Ռուս ընկերներիցս շատերը նույնպես լքել են կամ ուզում են լքել Ավստրալիան։ Այդ կապակցությամբ մի հետաքրքիր դիտարկում ունեմ։
2013-15 թվերին (ես իմ տեղափոխվելուց հետո եմ հաշվում, մինչև այդ չգիտեմ ոնց էր) առանձնապես ոչ ոք չէր ուզում հեռանալ։ Ինչ-որ բանից գոհ, ինչ-որ բանից դժգոհ, բայց մեծամասամբ սիրում էինք Ավստրալիան։ 2016 թվականին առաջին անգամ ասացի, թե մտածում եմ քաղաքացիություն ստանալուց հետո հեռանալ, ընկերներս կլոր աչքեր արեցին։ Իսկ հետո իրավիճակը սկսեց փոխվել։ 2018-ից սկսած Ավստրալիան լքելը չափազանց պոպուլյար թեմա է դարձել իմ շրջապատում։ Այնքան պոպուլյար, որ զուգահեռ եմ տանում հին սովետական անեկդոտի հետ, երբ հրեաներին թույլ էին տվել ընդմիշտ արտագաղթել ԽՍՀՄ-ից։ Երկու հրեա զրուցում են, մոտենում է երրորդն ու ասում՝ չգիտեմ, ինչի մասին եք խոսում, բայց գնալ պետք է։ Հիմա մեր մոտ է այդպես, ամենաարդիական թեմաներից մեկը "գնալ պետք է"-ն է։ Հատկանշական է, որ սա կախված չէ իմմիգրանտի "հնությունից"։ Գնալու ցանկությունը հավասարապես ակտիվացել է երեք ու տասներեք տարի առաջ գաղթածների մեջ։ Արդեն կլոր աչքերով են նայում նրանց, ում Ավստրալիան դուր է գալիս։ Ակնհայտորեն մի բան փոխվել է վերջին տարիներին, բայց դեռևս հստակ պատասխան չունեմ, թե հատկապես ինչն է պատճառը։
CactuSoul (01.10.2019)
Հետաքրքիր ա։ Նմանապես հայերի մեջ ա պոպուլյարացրել հեռանալու թեման, ու հենց 2018֊ից։ Բնականաբար՝ դեպի Հայաստան։ Մենակ ես մի 5֊6 ընտանիք եմ ճանաչում, որ գնացին վերջին տարում, ընդ որում՝ խառը բեքգրաունդով ֊ պարսկահայ, հայաստանցի, արևմտահայ։ Ու հիմա էլ ակտիվ շարունակվում ա թեման, անընդհատ նոր մարդկանց մասին եմ լսում, որ գնում են կամ գնացին։ Առաջին ընկալմամբ բոլորին թվում ա, թե նոր Հայաստանն ա պատճառը, բայց դա, կարծում եմ, առիթ ա։ Պատճառը՝ էստեղ ապրելը ձանձրալի ա։ Որ մի քիչ զրուցում ես հետները, բոլորի մոտ դա ա ի հայտ գալիս։
Գեղեցիկ էր գրված )))
Ճիշտն ասած՝ երբևէ և ոչ մի տեղ չեմ լսել նման չգրված օրենքի գոյության մասին,
բայց համարում եմ տրամաբանական ու քիչ մը ջենթլմենական քայլ,
քանի որ միջին վիճակագրական տղամարդու համար լրիվ նորմալ ա ու հասկանալի, որ միջին վիճակագրական կին վարորդը կարող է ամբողջ կյանքում մեքենա վարել՝ չկասկածելով անգամ բեռնախցիկում պահուստային անվի առկայության մասին... )))
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Դե֊դե, առանց նամյոկների ։))
Դե, լավ բաներից էլ մտածեցի պատմեմ, չասեն՝ մենակ դժգոհում ա ։)
Իմ ամենահիշարժան դրվագները ավստրալիական կյանքից հենց մեքենա վարելու հետ են կապված (չհաշված իմ ռուսախոս շրջապատի հետ կապված կյանքը, որը ոչ թե շնորհիվ Ավստրալիայի էր, այլ հակառակը՝ չնայած նրան)
Անիվ ծակել եմ հեռավոր անապատներում, որտեղով ժամը մեկ է մեքենա անցնում։ Մինչև այդ երբեք չէի փոխել, բայց youtube-ով նայել էի, թե ոնց են անում։ Ու փոխելու ընթացքում մի 30 հատ ճանճ (bush fly, Բարեկամը երևի գիտի դրանց) անընդհատ քիթս ու բերանս էին խցկվում։
Բավական խորը գետ եմ կտրել անցել մեծ արագության տակ, համոզված լինելով, որ մեքենան waterproof է։ Հետո ավտոմեխանիկը ասաց, որ բախտս շատ թունդ բերել է, շարժիչը կործանելուց մազ էր մնացել։
Շատ բարդ 4wd track-ով ներքև եմ իջել ու չեմ կարողացել հետ բարձրանալ։ Այդտեղով անցնող Nissan Patrol-ի վարորդը մի ժամ ծախսեց ու մեքենաս քաշեց-հանեց այդտեղից։ Որևէ տեսակի նյութական շնորհակալությունից հրաժարվեց։
Կենգուրուի եմ խփել։ Մեկ այլ անգամ, արդեն ռեֆլեքսիվ փորձ ունենալով, ակնթարթորեն ռեակցիա եմ տվել ու 70 կմ/ժ-ի տակ հարվածել տոռմուզին ու մխվել կենգուրուից 2-3 մետր հեռու։ Մեկ այլ անգամ, երբ վոմբատ է դեմս դուրս եկել, ռեֆլեկսիվորեն շրջանցել եմ արագության տակ встречка-ով, ինչը անել չի կարելի, բախտս պարզապես բերել է։
Որ հիշեմ, դեռ շատ կհիշեմ։
Սիրում էի պարապ ժամանակ կարդալ ավստրալիական ամենախոշոր ֆորումի On the road բաժինը։ Լիքը հետաքրքիր ու անկախատեսելի պատմություններ։
https://forums.whirlpool.net.au/forum/133?g=267
Իսկ համեմատության համար, lifestyle բաժինը շատ ցայտուն կերպով խոսում է ավստրալիական լյոքշ ապրելակերպի մասին։
https://forums.whirlpool.net.au/forum/71
Մենակ թեմաների վերնագրելը կարդալիս արդեն անելանելիությունից հարբելու ցանկություն է առաջանում։
Ասենք, ոնց կարելի է 212 էջ քննարկել, թե այս երեկոյան ինչ եք ուտելու։
https://forums.whirlpool.net.au/thread/9zv602k9
boooooooom (03.10.2019), Բարեկամ (01.10.2019), Ներսես_AM (01.10.2019)
Հետաքրքիր բան ես ասում։ Ինձ մոտ ակումբի նկատմամբ ճիշտ հակառակ զգացողությունն ա. գնալով ավելի ու ավելի ա պակասում էստեղ գրելու ցանկությունս։ Իրականում ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչու եմ շարունակում ակումբ մտնել, որովհետև ինձ էստեղ գրեթե երբեք լավ չեմ զգացել (ակումբի գոյության առաջին կես տարին չհաշված)։ Ու հակառակը. իմ վիրտուալ շփումները գնալով ավելի ու ավելի են պակասում՝ տեղ տալով իրական կյանքում շփումներին, որոնք շատ ավելի հաճելի են։
boooooooom (03.10.2019), ivy (02.10.2019), Varzor (04.10.2019)
Հա, դու Ակումբի հետ միշտ էլ ավելի բարդ հարաբերությունների մեջ ես եղել, քան ես: Ամեն դեպքում հավես ա, որ մնում ես, ուրեմն անույամենայնիվ ինչ-որ ձգող բան կա: Ու տեղդ երևում ա, երբ չկաս:
Իսկ իրական շփումն ինձ մոտ էլ է շատ, երբեմն նույնիսկ՝ հոգնեցնող շատ, բայց ամենը կամ աշխատանքային, կամ մակերեսային (ոչ խորքային). ես հիմնականում լսողն եմ:
Sambitbaba (19.11.2019), StrangeLittleGirl (02.10.2019)
ivy (02.10.2019)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
One_Way_Ticket (19.11.2019)
Ուլուանա (21.11.2019)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