User Tag List

Էջ 2 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 42 հատից

Թեմա: Հոգեբանի ծառայությունները Հայաստանում

  1. #16
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.12.2018
    Գրառումներ
    236
    Mentioned
    11 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Enna Adoly-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, բայց, եթե ընկերդ աչքդ չի կարա բուժի, հո կարա խոսի՞: Նկատի ունեմ ի՞նչն ա խանգարում, որ մոտիկ ընկերները հոգեբանի դերը իրենց վրա վերցնեն
    Շատ ճիշտ ա ասում Բարեկամը, նույն բանը ես էի գրելու, ինձնից առաջ ընկավ։ Ու եթե քո ասած տարբերակը գործեր, հոգեբաններն ու հոգեբույժները երևի թե 90%-ով քիչ գործ կունենային։

    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե հա, ստեղ ավելի շատ ամուր միջավայր ստեղծելու հարց ա։ Բնական ա, Հայաստանում ու ընդհանրապես խնդիրներից ամեն մեկի հետ չես խոսի, հատկապես որ շատ ժամանակ մարդիկ ոչ թե օգնելու համար են լսում, այլ դատելու։
    Ընդհանրապես, Հայաստանում շատ վատ վիճակ ա էտ առումով։ Հոգեբանի ծառայություններից օգտվողին հասարակության մի ստվար զանգված պիտակավորում ա որպես "գիժ, խփնված", մյուս մասն էլ, ճիշտ ա, մի քիչ ավելի մեղմ ա նայում, բայց էլի ասում ա, թե բա "Թույլ մարդ ա, չի կարում սեփական խնդիրները ինքը լուծի, էս էն․․․"։ Իրոք, շատերն էլ ուղղակի լսում են, որ քննադատեն։

    Մեջբերում Enna Adoly-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինքնուրույն միշտ չի, որ ստացվում ա, մեկ-մեկ կարիք ունես էդ ամենի մասին պատմելու ու ուրիշ տեսանկյուններ լսելու էդ իրավիճակի մասին ( ոչ լուծումներ), որ ամենալավ ձևով կարողանաս կողմնորոշվել ոնց վարվես: Մեկ-մեկ խորանալուց շատ ես շեղվում նրանից, թե ինչը ոնց ա ու ոնց կարա լինի ու ինչքան էլ ինտուիտիվ զգում ես, չես կարում առանց կողքի օգնության դուրս գաս էդ փակուղուց
    Նման իրավիճակում էլ հայտնվել եմ 3 խնդրով միանգամից։ Էնքան ծանոթ ա.... Առաջին 2ը կարողացել եմ լուծել վերևում նշածս տարբերակի միջոցով, իսկ երրորդը ամենադժվարն ու ամենաժամանակատարն ա, բայց աշխատում եմ էտ ուղղությամբ։

    PS. Հա, ի դեպ, գտա մի ֆորում, որից ժամանակին ահագին ինֆորմացիա եմ քաղել։ Չգիտեմ՝ լինկ դնելը Ակումբի կանոններին հակասում ա թե չէ, բայց կարծում եմ, որ մարդիկ կլինեն, ում օգտակար կլինի։
    https://www.psychforums.com/

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    enna (25.02.2019)

  3. #17
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ի դեպ, հայաստանյան իրականության մեջ հոգեբանի կարիք մարդիկ առաջներում չէին զգում․ դրա համար կային միշտ-պատրաստ լսող (նույնիսկ խիստ հետաքրքրվող) ականջներ։

    Կանայք, օրինակ, իրենց առօրյա խնդիրներով չէին էլ հասցնում դեպրեսվել, որովհետև լույսը հազիվ բացված, ջազվեն ձեռին գնում էին հարևան մարգուշի մոտ մի բաժակ կոֆե խմելու, մինչ կանցնեին իրենց առօրյա հոգս ու գործին։ Դա օրական պարտադիր ծեսի պես մի բան էր (ու անվճար ): ԵՎվ մարգուշը դառնում էր լավագույն լսող-հոգեբանը, որ եթե անգամ մի խելքը գլխին խորհուրդ էլ չտար, դիմացինն արդեն սիրտը լենուբոլ դատարկել էր (ջանդամ թե հետո մարգուշն էդ սաղ չէր պատմելու հայկուշին, հայկուշն էլ՝ սիրուշին, ու էդպես․․․ )
    Տղամարդիկ էլ իրենց լսող ականջներն ունեին՝ հանձինս ընգեր-ախպերության։

    Էս մշակույթը քանի որ չկա արտասահմանում, էնտեղ մարդիկ հիմնականում խորքային միայնակ են, ինչքան էլ որ զբաղ են ու շփվող, ու էդպես էլ զարգացրել են խիստ եկամտաբեր հոգեբանական ծառայությունները , որի պոչից կախված գալիս ա ոչ պակաս եկամտաբեր հոգեմետ դեղերի բիզնեսը, ու նման տարատեսակ այլ լրացուցիչ բիզնեսներ, որոնցից հոգեբանի հղումներով օգտվում ա հաճախորդը։
    Դա դեռ ոչինչ, մենակ ֆինանսական կորուստ եթե լիներ, բա որ իրականում կարող են վնասել լիքը հոգեբաններ՝ խիստ խելոք դեմքերով ու տերմիններով, ի տարբերություն վարդուշ-հայկուշ-սիրուշների, որոնց տված վնասը շատ-շատ բամբասանքը լինի։

    Եթե հարևանի մոտ կոֆե խմելու էդ մշակույթը արդեն էն չի Հայաստանում, մյուս կողմից էլ՝ մոդայիկ ու առաջադեմ ա համարվում հոգեբանին դիմելը, կամ էլ այսպես ասած՝ ավելի գրագետ, չգիտեմ, բայց ինչ-որ տեղ՝ ափսոս․․․
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 25.02.2019, 05:09:

  4. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (25.02.2019), Գաղթական (25.02.2019), Ուլուանա (25.02.2019)

  5. #18
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Որովհետև առհասարակ անձնական խնդիրների մասին ընկերներին ու բարեկամներին պատմել խիստ անցանկալի բան ա, հազարումի պատճառներով։ Իսկ անծանոթ մարդու մոտ անկաշկանդ ինքնարտահայտվելն ավելի հնարավոր ա դառնում, անհետևանքային, քանի որ էդ մարդը քո հետ ոչ մի առնչություն չունի և հետագայում էլ չի ունենալու։

    Ուրիշ՝ թե արդյո՞ք ընդամենը լսող գտնելը ու սրտում ինչ կա թափելը օգնում ա։ Չգիտեմ։ Գուցեև ոմանց օգնում ա, ու էդ դեպքում դա կվերագրվի հոգեբանի արժանիքներին։
    Եթե հոգեբանի ծառայությունը սահմանափակվեր զուտ լուռումունջ լսելով, էն ա` մարդը թող օրագիր կամ բլոգ գրի, էլ ո՞րն ա էդ հոգեբանի դերը, էլ չեմ ասում` ստացած կրթությունը, եթե պահվածքը օրագրից ու բլոգից չի տարբերվելու, օրագիր կամ բլոգ գրելը գոնե ձրի ա: Հոգեբանի ծառայությունից օգտված չկամ, բայց ինչքանով որ պատկերացում եմ կազմել, ասենք, ֆիլմերում տեսնելուց, ինչպես նաև որոշ ծանոթների պատմածներից, հոգեբանները ոչ թե պարզապես սուսուփուս լսում են, այլ նաև իր ներկայացրած խնդիրների հիման վրա հարցեր են տալիս մարդուն, որոնց պատասխանելիս մարդ ակամա լուրջ ինքնավերլուծական աշխատանք ա կատարում` ինքնուրույն գտնելով իրեն հուզող շատ հարցերի պատասխաններ: Սա, ըստ իս, միանգամայն առողջ մոտեցում ա. մի կողմից հոգեբանը չի միջամտում իր պացիենտի անձնական կյանքին, քանի որ խորհուրդներ չի տալիս, մյուս կողմից դրդում ա նրան ինքնուրույն լուծումներ գտնելու:

    Ընդհանրապես, եթե խորանանք, որևէ մեկին, թեկուզ ամենամտերիմ մարդուն լուրջ հարցերում վստահ տոնով խորհուրդ տալը բավական պատասխանատու քայլ ա, այսինքն` նման բան անելով` մարդ շատ դեպքերում ահագին մեծ պատասխանատվություն ա վերցնում իր վրա, ու եթե խորհրդին հետևելը վատ հետևանքներ ունենա, խորհուրդ տվողը, փաստորեն, ակամա մեղավոր ա դառնում: Էս առումով հոգեբանի համար պիտի որ ավելի հեշտ լինի էդ չեզոքությունը պահպանելը, քան մտերիմների, քանի որ հոգեբանը, ինչպես նշվեց, որևէ անձնական կապ չունի պացիենտի հետ, հետևաբար անձնական վերաբերմունք էլ պիտի որ չունենա, որ դրանից դրդված ուզենա ինչ-որ խորհուրդ տալ կամ սեփական համոզմունքներն ու կարծիքները փորձել փաթաթել պացիենտի վզին, թեկուզև բարի մղումներով: Իսկ մտերիմները սովորաբար, անձնական վերաբերմունքից ելնելով, արդեն իսկ սուբյեկտիվ տրամադրվածություն են ունենում, ու իրենց համար ավելի դժվար ա զերծ մնալ միջամտելուց, խորհուրդներ տալուց:

