Ներգաղթ

[Գաղթական]

Բա ես ի՞նչ եմ ասում։ Ուղղակի դու էմոցիոնալ բառերով ես նկարագրում նույնը՝ մարդիկ գաղթում են հանուն աշխատանքի ու կյանքի պայմանների։

Քո ասածի նույնը չեմ նկարագրում:
+ ես արտագաղթի մասին չէի խոսում, այլ՝ ներգաղթի ))

Հնարավորա դրանիցա եկել չհասկացվածությունը:

Բարեկամը յուրովի վերծանում էր Տրիբունի խոսքերը՝ ասելով «անհարմարավետությունից փախածները հետ կգան չգաղթածների շենացրածը վայելելու՝ որպես մեծ ադալժենի ու հերոսություն»

Սրան դու պատասխանում ես.

Քաղաքական կամ հայրենասիրական պատճառներով գաղթերը բացառիկ են, ու այդպիսի մարդիկ սովորաբար հայտնի հերոսներ կամ գլոբալ խնդիրներ լուծելու ջատագովներ են, օրինակ Մոնթե Մոլքոնյանը, կամ Ժիրայր Սեֆիլյանը, կամ մյուսները:

ՈՒ խոսքդ էլ ավարտում ես եզրահանգմամբ, թե միջինացված միգրացիայի հիմնական պատճառն աշխատանքն է ու ապրելու գինը:

Իսկ իմ պատասխանը՝ թող որ քո բնութագրմամբ էմոցիոնալ բառերով, վերաբերում էր այն երևույթին, երբ մարդիկ ինչ-ինչ պատճառներով արտագաղթել են, դրսում նոր կյանք սկսել, տեղավորվել-տնավորվել, իսկ հիմա էլ իրավիճակ է փոխվել ու նրանք լուրջ ծանրութեթև են անում ամենը թողնելն ու նորից հետ գալը:
Բայց էս մարդիկ, ինչպես ասում էի, ոչ հերոս կամ իրենց հերոսի տեղ դրած են, ոչ էլ՝ աշխատանքային միգրանտ կամ ավելի լավ կյանքի ձգտող:

Չափազանց հետաքրքիր հոգեբանական երևույթա՝ իմ տեսանկյունից ու հենց դրա մասին էր գրածս:

[Վիշապ]

... Իսկ իմ պատասխանը՝ թող որ քո բնութագրմամբ էմոցիոնալ բառերով, վերաբերում էր այն երևույթին, երբ մարդիկ ինչ-ինչ պատճառներով արտագաղթել են, դրսում նոր կյանք սկսել, տեղավորվել-տնավորվել, իսկ հիմա էլ իրավիճակ է փոխվել ու նրանք լուրջ ծանրութեթև են անում ամենը թողնելն ու նորից հետ գալը:
Բայց էս մարդիկ, ինչպես ասում էի, ոչ հերոս կամ իրենց հերոսի տեղ դրած են, ոչ էլ՝ աշխատանքային միգրանտ կամ ավելի լավ կյանքի ձգտող:

Չափազանց հետաքրքիր հոգեբանական երևույթա՝ իմ տեսանկյունից ու հենց դրա մասին էր գրածս:

Ինձ թվում է, էդ իրավիճակ փոխվելը հենց կյանքի որակին ու պայմաններին է վերաբերվում: Հոգեբանական երևույթը հիմնականում ազատ, արդար, քաղաքակիրթ երկրում ապրելու հաճույքն է, շարքային քաղաքացու համար հնարավորությունների շատացումն է, ուրիշ ի՞նչ:

[Գաղթական]

Ինձ թվում է, էդ իրավիճակ փոխվելը հենց կյանքի որակին ու պայմաններին է վերաբերվում: Հոգեբանական երևույթը հիմնականում ազատ, արդար, քաղաքակիրթ երկրում ապրելու հաճույքն է, շարքային քաղաքացու համար հնարավորությունների շատացումն է, ուրիշ ի՞նչ:

Դժվարա միանշանակ պատասխանել, քանի որ մարդկանց չեմ հարցրել, թե ինչի են ուզում հետ գնալ:
Միայն իմ անունից կարող եմ ասել, էն էլ խիստ էմոցիոնալ կարողա ստացվի՝ ՊԵՏՉԻ )))

[StrangeLittleGirl]

Եվ կա մի երրորդ տարբերակ էլ՝ երբ ոչ այնքան Հայաստանում քեզ օտար, քո "ամանի" մեջ չզգալու զգացողությունն ա, այլ ուղղակի Հայաստանի ընդհանուր միջավայրը, երևույթները, որոնք քեզ ուղղակիորեն չեն կպնում, ընդհանուր առմամբ քեզ տհաճ են ու անհարմարավետ, թեև ամբողջ կյանքդ էդտեղ ես ապրել, օրինակ՝ մարդկանց խոսելաձն իրար հետ, "ավելորդ" ջերմությունը, հագուկապը, լսած երաժշտությունը, արժեքներն ու ձգտումները, ու էդ կարգի ընդհանուր մթնոլորտի բաներ։ Դա էլ ա հաճախ պատճառ արտագաղթի, որի արդյունքում եթե նույնիսկ քեզ շատ հարազատ էլ չես զգում արտերկրային միջավայրում, ապա գոնե զերծ ես մնում նախկինում քեզ տհաճ մթնոլորտից։ Բայց ես էստեղ, ճիշտն ասած, ողբերգություն եմ տեսնում․ անհայրենիք մարդ։ Ու չեմ կարծում, որ անհայրենիք մարդը լիարժեք երջանիկ ա զգում իրեն իր կյանքում։

Տրիբունի ասածն էլ ընդունում եմ․ Ինչու՞ Հայաստանում անհարմարավետ կյանքով ապրողները պիտի չարչարվեն, Հայաստանը հարմարավետ սարքեն, որ էդ անհարմարավետությունից փախածները հետ գան վայելելու՝ որպես մեծ ադալժենի ու հերոսություն, որ հետ են եկել։ Թող մնային կամ մինչև Շվեդիա դառնալը հետ գային միանալու միասնական չարչարանքին։

Վերջն եք լրիվ Դուք ուրիշի փոխարեն որոշում եք ինչն ա ողբերգություն իրա համար, ինչը՝ չէ։ Մեկը ինձ համար «հայրենիք» հասկացությունը շատ սենտիմենտալ ու աբստրակտ բառ ա, ու ես զզվում եմ էդ բառից։ Ասեք, որ անհայրենիք եմ, ձեր գործն ա։ Բայց ինձ համար կա տուն հասկացություն, ու էդ տունը Կոպենհագենի մեր երեք սենյականոց բնակարանն ա, ուրիշ ոչ մի տեղ։ Ուրիշ ոչ մի տեղ էդքան տանը չեմ զգացել, ինչքան Կոպենհագնում, ինչքան էս կոնկրետ մարդու հետ ու մեր միասին անցկացրած կյանքում։

Ինչ վերաբերում ա Հայաստանը հարմարավետ սարքելուն և այլն, ապա ես ուղղակի չեմ ուզում հետ գալ, ու պըրծ։ Կորցնողը Հայաստանն ա, կորցնողը միշտ էլ Հայաստանն ա լինելու։ Ու պիտի ինձ էնպիսի պայմաններ առաջարկեն, որ ցանկություն առաջանա Հայաստան հետ գնալու։ Առայժմ չկա ու առաջիկայում չի էլ լինելու։ Իմ կյանքը սենց ինձ դզում ա, ես ինձ երջանիկ մարդ եմ համարում։ Ինչու՞ վեշերս հավաքեմ, հետ գնա մի ինչ-որ սենտիմենտալ արժեքի համար, որտեղ երբեք ես ինձ տանը չեմ զգացել։ Ու առավելևս ինչու՞ ընկերոջս քարշ տամ, բերեմ մի երկիր, որտեղ ինքը սկի մի շաբաթից ավել չի դիմանում, ու վտանգեմ իրա երջանկությունը։

[Շինարար]

Վերջն եք լրիվ Դուք ուրիշի փոխարեն որոշում եք ինչն ա ողբերգություն իրա համար, ինչը՝ չէ։ Մեկը ինձ համար «հայրենիք» հասկացությունը շատ սենտիմենտալ ու աբստրակտ բառ ա, ու ես զզվում եմ էդ բառից։ Ասեք, որ անհայրենիք եմ, ձեր գործն ա։ Բայց ինձ համար կա տուն հասկացություն, ու էդ տունը Կոպենհագենի մեր երեք սենյականոց բնակարանն ա, ուրիշ ոչ մի տեղ։ Ուրիշ ոչ մի տեղ էդքան տանը չեմ զգացել, ինչքան Կոպենհագնում, ինչքան էս կոնկրետ մարդու հետ ու մեր միասին անցկացրած կյանքում։

Ինչ վերաբերում ա Հայաստանը հարմարավետ սարքելուն և այլն, ապա ես ուղղակի չեմ ուզում հետ գալ, ու պըրծ։ Կորցնողը Հայաստանն ա, կորցնողը միշտ էլ Հայաստանն ա լինելու։ Ու պիտի ինձ էնպիսի պայմաններ առաջարկեն, որ ցանկություն առաջանա Հայաստան հետ գնալու։ Առայժմ չկա ու առաջիկայում չի էլ լինելու։ Իմ կյանքը սենց ինձ դզում ա, ես ինձ երջանիկ մարդ եմ համարում։ Ինչու՞ վեշերս հավաքեմ, հետ գնա մի ինչ-որ սենտիմենտալ արժեքի համար, որտեղ երբեք ես ինձ տանը չեմ զգացել։ Ու առավելևս ինչու՞ ընկերոջս քարշ տամ, բերեմ մի երկիր, որտեղ ինքը սկի մի շաբաթից ավել չի դիմանում, ու վտանգեմ իրա երջանկությունը։

Բյուր բա հեղափոխության օրերին խի քեզ Հայաստան գցեցիր։ Ասենք ուր հեղափոխական շարժում ա լինում հո չես գնում։ Ինչ որ կապ կա չէ՞:

[Տրիբուն]

Բյուր բա հեղափոխության օրերին խի քեզ Հայաստան գցեցիր։ Ասենք ուր հեղափոխական շարժում ա լինում հո չես գնում։ Ինչ որ կապ կա չէ՞:

Յոհին դանիացի գիտնական ա, իրան հանգիստ թող, ինքը եկել էր զուտ գիտահետազոտական նպատակներով։

[Տրիբուն]

Վերջն եք լրիվ Դուք ուրիշի փոխարեն որոշում եք ինչն ա ողբերգություն իրա համար, ինչը՝ չէ։ Մեկը ինձ համար «հայրենիք» հասկացությունը շատ սենտիմենտալ ու աբստրակտ բառ ա, ու ես զզվում եմ էդ բառից։ Ասեք, որ անհայրենիք եմ, ձեր գործն ա։ Բայց ինձ համար կա տուն հասկացություն, ու էդ տունը Կոպենհագենի մեր երեք սենյականոց բնակարանն ա, ուրիշ ոչ մի տեղ։ Ուրիշ ոչ մի տեղ էդքան տանը չեմ զգացել, ինչքան Կոպենհագնում, ինչքան էս կոնկրետ մարդու հետ ու մեր միասին անցկացրած կյանքում։

Ինչ վերաբերում ա Հայաստանը հարմարավետ սարքելուն և այլն, ապա ես ուղղակի չեմ ուզում հետ գալ, ու պըրծ։ Կորցնողը Հայաստանն ա, կորցնողը միշտ էլ Հայաստանն ա լինելու։ Ու պիտի ինձ էնպիսի պայմաններ առաջարկեն, որ ցանկություն առաջանա Հայաստան հետ գնալու։ Առայժմ չկա ու առաջիկայում չի էլ լինելու։ Իմ կյանքը սենց ինձ դզում ա, ես ինձ երջանիկ մարդ եմ համարում։ Ինչու՞ վեշերս հավաքեմ, հետ գնա մի ինչ-որ սենտիմենտալ արժեքի համար, որտեղ երբեք ես ինձ տանը չեմ զգացել։ Ու առավելևս ինչու՞ ընկերոջս քարշ տամ, բերեմ մի երկիր, որտեղ ինքը սկի մի շաբաթից ավել չի դիմանում, ու վտանգեմ իրա երջանկությունը։

Ազզ ջան, սարքեցիր աջաբ սանդալ ․․․ պայմաններ, բնակարան, հայրենիք, տուն, ընկեր, վեշեր, Հայաստնի ծանր կորուստներ ի դեմս քո երկարաժամկետ կամ հավիտյանս բացակայության (ինքնագնահատականդ զաշկալիվատ ա անում ) ․․․․

Դու Հայաստան չես գալիս, ոչ թե որ Հայաստանում ոռի ա, այլ քանի որ Դանիայում երջանիկ ես։ Ես ոնց հասկանում եմ, դու Սինգապուր էլ չես գնա Դանիայից։ Այսինքն, դու էս ներգաղթի թեմայից դուրս ես։

[Բարեկամ]

Վերջն եք լրիվ Դուք ուրիշի փոխարեն որոշում եք ինչն ա ողբերգություն իրա համար, ինչը՝ չէ։ Մեկը ինձ համար «հայրենիք» հասկացությունը շատ սենտիմենտալ ու աբստրակտ բառ ա, ու ես զզվում եմ էդ բառից։ Ասեք, որ անհայրենիք եմ, ձեր գործն ա։ Բայց ինձ համար կա տուն հասկացություն, ու էդ տունը Կոպենհագենի մեր երեք սենյականոց բնակարանն ա, ուրիշ ոչ մի տեղ։ Ուրիշ ոչ մի տեղ էդքան տանը չեմ զգացել, ինչքան Կոպենհագնում, ինչքան էս կոնկրետ մարդու հետ ու մեր միասին անցկացրած կյանքում։

։

Բայց դու ինչի՞ ես քո վրա վերցնում։ Ես ասացի, որ երրորդ տարբերակ էլ կա ու նշեցի թե դա որն ա, ու կոնկրետ մարդիկ գիտեմ էդպիսի (իրենց խոստովանությամբ), որոնց հիման վրա էլ ծանոթ եմ էդ տարբերակին։ Էնպես որ ոչ մեկի փոխարեն ոչինչ չեմ որոշում տվյալ դեպքում։
Իսկ քեզ, Բյուր ջան, չգիտեմ, չեմ ճանաչում, բայց հետաքրքիր էր, որ ինքդ քեզ որոշեցիր պաշտպանել ընդդեմ էս տարբերակի, թե՝ քանի որ քո մոտ ամեն ինչ կարգին ա, նշանակում ա էդ տարբերակը հնարովի բան ա, տենց բան չկա։

[StrangeLittleGirl]

Բյուր բա հեղափոխության օրերին խի քեզ Հայաստան գցեցիր։ Ասենք ուր հեղափոխական շարժում ա լինում հո չես գնում։ Ինչ որ կապ կա չէ՞:

Շին, ես հեղափոխությունից դուրս էլ եմ Հայաստան տարին երկու անգամ գալիս, որովհետև էնտեղ ընտանիք ու ընկերներ ունեմ։ Ի տարբերություն «հայրենիք» կոչվող աբստրակտ արժեքի, ինձ համար ընտանիքն ու ընկերները շոշափելի արժեք են։

Բայց դու ինչի՞ ես քո վրա վերցնում։ Ես ասացի, որ երրորդ տարբերակ էլ կա ու նշեցի թե դա որն ա, ու կոնկրետ մարդիկ գիտեմ էդպիսի (իրենց խոստովանությամբ), որոնց հիման վրա էլ ծանոթ եմ էդ տարբերակին։ Էնպես որ ոչ մեկի փոխարեն ոչինչ չեմ որոշում տվյալ դեպքում։
Իսկ քեզ, Բյուր ջան, չգիտեմ, չեմ ճանաչում, բայց հետաքրքիր էր, որ ինքդ քեզ որոշեցիր պաշտպանել ընդդեմ էս տարբերակի, թե՝ քանի որ քո մոտ ամեն ինչ կարգին ա, նշանակում ա էդ տարբերակը հնարովի բան ա, տենց բան չկա։

Որովհետև երրորդ տարբերակը հենց իմ մասին էր, էլ ո՞րը վերցնեի։Ինձ բուն երրորդ տարբերակի գոյությունը չջղայնացրեց, այլ «անհայրենիք լինելու ողբերգությունը»։

Ու հա, Տրիբունը ճիշտ ա ասում, ես Սինգապուր էլ չէի գնա։ Ինձ ահագին դժվար ա համոզելը, որ Դանիայից ուրիշ երկիր գնամ։