Հետաքրքիրն էն ա, որ էն մարդիկ որ գոռում-գոչում են. «մի անպատվեք ու վիրավորեք է՛ն ինչ մենք սիրում ենք», պատրաստ են քֆրտել, մերժել Սերժին ու Քոչարյանին ու հին ռեժիմին՝ հաշվի չառնելով որ վերջիններս էլ որո՛շ մարդկանց համար են սիրելի ու հարգելի: Հետո՞ ինչ որ Սերժը մերժվեց: Լիքը մարդ կա չիբոյին մինչև հիմա սիրում ա: Դե հարգանքից ելնելով մի քֆրտի: Ոչ էլ մերժի: Տենց կլնի՞ բա: Էդ «պանյատական» երևույթները մտցնել դիսկուսիայի մեջ, որտեղ մարդիկ իրանց ջղայնությունն ու ինչու չէ նաև հակակրանքն են արտահայտում որոշ երևույթների ու կրկնում եմ՝ ընդամենը երևույթների՛ հանդեպ, պետք չի իրանց դեմքին թռնել , թե բա՝ անարգում ես կամ էլ եսիմ ինչ: Անարգանքը սկսվում ա մարդու պերսոնալ կյանքին կպնելուց (անձ, ընտանիք, պահվածք): Հիմա ես Եվրոպան ու Ամերիկան շատ շատ շատ սիրում եմ ու փայփայում, բայց էն մարդը որ տեսնում եմ՝ գրում ա՝ փչացած Եվրոպա, ինձ ոչ սառն ա ոչ էլ տաք , որ հլը մի հատ էլ անարգանքի հասնի:
Էջանիշներ