    Իսկ եթե խնդիրը զուտ պատմել, դատարկվելն ա, ապա համաձայն եմ, որ մտերիմ մեկի կամ թեկուզ հարևանի հետ ստանդարտ, ավանդական բամբոն (բամբասանքը, էլի ) կարող ա լավագույն լուծումը լինել:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 25.02.2019, 07:29:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (25.02.2019), Progart (25.02.2019), Thom (25.02.2019)

  7. #19
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե հոգեբանի ծառայությունը սահմանափակվեր զուտ լուռումունջ լսելով, էն ա` մարդը թող օրագիր կամ բլոգ գրի, էլ ո՞րն ա էդ հոգեբանի դերը, էլ չեմ ասում` ստացած կրթությունը, եթե պահվածքը օրագրից ու բլոգից չի տարբերվելու, օրագիր կամ բլոգ գրելը գոնե ձրի ա: Հոգեբանի ծառայությունից օգտված չկամ, բայց ինչքանով որ պատկերացում եմ կազմել, ասենք, ֆիլմերում տեսնելուց, ինչպես նաև որոշ ծանոթների պատմածներից, հոգեբանները ոչ թե պարզապես սուսուփուս լսում են, այլ նաև իր ներկայացրած խնդիրների հիման վրա հարցեր են տալիս մարդուն, որոնց պատասխանելիս մարդ ակամա լուրջ ինքնավերլուծական աշխատանք ա կատարում` ինքնուրույն գտնելով իրեն հուզող շատ հարցերի պատասխաններ: Սա, ըստ իս, միանգամայն առողջ մոտեցում ա. մի կողմից հոգեբանը չի միջամտում իր պացիենտի անձնական կյանքին, քանի որ խորհուրդներ չի տալիս, մյուս կողմից դրդում ա նրան ինքնուրույն լուծումներ գտնելու:
    Դա դեռ ոչինչ, բայց որ հաճախորդը արդեն սիրտը բացել-թափել էր, ու երջանիկ էյֆորիայի մեջ, որ իրան լսում ու հասկանում են, մեկ էլ հանկարծ էդ ուշադիր ու սրտակցող դեմքով հոգեբանը կտրուկ նայում ա ժամացույցին ու՝ ձեր ժամը ավարտվեց, կտեսնվենք վաղը
    Այ էդ ա լոմկան Մի հատ էլ հոգեբան ա պետք դրանից "բուժվելու" համար։

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (25.02.2019), Thom (25.02.2019), Ուլուանա (25.02.2019)

  9. #20
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հոգեբանի ծառայությունները Հայաստանում

    Բայց զգում ե՞ք, արտահայտվողներից ոչ ոք հոգեբանի մոտ չի եղել..

    ՈՒ վռոձի սաղ ենք, լավ ենք, էդ «բացը» ինչ-որ համաշխարհային մեծ կորուստ չենք համարում ))
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  10. #21
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժող, հարևանաբամբասախառը շրջապատի ու հոգեբանի միջև կա նաև մի երրորդ տարբերակ՝ ամուր ընկերական շրջապատ։ Ստեղ ընկերներին ճիշտ օգտագործել հնարավոր ա մենակ էն դեպքում, երբ ինքդ էլ ես ընկերներիդ ճանաչում, ու գիտես՝ որ հարցում ոնց կարող են օգնել, ոնց կարող են ուրիշ տեսանկյունից տեսնել զանազան հարցեր։ Իսկ հոգեբանի մոտ գնում ես, հոգեբանը քեզ բացարձակ չի ճանաչում։ Սկսում ա դեբիլ խորհուրդներ տալ, որ հասկանում ես՝ քո իրավիճակին հեչ չի բռնում։ Անցյալ տարի հենց տենց մեկի մոտ գնացել էի, որ մասնագիտությամբ հոգեբան էր ու մասնագիտացած էր ակադեմիայում աշխատող կանանց խնդիրների մեջ։ Խմբում որպես թրեյներ ընտիր էր, բայց անհատական խորհրդատվությունը լրիվ բուլշիթ էր ու էդ նրանից էր, ինձ ու իրավիճակում ընդգրկված մյուսներին ինքը բացարձակ չէր ճանաչում։

