ivy-ի խոսքերից
Գրում եմ զուտ իմ վերաբերմունքը:
Ինձ համար ընդհանրապես բանավեճերը մեծամասամբ անիմաստ են: Ինձ հետաքրքիր է մարդկանց կարծիքը, երբ ուղղակի արտահայտում են սեփական դիրքորոշումը ու անցնում մի կողմ: Բայց երբ խոսակցությունը վերածվում է բանավեճի, ու ամեն մեկը միայն իր դիրքորոշումն է փորձում ավելի ու ավելի հիմնավորել և մյուսին սխալ հանել, ապա դա դառնում է բացարձակ անիմաստ ժամանակի և էներգիայի կորուստ, իմ կարծիքով: Ոչ ոք էսպես թե էնպես իր կարծիքը չի փոխում, ոչ մի նոր գաղափար չի ծնվում, ընդհակառակը, ամեն մեկը դեռ ավելի է ամրանում սեփական տեսակետի մեջ ու ավելի «համոզվում» հակառակ կողմի սխալության մեջ: Սա դեռ լավագուն դեպքում: Իսկ վատագույն դեպքում, ստեղծվում է անդուր մթնոլորտ, որի արդյունքում բոլոր կողմերն էլ վերջնականապես զզվում են ամբողջ իրավիճակից: Սրա ավելի սուր վիճակն էլ արդեն անձնական մակարդակի իջնելն ու միմյանց վիրավորելն է:
Ես ինքս սովորաբար սեփական կարծիքն արտահայտելուց ու մյուսներինը լսելուց հետո արագ դուրս եմ գալիս բանավեճից՝ չձգելով խոսակցությունը, ու շատ հաճախ էլ թողնում եմ, որ օպոնենտինը լինի «վերջին խոսքը». ինձ վերջին հաշվով միևնույն է, ես իմն ասեցի՝ հասկացավ-հասկացավ, չէ, ուրեմն չէ:
Իմ ամբողջ օրը բերնեբերան լցված է մարդկանցով, տարբեր աշխարհայացք, կենսափորձ, պատկերացումներ, համոզմունքներ ունեցող մարդկանցով: Ես հասկանում եմ, որ մարդիկ շատ-շատ տարբեր են, ամեն մեկն իր ակնոցով է տեսնում աշխարհը, ու հետաքրքիր է էդ տարբերությունները տեսնելը, բայց էդքանը միայն: Հնարավոր է, որ հենց աշխատանքիս բնույթից է եկել բանավեճերի հանդեպ դիրքորոշումը:
Էդ իմաստով, թե ֆորումային, թե բլոգային և նույնիսկ անձնական շփման մեջ բոլոր տեսակի բանավեճերի թեման ինձ համար սպառված է: Ես ընդամենը ուսումնասիրում եմ մարդկանց՝ առանց վեճերի. համ իմ ժամանակն ու էներգիան եմ խնայում, համ իրենցը:
Վերադառնալով թեմային: Հա, կարող եմ պատկերացնել, որ կան մարդիկ, ովքեր հաճախ կուզենային ակտիվ քննարկումների մեջ մտնել կամ ուղղակի սեփական կարծիքն արտահայտել, բայց «ռիսկ չեն անում»: Եթե էդպիսի մարդիկ կոնկրետ իմ խորհրդի կարիքն ունենան, կարող եմ խոսել հետները էս թեմայով, բայց ոչ ընդհանուր քննարկման մեջ:
Իսկ բանավեճի «կանոնների» մասին ոչինչ ասել չեմ կարող. ամեն մեկն իր կանոններն ունի: Իմը «գլուխ չդնելն» է:
Էջանիշներ