Դիլիջանից 3 ռուս վերցրեցի, Երևան էին գալիս: հեռավար աշխատող այթիշնիկներ:
Ի սկզբանե հարցրեցին ռուսերեն թե անգլերեն եմ նախընտրում խոսալ:
Ասում էին՝ ռուսները բնական են համարում հայերի հետ ռուսերենով շփվելը
Հետո, հարցրեցին, թե Դիլիջանի կողմերը վրաններով լռվցնելու ինչ տեղ խորհուրդ կտամ:
Հետո, թե բա «մենք, որպես միգրանտներ էս, էս ու էս խնդիրներին ենք բախվում»:
Ասում էին, ռուսներն ՀՀում իրենց միգրանտ չեն համարում, այլ ռելոկանտ
Հետո սկսեցին հարցեր տալ, որոնց պատասխանները չիմանալն ինձ ամաչեցրեց. Տավուշ ու Դիլիջան տեղանունների ստուգաբանությունն էին հարցնում մարդիկ:
Հետո քաղաքական հարցեր սկսեցին տալ, Երևանի ընտրությունների մասով, Ավինյանի, Մարությանի ու Թանդիլյանի մասին էին հատկապես հետաքրքրվում:
Հետո ռուսերեն բառերի թարգմանություններ սկսեցին հարցրել, ու որոշ բառերի արտասանությունը հայերենով:
Հետո արտաքին քաղաքական հարցերից սկսեցին խոսել, ահագին տեղյակ էին Արցախի խնդրին, խնդրի ակունքներին: Ավելի շատ, քան ՀՀ բնակչության 80%ը հատկապես 2019թ.ին ու երևի հիմա էլ:
Ասեցին, որ Ռեինկարնացիային ու Բամբիռին շատ են հավանում, ափսոս դեռ չի ստացվել համերգներին ներկա լինել: Հարցրեցին, թե հայկական ի՞նչ ռոք խմբերի խորհուրդ կտամ լսել:
Ասեցի, որ ամսի 16ին Լոռիում ուժեղ
իվենթ կա, Բամբիռն էլ նվագելու ա, ու, եթե որոշեն այցելել՝ կարող եմ իրենց էլ տանել գնալիս: Ուրախացան: Ուրախացա:
Ուլուանա-ի խոսքերից
Հա, դրա համար էլ պարզաբանել էի` ասելով, որ իրականում հարցը դա չէր հիմնականում, չնայած դա էլ էի նշել:: Ուղղակի տվյալ դեպքում զգուշավորությունս մի կողմ եմ դրել ու հրապարակել: Չնայած որ ճիշտն ասեմ, էնքան էլ չհասկացա, թե հենց տվյալ հատվածն ինչով էր տենց բացահայտող, բայց դե չեմ էլ ուզում էդ հարցն էստեղ քննարկել:
Մեջբերել
: Է հա, հիանում եմ, քանի որ ինքս չունեմ դա: Կուզենայի ունենալ, բայց դե ինչ կա` էդ ա, ի՞նչ ես ուզում ինձնից 
Էջանիշներ