  11. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (25.02.2019), Շինարար (25.02.2019), Տրիբուն (25.02.2019)

  12. #22
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժող, հարևանաբամբասախառը շրջապատի ու հոգեբանի միջև կա նաև մի երրորդ տարբերակ՝ ամուր ընկերական շրջապատ։ Ստեղ ընկերներին ճիշտ օգտագործել հնարավոր ա մենակ էն դեպքում, երբ ինքդ էլ ես ընկերներիդ ճանաչում, ու գիտես՝ որ հարցում ոնց կարող են օգնել, ոնց կարող են ուրիշ տեսանկյունից տեսնել զանազան հարցեր։ Իսկ հոգեբանի մոտ գնում ես, հոգեբանը քեզ բացարձակ չի ճանաչում։ Սկսում ա դեբիլ խորհուրդներ տալ, որ հասկանում ես՝ քո իրավիճակին հեչ չի բռնում։ Անցյալ տարի հենց տենց մեկի մոտ գնացել էի, որ մասնագիտությամբ հոգեբան էր ու մասնագիտացած էր ակադեմիայում աշխատող կանանց խնդիրների մեջ։ Խմբում որպես թրեյներ ընտիր էր, բայց անհատական խորհրդատվությունը լրիվ բուլշիթ էր ու էդ նրանից էր, ինձ ու իրավիճակում ընդգրկված մյուսներին ինքը բացարձակ չէր ճանաչում։
    Բյուր, ճիշտ ես ասում, բայց հոգեբանական խնդիրներ ունեցող մարդիկ ընկերների ու հարազատների հետ էլ են աստիճանաբար խնդիրներ ունենում։ Խառնվածքի խնդիրներ կան և այլն։ Միշտ չի որ ընկերների տարբերակը աշխատում ա։

  13. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Thom (25.02.2019), Ծլնգ (25.02.2019)

  14. #23
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բյուր, ճիշտ ես ասում, բայց հոգեբանական խնդիրներ ունեցող մարդիկ ընկերների ու հարազատների հետ էլ են աստիճանաբար խնդիրներ ունենում։ Խառնվածքի խնդիրներ կան և այլն։ Միշտ չի որ ընկերների տարբերակը աշխատում ա։
    Շին ջան, եթե էդ կարգի պրոբլեմատիկ են, ուրեմն պիտի ուղիղ հոգեբույժի մոտ գնան, հոգեբանը բան չի կարա անի։

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Jarre (25.02.2019)

  16. #24
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Enna Adoly-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կա՞ն արդյոք Հայաստանում որակյալ հոգեբանական ծառայություններ:
    Երբ դպրոցում էի սովորում հոգեբան կար, ով երիտասարդ ու հաճելի դեմք ուներ, բայց «խաբարբզիկ էր» ըստ տարածված լուրերի ու բացի այդ էլ «ամոթ էր» գնալ հոգեբանի մոտ:
    Ասածս ինչ ա` հայաստանյան իրականության մեջ հոգեբանը որպես քննադատ ու «վատ ճանապարհից» հետ բերողի հետ ա ավելի շատ ասոցացվում, քան մեկի ով կօգնի մարդուն հասկանալու ինքն իրեն: Ի՞նչ կարծիքի եք, օգտվե՞լ եք ծառայություններից ու արդյոք էֆֆեկտիվ ա եղել: Հայաստանում հոգեբանի ու նրա դերի մասին պատկերացումները տարբերվու՞մ են դրսում ունեցած պատկերացումներից: Ու ընդհանրապես ո՞ր դեպքերում արժե դիմել:
    Լավ կլիներ, եթե կարելի լիներ ձեր ճանաչած լավ մասնագետներին նշեիք, բայց երևի կոնֆիդենցիալության խնդիր կա


