User Tag List

Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 2 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 2 հատից

Թեմա: Կա՞ երես չառնող մարդ

  1. #1
    Պատվավոր անդամ Adam-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.01.2007
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    2,034
    Mentioned
    14 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Կա՞ երես չառնող մարդ

    Էստեղ կուզենայի քննարկել մարդ արարածի երես առնելու հատկությունը ու թեև մենք, ինդիվիդուալ կերպով, հնարավոր է ասենք՝ «ես երես երբեք չեմ առնում», բայց լա՛վ էլ կառնենք, եթե մեզ երես տան: Ու դա՝ առանց հասկանալու և զգալու: Հասարակության մեջ մեզ ճիշտ դրսևորելու համար և ուրիշների հետ պատշաճ ինտերակցիայի մեջ մտնելու համար (որ ոչ դու՛ շատ երես տաս և ոչ էլ իրե՛նք շատ քեզ երես տան) հարկավոր են շփվելու կոդեր, որոնք մենք օգտագործում ենք առօրյայում: Սակայն երբեմն այդ կոդերը չեն արտահայտում մեր իրական զգացածը տվյալ մարդու հանդեպ. ավելի շուտ՝ մենք զգում ենք մի բան, (հաճախ՝ շատ դրական) բայց վախենալով երես տալ և նսեմանալ՝ չենք արտահայտում մեր իրական վերաբերմունքը: Որն էլ, իր հերթին, հանգեցնում է կեղծ հարաբերությունների: Հաճախ ես ուզում եմ գոռամ մի քանի ընկերներիս ներկայությամբ ու ասեմ՝ «ես սիրում եմ ձեեե՜զ»: Բայց դա չեմ անում ու երբեք չեմ անի, քանի որ գիտեմ, որ իրենք դրանից երես կառնեն ու կփոխեն իմ հանդեպ իրենց վերաբերմունքը եթե մեկից ավելի անգամ անեմ նույնը՝ էմոցիոնալությունից դրդված: Այսինքն ինչ. մարդկային հարաբերությունները շինծույության մեջ ե՞ն լրիվ: Ոչ մեկ չի ուզում ոչ մեկին երես տա: Էս ի՞նչ կյանք ա ընդհանրապես: Կա՞ երես չառնող մարդ: Այդ թվում և մեր մեջ: Մամաս մի օրվա մեջ մեկից ավելի անգամ որ ինձ ուզում ա փաթաթվի՝ դա սկսում ա ինձ վանել ու ներվայնացնել: Իսկ երբ երկու օր ա ինչ չի մոտեցել ինձ՝ ե՛ս եմ սկսում անհանգստանալ բա թե՝ էս ինչի՞ մամաս իմ հետ էլ չի խոսում. կարող ա՞ նեղացել ա:

  2. #2
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Adam-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էստեղ կուզենայի քննարկել մարդ արարածի երես առնելու հատկությունը ու թեև մենք, ինդիվիդուալ կերպով, հնարավոր է ասենք՝ «ես երես երբեք չեմ առնում», բայց լա՛վ էլ կառնենք, եթե մեզ երես տան: Ու դա՝ առանց հասկանալու և զգալու: Հասարակության մեջ մեզ ճիշտ դրսևորելու համար և ուրիշների հետ պատշաճ ինտերակցիայի մեջ մտնելու համար (որ ոչ դու՛ շատ երես տաս և ոչ էլ իրե՛նք շատ քեզ երես տան) հարկավոր են շփվելու կոդեր, որոնք մենք օգտագործում ենք առօրյայում: Սակայն երբեմն այդ կոդերը չեն արտահայտում մեր իրական զգացածը տվյալ մարդու հանդեպ. ավելի շուտ՝ մենք զգում ենք մի բան, (հաճախ՝ շատ դրական) բայց վախենալով երես տալ և նսեմանալ՝ չենք արտահայտում մեր իրական վերաբերմունքը: Որն էլ, իր հերթին, հանգեցնում է կեղծ հարաբերությունների: Հաճախ ես ուզում եմ գոռամ մի քանի ընկերներիս ներկայությամբ ու ասեմ՝ «ես սիրում եմ ձեեե՜զ»: Բայց դա չեմ անում ու երբեք չեմ անի, քանի որ գիտեմ, որ իրենք դրանից երես կառնեն ու կփոխեն իմ հանդեպ իրենց վերաբերմունքը եթե մեկից ավելի անգամ անեմ նույնը՝ էմոցիոնալությունից դրդված: Այսինքն ինչ. մարդկային հարաբերությունները շինծույության մեջ ե՞ն լրիվ: Ոչ մեկ չի ուզում ոչ մեկին երես տա: Էս ի՞նչ կյանք ա ընդհանրապես: Կա՞ երես չառնող մարդ: Այդ թվում և մեր մեջ: Մամաս մի օրվա մեջ մեկից ավելի անգամ որ ինձ ուզում ա փաթաթվի՝ դա սկսում ա ինձ վանել ու ներվայնացնել: Իսկ երբ երկու օր ա ինչ չի մոտեցել ինձ՝ ե՛ս եմ սկսում անհանգստանալ բա թե՝ էս ինչի՞ մամաս իմ հետ էլ չի խոսում. կարող ա՞ նեղացել ա:
    Ադամ, ոնց որ թե մի քանի բան խառնել ես իրար գրառմանդ մեջ...

    Կարծում եմ` հա, բոլոր մարդիկ են էս կամ էն չափով «երես առնում են», երբ իրենց «երես տալիս են», ուղղակի կախված մի շարք հանգամանքներից` ամեն մարդ իր ձևով ու իր չափով է երես առնում: Բայց սեր, ջերմություն արտահայտելը ես երես տալ չեմ համարում ու ցանկացած առողջ հարաբերության դեպքում նորմալ չեմ համարում չարտահայտելը: Եթե արտահայտելու խնդիր կա, ուրեմն, ըստ իս, մի բան էն չի կամ էդ հարաբերության մեջ, կամ կողմերից առնվազն մեկի ընկալումների, հոգեվիճակի մեջ և այլն: Եթե մարդուն իր նկատմամբ ունեցածդ ջերմության, սիրո մասին ասում ես, ու դրանից հետո ինչ-որ բան վատ ա գնում, դա խոսում ա ոչ թե էն մասին, որ դրական հույզերը կամ վերաբերմունքն արտահայտելը սխալ ա, այլ որ սխալ կար էն գլխից, ուղղակի դա նպաստեց, որ այն ջրի երես դուրս գա: Ես, օրինակ, ում որ սիրում եմ կամ ջերմ վերաբերմունք եմ տածում, հիմնականում դա արտահայտում եմ ինչ-որ կերպ, ու չեմ հիշում, որ երբևէ դրա համար փոշմանած լինեմ: Հավանականությունը մեծ ա, որ հակառակի դեպքում կփոշմանեմ:

    Իսկ էս մասն ուրիշ թեմա ա, ըստ իս, երես տալու հետ էլի կապը չտեսա.
    Մամաս մի օրվա մեջ մեկից ավելի անգամ որ ինձ ուզում ա փաթաթվի՝ դա սկսում ա ինձ վանել ու ներվայնացնել: Իսկ երբ երկու օր ա ինչ չի մոտեցել ինձ՝ ե՛ս եմ սկսում անհանգստանալ բա թե՝ էս ինչի՞ մամաս իմ հետ էլ չի խոսում. կարող ա՞ նեղացել ա:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 14.09.2018, 18:50:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  3. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (14.09.2018), enna (15.09.2018), erexa (12.10.2018), Gayl (14.09.2018), Smokie (13.10.2018), StrangeLittleGirl (14.09.2018)

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •