StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Վեր, էս հեծանիվի պահերը ես ավելի շատ տեսական եմ ասում։ Թե չէ պրակտիկորեն հիմիկվա Երևանում հեծանիվ, էն էլ էրեխեքի վագոնչիկներով, էնքան էլ հարմար չի։ Էն ա, նաև փաստորեն մինչև 14 տարեկան էրեխեքին չի կարելի։ Թե չէ եթե Երևանը հեծանիվներին հարմարացրած քաղաք լիներ, Հայաստանում լինեին միջքաղաքային հեծանվային մայրուղիներ, սար բարձրանալու էլ հեծանիվով կգնայիք (կամ էլ գնացք֊հեծանիվ համադրությամբ)։ Երևանում երթևեկությունը հեծանիվին հազիվ ա տեղ տալիս, ուր մնաց՝ կապած սայլակին։
1. Երևանում գտնվող բոլոր մարդիկ չեն բաժանվում մեքենա քշողների ու հեծանիվ քշողների։ Մի ստվար զանգված նաև դրսում քայլում ա, փողոց ա անցնում
2. Երևանի օդը սարսափելի կեղտոտ ա։ Ես չգիտեմ՝ օբյեկտիվ ցուցանիշներն ինչքան են, բայց Երևանում չապրող լիքը մարդիկ միանգամից զգում են տարբերությունը, ընդ որում՝ կարան լինեն Հայաստանի ուրիշ տեղերում, օրինակ՝ Դիլիջանում ապրողներ, որ գալիս են Երևան ու վատանում։
Լյուկերի ու մնացած մասերի մասով ասեմ, էլի եմ ասում՝ քաղաքը պետք ա հարմարացնել հեծանիվներին ու խթանել հեծանիվ քշելը, եթե քաղաքային իշխանությունների մտքին կա քաղաքի օդը մի քիչ մաքրել։ Իսկ շոգին, ցրտին, անձրևին, ձյունին, ուտելուց հետո, հոգնած ժամանակ, դիքն ի վեր, դիքն ի վար, կոստյումով, առանց կոստյումի չքշելու մասին բոլոր խոսքերն անիմաստ արդարացումներ են. մարդու մտքին տեղ լինի։ Երբ հեծանիվը դառնում ա քո ու քո շրջապատի տրանսպորտի հիմնական միջոց, դու նույնիսկ չես էլ մտածում՝ էսօր շոգ ա, տաքսի նստեմ, հեծանիվով չգնամ։
Էջանիշներ