    հ.գ. եթե նման թեմա արդեն իսկ կա, խնդրում եմ տեղափոխել, ես չգտա:
    Էննա ջան, ոչ խորհուրդի կարգով․․․ բայց մի համեմատություն անեմ, որը միգուցե ինչ-որ տեղ պարզաբանի «ո՞ր դեպքում արժի դիմել»-ու նկատմամբ իմ մոտեցումը։ Արևմուտքում կա անհատական մարզիչների ինստիտուտ․ մարդիկ, ովքեր անհատական կարգով օգնում են ֆիզիկական մարզվելու ու ընդհանուր ֆիթնեսի հարցում։ Շատերն այս ինստիտուտը համարում են անիմաստ, ու որ պետք լինի, իրենք ինքնուրույն կկարողանան նույն ֆիթնես նպատակների հասնելու, որ միայն կամքի ուժ է պետք և այլն։ Բայց այդ շատերի մի ահռելի զանգվածը երբեք էլ այդ կամքի ուժն ու «ժամանակը» չի գտնում իրենց ֆիթնեսին տրամադրելու, մի մասն էլ ինքնագլուխ մարզվելով կարող են իրենք իրենց տրավմաների հասցնել։ Իմ տեսանկյունից այս անհատական մարզիչները կատարում են բավական պետքական ֆունկցիա, քանի որ թե մոտիվացնելով, թե հաշվետվության համակարգ ստեղծելով, ու թե ընդհանուր գիտելիքներով՝ և ֆիթնեսի, և սնուցման մասին, օգնում են մարդկանց ֆիզիկապես առողջ ապրելակերպ վարել․․․ գոնե դեպի այդ ապրեակերպը առաջին քայլերը կատարելիս։

    Հոգեբանական ծառայություններն էլ, ըստ իս, համանման ֆունկցիա կարող են կատարել մտային/հոգևոր առողջ ապրելակերպի խթանման հարցում։ Ու ինչպես անհատական ֆիթնես մարզիչը պիտի ունենա համապտասխան գիտելիքներ ու անցնի ատեստացիա՝ մարզիչ աշխատելու համար, նույնպես էլ հոգեբանական ծառայություններ մատակարարողը, բայց երկուսն էլ պիտի ինչ-որ չափ տամարդ բռնեն, ու շատ հնարավոր է, որ մի «մարզիչ» (թե ֆիթնես/մարմնային ու թե հոգևոր/մտային) բացարձակ չկպնի քո ոճին, մեկ ուրիշն էլ բերի հրաշային անձնական ու առողջական աճի․․․ դե որոշ մարդկանց համար էլ անհատական մարզիչը ի սկզբանե խորթ բան է, բայց խմբային մարզանքները կամ թերապիան լինեն նպաստավոր։
    Վերջին խմբագրող՝ Ծլնգ: 25.02.2019, 16:18:

  17. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chilly (25.02.2019), ivy (25.02.2019), Progart (25.02.2019), Նաիրուհի (01.03.2019)

  18. #25
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էննա ջան, ոչ խորհուրդի կարգով․․․ բայց մի համեմատություն անեմ, որը միգուցե ինչ-որ տեղ պարզաբանի «ո՞ր դեպքում արժի դիմել»-ու նկատմամբ իմ մոտեցումը։ Արևմուտքում կա անհատական մարզիչների ինստիտուտ․ մարդիկ, ովքեր անհատական կարգով օգնում են ֆիզիկական մարզվելու ու ընդհանուր ֆիթնեսի հարցում։ Շատերն այս ինստիտուտը համարում են անիմաստ, ու որ պետք լինի, իրենք ինքնուրույն կկարողանան նույն ֆիթնես նպատակների հասնելու, որ միայն կամքի ուժ է պետք և այլն։ Բայց այդ շատերի մի ահռելի զանգվածը երբեք էլ այդ կամքի ուժն ու «ժամանակը» չի գտնում իրենց ֆիթնեսին տրամադրելու, մի մասն էլ ինքնագլուխ մարզվելով կարող են իրենք իրենց տրավմաների հասցնել։ Իմ տեսանկյունից այս անհատական մարզիչները կատարում են բավական պետքական ֆունկցիա, քանի որ թե մոտիվացնելով, թե հաշվետվության համակարգ ստեղծելով, ու թե ընդհանուր գիտելիքներով՝ և ֆիթնեսի, և սնուցման մասին, օգնում են մարդկանց ֆիզիկապես առողջ ապրելակերպ վարել․․․ գոնե դեպի այդ ապրեակերպը առաջին քայլերը կատարելիս։

