Շինարար-ի խոսքերից
Ես հայրենասեր եմ գոռալով չի, բայց ինչ դրսում եմ, էստեղ եղած մի հայ չի եղել, որ հետը մտերմություն չանեմ, դա ինչ-որ ներքուստ ա գալիս, որ անկախ քեզնից մտերմանում եք՝ ոչ թե պարտադիր հայ եմ ես հայ ես դու վախ քու ցավը տանեմ ես, այլ որովհետև ինչքան էլ խառնվածքով, բնավորությամբ, արժեքներով տարբեր եք լինում, էնքան շատ ընդհանրություն ունեք, որ ինքնաբերաբար ա մտերմությունը ստացվում, շատ հեշտ ա շփվել, որ երկրից ուզում ա լինեն: Ինձ թվում ա՝ ոչ թե զուտ ընդհանրություն, այլ էդ ընդհանրությունների մասին տեղյակություն, որովհետև այլ ազգերի հետ էլ կարող ա ընդհանրությունները նույնը լինեն, բայց վստահ չես, տեղյակ չես: Հասարակ օրինակ, մի անգամ գիշերը մեկին լվացքս տարել եմ լվացքատուն, լցրել եմ լվացքի մեքենան, մեկ էլ պարզվեց քարտս չի աշխատում, էդքանը հետ դատարկի, տար հետ, մտա ֆեյսբուք, տեսնեմ մեր հայերից մեկը օնլայն ա, էլի լիքը մարդ օնլայն կար, բայց մնացածի հետ վստահ չես, հայի հետ վստահ ես, որ գիշերի մեկին իր համար պրոբլեմ չի, որ գնաս իր քարտը վերցնես, օգտագործես, բնականաբար գրեցի, ասաց խնդիր չկա, գնացի վերցրի, օգտագործեցի: Մի մեծ բան չի, բայց հարցը գիշերվա ժամն ա, ու էլի եմ ասում, գուցե ուրիշ ընկերների էլ ասեի, ում հետ ավելի մոտիկ եմ, ավելի շատ եմ շփվում, խնդիր չլիներ, բայց մշակութային կոնտեքստին էդ աստիճան տեղյակ չեմ, չգիտեմ՝ իրանք ոնց են վերաբերվում իրանց լվացքի քարտը քեզ տալուն հատկապես գիշերվա մեկին:
Ինձ համար իմ հայ լինելը սենց բաների հետ ա ասոցացվում, մարդկային շփման, էն որ իրեք հայ տղայով Սենթ Էնդրյուսի համալսարանի հանրակացարանի պատի տակ ծխում եք ու հայերեն խոսում, ինչ-որ շատ մարդկային, սովորական իրավիճակ, բայց ախր Շոտլանդայո՞ւմ, որտեղ շուրջ բոլորդ կիլտով են ֆռֆռում: Թե չէ սիմվոլ, խորհրդանիշ, գերբ, դրոշ, ինձ ոչ տաք են, ոչ սառը, ի դեպ Հայաստանի դրոշ հետս բերել էի, ասի՝ կարող մի օր ֆուտբոլ բան լինի, պետք գա, տենց էլ պետք չեկավ, ընկերներիցս մեկը դրոշներ ա հավաքում, նվիրեցի իրան վերջը:
Էջանիշներ