User Tag List

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 48 հատից

Թեմա: Թոթ Եռամեծ

  1. #1
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Թոթ Եռամեծ

    ԷԶՈԹԵՐԻԿԱ


    ԹՈԹ ԵՌԱՄԵԾ



    ՆԱԽԱԲԱՆ



    Թոթը Հին Եգիպտոսի ամենահայտնի և մեծագույն աստվածներից է, գիտելիքների և իմաստության աստվածը: Նա հայտնի է նաև Ատլանտ անունով, քանի որ կործանված Ատլանտիդայի իմաստության կրողն էր: Համաձայն լեգենդների, մի քանի տասնյակ հազար տարի առաջ եղել է Հին Եգիպտոսի արքան, թագավորել է մոտ երեքուկես տասնյակ հազար տարի: Համարվում էր միջնորդ մարդկանց և աստվածների միջև: Բացի այդ, համարվում է, որ Ռա աստծո և Արարագատի հետ կառուցել է Մեծ Բուրգը, որի մեջ ինտեգրացրել է իր հինավուրց գիտելիքները և թաքցրել է կործանված Ատլանտիդայի քաղաքակրթության գաղտնիքները:

    Յամվլիխը պնդում էր, որ Թոթն ավելի քան քսան հազար գրքերի հեղինակ է; Մանետոն գրքերի քանակը հասցնում է մինչև եռեսունվեց հազարի: Գիտությունների և արվեստների շարքին, որոնք, ինչպես պնդում են, Թոթը բացել է մարդկանց, պատկանում են բժշկությունը, քիմիան, իրավագիտությունը, աստղագուշակությունը, երաժշտությունը, բանախոսությունը, մոգությունը, փիլիսոփայությունը, աշխարհագրությունը, թվաբանությունը, հատկապես երկրաչափությունը, անատոմիան և հռետորական արվեստը:

    Եգիպտացիները նրան պատկերում էին թռչնի գլխով, որի առավել անհավանական մասն էր կազմում մեհենական քաջահավի հզոր կտուցը: Մի ձեքում Թոթը բռնում էր Կադուցեյը, թևավոր գավազանը, որին երկու կռվող օձեր են փաթաթված; իսկ մյուս ձեռքին նա բռնում էր անմահ զմրուխտը, որի վրա փորագրված է ամբողջ փիլիսոփայության իմաստությունը: Թոթին անվանում էին Եռամեծ (Տրիսմեգիստ), որովհետև նա գիտեր ամեն ինչ երեք աշխարհների մասին, ինչպես նաև Եռամեծ (Հերմես) էր նա, քանի որ մեծագույնն էր փիլիսոփաներից, մեծագույնն էր քրմերից և մեծագույնն էր բոլոր արքաներից:

    Թոթը հայտնի է որպես ունիվերսալ իմաստության մարմնավորում: Ամենայն հավանականությամբ Թոթ անունով մեծ իմաստուն և ուսուցիչ իրոք գոյություն ունեցել է, բայց պատմական դեմքին զատել հսկայական քանակության լեգենդար տեղեկություններից, որոնց մեջ փորձ է արվում նույնացնել նրան մտքի տիեզերական սկզբունքի հետ, ուղղակի անհնար է դառնում:


    Հնարավորինս կաշխատեմ թարգմանել և այստեղ տեղադրել նրան վերագրվող ստեղծագործություններից:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. #2
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    001.jpg

    ՊՈՅՄԱՆԴՐՈՍ,
    ԱՅՐԵՐԻ ՀՈՎԻՎ


    (Text R.328-338; P.1-18; Pat.5b-8)


    1. Մի անգամ խորհում էի ես գոյի մասին, միտքն իմ սավառնում էր բարձրերում, և մարմնական բոլոր զգացմունքներս քարացել էին, ասես հագեցվածության, շռայլությունների կամ հոգնածության հետևանքով վրա հասած ծանր քնի մեջ:
    Ինձ թվաց, թե մի հսկայական էություն, առանց որոշակի դիմագծերի, կոչեց ինձ անվանելով ինձ և ասաց ինձ. “Ի՞նչ ես ցանկանում դու լսել ու տեսնել, ի՞նչ ես ցանկանում սովորել և ի՞նչ ճանաչել”:

    2. Ես ասացի նրան. “Ո՞վ ես դու”:
    Նա պատասխանեց. “Ես Պոյմանդրոսն եմ, Միտք-Դեմիուրգը*: Ես գիտեմ, թե ինչ ես դու ցանկանում և ես քեզ հետ եմ ամենուր”:

    3. Եվ ես ասացի. “Ես ցանկանում եմ տեղյակ լինել իրերում, ճանաչել նրանց բնույթը և ճանաչել Աստծոն”:
    “Ընդունիր քո միտքն ամենն, ինչ ցանկանում ես գիտենալ, և ես կսովորեցնեմ քեզ”, - ասաց նա:

    4. Ասելով այս խոսքերը, նա փոխեց իր դեմքը, և անմիջապես ամեն ինչ բացահայտվեց ինձ մի ակնթարթում, և տեսա ես տեսարան մի անբացատրելի: Ամեն ինչ փոխակերպվեց հայացքներ հմայող, նուրբ և հաճելի Լույսի:

    Դրան հաջորդեց, թրթռալով, զարհուրելի, սարսափելի Մութը:

    Ինձ թվաց, թե Մութը փոխակերպվում է մի խոնավ, դողդոջուն, ասես կրակից ծխալով, ինչ-որ չարագույժ աղմուկ արձակող մի անհայտ էության:
    Եվ հնչեց այնտեղից մի անկապ ճիչ, ասես Կրակի ձայնը լիներ դա:

    5. Սուրբ խոսքը (Բան)** Լույսից վայր իջավ Խոնավ Էության մեջ, և Խոնավ Էությունից մաքուր Կրակը նետվեց դեպի բարձունքները; թեթև էր նա, սրտագեղ և միաժամանակ գործուն:
    Եվ Օդը, իր թեթևությամբ, հետևեց Կրակին; Հողից-և-Ջրից նա բարձրացավ դեպի Կրակը, և ասես կախվեց այնտեղ:
    Հողը-և-Ջուրը գտնվում էին խառնված վիճակում, և անհնար էր տարբերել Հողը Ջրից, և խառնված էր նրանց Խոսք-Ոգու (Բան) շնչառությունը:

    - - - - - - - - - - - - - -
    * Դեմիուրգ
    կամ Շինարար; աստվածային Ուժ, որը կառուցել է Տիեզերքը: Թաքնագետների մոտ դա երրորդ արտահայտված լոգոսն է (Բանը), կամ Պլատոնի “երկրորդ աստված”, - երկրորդ լոգոսը պատկերված է որպես “Հայր”, միակ աստվածություն:

    ** Բանի (Լոգոս) գաղափարը հելլենիստական աստվածաբանության կենտրոնական կոնցեպտն էր: Այդ խոսքն ուներ բազմաթիվ նշանակություններ, նախ և առաջ Միտք և Խոսք, բայց նաև շատ ուրիշ:
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 19.10.2018, 10:07:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  3. #3
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    6. Եվ ասաց ինձ Պոյմանդրոսը. “Դու հասկացա՞ր, թե ինչ է նշանակում այս տեսիլքը”:

    “Ես կիմանամ”, - պատասխանեցի ես:

    “Այդ Լույսը, - ասաց նա, - Ես Էմն է, Միտքը, Աստված, Մտքից ելած Խոնավ Էության նախակարապետը: Իսկ Լուսապայծառ Խոսքը (Բան), Լույսից Ճառագող Լույսից, Աստծո որդին է”:

    “Եվ ի՞նչ”, - մրմնջացի ես:

    “Գիտեցիր. Այն, ինչ տեսնում և լսում է քո երևակայությունը, Աստվածային Խոսքն է (Բանը); իսկ Միտքը՝ Հայր Աստվածն է: Նրանք անբաժան են իրարից, քանզի նրանց կյանքը՝ միասնության մեջ է:

    “Շնորհակալ եմ քեզ”, - պատասխանեցի ես:

    “Ուրեմն բացահայտիր Լույսը և ճանաչիր նրան”:

    7. Ասելով այս, նա երկար նայեց իմ աչքերի մեջ, և ես դողում էի նրա հայացքի տակ; և նրա նշանով ես տեսա իմ մտքում Լույս և նրա անհամար Ուժերը, ծնունդն անսահման Տիեզերքի** և եռանդուն ուժի մեջ պարունակվող կրակի հավասարակշրության հասնելը:

    Ես հասանեցի այդ Պոյմանդրոսի խոսքերից:

    - - - - - - - -

    * Kosmos
    բառը նշանակում է կամ “կարգ”, կամ “աշխարհ”, և բնագրում հաճախ խաղարկվում են երկու նշանակություններն էլ, ինչպես Լոգոս բառի դեպքում:
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 19.10.2018, 10:07:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. #4
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    8. Եվ քանի որ ես զարմացած էի, նա ավելացրեց. “Դու զննում ես քո մտքում Նախասկզբնական Մարմինը, անսահման սկզբի նախակարապետին”: Այդպես ասաց ինձ Պոյմանդրոսը:
    “Որտեղի՞ց, - առարկեցի ես, - հայտնվեցին Բնության տարերքները”:

    Նա ասաց ինձ. “Աստվածային Կամքից: Իսկ Բնությունը*, վերցնելով Խոսքը (Բանը) և տեսնելով նրա կառուցվածքն ու գեղեցկությունը**, կառուցեց աշխարհն ըստ այդ նմուշի, հենց նրանից բխած տարերքների, և հոգիների ծիլերի հետ մեկտեղ:

    9. Միտք-Աստված, միաժամանակ արական և իգական, որը Կյանքն է և Լույսը, Բանի միջոցով ծնում է մեկ այլ Միտք, Միտք-Դեմիուրգ, Կրակի և Ոգու Աստծուն, որն իր հերթին կազմավորեց Յոթ Տիրակալների, նրանց ոլորտների մեջ ամփոփեց Զգայական աշխարհը*** և սկսեց կառավարել այն միջոցով նրա, ինչը Ճակատագիր է կոչվում:

    10. Աստվածային Գիտակցությունը (Բանը), շուտով ցածրագույն տարերքներից ուղղվեց դեպի արարված բնության մաքուր շրջանները և միացավ Արարիչ Մտքին****, քանզի նրանք մի բնույթ ունեն: Եվ ցածր, անգիտակից տարերքները թողնվեցին մաքուր նյութի վիճակում:

    11. Արարիչ Միտքը, Գիտակցության հետ մեկտեղ, գրավելով ոլորտները և արագ պտտելով դրանք, իր արարածներին ամփոփեց շրջապտույտի մեջ, թողնելով պտտվել նրանց անսահման սկզբից դեպի սահման չունեցող վերջը: Քանզի սկսվում է այն նույն տեղում, որտեղ և ավարտվում է:

    Եվ հրամայեց Գիտակցությունը (Բանը). Բնության ցածրագույն տարերքներից թող շրջապտույտը ստեղծի գիտակցությունից զուրկ անխոս կենդանիներին: Օդը ստեղծի թռչողներին, ջուրն էլ լողացողներին: Հողը-և-Ջուրը անջատվեցին մեկմեկուց, քանզի այդպես հրամայեց Միտքը; և Երկիրը ծնեց ընդերքից՝ այնտեղ պարունակվող կենդանիներին, չորս ոտք ունեցողներին, սողուններին, գազաններին վայրի և ընտանի:

    - - - - - -
    *
    Բնությությունը և աստվածային Կամքը նույնական են:
    ** Այսինքն՝ իդեալական աշխարհակարգը դրսևորվածի ոլորտում:
    *** Զգայական և դրսևորված աշխարհը, մեր ներկա տիեզերքը, ի տարբերություն իդեալական հավերժական տիեզերքի, բոլոր տիեզերքների նախատիպի:
    **** Կամ Միտք-Դեմիուրգին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  5. #5
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    12. Բայց Միտքը, Հայրն ամենայն գոյի, որ հենց ինքն էլ Կյանքն է և Լույսը, ծնեց Մարդուն*, Իր կերպ և նմանությամբ, և սիրեց նրան որպես սեփական զավակի: Սա գեղեցկությամբ արտաբերեց պատկերը Հոր, և Աստված սիրեց հիրավի Իր սեփական Պատկերը** և նրան հանձնեց բոլոր արարածներին:

    13. Բայց Մարդը, տեսնելով, թե ինչ է ստեղծել Դեմիուրգը, ցանկացավ ինքն էլ ստեղծել իր հերթին, և Հայրն*** իր համաձայնությունը տվեց նրան:

    Մտնելով ոլորտը ձևավորման, նա տեսավ ստեղծածներն իր Եղբայրների, և նրանք սիրեցին նրան, և ամեն մեկը նրանցից տվեց նրան սեփական իշխանության մասը:

    Այդժամ, ճանաչելով իր էությունը և ձեռք բերելով մասը նրանց բնույթի, ցանկացավ նա անցնել նրանց ոլորտների Սահմանը**** և ենթարկել իրեն հզորությունը նրա, ով իշխում է Կրակին*****:

    14. Եվ աշխարհի ու գիտակցությունից զուրկ արարածների այդ տիրակալը, ուղղելով իր դեմքը Ներդաշնակության****** միջով, կոտրեց ոլորտների հզոր պատնեշը և ցածրագույն Բնությանն ի հայտ բերեց Աստծո սքանչելի Պատկերը:
    Այդ հրաշալի գեղեցկության առջև, որի մեջ բոլոր յոթ Տիրակալների ուժերը համադրվել էին Աստծո Կերպարի հետ, Բնությունը ժպտաց սիրուց, քանզի Մարդու պատկերը տեսավ նա Ջրի մեջ և նրա ստվերը Երկրի վրա:

    Եվ նա, սեփական արտացոլանքը տեսնելով Ջրի մեջ, համակվեց սիրով նրա հանդեպ և ցանկացավ բնակվել նրա մեջ: Գործողությունը հետևեց ցանկությանը, և բեղմնավորվեց գիտակցությունից զուրկ մարմինը:

    Բնությունն իր գիրկն առավ իր սիրելիին և համակեց նրան ամբողջովին և միասնացան նրանք փոխադարձ սիրով:

    - - - - - - - -
    *
    Նախատիպ, - Տիեզերական, Իդեալական կամ Կատարյալ Մարդ:
    ** Կամ Գեղեցկությունը:
    *** Համեմատեք “Մարիամի Ավետարանը” Ահմիմի կոդեքսում; F.F.F. 586
    **** Կամ ցանկացավ ձեռք բերել ճանաչում:
    ***** Համեմատեք § 9.
    ****** Դա Տիրակալների կողմից կառավարվող ներդաշնակ փոխազդեցությունն է, համաձայնությունը կամ ոլորտների համակարգը; այլ խոսքերով ասած, Ճակատագրի համակարգը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  6. #6
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    15. Եվ ահա թե ինչու երկրի վրա ապրող արարածներից մարդը միակն է, որ երկակի է. մահկանացու է մարմնով և անմահ՝ էական Մարդու մեջ: Լինելով անմահ և տիրապետելով իշխանությանն ամեն ինչի վրա, նա ճաշակում է այն, ինչին, հպատակվելով Ճակատագրին, ենթակա են մահկանացու արարածները: Գերազանցելով Ներդաշնակությանը, նա ստրուկ է նրա սահմաններում; տղամարդա-կին* է, ինչպես իր Հայրը; և ենթակա է քնի, քանզի, ծագելով նրանից, ով քնի ենթակա չէ, գտնվում է քնի իշխանության ներքո”:

    16. “Հմայում են ինձ այդ խոսքերը, - այդ ժամանակ ասաց իմ միտքը:

    Իսկ Պոյմանդրոսն ասաց. “Ահա գաղտնիքը, որը քողարկված էր մինչև օրս:

    Բնությունը, միանալով Մարդու հետ, ծնեց հրաշքներից ամենազարմանալին: Այն բաղկացած էր, ինչպես ես արդեն ասացի, Ոգուց և Կրակից և համատեղել էր իր մեջ Բնույթը** Յոթի: Բայց բնությունը կանգ չառավ և ծնեց յոթ “մարդ”, երկսեռանի, Յոթի բնությանը համաձայն, և շարժվող երկնքում”:

    “Ո՜վ Պոյմանդրոս, - գոչեցի ես, - հետաքրքրասիրությունն իմ բազմապատկվում է”:

    “Լռիր ուրեմն, - ասաց Պոյմանդրոսը, - քանզի ես չեմ ավարտել խոսքն իմ”:

    “Լսում եմ”, - պատասխանեցի ես:

    17. “Այդ յոթի ծնունդը, ինչպես ասացի, տեղի ունացավ հետևյալ կերպ. Հողը տվեց սկիզբը կանացի, Ջուրը՝ ծագումնային սկիզբը; Կրակը տվեց հասունություն, Օդը՝ ոգի, և Բնությունը լույս աշխարհ բերեց մարմիններ Մարդու կերպով:

    Կյանքից և Լույսից Մարդը ստացավ հոգի և միտք; հոգին ի հայտ եկավ նրա մոտ Կյանքից, իսկ Լույսից էլ՝ Միտքը:

    Եվ Զգայական աշխարհի*** բոլոր մասերը գոյատևեցին այդպես մինչև ժամանակաշրջանի ավարտը և մինչև նոր սկիզբներ:

    - - - - - - - - -
    *
    Այսինքն՝ միասեռ, բայց ունեցող երկու սեռերի ներուժը:
    ** Ներդաշնակությունը:
    *** Այսինքն, մասերը նրա, ում Եռամեծն անվանում է “տիեզերական մարդ":
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  7. #7
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    18. Այժմ լսիր մնացյալը, որ դու ցանկանում էիր լսել:

    Եվ այդտեղ ժամանակաշրջանն ավարտվեց, կապերը, որոնք սահմանափակում էին նրանց, Աստծո Կամքով քանդվեցին, քանզի բոլոր կենդանիները, որ երկսեռ էին սկզբում, մարդու հետ միաժամանակ բաժանվեցին և ձևավորվեցին արուներ մի կողմից և էգեր մյուս: Եվ Աստված անմիջապես ասաց իր Սուրբ Խոսքը (Բանը):

    “Աճեք ձեր աճի մեջ և բազմացեք բազմապատիկ, և դուք բոլորդ իմ գործն եք և իմ արարածները; և թող գիտենա նա, ով ունի Գիտակցություն, որ անմահ է ինքը, և որ մահվան պատճառն է սերը, Սիրո միջոցով գոյություն ունի ամեն ինչ”:

    19. Եվ այդ խոսքերի հետ միասին, Ճակատագրի և Ներդաշնակության օգնությամբ, Նրա Նախախնամությունը* սկիզբ դրեց մերձեցումներին և հիմնեց ծնունդներ: Եվ բոլոր արարածները բազմացան ծնունդով, իսկ նա, ով ճանաչեց ինքն իրեն, հասավ կատարյալ երանության; բայց նա, ով մոլորության մեջ գցվելով սիրո կողմից, ծախսեց իր սերը սեփական մարմնի վրա, գտնվում է Մթնում և զգացմունքների պատճառով ենթակա է մահվան”:

    20. “Ինչպիսի՞ն է ուրեմն, - գոչեցի ես, - մեծագույն սխալը տգետների, որ այդ սխալի պատխառով նրանք զրկվում են անմահությունից”:

    “Ասես թե, - պատասխանեց նա, - դու չհասկացար այն, ինչ լսեցիր; չասացի՞ ես քեզ արդյոք՝ խորհել”:

    “Ես խորհում եմ, ասացի ես, և վերհիշում եմ, և երախտապարտ եմ քեզ”:

    “Եթե խորհեցիր, ասա ինձ, ինչու՞ Մահվան մեջ գտնվողներն արժանի են մահվան”:

    “Որովհետև մեր նյութական հիմքը ծագում է այն մռայլ Մթից, որտեղից դուրս է եկել Խոնավ Բնությունը; որից էլ ծագել է զգայական աշխարհում ձևավորված մարմինը, - մահվան գանձարանը”:

    - - - - - - - -
    *
    Այսինքն, Բնությունը որպես Սոֆիա, կամ Նախախնամություն, կամ Կամք:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  8. #8
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    21. “Դու հասկացա՞ր, - ասաց նա, - թե ինչու “նա, ով ճանաչել է իրեն, գնում է Մահվան մոտ”, ինչպես ասել է Աստվածային Խոսքը (Բանը)”:

    Ես առարկեցի նրան. “Որովհետև Կյանքից ու Լույսից է բաղկացած ամենայն գոյի Հայրը, նրանից էլ Մարդն է ծնվել”:

    “Բարի խոսքեր են, - ասաց նա, - Հայրը և Աստված, որից ծնվել է մարդը, - Լույս է և Կյանք”:

    Եթե ուրեմն հայտնի է քեզ, որ ծագում ես Կյանքից ու Լույսից և բաղկացած ես նրանցից, - դու կվերադառնաս դեպի Կյանք”: Այսպիսին էին Պոյմանդրոսի խոսքերը:

    “Ասա նաև ինձ, ով Միտք, ինչպե՞ս ես կարող եմ կյանք մտնել”, ասացի ես… Եվ պատասխանեց իմ Աստված. “Մարդը, որն ունի Գիտակցություն, գոյության անմահության մեջ թող ճանաչի ինքն իրեն”:

    22. “Նշանակում է, ո՞չ բոլոր մարդիկ ունեն Գիտակցություն”:

    “Բարի խոսքեր են, - ասաց նա, - մտածիր, թե ինչի մասին ես խոսում: Ես՝ Միտքը, առկա եմ սրբերի մոտ, բարեպաշտների մոտ, գթասիրտների մոտ:

    Իմ հզորության օգնությամբ նրանք անմիջապես ձեռք են բերում բոլոր իրերի ճանաչումը և դիմում են Հորը սիրով, և դեպի նա են հղում աղոթքները, նրան արժանի: Եվ նույնիսկ, նախքան կլքեն մարմինն իրենց մահվան, արհամարհում են այն զգացմունքները, որոնց գործերն իրենց հայտնի են; կամ, ավելի ճիշտ, Ես՝ Միտքը, թույլ չեմ տալիս, որ կատարվեն մարմնի գործերը: Որպես դռնապան, փակում եմ ես մուտքը վատ արարքների առջև և կանխում եմ վատ մտքերը:

    23. Ինչ վերաբերվում է Մտքից զուրկերին, անբարոներին ու չարերին, նախանձոտներին ու շահամոլներին, մարդասպաններին և պատվազուրկներին, Ես հեռու եմ նրանցից և տրամադրում եմ վրիժառու Դևին, իսկ նա սրանց զգացմունքները լցնում է թափանցող կրակով, ավելի ու ավելի է հրում նրանց դեպի չարը, որպեսզի խստացնի նրանց պատիժը, և անվերջ բորբոքում է նրանց կրքերն անհագ ցանկություններով, սնուցում է նրանց, այդ անտեսանելի թշնամին, և բորբոքում է նրանց մեջ անմար կրակը”:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  9. #9
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    24. “Ո՜վ Միտք, դու սովորեցրիր ինձ ամենին, ինչ ես ցանկանում էի; բայց լուսավորիր ինձ նաև այն հարցում, թե ինչպես է ի կատար ածվում վերելքը:”

    Այստեղ Պոյմանդրոսն ասաց. “Սկզբում նյութական մարմնի փտումը նրա բաղկացուցիչ մասերը կենթարկի փոխակերպումների; տեսանելի տեսքն անտեսանելի է դառնում; անհատական բնավորությունը, կորցնելով իր ուժը, տրվում է դևին, հետո մարմնական զգացմունքները համապատասխանաբար վերադառնում են դեպի իրենց սկզբնաղբյուրները և տարրալուծվում են որպես էներգիաներ: Կրքներն ու ցանկությունները* վերադառնում են անգիտակից բնություն:

    25. Մնացածը համբառնում է Ներդաշնակության միջոցով, առաջին տարածքում լքելով Աճի կամ Նվազեցման Էներգիան; երկրորդ տարածքում վերանում է Չարի աղբյուրը; երրորդում՝ Ցանկությունների Պատրանքը; չորրորդում՝ Իշխանության Սնափառությունը, որն այլևս մնում է չբավարարված, հինգերորդում՝ անազնիվ Գոռոզությունը; վեցերորդում՝ վատ մտադրություններով դեպի հարստություն Ձգտումը; յոթերորդում՝ խարդախ Սուտը:

    26. Եվ երբ ամենն, այդ կերպ ազատվելով Ներդաշնակությունից, վերանում է, - նա հայտնվում է Ութերորդ ոլորտում, մաքրված, իր սեփական ուժի մեջ և երգում է հիմներ ի փառս Հոր, նրանց հետ, որոնք-ինքը-գոյն են:

    Այնտեղ գտնվողները ցնծում են Նրա հետ, իսկ Նա, նմանվելով նրանց, լսում է քաղցրահնչյուն ձայնն Ուժերի, որոնք գերազանցում են Ութերորդ ոլորտի Բնույթին և Աստծո փառքն են երգում: Եվ այդ ժամանակ բարեկանոն համբարձվում են նրանք Հոր մոտ և միանում են Ուժերին և, իրենք էլ դառնալով Ուժեր, ծնվում են Աստծո մեջ: Այդպիսին է վերջնական բարիքը Գնոզիսին տիրապետողների համար՝ դառնալ Աստված:

    Ինչի՞ ես ուրեմն սպասում հիմա: Դու սովորեցիր ամեին; այժմ դու պետք է ուղեցույց լինես մարդկանց, և քո միջոցով Աստված թող փրկի մարդկային ցեղը”:

    - - - - - - - -
    *
    կանացի և տղամարդկային տեսանկյունները որպես “կենդանական հոգու” դրական և բացասական տեսանկյուններ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  10. #10
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    27. Ասելով սա, Պոյմանդրոսը միացավ Ուժերին:

    Իսկ ես, օրհնելով Տիեզերքի (Ուժերի) Հորը և հղելով աղոթք նրան, հառնեցի, նրանով ամրապնդված, ճանաչելով Ամենի բնույթն ու մեծ Տեսիլքը:

    Եվ սկսեցի ես դասավանդել մարդկանց հոգևոր Ծառայության և Գնոզիսի Գեղեցկությունը.

    “Ո՜վ ժողովուրդներ, հողածին մարդիկ, որ սուզված եք արբեցման, քնի և Աստծո անգիտության մեջ, թափ տվեք ձեր զգացմունքային կապանքները, արթնացեք ձեր թմրությունից”:

    28. Նրանք լսեցին ձայնս և հավքվեցին իմ շուրջ: Իսկ ես ասացի.

    “Ինչու՞, ով հողածին մարդիկ, դուք հանձնում եք ձեզ Մահվան, երբ ձեզ թույլատրված է Անմահություն ձեռք բերել: Ուշքի եկեք, մոլորության մեջ թափառողներ, անիմացության մեջ տառապողներ, փախեք Մթի լույսից, նահանջելով Ունայնությունից, հաղորդվեք Անմահությանը”:

    29. Եվ ոմանք, ծաղրի առնելով ինձ, սլացան դեպի Մահվան Ճանապարհ; մյուսներն, ընկնելով ոտքերս, աղերսում էին իրենց ուսուցանել:

    Եվ ես, ոգեշնչվելով, դառնալով ուղևարը Ցեղի*, խրատում էի նրանց իմ ճառերով դեպի փրկության ուղի: Ես նրանց մեջ իմաստության սերմեր էի սերմանում**, և սնվում էին նրանք Անմահության Ջրով***:

    Իսկ երբ եկավ երեկոն և աղոտացան արևի վերջին շողքերը, ես կոչեցի նրանց աղոթքի: Եվ, կատարելով բարեպաշտության գործերը, նրանցից ամեն մեկն իր անկողին վերադարձավ:

    - - - - - - - -
    *
    Լոգոսի (Բանի) ռասաները, բոլորը, ով գիտակցում է Բանն իր սրտում:
    ** Մարկոս, Դ-4
    *** Խմիչք, որն Իզիդան տվեց Հորոսին
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  11. #11
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    30. Իսկ ես իմ սրտում շարադրեցի Պոյմանդրոսի բարեգործությունների պատմությունը, և, տիրելով ցանկություններիս առարկային, քնեցի ուրախությամբ համակված: Մարմնի քունը ծնեց հոգու հստակություն, իմ գոցված աչքերը ճշմարտությունն էին տեսնում, արդյունավետ լռությունն իր գրկում բերեց ամենաբարձրյալ Բարիք, արտահայտված խոսքերը սերմերն էին բարիքի:

    Ահա երանությունը, որը գանձեցի ես իմ Մտքից, այսինքն Պոյմանդրոսից, Խոսքերը (Բանի); այդպես աստվածային Ներշնչման միջոցով, տիրապետեցի ես Ճշմարտությանը: Ահա թե ինչու իմ ամբողջ հոգով և ամբողջ ուժերով երախտապարտ եմ ես Աստվածային Հորը:

    31. Սուրբ է Աստված, Հայրն ամենայն գոյի:
    Սուրբ ես Դու, ով Աստված, ում Կամքը կատարվում է Քո Ուժերով:
    Սուրբ ես Դու, ով Աստված, որ ցանկացար, որ ճանաչի Քեզ նա, ով Քեզ է պատկանում:
    Սուրբ ես Դու, որ Քո Խոսքով (Բանով) ստեղծեցիր լինելությունը:
    Սուրբ ես Դու, ում պատկերն է արտահայտում Բնությունը:
    Սուրբ ես Դու, Բնությամբ չարարվածդ:
    Սուրբ ես Դու և հզոր ես ամեն ուժից:
    Սուրբ ես Դու և մեծ ես ամենայն մեծությունից:
    Սուրբ ես Դու և բարձր ես ամեն գովասանքից:

    Ընդունիր իմ մտքի, հոգու և սրտի զոհաբերությունը Քեզ մեծարող, ով Աննկարագրելի, ով Անըմբռնելի, Ում ճանաչել կարող է Լռությունը միայն:

    32.Մի գցիր ինձ մոլորության մեջ, տուր Ճանաչում մեր էության*, տուր Ուժը Քո, Քո Ողորմածությամբ լուսավորիր Ցեղի անիմացներին, իմ եղբայրներին, Քո զավակներին:

    Հավատում եմ Քեզ և վկայում եմ Քո մասին, քայլում եմ Կյանքի և Լույսի միջով: Ո՜վ Հայր, երանի Եղիր; Մարդը, որ պատկանում է Քեզ, կճաշակի Քո սրբությունը, քանզի դրանում Դու նրան լիակատար իշխանություն ես տվել:


    ՎԵՐՋ

    Թարգմանեց՝ Ս-բաբա


    - - - - - - -
    *
    Էության, որը մարդը կիսում է Աստծո հետ:
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 19.10.2018, 10:35:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. #12
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    001.jpg

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍԻՆ

    (Text P.19-30; Pat.18b-20)


    1. ԹՈԹ. – Շարժվող ամեն ինչ, Ասքլեպիոս, չի՞ շարժվում արդյոք այն ինչ-որ բանի մեջ և ինչ-որ կերպ:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Անկասկած:

    ԹՈԹ. – Եվ չպե՞տք է արդյոք շարժման վայրն ավելի մեծ լինի նրանից, շարժվողից:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Պետք է:

    ԹՈԹ. – Շարժիչը, վերջապես, ուժե՞ղ է առավել, քան շարժվողը:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Իհարկե ուժեղ է:

    ԹՈԹ. – Այդ դեպքում բնույթը նրա, որի մեջ շարժվում է, պե՞տք է տարբերվի շարժվողի բնույթից:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Լիովին տարբերվում է:


    2. ԹՈԹ. – Եվ ուրեմն, նորից, այս տիեզերքը լայնածավալ է, այնքան, որ նրանից մեծ որևէ մարմին գոյություն չունի՞:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Անկասկած:

    ԹՈԹ. – Եվ խիտ է նաև, քանզի լիքն է բազմաթիվ այլ հզոր մարմիններով, ավելի շուտ բոլոր այն մարմիններով, որոնք արդեն կա՞ն:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Այո:

    ԹՈԹ. – Եվ ինքը տիեզերքն էլ՝ մարմի՞ն է:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Այո, մարմին է:

    ԹՈԹ. – Եվ նա շարժվու՞մ է:


    3. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Անկասկած:

    ԹՈԹ. – Բայց այդ ի՞նչ չափերի պետք է լինի ուրեմն տարածությունը, որի մեջ ամեն ինչ շարժվում է; և ինչպիսի՞ն պետք է լինի բնույթն այդ տարածության: Չպե՞տք է արդյոք այն լինի ավելի լայնածավալ, քան տիեզերքը, որպեսզի հնարավոր լինի ազատ տեղ գտնել շարժումը շարունակելու համար, դրա հետ մեկտեղ չլինելով նեղված և դրա հետ մեկտեղ կանգ չառնելով:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Այո, ո՜վ Եռամեծ, այն անհասանելի մեծ է:



    4. ԹՈԹ. – Իսկ ի՞նչ բնույթի է նա: Չպե՞տք է արդյոք այն լինի ճիշտ հակառակ բնույթի, Ասքլեպիոս: Եվ հակառակը չէ՞ արդյոք մարմինն անմարմնային:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Համաձայն եմ:

    ԹՈԹ. – Նշանակում է, տարածությունն անմարմին է: Բայց անմարմնայնությունը պետք է կամ աստվածակերպ լինի, կամ Ինքն Աստված: Այդ “աստվածակերպության” տակ այլևս նկատի չունեմ արարված որևէ բան, այլ այն, ինչն արարված չէ:



    5. Եթե տարածությունն աստվածակերպ է, ուրեմն այն տիրապետում է հավերժական էության բնույթին; բայց եթե այն՝ Ինքն Աստված է, այն գերազանցում է էությանը: Բայց նրա մասին արդեն պետք է մտածել այլ կերպ քան Աստծո մասին և ուրիշ ձևով:

    Աստված առաջին “մտահասանելին” է մեզ համար, ոչ թե Ինքն Իր համար, քանզի նրա միտքը, վայր գալով, ընկալվել է մտածողի զգացմունքներով: Նշանակում է, Աստված չի կարող լինել “մտահասանելի” Ինքն Իր համար; քանզի Նա ոչ այլ ինչ է, քան այն, ինչ Ինքն է մտածում Իր մասին: Այդ մեզ համար է Նա “ինչ-որ այլ բան”, և այդ պատճառով մենք փորձում ենք Նրան ճանաչել:



    6. Եթե տարածությունը ճանաչելի է, ուրեմն այն չպետք է ճանաչելի լինի մեզ համար որպես Աստված, այլ պետք է լինի ճանաչելի որպես տարածություն: Եթե Աստված նմանապես ճանաչելի է, ուրեմն նա չի մտածվում որպես տարածություն, այլ որպես էներգիա, որը կարող է ամփոփել ամբողջ տարածությունը:

    Այնուհետև, շարժվող ամեն ինչ շարժվելի է ոչ թե շարժման, այլ անշարժության մեջ: Բայց նա, ով շարժում է ուրիշներին, բնականաբար անշարժ է, քանզի անհնար է, որ նա կարողանա շարժվել նրանց հետ մեկտեղ:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Ուրեմն ինչպե՞ս է ստացվում, ո՜վ Եռամեծ, որ ահա իրեր, որոնք շարժվում են իրար հետ միասին, որոնք արդեն վաղուց շարժման մեջ են: Չէ՞ որ ասվել է, որ թափառող ոլորտները շարժման մեջ են դրված անշարժ ոլորտների կողմից:

    ԹՈԹ. – Ո՜վ Ասքլեպիոս, ոչ, դա ոչ թե շարժում է միասին, այլ հակաշարժում. Նրանք չեն շարժվում միասին համատեղ, այլ մեկը հակառակ մյուսի: Դա հենց այն հակասությունն է, որը շարժվելուն դիմադրելը կանգ առնել է դարձնում: Այդ պատճառով դիմադրելը՝ շարժման դադարն է:



    7. Հետևաբար, թափառող ոլորտները շարժվում են անշարժ ոլորտների հանդեպ հակառակ ուղղությամբ, շարժվում են հաստատուն ոլորտների հակասության շնորհիվ: Եվ այլ կերպ լինել չի կարող:

    Ահա Մեծ և Փոքր Արջերը, որոնք չեն ծագում և մայր չեն մտնում, նրանք հանգստանու՞մ են, թե շարժվում են:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Նրանք շարժվում են, ո՜վ Եռամեծ:
    ԹՈԹ. – Իսկ ինչպիսի՞ն է նրանց շարժումը, իմ Ասքլեպիոս:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Նրանց շարժումը նման է հավերժական շարժմանը միևնույն բանի շուրջ:

    ԹՈԹ. – Բայց պտույտը՝ շարժումը շրջանագծով, - ամրապնդվում է անշարժությամբ: Եվ “պտույտը” կասեցնում է “հեռացումը”: “Հեռացումը” դադարում է այն դեպքում, եթե այն կայուն է “պտույտի” մեջ՝ հակադրություն է հրահրում միայն կայուն վիճակը, որը պահպանվում է հակասությունների հավերժական անշարժությամբ:



    8. Դրանով ես քեզ կբերեմ օրինակ, այն այստեղ է Երկրի վրա, այն կարելի է տեսնել: Նայի՛ր կենդանի ամեն ինչի՝ ահա, օրինակ, լողորդը: Ջուրը շարժվում է, բայց նրա ձեռքերի և ոտքերի դիմադրությունը նրան կայունություն է տալիս, և, չնայած նա ծնված չէր լողալու համար, չի խեղդվում:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Ո՜վ Եռամեծ, դու շատ հստակ օրինակ բերեցիր:

    ԹՈԹ. – Բոլոր շարժումներն, այսպիսով, ծնվում են անշարժության մեջ և անշարժությունից: Այդպիսով, Տիեզերքի (և յուրաքանչյուր նյութական կենդանու*) շարժում չի հրահրվի տիեզերքի հանդեպ արտաքին իրերով, այլ իրերով ներքին, ուղղված դեպի արտաքինը, ինչպես հոգին, կամ ոգին, կամ նման անմարմին իրերով: Մարմինը շարժման մեջ չի դնում իր մեջ ապրողին; նույնիսկ ամբողջ տիեզերքի մարմինը՝ նույնիսկ ավելի փոքր մարմինը, եթե նույնիսկ վերջինիս մեջ կյանք չկա:


    - - - - - - -
    * Այսինքն՝ կենդանի նյութական օրգանիզմ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  13. #13
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    9. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Ի՞նչ ես ցանկանում ասել դրանով, ո՜վ Եռամեծ: Ուրեմն մարմինը չէ՞, որ շարժում է ծառը, և քարը, և մնացած ամեն ինչ:

    ԹՈԹ. – Ոչ մի դեպքում, ո՜վ Ասքլեպիոս: Ինչ-որ-բանը-մարմնում, այն-ինչ-շարժում-է անշունչ առարկաները, դա, անկասկած, չունի մարմին, քանզի այն շարժում է երկու մարմիններն էլ, տանողը և տարվողը: Այդ պատճառով անշունչը՝ անշունչ իրը շարժել չի կարող: Իսկ ուրիշ իրը շարժողը՝ շնչավոր է, քանզի շարժում է առաջացնում:
    Դու տեսնում ես, թե որքան ծանրաբեռնված է հոգին, քանզի ստիպված է երկու մարմին կրել: Այդ երկուսը, ակնհայտ է, շարժվում են իրենց ներսում ճիշտ այնպես, ինչպես ինչ-որ բանի շնորհիվ շարժվում են դրսում:


    10. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Այո, ով Եռամեծ, ազատ շարժվելու համար շարժվող իրերը պետք է դատարկության անհրաժեշտություն ունենան:

    ԹՈԹ. – Մի ասիր այդպես, ով իմ Ասքլեպիոս: Միայն “չը-գոյությունն” է դատարկ և օտար՝ գոյատևմանը: Ոչինչ իրերից դատարկ չէ: Այն, ինչ գոյություն ունի, դատարկ լինել չի կարող:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Իսկ գոյություն ունե՞ն այդ դեպքում, ով Եռամեծ, այնպիսի բաներ, ինչպես դատարկ տակառն, օրինակ, դատարկ կուժը, թասը կամ տաշտը կամ նրանց նման ուրիշ առարկաներ:

    ԹՈԹ. – Ավա՜ղ, Ասքլեպիոս, դու ճշմարտությունից չափազանց հեռու ես: Դու մտածում ես, որ առավել լիքը և լեցուն իրերը դատա՞րկ են:



    11. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Ի՞նչ նկատի ունես դու, ո՜վ Եռամեծ:

    ԹՈԹ. – Մի՞թե օդը մարմին չէ:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Մարմին է:

    ԹՈԹ. – Իսկ մի՞թե այդ մարմինն իրենով չի լցնում ամեն ինչ, ուր թափանցում է:Եվ յուրաքանչյուր մարմին, մի՞թե այն բաղկացած չէ “չորսի” խառնուրդից: Լիքն է, հետևաբար, ամենն, ինչ դու դատարկ ես համարում: Եվ եթե լիքն է օդով, հետևաբար լիքն է “չորսով”*:

    Եվ ընդհակառակը, ամենն, ինչ դու համարում ես լիքը, դատարկ է օդից; քանզի նրանց տարածությունները լցված են այլ մարմիններով և, այդ պատճառով, իրենց մեջ օդն ընդունել չեն կարող: Այսինքն, իրերը, որոնք դու անվանել ես “դատարկ”, իրականում լիքն են, այլ ոչ դատարկ, քանզի նրանք ոչ միայն գոյություն ունեն, այլև լիքն են օդով և ոգով:


    - - - - - - - -
    *
    Ֆիզիկական տարերքները՝ հողը, օդը, ջուրը և հուրը, - կարող են թույլատրել Առաջնային Տարերքների՝ Հողի, Օդի, Ջրի և Հրի մի քանի համակցություններ. մի Տարերքը գերիշխում է մյուսների վրա: Այդպիսով, մեր օդը կարող է բաղկացած լինել Մեծ Տարերքների բոլոր չորս համակցություններից, բայց Օդը նրա մեջ կարող է գերիշխել; նույնը վերաբերվում է նաև մյուսներին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. #14
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    12. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Քո հիմնավորմանը, ո՜վ Եռամեծ, չես առարկի; օդը՝ մարմին է: Եվ հետո, նա է հենց այն մարմինը, որը լցնում է ամեն ինչ, ուր թափանցում է: Ինչպե՞ս ուրեմն մենք պետք է անվանենք այն տարածությունը, որի մեջ այդ ամենը շարժվում է:

    ԹՈԹ. – Անմարմնություն, Ասքլեպիոս:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Իսկ ի՞նչ է, այդ դեպքում, Անմարմնությունը:

    ԹՈԹ. – Դա Միտքն է և Գիտակցությունը (Բանը), ամբողջն ամբողջից, ամենն իր մեջ պարունակող, ազատ ամեն տեսակ մարմնից, ամեն մոլորություններից, մարմնի համար ոչ նյութական և անձեռնմխելի, մշտական ինքն իր մեջ, պարունակող ամենայն գոյը, պահպանող ամեն ինչ, որից, ինչպես նմանությունից օգտվող ճառագայթներ, ծագում են Բարիքը, Ճշմարտությունը, Լույսը լույսի հետևից՝ հոգու նախատիպը:

    ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Այդ դեպքում ի՞նչ ասել է Աստված:



    13. ԹՈԹ. – Դրանցից ոչ ոք: Բայց նա պատճառն է գոյատևման բոլորի ամբողջությամբ և ամեն մեկի առանձին վերցրած: Նա ոչինչ չի թողել անգոյության մեջ; այլ այդ ամենը ծագում է նրանից-ինչ-կա և ոչ թե նրանից-ինչ-չկա: Քանզի գոյություն չունեցող իրերը, բնականաբար, իշխանություն չունեն գոյություն ունեցողների վրա, այլ նրանց բնույթի մեջ ներդրված է գոյատևելու անհնարությունը: Եվ, ընդհակառակը, գոյություն ունեցող իրերը գոնե ինչ-որ բանում ոչ կենդանի բնույթ չունեն:


    14. ԱՍՔԼԵՊԻՈՍ. – Եվ այնուամենայնիվ, ինչպե՞ս ես դու սահմանում Աստծոն:

    ԹՈԹ. – Աստված, հետևաբար, ոչ թե Միտքն է, այլ Մտքի գոյության Պատճառը, Աստված՝ ոչ թե Լույսն է, այլ Լույսի գոյության պատճառը: Ահա թե ինչու Աստծոն պետք է մեծարել երկու անուններով (Բարիք և Հայր), անուններով, որոնք պատկանում են նրան միայն և ուրիշ ոչ ոքի:

    Հետևաբար ուրիշ ոչ ոք՝ այսպես կոչված աստվածներից, կամ մարդկանցից, կամ դևերից, - ոչ մի դեպքում չի կարող լինել Բարիք, միայն Աստված; իսկ Նա էլ հենց Բարիք է և ոչ այլ ինչ: Մնացած էություններն առանձին են Բարիքի բնույթից; քանզի մնացած ամեն ինչ հոգի է և մարմին, որն իր մեջ Բարիք պարունակելու ընդունակ տարածություն չունի:



    15. Եվ այդ ամենի հետ մեկտեղ, ինչպես հզորությունն է Բարիքի Մեծությունը, այնպես էլ Նա գոյությունն է բոլոր իրերի՝ մարմնական և անմարմին, զգայական և մտահասանելի: Այդ պատճառով ուրիշին մի անվանիր Բարիք, որպեսզի սրբապիղծ չհռչակվես; մի խոսիր Աստծո մասին այլ կերպ, բացի Բարիքի մասին, որպեսզի ինքդ քեզ համար սրբապիղծ չդառնաս:


    16. Չնայած և Բարիքը խոսում է ամեն ինչի միջից, սակայն ոչ ոք չի հասկանում, թե այնուամենայնիվ ինչ է դա: Նաև ոչ ոք չի հասկանում, թե ինչ է Աստված, բայց մարդիկ իրենց տգիտության մեջ Բարիքի անունը տալիս են տարբեր աստվածների և նույնիսկ մարդկանց, որոնք երբեք Բարիք չեն եղել և չեն էլ դառնա: Նրանք անվերջանալիորեն տարբեր են Աստծոց, այն դեպքում երբ Բարիքը երբեք չի կարող տարբեր լինել Ինքն Իրենից, քանզի Աստված՝ Բարիք է:

    Մնացած անմահներին հարգանքով տալիս են Աստծո անունը և նրանց մասին խոսում են ինչպես աստվածների մասին; բայց Աստված Բարիք է ոչ թե հարգանքից ելնելով, այլ ըստ էության: Այդ պատճառով Աստծո բնույթը և Բարիքը՝ նույն բանն են; միասին նրանք կազմում են միասնություն, որից ծագում է մնացած ամեն ինչ:

    Բարիքն ամեն ինչ տալիս է, բայց ոչինչ չի ստանում: Աստված, հետևաբար, տալիս է, բայց չի ստանում ոչինչ: Աստված Բարիք է, և Բարիքն է Աստված:



    17. Աստծո մեկ այլ անունն է՝ Հայր, քանզի Նա արարիչն է ամենի: Հորը հատկանշական է արարել:

    Հետևաբար երեխայածնությունը՝ մեծագույն և առավել բարեգործ բանն է կյանքում նրանց, ով մտածում է իմաստնորեն, իսկ կյանքն ավարտել անզավակ՝ մեծագույն դժբախտություն է և մեղք; և նա, ով զավակներ չի թողնում, հետմահու կպատժվի դևերի կողմից:

    Պատիժն այսպիսին է. Անզավակի հոգին կդատապարտվի չմտնել ոչ տղամարդու, ոչ կնոջ ֆիզիկական մարմնի մեջ, - անիծված ճակատագիր արևի ներքո:

    Այդ պատճառով, Ասքլեպիոս, մի կարեկցիր անզավակին, այլ խղճա, գիտենալով, թե ինչ է նրան սպասվում: Եվ թող այս ամբողջ ասվածը, Ասքլեպիոս, բոլոր իրերի բնույթի գնոզիս լինի քեզ համար:


    ՎԵՐՋ
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  15. #15
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    001.jpg

    ՍՈՒՐԲ ՔԱՐՈԶ

    ԵՌԱՄԵԾԻՑ

    (Text P.31-33; Pat. 8b-9)


    1. Ամենայն գոյի փառքը՝ Աստած է, Աստվածայինն ու Բարեշնորհ Բնույթը: Ամեն ինչի աղբյուրը՝ Աստված է; նա և Միտքն է և Բնույթը, և նույնիսկ ավելին՝ Նյութը, Իմացությունը, որ ճանաչում է իր շուրջ ամեն ինչ: Աղբյուրը նաև Աստվածություն է, և նույնիսկ ավելին՝ Բնություն, Էներգիա, Անհրաժեշտություն, Ավարտ և նույնիսկ Նոր Արարում:

    Մութը, որ սահման չէր ճանաչում, գոյատևում էր Անդունդում, իսկ Ջուրը և անորսալի գիտակից Շնչառությունը, նրանք, որպես Աստվածային Ուժ, գոյատևում էին Քաոսի մեջ:
    Այդ ժամանակ ծագեց Սուրբ Լույսը; այդ ժամանակ Չոր Տարածության* տակ հավաքվեցին Էլեմենտները Խոնավ Նյութի; և բոլոր Աստվածները պտղաբեր Բնությունից առանձնացրին իրերը:



    2. Ամեն ինչ դեռ նախասահմանված չէր, դեռևս արարված չէր, թեթև իրերը սահմանված էին լինել վերևում, իսկ ծանրերը զբաղեցրել էին հիմքը, որ ընկած էր Չոր Տարածության խոնավ մասի տակ, Տիեզերքի մասերը սահմանափակված էին Կրակով և Շնչառությամբ հովանավորված՝ գտնվում էին կախված վիճակում:

    Եվ Երկինքը տեսանելի էր յոթ օղակների մեջ; նրա Աստվածները տեսանելի էին ինչպես աստղեր իրենց բոլոր նշաններով, այն ժամանակ երբ Բնությունը ստիպեց համախմբել նրա բոլոր մասերը նրա բոլոր Աստվածների հետ մեկտեղ իրենց Երկնքի մեջ: Եվ Երկնքի եզրը, հենվելով Աստծո Շնչառության վրա, պտտվում էր շրջանագծով:



    3. Եվ ամեն Աստված ըստ սեփական կարողության ծնում էր այն, ինչ իրեն նախասահմանված էր: Այդպես հայտնվեցին չորսոտանի անասունները, սողունները, նրանք, որոնք բնակվեցին ջրի մեջ; նրանք, որոնք ունեն թևեր, և այն ամենը, ինչը կրում է սերմեր, և խոտերը, և բոլոր ծաղիկների ծիլերը, իր մեջ կրկնվող ծննդի** սերմ պարունակող ամեն ինչ:

    Եվ Աստվածային գործերի գնոզիսի և Բնության էներգիայի վկայության համար նրանք ընտրեցին մարդկանց ծնունդը; բազմաթիվ մարդիկ տիրապետելու համար ամենին, ինչը Երկնքի և նրանց օրհնանքի գնոզիսի տակ է, որպեսզի աճեն նրանք հասակով և բազմանան քանակությամբ; ամեն հոգի, մարմնավորված մարմնի մեջ մարմնավորումների կարգին հետևող Աստվածների կամքով, որպեսզի հետևի Երկնքի հրաշքներին և Աստվածների շրջանավազքին Երկնքում, հետևի Աստվածային գործերին, Բնության էներգիային, բարեմաղթանքը նշելու համար, Աստծո ուժի գնոզիսի համար, որպեսզի մարդիկ կարողանան ճաշակել չար և բարի գործերին հետևող ճակատագիրը, և ուսումնասիրեն բոլոր բարի արհեստների վարպետ աշխատանքը:



    4. Այսպես է սկսվում նրանց կյանքը, այսպես իմաստությունը գալիս է նրանց, ճակատագրի հետ համապատասխան, նախանշված Շրջապավեն Աստվածների պտույտով, իսկ վերջում սկսվում է նրանց մահը:

    Եվ կմնան երկրի վրա նրանց գործերի մեծագույն հուշարձանները, բայց նրանք էլ կմնան հետևում որպես ընդամենը խավարի հետք, երբ սկսվի նոր բոլորաշրջանը:

    Քանի որ ամեն ծնունդ առած, հոգով, մարմնով օժտված, ամեն պտուղ, սերմից սերած, ամեն ձեռագործ բան ենթակա է փչացման, կարիք ունի ինքնավերանորոգման, որը տեղի է ունենում Աստվածների ինքնավերանորոգման օրենքների հիման վրա և Բնության ռիթմերի ամբողջ շրջանն անցնելով:

    Քանի որ Աստվածայինը՝ Բնության հավերժ-վերանորոգվող Տիեզերական խառնուրդն է, ուրեմն Բնությունն ինքը, ըստ այդմ, հավասար չափով դրսևորված է այդ Աստվածայինի մեջ:




    ՎԵՐՋ



    - - - - - - -
    * Հավանաբար, նախասկզբնական կամ Տիեզերական “Հողը”:
    ** Կամ “վերամարմնավորման”:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •