Ակումբը վերակենդանացնելու ստրատեգիա

[Adam]

Բարև ձեզ: Ես էս թեման բացում եմ՝ հուսալով ստանալ կարծիքներ՝ ակումբին իր նախկին շունչը ետ վերադաձնելու հետ կապված մի քանի գաղափարների մասին: Հիմնական գաղափարներիս առաջարկություններն ուղղված են Արտակին, քանի որ ինքն ա վերջնական որոշում կայացնողն ու դրանք իրագործողը: Բայց քանի որ ակումբն առաջին հերթին պատկանում է ակումբցիներին՝ ուրախ կլինեմ կարդալ ձեր բոլորի կարծիքները: Առաջարկություններիս շարքը վերնագրում եմ «Եթե ես Չուկը լինեի»: 1. Ֆեյսբուքյան տարրեր կմտցնեի ակումբում (ուշադրություն. ոչ թե կֆեյսբուքացնե՛ի ակումբը, այլ ներկա դրությամբ ամենաուժեղ տիրող համաշխարհային մեքենայից մի քանի տարրեր կմտցնեի. մասնավորապես կհանեի շնորհակալություն տալու սիստեմը և դրանք կփոխարինեի ֆեյսբուքյան էմոջիներով (smile, laugh, thumbs up, love, cry, , :grr). 2. Կհանեի գրանցման սիստեմը: Ժամանակի հետ քայլել ա պետք ու քանի որ մենք ֆեյսբուքից շատ ետ ենք մնացել (ակումբը կնմանեցնեի մի փոշոտ, բայց շատ լավ գրքի, որն ընկել ա պահարանի ետևն ու տարիներով մնացել ա. իրան հանել ա պետք ու թափ ա պետք տալ) ու հաշվի առնելով էն փաստը, որ էս օրերին ֆեյսբուքում հայերեն գրել են արդեն սովորում նույնիսկ առաջվա էն մասսաները, որոնց երբեք նույնիսկ չէինք էլ պատկերացնի համակարգչի դիմաց… և օրեցօր ֆեյսբուքահայությունը դառնում ա ավելի ակտիվ ու հայատառ… ըստ այդմ՝ պետք է իրենց գայթակղել դեպի ակումբ: Գրանցման համակարգը շատ երկար պրոցես ա ու մարդը համբերություն չի ունենա էդքան էտապներով անցնի: Մեզ պետք ա իրան հնարավորություն տալ՝ արագի մեջ մտնելու ու մասնակցելու քննարկումներին: Միանգամից մտնի, մականունը գրի ու մտնի գրառում անի: Իհարկե հատուկ պիտի կոդ գրվի, որ նույն IP-ից նույն մարդը մի քանի մականուններով չմտնի ու իր մականունը միշտ ասոցացվի իր IP-ի կամ email-ի հետ: Հավատացեք, գրանցման համակարգն, ըստ իս, էն բաներից ա, որն առաջինն ա վանում՝ ակումբը նոր բացահայտած օգտատիրոջը նորից ետ վերադառնալու ցանկություն ունենալու: Քանի որ ինքը մտնում տեսնում ա ասենք՝ թեժ քննարկում ա գնում… ու ուզում ա մասնակցի, բայց քլիք ա անում ու իրանից պահանջում են գրանցվել, որն էլ Աստված գիտի քանի օրում ադմինը կվալիդացնի: Այսինքն ինքը հիասթափվում ա ու ակումբի էջը փակում ա: Եթե ես Չուկը լինեի՝ գրանցումը կհանեի: 3-րդ և ամենագլխավոր կետ. ֆեյսբուքում օֆիցիալ էջ կբացեի ակումբի ու ամեն մի թեժ ու հետաքրքիր թեմայի հետ կապված կսարքեի աֆիշաներ ու շեյր անել կտայի պրոֆիլից պրոֆիլ: Ուղիղ հղումով՝ դեպի ակումբ: Օրինակ, պատկերացրեք՝ հղումով աֆիշ՝ «Գիտեի՞ք ակումբում այսօրվա ամենաթեժ քննարկման թեմա՞ն». և կտայի վերնագիրը ու տենց՝ տարբեր անոնսներ՝ տարբեր ընթացիկ թեմաների հետ կապված որն անընդմեջ ձեռից ձեռ share պիտի արվի: Հլը որ էս 3 գլխավոր կետերի մասին կուզեի կարդալ Արտակի ու ակումբցիների կարծիքը: Շնորհակալություն:

[ivy]

Վերնագիրը դուր(ը)ս չի գալիս. Ակումբը կենդանի է` անգամ իր ամենապասիվ ժամանակներում։ Ինքն էլ իր կյանքն ունի, որն ապրում է էնպես, ինչպես ապրում է։ Հների գնալ-գալով, նորերի մերթընդմերթ կայծկլտալով ու անհետանալով, մշտականների մեծ սիրով, մի քանիսի էլ` սիրել-ատելով ։)

[One_Way_Ticket]

Իսկ նպատակը ո՞րն է ակումբը ակտիվացնելու։

[Adam]

Իսկ նպատակը ո՞րն է ակումբը ակտիվացնելու։

Հմ… չեմ կարող հարցիդ ստույգ պատասխան տալ: Կարծում եմ՝ ակումբցիներից շատերը կուզենային ակումբը լեցուն և ակտիվ տեսնել: Չնայած որ չի բացառվում, որ սխալվում եմ:

[Ուլուանա]

Բարև ձեզ: Ես էս թեման բացում եմ՝ հուսալով ստանալ կարծիքներ՝ ակումբին իր նախկին շունչը ետ վերադաձնելու հետ կապված մի քանի գաղափարների մասին: Հիմնական գաղափարներիս առաջարկություններն ուղղված են Արտակին, քանի որ ինքն ա վերջնական որոշում կայացնողն ու դրանք իրագործողը: Բայց քանի որ ակումբն առաջին հերթին պատկանում է ակումբցիներին՝ ուրախ կլինեմ կարդալ ձեր բոլորի կարծիքները: Առաջարկություններիս շարքը վերնագրում եմ «Եթե ես Չուկը լինեի»: 1. Ֆեյսբուքյան տարրեր կմտցնեի ակումբում (ուշադրություն. ոչ թե կֆեյսբուքացնե՛ի ակումբը, այլ ներկա դրությամբ ամենաուժեղ տիրող համաշխարհային մեքենայից մի քանի տարրեր կմտցնեի. մասնավորապես կհանեի շնորհակալություն տալու սիստեմը և դրանք կփոխարինեի ֆեյսբուքյան էմոջիներով (smile, laugh, thumbs up, love, cry, , :grr). 2. Կհանեի գրանցման սիստեմը: Ժամանակի հետ քայլել ա պետք ու քանի որ մենք ֆեյսբուքից շատ ետ ենք մնացել (ակումբը կնմանեցնեի մի փոշոտ, բայց շատ լավ գրքի, որն ընկել ա պահարանի ետևն ու տարիներով մնացել ա. իրան հանել ա պետք ու թափ ա պետք տալ) ու հաշվի առնելով էն փաստը, որ էս օրերին ֆեյսբուքում հայերեն գրել են արդեն սովորում նույնիսկ առաջվա էն մասսաները, որոնց երբեք նույնիսկ չէինք էլ պատկերացնի համակարգչի դիմաց… և օրեցօր ֆեյսբուքահայությունը դառնում ա ավելի ակտիվ ու հայատառ… ըստ այդմ՝ պետք է իրենց գայթակղել դեպի ակումբ: Գրանցման համակարգը շատ երկար պրոցես ա ու մարդը համբերություն չի ունենա էդքան էտապներով անցնի: Մեզ պետք ա իրան հնարավորություն տալ՝ արագի մեջ մտնելու ու մասնակցելու քննարկումներին: Միանգամից մտնի, մականունը գրի ու մտնի գրառում անի: Իհարկե հատուկ պիտի կոդ գրվի, որ նույն IP-ից նույն մարդը մի քանի մականուններով չմտնի ու իր մականունը միշտ ասոցացվի իր IP-ի կամ email-ի հետ: Հավատացեք, գրանցման համակարգն, ըստ իս, էն բաներից ա, որն առաջինն ա վանում՝ ակումբը նոր բացահայտած օգտատիրոջը նորից ետ վերադառնալու ցանկություն ունենալու: Քանի որ ինքը մտնում տեսնում ա ասենք՝ թեժ քննարկում ա գնում… ու ուզում ա մասնակցի, բայց քլիք ա անում ու իրանից պահանջում են գրանցվել, որն էլ Աստված գիտի քանի օրում ադմինը կվալիդացնի: Այսինքն ինքը հիասթափվում ա ու ակումբի էջը փակում ա: Եթե ես Չուկը լինեի՝ գրանցումը կհանեի: 3-րդ և ամենագլխավոր կետ. ֆեյսբուքում օֆիցիալ էջ կբացեի ակումբի ու ամեն մի թեժ ու հետաքրքիր թեմայի հետ կապված կսարքեի աֆիշաներ ու շեյր անել կտայի պրոֆիլից պրոֆիլ: Ուղիղ հղումով՝ դեպի ակումբ: Օրինակ, պատկերացրեք՝ հղումով աֆիշ՝ «Գիտեի՞ք ակումբում այսօրվա ամենաթեժ քննարկման թեմա՞ն». և կտայի վերնագիրը ու տենց՝ տարբեր անոնսներ՝ տարբեր ընթացիկ թեմաների հետ կապված որն անընդմեջ ձեռից ձեռ share պիտի արվի: Հլը որ էս 3 գլխավոր կետերի մասին կուզեի կարդալ Արտակի ու ակումբցիների կարծիքը: Շնորհակալություն:

Ադամ ջան, առայժմ ասեմ, որ քո նշածներից մի մասն արդեն վաղուց արված ա: Օրինակ, գրանցման հաստատումը հանված ա. պարզապես գրանցվում են ու վերջ, Ադմինի հաստատման կարիք չկա էլ: Ակումբը Ֆեյսբուքում վաղուց (տարիներ առաջվանից) ունի պաշտոնական էջ, որին բազմաթիվ ակումբցիներ են հետևում, թիվը չեմ հիշում, կնայեմ, կգրեմ հետո: Էդ էջում պարբերաբար հենց ասածիդ պես գրավիչ հայտարարության տեսքով տեղեկացվում ա կարևոր իրադարձությունների, հետաքրքիր, թեժ քննարկվող թեմաների մասին:

[Ուլուանա]

Իսկ ընդհանուր ակտիվացման-պասիվացման հետ կապված մի ժամանակ ես էլ էի շատ դարդ անում, թե ինչի ա պասիվ, ակտիվացնենք, էս անենք, էն անենք, հիմա մտածում եմ, որ կարիք չկա հատուկ ինչ-որ միջոցներ ձեռնարկելու, մեզ կոտորելու: Թող իրա բնական հունով գնա: Չեմ կարծում, թե մոտակա տասնամյակում վերջնականապես մեռնի: Իսկ պասիվությունն անձամբ ինձ վաղուց արդեն չի հուզում. երբ որ պետք ա լինում, ակտիվանում ա: Երբ որ բավարար քանակով մարդիկ իսկապես ցանկանան, որ ակտիվանա, հաստատ կակտիվանա, եթե չի ակտիվանում, ուրեմն տվյալ պահին բավարար քանակով դա ցանկացողներ չկան: Պետք չի զոռով ակտիվացնել: Նման ակտիվացման բազմաթիվ փորձերը ցույց են տվել, որ դա միայն ժամանակավոր ա ազդում:

Ընդհանրապես նորմալ ա, իհարկե, որ ժամանակ առ ժամանակ ինչ-որ թարմացումներ, փոփոխություններ լինեն` այսպես ասած` ժամանակին համընթաց քայլելու շրջանակներում, ու նման բաներ իրականում արվում էլ են Ակումբում, նենց չի, որ բացման օրվանից լրիվ նույն ֆորմատով, նույն կարգերով ա գործում Ակումբը. հա էլ լինում են տարատեսակ նորամուծություններ, բարեփոխումներ: Բայց ամեն գնով Ֆեյսբուքին նմանվելու իմաստ չեմ տեսնում: Ֆորումն ու Ֆեյսբուքը լրիվ տարբեր ֆորմատի հարթակներ են` տարբեր գործառույթներով: Անձամբ ինձ Ակումբը դուր ա գալիս նաև նրանով, որ հեչ նման չի Ֆեյսբուքին, ու հեչ ցանկություն չունեմ, որ Ֆեյսբուքը նախընտրող մարդկանց գրավելու համար Ակումբը դարձնենք Ֆեյսբուքի նման: Կարծում եմ` ամեն մարդ գտնում և մնում ա էն միջավայրում, որն իրան ավելի հոգեհարազատ և/կամ հարմար ա:

[Լեո]

սթրեթըջի

[Chuk]

Ես անպայման կկարդամ ու կարծիքս հիմնավոր կգրեմ, բայց էս պահին կարող եմ ասել, որ քո վերջին օրերին ակումբում արածը սաղ «քննարկված սթրեթջիներն» ծալած ունի ))

[Ուլուանա]

սթրեթըջի

Փոխեցի, «ստրատեգիա» դարձրի, չնայած հայերեն բառը «ռազմավարությունն» ա:

[Interdenominational]

Թեմայավրեպ չեմ: Որոշակիորեն:
Մեկ-մեկ Ակումբ եմ մտնում տեղեկանալու անցուդարձից (լավ՝ ամեն օր, խոստովանեմ): Ամեն ինչի անցուդարձից: Մեկ այլ կարգի բարի ժպիտով էի ծանոթանում Գաղթականի՝ աշխարհի չգիտեմ ինչ նորությունները խնամքով ներկայացնելու հետևողականությանը...
Բյուրի՝ օպերատիվ ու իրատեսական ընդվզումներին... Ծլնգի՝ ներշնչյալ, երկարաշունչ ճառերին, որոնից միայն առաջին ու վերջին տողը ընթերցելը ամբողջացնում է ասելիքը... Ու Պոեզիա բաժինը... որն ի տարբերություն "Գրանիշի"՝ մի անաղարտ օազիս է ինձ համար...
Արտակի քաղաքական պրովոկացիաները, որոնք իմ օծանելիքի պես՝ եթե չարաշահես, բուրմունքի փոխարեն վանելու էֆեկտն ունեն (կներես)...

Ու հիմա... եթե թույլ տաք, ես միայն Ակումբի պրիզմայի միջով կուզենայի տեսաբանել, որովհետև հետաքրքիր է, որ ոմանք պիտի հակընդդեմ դիրք ընդունեն, որպես թե հռոմեական լեգիոներ՝ մերոնք հզոր ու հարձակողական են, ես էլ՝ գրոհի կարևոր մասն եմ, ավե ինձ:
Այսօրվա ինչ-որ տխմար հրապարակում: Հեռախոսազրույցի: Բանալիային դիրքի ու պաշտոնի անձինք, որոնք դեպքերի բերումով քննարկում են կարևոր, մտահոգիչ հարցեր, որոնք հիրավի օպերատիվ լուծումների կարիք ունեն: Միգուցե պատկերավոր ասած՝ չալաղաջի հերթական դեգուստացիան քննարկեին, բայց իրենց բաժին հասած բախտն ու կոչումը՝ իրենց պատմականացելու ու աշխատելու է մղում: Անսովոր է: Կվարժվեն, ու վարժվում են: Սովետական ինստիտուցիոնալ մարսողությունը մեկ-մեկ ներկայիս իրականության փսխումների ռեակցիաներ պիտի առաջացնի:
Խղճացի կգբ-ի պետին, որը գաղտնի թղթապանակների հետ քիչ էր մնում նաև իր բնակարանի կոմունալի չեկերը ներկայացներ բերանբաց լրագրողներին... Խղճացի, ու մտովի այս անգամ հիրավի սատարեցի Վարչապետին, որը դեռ շատ թնճուկներ պիտի մաստանի, լուծի՝ ըստ որում հավասարակշռելով հասարակի հասկանալի ընդվզումներն ու պուտինյան զուսպ մռլտոցները: Որոնցից, մեր մեջ ասած՝ մենք զատուղի փնտրելու ոչ հալ, ու ոչ էլ ուղի ունենք: Դեռևս: Ու ակումբային գլխիվայր Քոչարյանը ոչ մի բան չի խորհրդանշի... Դեռևս:
Եթե միայն քաղաքական առոգանությունը ներկայիս Ակումբի: Որի Գրականությանն ու Պոեզիային ես կարոտում եմ...