User Tag List

Էջ 1 2-ից 12 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 16 հատից

Թեմա: Հեդոնիստիկ ադապտացիա

  1. #1
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հեդոնիստիկ ադապտացիա

    Եթե տերմինը հայերեն սխալ եմ անվանել, ու գիտեք ճիշտը, ուղղեք։
    Այս ֆենոմենը ես վաղուց էի ենթագիտակցորեն նկատել, վերջերս հետաքրքրեց, գուգլելով գտա էֆֆեկտի անունը։
    https://en.wikipedia.org/wiki/Hedonic_treadmill (Էջի ռուսերեն տարբերակն էլ կա)
    Իմաստը կայանում է նրանում, որ մարդու երջանկության աստիճանը կյանքի ընթացքում համեմատաբար հաստատուն է մնում։ Նույնիսկ զգալի պոզիտիվ և նեգատիվ իրադարձությունները ընդամենը կարճաժամկետ ազդեցություն են ունենում, որից հետո մարդը շատ արագ հարմարվում է նոր հանգամանքներին և վերադառնում երջանկության նախկին կետին։
    Հետաքրքիր է ակումբցիների կարծիքը, ձեր վրա նկատե՞լ եք այդ էֆֆեկտը։

  2. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (05.07.2018), Thom (09.04.2019), Բարեկամ (05.07.2018), Գաղթական (06.07.2018), Ուլուանա (05.07.2018), Վիշապ (05.07.2018), Տրիբուն (06.07.2018)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երջանկությունը էմոցիոնալ վիճակ է, ու կարելի է ենթադրել, որ երջանիկ ու դժբախտ պահերի կոնտրաստը ամենամեծն է էմոցիոնալ մարդկանց մոտ, իսկ սառնասիրտները ոչ երջանիկ են, ոչ դժբախտ ու ռոբոտի պես քարշ են գալիս ողջ կյանքում, անկախ նրանից, թե ում հետ են քնում ու ինչքան աշխատավարձ են ստանում ։Ճ Ու հնարավոր է, որ բնական մարդիկ էմոցիոնալներն են, իսկ մնացածներ(ս) ծրագրավորված անդրոիդներ են(ք), ու վերջիններիս դերը էդ էմոցիոնալների համար կայֆեր ապահովելն է :Ճ
    Si vis pacem, para bellum

  4. #3
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երջանկությունը էմոցիոնալ վիճակ է, ու կարելի է ենթադրել, որ երջանիկ ու դժբախտ պահերի կոնտրաստը ամենամեծն է էմոցիոնալ մարդկանց մոտ, իսկ սառնասիրտները ոչ երջանիկ են, ոչ դժբախտ ու ռոբոտի պես քարշ են գալիս ողջ կյանքում, անկախ նրանից, թե ում հետ են քնում ու ինչքան աշխատավարձ են ստանում ։Ճ Ու հնարավոր է, որ բնական մարդիկ էմոցիոնալներն են, իսկ մնացածներ(ս) ծրագրավորված անդրոիդներ են(ք), ու վերջիններիս դերը էդ էմոցիոնալների համար կայֆեր ապահովելն է :Ճ
    Այստեղ տեղին է քիչ վերափոխել ստորագրությունս.

    "Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ երջանկությունը ձեռքբերովի բան է, այլ ոչ մեր էությունը":

    Եթե համարում ես, որ երջանիկ լինելը քո էությունն է, այդ դեպքում քո կյանքում մեքենայորեն բացառվում է դժբախտության հասկացությունն ինքը: Այո, այդ դեպքում, դու ամենասառնասիրտն ես, որովհետև ապրում ես համատարած ջերմության մեջ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  5. #4
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երջանկությունը էմոցիոնալ վիճակ է, ու կարելի է ենթադրել, որ երջանիկ ու դժբախտ պահերի կոնտրաստը ամենամեծն է էմոցիոնալ մարդկանց մոտ, իսկ սառնասիրտները ոչ երջանիկ են, ոչ դժբախտ ու ռոբոտի պես քարշ են գալիս ողջ կյանքում, անկախ նրանից, թե ում հետ են քնում ու ինչքան աշխատավարձ են ստանում ։Ճ Ու հնարավոր է, որ բնական մարդիկ էմոցիոնալներն են, իսկ մնացածներ(ս) ծրագրավորված անդրոիդներ են(ք), ու վերջիններիս դերը էդ էմոցիոնալների համար կայֆեր ապահովելն է :Ճ
    Ես այդպիսի սառնասիրտ մարդ չգիտեմ։ Էմոցիոնալ լինել կամ չլինելը ավելի շատ արտաքուստ դրսևորումների մասին է, իսկ ներքուստ, ինձ թվում է, բոլորն էլ երջանկության ու դժբախտության ապրումներ ունենում են։
    Իմ հասկանալով, երջանկությունն ու ապերջանկությունը նորմալից շեղումներն են։ Իսկ հեդոնիստիկ ադապտացիան կայանում է նրանում, որ փոխվում է "նորմալ"-ը։ Ասենք, մեքենա չունեիր, ու հանկարծ ունեցար։ Սկզբնական շրջանում դա քեզ համար երջանկություն է։ Նստում ես մեքենան, համեմատում նախկին վիճակի հետ, ու դրանից ուրախանում։ Հետո մեքենա ունենալը դառնում է նորմալ, ու վերադառնում ես նույն կետին։ Հակառակ պրոցեսի պահով այնքան վստահ չեմ, ճիշտն ասած։ Երբեմն աշխատում է, երբեմն՝ ոչ։ Իմ ինքնաանալիզը ցույց է տալիս, որ բաներ կան, որ եթե կորցնեմ, նորմալ վիճակի չեմ գա, մինչև հետ չբերեմ։

  6. #5
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հեդոնիկ ադապտացիան երևի մարդու ինքնապաշտպանական դրսևորումներից ա՝ ընդդեմ ինքնաոչնչացման։

    Հարցին, թե նկատե՞լ ենք մեզ մոտ նման երևույթ։ - Ինձ մոտ նկատել էի դրա հակառակ երևույթը, որը կարծում եմ շեղումնային, անոմալ երևույթ էր, որը թեև վերջնական նպատակ ուներ հասնելու կայուն, անխախտ երջանկության, բայց սնվում էր անհաբերության արատից ու սաղ գործը փչացնում էր, տանում ճիշտ հակառակին՝ կայուն, նորոգվող ապերջանկության։ Այսինքն, տեղի էր ունենում հետևյալը․ երջանկության մաքսիմալ, անթերի ձգտման տենդենցի մեջ, միշտ գտնում ես բաներ, որոնք կուզենայիր, որ այլ կերպ լինեին, ու գլխավորը՝ շտկվեին հենց հիմա, ու դրանց անհապաղ չլուծման պայմաններում ողջ երկնակամարդ պատվում էր մութ ամպերով։ Բայց հենց լուծվում էր տվյալ խնդիրը, առաջ էր գալիս բուրգի հաջորդ պահանջ-խնդիրը, և այդպես շարունակ, ու հայտնվում ես շարունակական, վերջ չունեցող ոչ երջանիկ հոգեվիճակում։
    Քանի որ նման երևույթը ահագին քայքայիչ է, մի քիչ էլ փորձ-խելք ես հավաքում, ինձ մոտ հիմա /այսինքն վերջերս/, երևի ինքնապահպանման բնազդից դրդված, դրա հակա-երևույթն է սկսել զարգանալ կարծես, որը մոտ է քո էդ նշած հեդոնիկ ադապտացիային․ ինձ մոտ ինքնանորոգվող լավատեսության երևույթն է։ Հիմա երբ ինչ-որ բան մթագնում է գլխավերևս, ուղեղս շուտով դուրս է գցում դա՝ մի ներքին համոզվածությամբ, որ կարիք չկա անհանգստանալու, հետո շտկվելու է, լավ է լինելու, ուղղակի սպասել է պետք։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 06.07.2018, 04:59:

  7. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    One_Way_Ticket (06.07.2018), Thom (09.04.2019)

  8. #6
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հետաքրքիր երևույթ ա, բայց թեմային պետք ա բազմակողմանիորեն նայել։ Իրականում ոչ թե երջանկության մակարդակը չի փոխվում դրական ու բացասական իրադարձություններից, այլ երջանկությունը պայմանավորված չի էն գործոններով, որոնցով կկարծեինք, թե պայմանավորված ա (օրինակ՝ փող, ստատուս և այլն):

    Նույն պոզիտիվ հոգեբանության հետազոտությունները ցույց են տվել, որ տարիքի հետ մարդու երջանկությունն աճում ա (հետևաբար, քսանականներում գտնվողներն ամենադժբախտներն են)։ Ամուսնական կարգավիճակի ու երջանկության միջև էլ կապ կա (էստեղ պատճառ-հետևանքայինն էնքան էլ պարզ չի). ամուսնացած մարդիկ ավելի երջանիկ են, քան չամուսնացածները, բայց էս տարբերությունն էլ տարիքի հետ վերանում ա։

    Անդրադառնալով իմ սեփական փորձին՝ պիտի հաստատեմ, որ իրոք ուրախ ու տխուր իրադարձություններն առանձնապես չեն փոխում իմ երջանկության մակարդակը․ ես ընդհանուր առմամբ ինձ ահագին երջանիկ մարդ եմ համարում (նույնիսկ քսանականներում էի երջանիկ, չնայած շատերը պնդում էին, որ ինքնախաբեություն ա), գուցե վերջին չորս տարում ավելի երջանիկ եմ, քան նախկինում։ Հետո, ես նաև գիտեմ, թե իմ բազային վիճակը որն ա։ Երբ դրանից վատ եմ լինում կամ լավ, աշխատում եմ ամեն ինչ անել, որ բազային վիճակին վերադառնամ (հա՛, ապուշավարի երջանիկ էլ եմ լինում, ու հավատացած եմ, որ եթե հոգեբույժի դուռն ընկնեմ, առնվազն ցիկլոթիմիա կդիագնոզի)։ Թեև էդ անբնական երջանիկ վիճակում ավելի պրոդուկտիվ եմ ու ավելի քիչ եմ քնում, բայց աշխատում եմ հնարավորինս շուտ դուրս գալ էդ վիճակից, որովհետև ինձ ուղղակի անբնական ա թվում, ու հետո ուժասպառ եմ լինում, կարիք ա լինում, որ վերականգնվեմ։

  9. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Progart (09.07.2019), Thom (09.04.2019), Ուլուանա (10.07.2018)

  10. #7
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես էլ եմ կարծում, կա էդպիսի բան, ու պատճառն այն է, որ երջանկությունը ոչ թե արտաքին գործոններով պայմանավորված ժամանակավոր հոգեվիճակ է, այլ, ավելի շուտ, աշխարընկալում, ու էդ աշխարհընկալումը, թեև հաճախ բնածին է լինում, այնուամենայնիվ, իմ կարծիքով, կարելի է նաև ձեռք բերել` էդ ուղղությամբ աշխատելով: Ես, օրինակ, համարում եմ, որ բնածին չեմ ունեցել էդ երջանկությունը, բայց զգալի չափով հասել եմ դրան, որ երջանկությունս պայմանավորված չլինի արտաքին գործոններով, ինչն, իհարկե, չի նշանակում, թե երբեք չեմ ունենում ինձ դժբախտ զգալու, տառապանքի պահեր: Խոսքն ընդհանուր հոգեվիճակի մասին է: Կարծում եմ` մարդու ընդհանուր առմամբ երջանիկ կամ ոչ երջանիկ լինելը կարելի է որոշել նրանով, թե ինչպես է նա իրեն զգում կյանքի հարաբերականորեն չեզոք, միապաղաղ շրջաններում, երբ իր կյանքում առանձնապես կարևոր կամ հետաքրքիր իրողություններ տեղի չեն ունենում` ոչ դրական, ոչ բացասական: Մարդիկ նման դեպքերում կամ բողոքում են դրականի բացակայությունից (ոչ երջանիկ մարդիկ), կամ գոհանում ու ուրախանում են էնպիսի բաներով, որոնք կայուն են ու արտաքին գործոնների ազդեցությամբ չեն կորչում կամ ձեռք բերվում: Իմ պատկերացմամբ իսկական երջանկությունը գիտակցության հարց է, ոչ թե ունեցածի կամ չունեցածի, դրա համար էլ կարելի է համարել, որ ընդհանուր առմամբ չի փոխվում, նույնն է մնում:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 10.07.2018, 20:56:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Progart (09.04.2019)

  12. #8
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ թվում է, երջակնությունը դա արյան մեջ հորմոնների ու էլի ինչ-որ նյութերի մի այնպիսի կոնցենտրացիա է, որի դեպքում մարդս իրեն լավ ա զգում :Ճ Հիմա թե էդ կոնցենտրացիան ոնց է ստացվում՝ կյանքից, գեներից, առիթներից, պատահականությունից, ուրիշ հարց է:
    Si vis pacem, para bellum

  13. #9
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ թվում է, երջակնությունը դա արյան մեջ հորմոնների ու էլի ինչ-որ նյութերի մի այնպիսի կոնցենտրացիա է, որի դեպքում մարդս իրեն լավ ա զգում :Ճ Հիմա թե էդ կոնցենտրացիան ոնց է ստացվում՝ կյանքից, գեներից, առիթներից, պատահականությունից, ուրիշ հարց է:
    Կարծեմ էդպես էլ կա, ու հորմոնը կոչվում է էնդորֆին կարծեմ, որը նաև անվանում են երջանկության հորմոն։ Ինչքան շատ է արտադրվում էդ հորմոնից մարդու օրգանիզմում, այնքան ավելի երջանիկ է զգում մարդն իրեն։
    Իսկ արտադրվելու խթանիչները տարբեր են՝ բնական հոգեկան վիճակներից մինչև հոգեմետ դեղեր։ Ի դեպ, զգալի քանակությամբ էնդորֆին արտադրվում է նաև մարզվելու ժամանակ։
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 11.07.2018, 06:31: Պատճառ: հեղինակի խնդրանքով

  14. #10
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարծեմ էդպես էլ կա, ու հորմոնը կոչվում է էնդորֆին կարծեմ, որը նաև անվանում են երջանկության հորմոն։ Ինչքան շատ է արտադրվում էդ հորմոնից մարդու օրգանիզմում, այնքան ավելի երջանիկ է զգում մարդն իրեն։
    Իսկ արտադրվելու խթանիչները տարբեր են՝ բնական հոգեկան վիճակներից մինչև հոգեմետ դեղեր։ Ի դեպ, զգալի քանակությամբ էնդորֆին արտադրվում է նաև մարզվելու ժամանակ։
    Էնդորֆիններ, դոֆամին, սերոտոնին․․․
    Էնդորֆինների արտադրությունը խթանվում ա․․․ ուշադրություն․․․ քնած ժամանակ Ու ավելի շուտ ցավազրկող ա, քան «երջանկության» հորմոն

  15. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Progart (09.04.2019), Բարեկամ (11.07.2018)

  16. #11
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հետաքրքիր երևույթ ա, բայց թեմային պետք ա բազմակողմանիորեն նայել։ Իրականում ոչ թե երջանկության մակարդակը չի փոխվում դրական ու բացասական իրադարձություններից, այլ երջանկությունը պայմանավորված չի էն գործոններով, որոնցով կկարծեինք, թե պայմանավորված ա (օրինակ՝ փող, ստատուս և այլն):
    Իսկ ինչո՞վ է պայմանավորված։ Իմ ինքնաանալիզը ցույց է տալիս, որ ոչ նյութական արժեքներին (սեր, ազատություն) ես նույնպես սովորում եմ, և երջանկությունը վերադառնում է բազային վիճակին։
    Ինձ համար իդեալական վիճակը այն է, երբ ինչ-որ բանի եմ ձգտում, որը իրոք ուզում եմ, որը հասանելի է, բայց ժամանակ է պահանջում։ Հասնելուց հետո ինչ-որ նոր բան եմ ուզում։ Իսկ եթե ոչինչ չեմ ուզում (կամ անհասանելի բան եմ ուզում), ապա դա ապերջանիկ վիճակ է։

  17. #12
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ ինչո՞վ է պայմանավորված։ Իմ ինքնաանալիզը ցույց է տալիս, որ ոչ նյութական արժեքներին (սեր, ազատություն) ես նույնպես սովորում եմ, և երջանկությունը վերադառնում է բազային վիճակին։
    Ինձ համար իդեալական վիճակը այն է, երբ ինչ-որ բանի եմ ձգտում, որը իրոք ուզում եմ, որը հասանելի է, բայց ժամանակ է պահանջում։ Հասնելուց հետո ինչ-որ նոր բան եմ ուզում։ Իսկ եթե ոչինչ չեմ ուզում (կամ անհասանելի բան եմ ուզում), ապա դա ապերջանիկ վիճակ է։
    Դե հենց էդ ա, ոչ միանգամյա գործոններ են պայմանավորում մարդու երջանկությունը, մասնավորապես՝ մտերիմ հարաբերությունները։ Իսկ մտերի հարաբերությունն ինչ-որ նվաճում չի, որ մի օր հասար, դեմը պտիչկա դնես, այլ անընդհատ շարունակվող պրոցես ա։ Հարվարդի մի հատ եքա հետազոտություն ցույց ա տվել, որ մտերիմ հարաբերություններն են մարդկանց ամենաշատը երջանկացնում, ինչն էլ իր հերթին ազդում ա առողջության վրա։ Էս նենց բան ա, որ ես ենթագիտակցաբար գիտեի, ու միշտ ընկերներիս ու ընտանիքիս աշխատանքից կարևոր եմ դասել։ Բայց հիմա որ գիտական տվյալներն էլ կան, նույնիսկ լրացուցիչ ջանք եմ գործադրում, որ բոլոր տեսակի հարաբերություններս պահպանեմ։ Ի վերջո, հիսուն տարի հետո մեծ հաշվով մեկ ա լինելու էսինչ տպագրությունն ունեցա, թե չէ, պրոֆեսոր դառա, թե չէ։ Բայց այ մարդիկ կարևոր են լինելու։

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (13.07.2018)

  19. #13
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.12.2018
    Գրառումներ
    236
    Mentioned
    11 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե հենց էդ ա, ոչ միանգամյա գործոններ են պայմանավորում մարդու երջանկությունը, մասնավորապես՝ մտերիմ հարաբերությունները։ Իսկ մտերի հարաբերությունն ինչ-որ նվաճում չի, որ մի օր հասար, դեմը պտիչկա դնես, այլ անընդհատ շարունակվող պրոցես ա։ Հարվարդի մի հատ եքա հետազոտություն ցույց ա տվել, որ մտերիմ հարաբերություններն են մարդկանց ամենաշատը երջանկացնում, ինչն էլ իր հերթին ազդում ա առողջության վրա։ Էս նենց բան ա, որ ես ենթագիտակցաբար գիտեի, ու միշտ ընկերներիս ու ընտանիքիս աշխատանքից կարևոր եմ դասել։ Բայց հիմա որ գիտական տվյալներն էլ կան, նույնիսկ լրացուցիչ ջանք եմ գործադրում, որ բոլոր տեսակի հարաբերություններս պահպանեմ։ Ի վերջո, հիսուն տարի հետո մեծ հաշվով մեկ ա լինելու էսինչ տպագրությունն ունեցա, թե չէ, պրոֆեսոր դառա, թե չէ։ Բայց այ մարդիկ կարևոր են լինելու։
    Հետաքրքիր ա, էս հետազոտության արդյունքը բացառում ա շիզոիդների երջանիկ լինելու հնարավորությունը։ Այսինքն, մարդը, որը շփման կարիք չունի, երջանիկ չի։ Ու համ էլ մարդկանց բնավորություններն էլ են տարբեր, ինտրովերտը միշտ չի ձգտում մտերիմ հարաբերությունների, ու չեմ կարծում, որ դրանք են իրա երջանկության աղբյուրը։ Մյուս կողմից, էքստրավերտի համար մարդկային շփումը "հաց ու ջուր" ա։

    Իմ կարծիքով, մարդու երջանկության ու կյանքից բավարարվածության վրա մեծ ազդեցություն ունի սեփական ինքնագնահատականը, վստահությունը։ Ես էսքան ժամանակ ցածր ինքնագնահատականով երջանիկ մարդ չեմ տեսել ու դժվար էլ մի օր տեսնեմ։
    Իսկ երևույթը (Հեդոնիստիկ ադապտացիա) իմ մաշկի վրա էլ եմ նկատել, ուղղակի չգիտեի ոնց ա կոչվում։ Ընդ որում, թե նյութական, թե ոչ նյութական հաջողություններին ժամանակի ընթացքում սովորում ես ու դրանք քո երջանկության սանդղակի վրա առանձնապես չեն ազդում։

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Varzor (09.04.2019)

  21. #14
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Thom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հետաքրքիր ա, էս հետազոտության արդյունքը բացառում ա շիզոիդների երջանիկ լինելու հնարավորությունը։ Այսինքն, մարդը, որը շփման կարիք չունի, երջանիկ չի։ Ու համ էլ մարդկանց բնավորություններն էլ են տարբեր, ինտրովերտը միշտ չի ձգտում մտերիմ հարաբերությունների, ու չեմ կարծում, որ դրանք են իրա երջանկության աղբյուրը։ Մյուս կողմից, էքստրավերտի համար մարդկային շփումը "հաց ու ջուր" ա։
    Իմ կարծիքով, մտերիմ հարաբերությունների ձգտումը ցանկացած մարդ արարածի բնորոշ բան ա ու կապ չունի ինտրովերտ-էքստրավերտ լինելու հետ: Չեմ պատկերացնում լուրջ հոգեկան շեղումներ չունեցող որևէ մարդու, ով չուզենա գոնե մեկ մտերիմ հարաբերություն ունենալ: Գուցե շատերը չեն գիտակցում, բայց բոլորն էլ, կարծում եմ, կարիք ունեն մտերիմ հարաբերությունների: Մարդ ինչքան էլ ինքնաբավ լինի, ամեն դեպքում իր ինքնագնահատականը զգալի չափով ազդվում ա այլոց գնահատականից` լինի դա ուղղակիորեն թե անուղղակիորեն, եթե, իհարկե, քաղաքակիրթ աշխարհից լրիվ մեկուսացած չի ապրում:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Skeptic (09.04.2019), Varzor (09.04.2019)

  23. #15
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.12.2018
    Գրառումներ
    236
    Mentioned
    11 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ կարծիքով, մտերիմ հարաբերությունների ձգտումը ցանկացած մարդ արարածի բնորոշ բան ա ու կապ չունի ինտրովերտ-էքստրավերտ լինելու հետ: Չեմ պատկերացնում լուրջ հոգեկան շեղումներ չունեցող որևէ մարդու, ով չուզենա գոնե մեկ մտերիմ հարաբերություն ունենալ: Գուցե շատերը չեն գիտակցում, բայց բոլորն էլ, կարծում եմ, կարիք ունեն մտերիմ հարաբերությունների: Մարդ ինչքան էլ ինքնաբավ լինի, ամեն դեպքում իր ինքնագնահատականը զգալի չափով ազդվում ա այլոց գնահատականից` լինի դա ուղղակիորեն թե անուղղակիորեն, եթե, իհարկե, քաղաքակիրթ աշխարհից լրիվ մեկուսացած չի ապրում:
    Բնականաբար։ Բայց կան մարդիկ (ինտրովերտներ), որոնք ուզում են մեկ-մեկ մենակ մնան, զբաղվեն մի բանով ու հաճույք ստանան իրանց գլխի տառականների հետ։ Իսկ ինչի ա տենց։ Եթե մարդուն երջանկացնող հիմնական փոփոխականը մտերիմ հարաբերություններն են, ինքը ինքնաբերաբար կձգտեր զբաղվել մտերիմ հարաբերություններով՝ դրանց ամրապնդմամբ կամ նորերի ստեղծմամբ։ Կոպիտ ասած, ժամանակը ավելի ռացիոնալ կօգտագործեր երջանկության հասնելու համար։ Մի քիչ հակասական ա։
    Մյուս կողմից, էս բացատրում ա մտերիմ մարդկանց մահվան, բաժանումներից հետո ամիսներ տևող շոկային վիճակը ու երջանկության կտրուկ անկումը։

Էջ 1 2-ից 12 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •