Արամ ջան, էս պարբերության մեջա պարզաբանումս.
Այսինքն տես, քո մոտ էլ էր հարց առաջացել, թե ինչպես դրան կվերաբերվեն հարցի հասցետերն ու ղեկավարը, եթե դու օգնես:Կախվածա այլոց ռեակցիայից ու ընդհանուր դեպքերի դասավորությունից:
Ռազմավարական նկատառում ասելով, առաջին հերթին, դա ի նկատի ունեի, որ անպոչ գդալի պես ինձ մեջ չգցեի, երբ դրա կարիքը չկա:
Եղբայր, արի Գաղթականի ասածը չաղավաղենք )))Նայեք, ասենք աշխատնաքի ընթացքում ինչ որ մեկին ինչ որ բան պետք է խնդրես որ անի։ Իհարկե իրա պարտականությունների շրջանակում։ Էդ մարդը պատասխանում ա, Գաղթականի նման, այսինքն սիրալիր, լրիվ կոռեկտ, բայց արհեստական պրոցեսը դանդաղեցնելով։ Այսինքն, եթե իմ խնդրածը ինքը կարա 2 րոպեում անի, ու փաստացի էդ 2 րոպեն ազատ ա, ինքը էլի պատասխանում ա, հա կանեմ, բայց հիմա շատ կարևոր գործի վրա եմ, մի երկու ժամից պատրաստ կլինի։ Բացառենք, էն դեպքերը, որ իրականում մարդը զբաղված ա ու չի կարա էդ 2 րոպեն տրամադրի։ Շատ տարածված ա, որ մարդիկ արհեստականորեն տենց երկարացնում են գործը, կամ ինչ որ "կարևորություն" են ավելացնում։ Գաղթականի ասած ի՞նչ ռազմավարական նկատառումներով են դա անում։
Խոսքերս վերաբերում էին էն դեպքին, երբ հարցա բարձրացվում, որի հասցեատերը դու չես, բայց կարող ես օգնել, ու դա առաջին դեպքը չլինելով հանդերձ կասկածներ կան, թե այլոք ինչպես կվերաբերվեն դրան:
Իսկ էս մյուս դեպքում դու շեշտում ես.
Եթե մարդուն իր պարտականությունների շրջանակում բան ես խնդրում ու նա անընդհատ ձգձգումա հարցի լուծումը՝ չունենալով դրա համար ռացիոնալ պատճառներ, ուրեմն ընդամենը իրանա թանկացնում:Նայեք, ասենք աշխատնաքի ընթացքում ինչ որ մեկին ինչ որ բան պետք է խնդրես որ անի։ Իհարկե իրա պարտականությունների շրջանակում։
Ոչ, եթե աշխատանքային պրոցեսի ու քո պարտականությունների մասինա խոսքը:Ինչ եք կարծում, կարող ա, որ խնդրում է ու դու միանգամից անում ես, դա ինչ որ խնդիրների ա բերում։
Էջանիշներ