա որ ես մի շաբաթ չկա արդեն ներվայնանում եմ, ուզում եմ դուրս գամ քարվան կտրելու, բա իրանք իրանց հետ մենակ մնալու անսովոր գերէստրովերտները ո՞նց են ինքնամեկուսանալու շաբաթներով ու գուցե նաև ամիսներով։

Իմ վրա ահավոր է ազդում էս վիճակը։ Մի երկու շաբաթ առաջ նենց դուրս գալիս էր կյանքս։ Լեզվի դասընթացներ, թատրոն, մաֆիա, gym, что где когда ու pub trivia-ներ։ Սաղ չեղարկվեց։ Ու մենակ դա չէ կարևորը։ Մարդկանց հետ հարաբերությունները ուրիշ էր։ Էս պարտադրած social distancing-ի արդյունքում մարդիկ ակամա մեկը մյուսին կասկածում են վարակակիր լինելու մեջ։ Առաքումով ուտելիք ես պատվիրում, սուրհանդակը դռանդ դիմաց է դնում պատվերդ, մի քանի մետր հեռու գնում, հետո զանգում, թե բերել եմ։ Մատուցողը արագ բերում է պատվերդ ու հեռանում։ Խանութում վաճառողը փորձում է հնարավորինս արագ ներկայությունիցդ ազատվել։
Բա սա կյանք է։ Work, eat, watch TV, repeat:

[Բարեկամ]

Իմ վրա ահավոր է ազդում էս վիճակը։ Մի երկու շաբաթ առաջ նենց դուրս գալիս էր կյանքս։ Լեզվի դասընթացներ, թատրոն, մաֆիա, gym, что где когда ու pub trivia-ներ։ Սաղ չեղարկվեց։ Ու մենակ դա չէ կարևորը։ Մարդկանց հետ հարաբերությունները ուրիշ էր։ Էս պարտադրած social distancing-ի արդյունքում մարդիկ ակամա մեկը մյուսին կասկածում են վարակակիր լինելու մեջ։ Առաքումով ուտելիք ես պատվիրում, սուրհանդակը դռանդ դիմաց է դնում պատվերդ, մի քանի մետր հեռու գնում, հետո զանգում, թե բերել եմ։ Մատուցողը արագ բերում է պատվերդ ու հեռանում։ Խանութում վաճառողը փորձում է հնարավորինս արագ ներկայությունիցդ ազատվել։
Բա սա կյանք է։ Work, eat, watch TV, repeat:

Ես արդեն սկսել եմ զգուշանալ պատվերով ուտելիքից։ Աղջկաս էլ ասել եմ դպրոցում բուֆետից բան չառնի։
Ու շատ հուսահատեցնող ա, որ Ավստրլիան դպրոցները դեռ չի փակում, երբ որ արդեն 700+ վարակված ունի (պաշտոնապես) ու բժիշկները պահանջում են փակել։ Ոչինչ էլ չի փակում, իր շահի հետևից՝ դեռ դիմադրում ա տնտեսական ճգնաժամին (մինչև բանը բանից անցնի )

[One_Way_Ticket]

դեռ դիմադրում ա տնտեսական ճգնաժամին (մինչև բանը բանից անցնի )

AUD-ը մինչև 0.57 USD է արդեն ընկել Ու դա փաստորեն դիմադրելով։ Բա որ չդիմադրեն, ինչ կլինի։

[Բարեկամ]

AUD-ը մինչև 0.57 USD է արդեն ընկել Ու դա փաստորեն դիմադրելով։ Բա որ չդիմադրեն, ինչ կլինի։

Հա, խայտառակություն ա
Երեկ 0․54 էր․․․

Ի դեպ, երեկ հայտարարեցին International Travel Advice - LEVEL 4 - DO NOT TRAVEL. This is for all international travel, regardless of the country.

[Բարեկամ]

ՀՄարդկանցից մեկուսացած էլ եմ եղել, նույնիսկ շատ ավելի ծայրահեղ տարբերակով․ տարիուկես առաջ էլ գնացել էի Vipassana մեդիտացիայի ճամբար, որի ժամանակ, 10 օր շարունակ ոչ մեկի հետ բառ փոխանակել չէի կարող, նույնիսկ հայացք չէր կարելի փոխանակել։ Արտաքին աշխարհից ինֆորմացիայի որևէ աղբյուր չկար նույնիսկ՝ գիրք, ինտերնետ, երաժշտություն և այլն, արգելված էր ամեն ինչ։ Միակ բանը որ կարող էի անել մեդիտացիան էր։ Շատերի համար ծանր փորձություն էր էդպիսի մենակությունը, որոշները կիսատ էին թողնում, բայց ինձ էդ չէր խանգարում։ Միակ անհանգստացնող բանը անընդհատ անշարժ նստած դիրքից մեջքիս ցավն էր։

Ինչ հետաքրքիր ա։ Կպատմե՞ս էդ փորձառությանդ մասին․ ի՞նչ նոր բան հայտնաբերեցիր (ինքդ քո մասին կամ առհասարակ); ի՞նչ տվեց քեզ; կկրկնեի՞ր արդյոք; թերությունները/դժվարությունները/առավելությունները; սննդի, քնելու, մյուս առաջին անհրաժեշտության հարցերն ինչպես էին լուծվում; առհասարա՞կ ոչ մեկին չէիր տեսնում կամ որևէ ձևով առնչվում; ինչ նախազգուշություններ կամ սերվիս կար; վճարովի՞ էր էդ ամենը ու որքա՞ն, մի խոսքով․․․

[Գաղթական]

Հետաքրքիր ա, սկի մի շաբաթ էլ չկա, որ տնից եմ աշխատում, բայց արդեն սկսել ա թեթևի մեջ ազդել վրես էս բանտարկված, social distancing վիճակը։ Նենց էլ չի, որ սովոր չեմ տնից աշխատելու կամ թեկուզ մարդկանցից մեկուսանալու։ Կյանքիս ընթացքում բազմաթիվ անգամներ եղել ա, որ ամիսներով տնից աշխատեմ։ Հենց մինչև մի ամիս առաջ էլ տնից էի աշխատում։ Մարդկանցից մեկուսացած էլ եմ եղել, նույնիսկ շատ ավելի ծայրահեղ տարբերակով․ տարիուկես առաջ էլ գնացել էի Vipassana մեդիտացիայի ճամբար, որի ժամանակ, 10 օր շարունակ ոչ մեկի հետ բառ փոխանակել չէի կարող, նույնիսկ հայացք չէր կարելի փոխանակել։ Արտաքին աշխարհից ինֆորմացիայի որևէ աղբյուր չկար նույնիսկ՝ գիրք, ինտերնետ, երաժշտություն և այլն, արգելված էր ամեն ինչ։ Միակ բանը որ կարող էի անել մեդիտացիան էր։ Շատերի համար ծանր փորձություն էր էդպիսի մենակությունը, որոշները կիսատ էին թողնում, բայց ինձ էդ չէր խանգարում։ Միակ անհանգստացնող բանը անընդհատ անշարժ նստած դիրքից մեջքիս ցավն էր։ ՈՒ ընդհանրապես, ես ինքս ինձ հետ լիքը մտածելու ու անելու բան ունեմ, երբեք չեմ ձանձրանա, չնայած մարդկանց հետ շփվել նույնպես սիրում եմ։
Բայց հիմա մի տեսակ ճնշող ա էս կիսապարտադրված մեկուսացումը՝ հատկապես էս չարագուշակ ու ապոկալիպտիկ մեդիա աղմուկի ֆոնին։ ՈՒ հիմա մտածում եմ․ բա որ ես մի շաբաթ չկա արդեն ներվայնանում եմ, ուզում եմ դուրս գամ քարվան կտրելու, բա իրանք իրանց հետ մենակ մնալու անսովոր գերէստրովերտները ո՞նց են ինքնամեկուսանալու շաբաթներով ու գուցե նաև ամիսներով։

Էս ահագին բան բնավորությանդ մասին ա ասում ))
Բնույթով ազատասեր ես:
Ինքդ կարող ես ինքնամեկուսանալ, եթե դրա կարիքն ունենաս: Բայց դա կլինի քո որոշումը՝ ոչ պարտադրված:
Իսկ եթե քեզ ստիպողաբար բանտարկեն՝ անելանելիությունից կխելագարվես ))

Ի դեպ՝ ինքնամեկուսանալու ունակությունդ էլ ոգու ուժի մասին ա խոսում, որտև ամեն մարդ չի, որ դրան կդիմանա՝ ինչպես և ինքդ էիր նշել օրինակումդ ))

[Freeman]

Իսկ ինձ մեկուսացումը կոնկրետ դուր ա գալիս։ Մնում ա քթներիցս չգա

[Գաղթական]

Իսկ ինձ մեկուսացումը կոնկրետ դուր ա գալիս։ Մնում ա քթներիցս չգա

Էսքան պլյուսի մեջ բա մի հատ մինուս էլ չլնի՞ ))