    Հոգեբանական ծառայություններն էլ, ըստ իս, համանման ֆունկցիա կարող են կատարել մտային/հոգևոր առողջ ապրելակերպի խթանման հարցում։ Ու ինչպես անհատական ֆիթնես մարզիչը պիտի ունենա համապտասխան գիտելիքներ ու անցնի ատեստացիա՝ մարզիչ աշխատելու համար, նույնպես էլ հոգեբանական ծառայություններ մատակարարողը, բայց երկուսն էլ պիտի ինչ-որ չափ տամարդ բռնեն, ու շատ հնարավոր է, որ մի «մարզիչ» (թե ֆիթնես/մարմնային ու թե հոգևոր/մտային) բացարձակ չկպնի քո ոճին, մեկ ուրիշն էլ բերի հրաշային անձնական ու առողջական աճի․․․ դե որոշ մարդկանց համար էլ անհատական մարզիչը ի սկզբանե խորթ բան է, բայց խմբային մարզանքները կամ թերապիան լինեն նպաստավոր։
    Ֆիզիկական մարզչի օրինակով հոգեբանի մոտ գնալու պատճառները պարզաբանելը էնքան էլ ճիշտ չեմ համարում։ Նախ ֆիզիկականը շատ ավելի ակնհայտ ա քան հոգեբանականը, եւ հետո ֆիզիկական մարզչի մոտ գնալը սովորաբար մի քանի ակնհայտ ու միանշանակ պատճառներ ա ունենում` առողջության, նիհարելու կամ ֆորմայի մեջ մնալու։
    Դրանից բացի մարդիկ ֆիզիոլոգիապես նման են ու նորմալ մարզչի ունեցած գիտելիքները բավարար են, որ հստակ քայլերի դեպքում արդյունք լինի, հոգեբանականի դեպքում էդ հստակ չի. ներսի խնդիրները ու էդ խնդիրների զուգորդությունները շատ ավելի շատ են, քան ֆիզիկականի դեպքում։ Ու վերջապես՝ եթե ֆիզիկականի դեպքում արդյունքը ակնհայտ ա, հոգեբանի մոտ գնալուց հետո արդյունք չափելը շատ ավելի դժվար ա։ Հեշտ ա հասկանալը, որ դու ինքնուրույն չես կարողանում նիհարել կամ մարզվել (հենց տրավմաներից) ու դիմում ես մարզչի, կամ երբ ինչ-ինչ բժշկական ցուցանիշներով խնդիր ունես։ Հոգեբանական խնդիրների առկայության դեպքում ոչ մի բժշկական ցուցանիշ չկա ու պիտի «ինչ-որ ձեւ» (ու հենց էս ձեւ-ն ա հետաքրքիր) որոշես, որ էդ սահմանային վիճակը էկել ա ու դիմես։

  19. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    StrangeLittleGirl (25.02.2019), Thom (25.02.2019), Բարեկամ (25.02.2019), Ուլուանա (25.02.2019)

  20. #26
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էննա ջան, ոչ խորհուրդի կարգով․․․ բայց մի համեմատություն անեմ, որը միգուցե ինչ-որ տեղ պարզաբանի «ո՞ր դեպքում արժի դիմել»-ու նկատմամբ իմ մոտեցումը։ Արևմուտքում կա անհատական մարզիչների ինստիտուտ․ մարդիկ, ովքեր անհատական կարգով օգնում են ֆիզիկական մարզվելու ու ընդհանուր ֆիթնեսի հարցում։ Շատերն այս ինստիտուտը համարում են անիմաստ, ու որ պետք լինի, իրենք ինքնուրույն կկարողանան նույն ֆիթնես նպատակների հասնելու, որ միայն կամքի ուժ է պետք և այլն։ Բայց այդ շատերի մի ահռելի զանգվածը երբեք էլ այդ կամքի ուժն ու «ժամանակը» չի գտնում իրենց ֆիթնեսին տրամադրելու, մի մասն էլ ինքնագլուխ մարզվելով կարող են իրենք իրենց տրավմաների հասցնել։ Իմ տեսանկյունից այս անհատական մարզիչները կատարում են բավական պետքական ֆունկցիա, քանի որ թե մոտիվացնելով, թե հաշվետվության համակարգ ստեղծելով, ու թե ընդհանուր գիտելիքներով՝ և ֆիթնեսի, և սնուցման մասին, օգնում են մարդկանց ֆիզիկապես առողջ ապրելակերպ վարել․․․ գոնե դեպի այդ ապրեակերպը առաջին քայլերը կատարելիս։

    Հոգեբանական ծառայություններն էլ, ըստ իս, համանման ֆունկցիա կարող են կատարել մտային/հոգևոր առողջ ապրելակերպի խթանման հարցում։ Ու ինչպես անհատական ֆիթնես մարզիչը պիտի ունենա համապտասխան գիտելիքներ ու անցնի ատեստացիա՝ մարզիչ աշխատելու համար, նույնպես էլ հոգեբանական ծառայություններ մատակարարողը, բայց երկուսն էլ պիտի ինչ-որ չափ տամարդ բռնեն, ու շատ հնարավոր է, որ մի «մարզիչ» (թե ֆիթնես/մարմնային ու թե հոգևոր/մտային) բացարձակ չկպնի քո ոճին, մեկ ուրիշն էլ բերի հրաշային անձնական ու առողջական աճի․․․ դե որոշ մարդկանց համար էլ անհատական մարզիչը ի սկզբանե խորթ բան է, բայց խմբային մարզանքները կամ թերապիան լինեն նպաստավոր։
    Ուղղակի էն տարբերությամբ, որ ֆիզիկականդ «աշխատացնելու» համար պիտի մարմինդ աշխատացնես՝ լինի դա առավոտը փողոցում վազելով, շաբաթը երկու օր ընկերներով ֆուտբոլ խաղալով, յոգայի դասերի հաճախելով, թե հեծանիվ քշելով։ Իսկ հոգեկանն «աշխատացնելու» համար պիտի հոգեկանդ աշխատացնես՝ ամուր սոցիալական, անձնական ու ընտանեկան կապերով, ադեկվատ ազատ ժամանակով, հոբբիներով։ Հիմա եթե էդ ամենի ժամանակը չունես, բայց ունես լիքը փող, կարաս գնաս անձնական մարզչի, ինչպես և հոգեբանի մոտ։ Բայց ավելի հաճախ խնդիրներն ավելի պարզ ու էժան լուծումներ ունեն։

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    enna (25.02.2019)

  22. #27
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Enna Adoly-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ֆիզիկական մարզչի օրինակով հոգեբանի մոտ գնալու պատճառները պարզաբանելը էնքան էլ ճիշտ չեմ համարում։ Նախ ֆիզիկականը շատ ավելի ակնհայտ ա քան հոգեբանականը, եւ հետո ֆիզիկական մարզչի մոտ գնալը սովորաբար մի քանի ակնհայտ ու միանշանակ պատճառներ ա ունենում` առողջության, նիհարելու կամ ֆորմայի մեջ մնալու։
    Դրանից բացի մարդիկ ֆիզիոլոգիապես նման են ու նորմալ մարզչի ունեցած գիտելիքները բավարար են, որ հստակ քայլերի դեպքում արդյունք լինի, հոգեբանականի դեպքում էդ հստակ չի. ներսի խնդիրները ու էդ խնդիրների զուգորդությունները շատ ավելի շատ են, քան ֆիզիկականի դեպքում։ Ու վերջապես՝ եթե ֆիզիկականի դեպքում արդյունքը ակնհայտ ա, հոգեբանի մոտ գնալուց հետո արդյունք չափելը շատ ավելի դժվար ա։ Հեշտ ա հասկանալը, որ դու ինքնուրույն չես կարողանում նիհարել կամ մարզվել (հենց տրավմաներից) ու դիմում ես մարզչի, կամ երբ ինչ-ինչ բժշկական ցուցանիշներով խնդիր ունես։ Հոգեբանական խնդիրների առկայության դեպքում ոչ մի բժշկական ցուցանիշ չկա ու պիտի «ինչ-որ ձեւ» (ու հենց էս ձեւ-ն ա հետաքրքիր) որոշես, որ էդ սահմանային վիճակը էկել ա ու դիմես։
    Կա սահմանային վիճակ. երբ ինքդ քեզ ու շրջապատիդ համար վտանգավոր ես, երբ առօրյա գործողություններդ չես կարողանում անել։ Բայց էդ դեպքում արդեն հոգեբույժի են դիմում։

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    enna (25.02.2019)

  24. #28
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Enna Adoly-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ֆիզիկական մարզչի օրինակով հոգեբանի մոտ գնալու պատճառները պարզաբանելը էնքան էլ ճիշտ չեմ համարում։ Նախ ֆիզիկականը շատ ավելի ակնհայտ ա քան հոգեբանականը, եւ հետո ֆիզիկական մարզչի մոտ գնալը սովորաբար մի քանի ակնհայտ ու միանշանակ պատճառներ ա ունենում` առողջության, նիհարելու կամ ֆորմայի մեջ մնալու։
    Դրանից բացի մարդիկ ֆիզիոլոգիապես նման են ու նորմալ մարզչի ունեցած գիտելիքները բավարար են, որ հստակ քայլերի դեպքում արդյունք լինի, հոգեբանականի դեպքում էդ հստակ չի. ներսի խնդիրները ու էդ խնդիրների զուգորդությունները շատ ավելի շատ են, քան ֆիզիկականի դեպքում։ Ու վերջապես՝ եթե ֆիզիկականի դեպքում արդյունքը ակնհայտ ա, հոգեբանի մոտ գնալուց հետո արդյունք չափելը շատ ավելի դժվար ա։ Հեշտ ա հասկանալը, որ դու ինքնուրույն չես կարողանում նիհարել կամ մարզվել (հենց տրավմաներից) ու դիմում ես մարզչի, կամ երբ ինչ-ինչ բժշկական ցուցանիշներով խնդիր ունես։ Հոգեբանական խնդիրների առկայության դեպքում ոչ մի բժշկական ցուցանիշ չկա ու պիտի «ինչ-որ ձեւ» (ու հենց էս ձեւ-ն ա հետաքրքիր) որոշես, որ էդ սահմանային վիճակը էկել ա ու դիմես։
    Մի քիչ դա չէր ասածս, ու համեմատությունն ուղիղ չէր, բնականաբար։ Շատերս, եթե ոչ բոլորս, ունենք ֆիզիկապես առողջ ապրելու ցանկություն, ու հասկանում ենք, որ պետք է մարզվել, բայց ինչ-ինչ պատճառներով որոշներիս մոտ դա չի ստացվում, չնայած որ հազար ձևով փորձել ենք։ Այս դեպքում կարելի է նաև անհատական մարզչի օգնության էլ դիմել (կամ մի քանիսի, եթե մեկը ցանկալի արդյունքի չբերեց), կամ գրանցվել խմբակների, մասնակցել խմբային դասերի, և այլն։ Նույն ձևով էլ, շատերս, եթե ոչ բոլորս, ցանկանում ենք առողջ հոգեկան կյանքով ապրել, բայց ինչ-ինչ պատճառներով որոշներիս մոտ դա չի ստացվում, չնայած որ հազար ձևով փորձել ենք... այս դեպքում մեկն ես լրիվ նորմալ եմ համարում դիմել հոգեբանի (կամ մի քանիսի, եթե մեկը չտվեց ցանկալի արդյունքներ), ով կարող է «հոգեկան մարզվելու» ուղի ու գրաֆիկ և հաշվետվության համակարգ առաջարկել, ինչը կարող է բերել ընդհանուր առողջ հոգեկան ու մտային հիգիենայի։

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Progart (25.02.2019)

  26. #29
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես սենց կարծիքի եմ, եթե քեզ ընկեր ա պետք, ոչ մի ուսումնական հաստատություն չի տալիս ընկեր լինելու մասին գիտելիքներ ու հմտություն։

    Մի այլ հարց ա թե ինչքանով ա կայուն այլ մարդկանց օգնությամբ ձեռք բերած հոգեկան հավասարակշռությունը, որ ըստ էության մասամբ դուրս ա գալիս քո քընթրոլի տակից ու հայտնվում ա կախման մեջ։ Սենց բանի դիմելուց կարելի ա անալիտիկ ձևով մոտենալ՝ գնահատել նախ մարդկանց հուսալիությունը, ում դու դիմում ես, հաշվի առնել, որ քո գնահատականը կարա այդքան էլ հիմնավորված չլինի, գնահատել հնարավոր հետևանքները, վերցնել պատասխանատվություն։ Եթե էդքան ներուժ կա էլի սենց մտքերի համար։

    Ինքնույնությունը ամեն դեպքում գերադասելի ա ու հաստատուն արդյունքի գրավական։
    SWTS

  27. #30
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.12.2018
    Գրառումներ
    236
    Mentioned
    11 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անձամբ իմ համոզմամբ, բոլոր մարդիկ էլ ունեն ինչ-ինչ հոգեբանական խնդիրներ։ Ոմանք գիտեն սեփական խնդիրների առկայության մասին, ոմանք չեն էլ կասկածում։ Էտ խնդիրները հիմնականում առաջանում են մանկության տարիներին անձի բնավորությունը ձևավորվելու ընթացքում ու կյանքի ընթացքում անպայման դրսևորվում են։ Մարդկանց մի մասի մոտ դրանք կարող ա խանգարեն նորմալ կենսագործունեության համար, դեպրեսսիայի ու պրոբլեմների աղբյուր լինեն, մյուսը ընդհանրապես չգիտակցի, որ սթրեսային իրավիճակներ հաղթահարելու իր մեթոդը բավականին անառողջ ա։ Որպես օրինակ, rebound հարաբերությունները, որոնց մասին նույնիսկ դրական են արտահայտվում։

  28. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (26.02.2019), Շինարար (26.02.2019)

Էջ 2 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •