Աթեիստը չգիտեմ ոնց, ես որոշեցի․ տղուս հեծանիվը վաճառում եմ։
Աթեիստը չգիտեմ ոնց, ես որոշեցի․ տղուս հեծանիվը վաճառում եմ։
Cassiopeia (06.02.2019)
Ժամից կախված ավելի վատ կամ ավելի լավ են, բայց չեմ հիշում օրվա որևէ ժամ, երբ օրինակ Բաղրամյանով ազատ երթևեկություն լինի էն ժամերին, երբ դրսում մարդ կա (այսինքն, ոչ գիշերվա հազարին էլի)։
Փոքր կահույք էլ ենք տեղափոխել հեծանիվով (սեղան֊աթոռ, փոքր պահարաններ), ճամպրուկ էլ, մեծ պասիլկաներ էլ Կինո նկարելու տեխնիկա էլ։ Մեկ էլ որ ես էի իմ կահույքը ծախում, առնողներն էլ էին հեծանիվով գալիս նույնիսկ 20 կմ ճանապարհ անցնելով։ Մեքենայի օգնության դիմում ենք մենակ գլոբալ տեղափոխության ժամանակ, էդ էլ էն դեպքն ա, երբ սովորական չափերով մեքենան օգուտ չի տա, գրուզավիկ ենք վարձում։ Ասենք երկու տեղանոց մահճակալը կամ զգեստապահարանը սովորական մեքենայով էլ չես տեղափոխի
Իսկ երբ հեծանիվը սովորություն ա դառնում, հաց ուտելու կամ անձրևի կամ փաստաթղթերի ճմրթվելու մասին չես մտածում։ Ասենք, նույն փաստաթղթերի ճմրթվելու միտքը առաջին անգամ եմ տեսնում։ Իմ փաստաթղթերը նույն ուսապարկի նույն թղթապանակի մեջ եմ տեղափոխում՝ անկախ նրանից հեծանիվով գործի եմ գնում, թե գնացքով Կոպենհագենից Օրհուս։
10֊ից մեկը չի, դեպք չի էղել, որ մեքենան ինձնից շուտ հասնի։ Ու ի դեպ, ես առանձնապես արագ քշող չեմ։
Ես հեծանիվ քշել չգիտեմ: Կյանքում չեմ քշել: Անցյալ տարի առել եմ դրել գառաժումս (130 եվրո էլ փող եմ տվել՝ sale -երի վախտ) ու մինչև հիմա վրի սպիտակ «չեխոլը» (;D) չեմ հանել: Նպատակը՝ որ քշել սովորեի, որ հետո կարանայի գնայի մոտո քշել սովորեի ու մոտոյի պռավա հանեի (ավելի հեշտությամբ): :ճ
Չգիտեմ՝ ես եմ ֆիզիկապես վատ պատրաստված, թե որոշ մարդիկ են շատ լավ պատրաստված, բայց չեմ կարում պատկերացնեմ, որ ասենք քաղաքի կենտրոնից հնարավոր ա ամեն օր հեծանիվով բարձրանալ Զեյթուն։ Առաջ որ գործիս տեղը Բաղրամյանի վերեւներում էր, մի շրջան հաճախ էի հեծանիվով իջնում գործի ու հետ գնում Զեյթուն։ Իհարկե, իջնելը թույն էր, տրանսպորտից 2-3 անգամ արագ հասնում էի։ Բայց բարձրանալուց հետո միշտ սատկած էի լինում, որտեւ մոտ 45 րոպե անընդմեջ դիք բարձրանալ էր, ինչը գործից հոգնած դուրս գալուց հետո էնքան էլ տեղին չէր։
Եթե հակառակը լիներ՝ գործի գնալը դիք բարձրանալ լիներ, էդ դեպքում ընդհանրապես պիտի հետս փոխելու շորեր վերցնեի, որ հասնեի տեղ, թաց շորերս փոխեի։
Ասածս էն ա, որ ինչ էլ լինի, Երեւանը չեմ համարի հեծանվային քաղաք։ Բայց մյուս կողմից որ երթեւեկությունը տեսնում եմ, մտածում եմ, որ եթե ավտո ունենամ էլ, էս քաղաքի մղձավանջի ու կայանատեղիների բացակայության պայմաններում չեմ ուզի քշել։ Ավտոն ավելի պետքական եմ համարում քաղաքից դուրս գնալու համար (առավել եւս մեր քաոսային միջքաղաքային տրանսպորտի պայմաններում, երբ սկի մի հատ չվացուցակ չի լինում գտնել ինտերնետում)։ Բայց եթե նորմալ վարձույթի ծառայություններ լինեն (չգիտեմ՝ եղածները ոնցն են), ապա երեւի դրա համար էլ ա մեքենա առնելու իմաստը կորում, կարելի ա վարձել։
boooooooom (07.02.2019), John (06.02.2019), Աթեիստ (06.02.2019), Յոհաննես (06.02.2019), Տրիբուն (06.02.2019)
Պարտադիր չի, որ քաղաքը տափակ լինի, որ հեծանվային քաղաք համարվի։ Նայի, ես Օրհուսում եմ աշխատում, որը բավական դիքոտ ա, որոշ տեղերում նույնիսկ Երևանից բեթար դիքեր կան (ասենք Երևանում հիմնականում դանդաղ բարձրանում ես, իսկ ստեղ կան դիքեր, որ ուղղահայացին ավելի մոտ են, ու երբեմն հեծանիվից իջնելուց բացի ուրիշ ձև հնարավոր չի բարձրանալ)։ Ու ճիշտ ա՝ ստեղ մեքենա օգտագործողներն ավելի շատ են Կոպենհագենի համեմատ, բայց քաղաքային իշխանություններն ամեն ինչ անում են հեծանիվ քշելը խթանելու համար։ Ասենք, հենց վերելքի ամենադիք մասն անցնում ա, ցուցանակ ա հայտնվում, որ ստեղից ավելի հեշտ ա։ Ճիշտ ա՝ էլի վերելք ա, բայց ավելի հեշտ վերելք ա։ Հետո, ճամփեքին թվատախտակներ կան, որ հաշվում են էդ տեղով էդ օրն անցած հեծանվորդների թիվը, ու քեզ լավ ես զգում անկախ ամեն ինչից։
Իհարկե, մարզվածությունը մեծ դեր ունի։ Ես էլ որ կենտրոնից մինչև Աջափնյակ կամ Զեյթուն հասնում էի, շունչս փչում էր։ Բայց դե մեկ ա ավելի շուտ էի հասնում։ Հետո շատերը արագությունների դերը թերագնահատում են։ Ասենք, Օրհուսի էս ահավոր դիքերի վրա կամ հենց Երևանում սարքում եմ 1, հանգիստ բարձրանում։ Թվում ա՝ ահավոր դանդաղ ես գնում, կողքդ ոչինչ չի շարժվում, բայց արդյունքում էդքան շատ չես հոգնում ու մեկ ա պրոպկայում լռված ավտոյից արագ ես տեղ հասնում (դանդաղ շարժվելը չշարժվելուց լավ ա )։
Դե էլ չասեմ, որ կան նաև էլեկտրական հեծանիվներ։ Մոպեդներ կամ մոտոցիկլետներ չէ, այլ հենց էլեկտրական հեծանիվներ, որոնք քեզ օգնում են պեդալելիս։ Ես անձամբ չունեմ դրանցից, բայց դիքոտ քաղաքներում շատ հարմար ա։ Լրիվ ծուլություն չի, դու էլի ոտքերովդ աշխատում ես, բայց ուժասպառ չես լինում։
Ասածս. մարդու մտքին տեղ լինի։
Աթեիստ (06.02.2019)
Ժող, հեծանիվներն էսքան քննարկում եք, բայց մոռանում եք, որ 3 երեխա կա, որոնց գումարային քաշը 70կգ և ավել ա (չեմ պատկերացնում հեծանվին կապած սայլակով նորմալ արագությամբ էդքան զանգված տեղափոխել)։ Եթե հաշվենք, որ Կորյունը մեծ ա, կարա հեծանիվ քշի, պետք ա հիշենք, որ մինչև 14 տարեկան արգելված ա երթևեկության մեջ հեծանիվ վարելը։ Հեծանվով չենք գնա ձյուն տեսնելու։ Հեծանվով չենք գնա երեխեքի հետ դաշտերում ֆռֆռալու կամ սար բարձրանալու (ինչ գրում եմ, գրում եմ երեխեքի հետ միասինը նկատի ունենալով)։
Բայց ի վերջո, կա նաև գումարի հարցը։ Հիմա համոզում եք հեծանիվ, ես ասում եմ՝ երեխեքի հետ հեծանիվը հարմար ու ընդունելի չի միանշանակ։ Փորձեք մեքենայի համար կողմ ու դեմ փաստարկներ բերել, որ ԱՐտակը ռիսկի գնա վարկ վերցնելու։
Հ.Գ. մեր նոր տարվա առևտուրը (եթե այդպիսին լինում ա) մենք կողքի խանութից ենք անում ու մեզ մեր 11 համարն էլ ա լրիվ հերիք
Rammstein (07.02.2019), StrangeLittleGirl (06.02.2019), Բարեկամ (06.02.2019), Տրիբուն (06.02.2019)
1. մեքենաների 80+ տոկոսը ֆիլտր ունեն ու սալոն մտնող օդը որոշակի չափով ֆիլտրվում է մինչև շնչվելը
2. Երևանում, չնայած մեքենաների մեծ խտությանը, արտանետումներն էնքան շատ չեն, ինչքան կարող է թվալ։ Գազով շահավործվող մեքենաների արտանետումները շատ ավելի քիչ են, քան բենզին-դիզելը։ Իսկ ՀՀում 90+ %ը գազով են շահավործում։ Իսկ արտանետումների առյուծի բաժինը հասնում է այսպես ասած «յուղ վառող», ու, կատալիզատորը հանած ու դիզելով շահագործվող մեքենաները։ Ու էդ հատկապես վերաբերում է էն դեղին, անդուր բոգդաններկն, որ հեռվից երևում ա ծուխը, թվում ա դե հրդեհ է։
boooooooom (07.02.2019), Rammstein (07.02.2019), Աթեիստ (06.02.2019)
Հա դե գիտեմ, որ մեկա քոնն ես ասելու։ Արի 10 անգամ գործնական փորձենք։ Ինձ մեկ պարտվելու հնարավորություն ես տալիս ու կենտրոնից գնում ենք աջափնյակ։ Ժամըն էլ դու ես ասում, բայց մեկ օր առաջ։ Եթե հաղթում ես քո մեկ ամսվա աշխատավարձը տալոիս եմ, եթե ոչ ուրեմն դու ես քո մեկ ամսվանը տալիս։ Համաձայն ես?
John (06.02.2019)
Ինչ վերաբերում ա հեծանիվին, չնայած թեմայի հետ շատ չի կապված, բայց դե ասեմ. ստեղի ամառվա շոգերին (Երևան, օգոստոս, ստվերում +40), հեծանիվ քշելը մեղմ ասած պրակտիկ չի։ Մանավանդ եթե գործի ես գնում, ոչ թե բիձեքի գյոլ )) ու նուննիսկ +30ին պրակտիկ չի։ Հա, եթե առավոտ 6ին գնաս գործի ու իրիկունը 23ին հետ գադ՝ էլի ոչինչ։ Բայց ոչ մեկիս համար գաղտնիք չի երևանյան վատ փողոցները։ Լյուկերը ասֆալտից 5-10 սմ ցածր են, փարկինգ էղած ավտոյի դուռ բացելուց առաջ հայելիով նայելու կուլտուրա չկա, հետիոտնեըը որտեղից ուզում անցնում են։ Որպես 2 տարի Երևանում պարբերաբար հեծանիվ քշած, երկու տարի էլ ավտո քշած մարդ կարամ ասեմ, որ միանշանակ մեքենան ավելի հարմար է, պրակտիկ ու կայֆ։
Տենց էլ չտեսա թե ԻՆՁ ինչ ա տալու մեքենան։
Ի՞նչ ա ավելացնելու էդքան փող տանելուց հետո։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
StrangeLittleGirl (06.02.2019)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