User Tag List

Էջ 2 12-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 175 հատից

Թեմա: Նեյրոբազմազանություն, տ․ 1

  1. #16
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շատ բարդ կերպար ես դու Ծլնգ:
    Բայց մի բան հաստատ կարող եմ փաստել.
    Ակումբը քո վրա դրական ա ազդում:
    հա բա հո ես չեմ ակումբի վրա դրական ազդելու, դու էլ բան ասիր․․․

  2. #17
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Նեյրոբազմազանություն, տ․ 1

    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հա բա հո ես չեմ ակումբի վրա դրական ազդելու, դու էլ բան ասիր․․․
    Ցանկացած անդամ էլ ընդհանուր ֆոնի վրա շատ թե քիչ ազդեցություն ունենումա, ով դրական, ով՝ բացսական
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  3. #18
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դեպրեսիայի մասին գործեր առանձնապես չեմ սիրում: Ջերոմ ք. Ջերոմի էն շնախառը նավակային պատմվածքում մի դրվագ կա, երբ գլխավոր հերոսներից մեկը բժշկական ուղեցույց ա կարդում ու սաղ հիվանդություններն իրեն վերագրում: Նույն տրամաբանությամբ էս բառն ինձ վրա ա մոգական ազդեցություն ունենում, աչքովս ընկավ, «դեպրեսվում» եմ: Բայց էս պատմվածքը տարօրինակ կերպով չներքաշեց էդ հոգեվիճակ, չնայած ահավոր դատարկված ու ընկճված վիճակում էի, երբ կարդացի: Առաջին հատվածն ինձ համար ավարտուն էր: Էնքան հուշիկ ու սիրուն էր էդ աշխարհը փուլ գալիս, էնքան ծանոթ ու հարազատ էր էնտեղ նկարագրվող օտարացումը, որ ցավ կամ դատարկվածություն զգալու փոխարեն կոմֆորտ էի զգում էդ գործի մթնոլորտում, անգամ կարեկցանք չկար, ավելի շատ հերոսի կաշվի մեջ մտնել ու ամեն ինչ իր աչքերով տեսնելու զգացողույթուն էր:
    Երկրորդ մասն ինձ համար օտար էր, աութիստների կյանքում չեմ հանդիպել, մենակ գրականություն/ֆիլմեր: Լավ էր նկարագրված, բայց իմը չէր:
    Երկու մասերի միաձուլումն էր իմը: Դիալոգներին չէի հավատում, ավելորդ գեղարվեստականություն կար, բայց վերջում էն հանճարեղ գրքերից հետո եկող դառը ժպիտից հայտնվեց, որ ներսդ սաղ քամվում ա, բայց հույսի աղոտ ուրվական կա ամեն դեպքում ու լավ գրականության հետ հաղորդակցվելու էն խառը, վեհ հոգեվիճակներից: Ծլնգին ընդհանրապես գրող չէի պատկերացնում, չեմ կարա բացատրեմ՝ ինչի, անգամ նախանձեցի՝ զգում ա կյանքի ջիղը:

  4. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (01.07.2018), Բարեկամ (01.07.2018), Ծլնգ (01.07.2018), Նաիրուհի (01.07.2018)

  5. #19
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարդացել եմ 4 անգամ, տարբեր օրերի, վերջինը՝ մաքսիմալ ուշադիր։
    Ճիշտն ասած՝ չսիրեցի Լիլիթին. չափազանց էգոիստ երևաց աչքիս։ Ու իմ մոտ նենց տպավորություն էր, որ դեպրեսիայի պատճառն էր ոչ թե նրան վատ կյանք բաժին հասելը, այլ որ ինքն իրեն ավելիին էր պատկերացնում արժանի։ Իսկ Աուտիկ երեխան իր կյանքում, ընդամենը ինչ որ նորություն էր դարձել. որի մասին նա կմոռանա, երբ էլ ոչինչ "պոկելու" չլինի նրանից։ Ախր ոնց կարա իր երեխաներին պահել ի վիճակի չլինող մայրը, "իր հարդ դիսկի վրա ազատ մեգաբայթեր" ունենա այլ, օտար երեխայի համար, ախր ես կարդալուց իր ամուսնուն ու երեխաներին ավելի շատ խղճացի, քան էդ աուտիկ երեխային։ Չգիտեմ, միգուցե ես իմ ֆանտազիան էլ եմ ընթացքում աշխատացրել, ու տարել ամենը իմ պատկերացրածով, բայց էս պահին սա եմ զգացել։
    Գործը ամբողջական է, ձանձրալի հատվածներ չկար, հանելուկներ էլ չնկատեցի (չեմ սիրում, որ պարտադիր ինչ որ "անգտնելի" բան են թաքցնում տողերի արանքներում)։ Դեռ այսքանը
    Կարճ
    Կոնկրետ

  6. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (01.07.2018), Արէա (01.07.2018), Բարեկամ (01.07.2018), Ծլնգ (01.07.2018)

  7. #20
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարդացել եմ 4 անգամ, տարբեր օրերի, վերջինը՝ մաքսիմալ ուշադիր։
    Ճիշտն ասած՝ չսիրեցի Լիլիթին. չափազանց էգոիստ երևաց աչքիս։ Ու իմ մոտ նենց տպավորություն էր, որ դեպրեսիայի պատճառն էր ոչ թե նրան վատ կյանք բաժին հասելը, այլ որ ինքն իրեն ավելիին էր պատկերացնում արժանի։ Իսկ Աուտիկ երեխան իր կյանքում, ընդամենը ինչ որ նորություն էր դարձել. որի մասին նա կմոռանա, երբ էլ ոչինչ "պոկելու" չլինի նրանից։ Ախր ոնց կարա իր երեխաներին պահել ի վիճակի չլինող մայրը, "իր հարդ դիսկի վրա ազատ մեգաբայթեր" ունենա այլ, օտար երեխայի համար, ախր ես կարդալուց իր ամուսնուն ու երեխաներին ավելի շատ խղճացի, քան էդ աուտիկ երեխային։
    Ամուսնուն ու երեխաներին կարաս խղճաս, իհարկե, դեպրեսիայով ապրող մարդու հետ հեշտ չի, բայց ինչի՞ է քեզ թվում, թե էդ մարդը նենց երջանիկ է իր հիվանդությամբ։ Ու հետո, երբեք չես իմանա՝ ինչը լույսի համար ճեղք կբացի գորշ պատի մեջ, ու հա, շատ հանգիստ կարա էդ ճառագայթը ոչ թե սեփական երեխադ/ամուսինդ/ծնողդ/այլ մոտիկ մարդ լինի, այլ հենց լրիվ օտար ինչ֊որ մեկը, որն էդ պահին գտնում է ապատիայի վարագույրից էն կողմ անցնելու միջոցը։

    Ես Լիլիթի կաշվի մեջ էի ինձ զգում ամբողջ ժամանակ, էնքան որ հարազատ էր էդ աշխարհը, մենակ էն տարբերությամբ, որ իմ Միքայելը դեռ չի հայտնվել
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    StrangeLittleGirl (07.07.2018), Ծլնգ (01.07.2018), Ուլուանա (04.07.2018)

  9. #21
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Նաիրուհի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ամուսնուն ու երեխաներին կարաս խղճաս, իհարկե, դեպրեսիայով ապրող մարդու հետ հեշտ չի, բայց ինչի՞ է քեզ թվում, թե էդ մարդը նենց երջանիկ է իր հիվանդությամբ։ Ու հետո, երբեք չես իմանա՝ ինչը լույսի համար ճեղք կբացի գորշ պատի մեջ, ու հա, շատ հանգիստ կարա էդ ճառագայթը ոչ թե սեփական երեխադ/ամուսինդ/ծնողդ/այլ մոտիկ մարդ լինի, այլ հենց լրիվ օտար ինչ֊որ մեկը, որն էդ պահին գտնում է ապատիայի վարագույրից էն կողմ անցնելու միջոցը։

    Ես Լիլիթի կաշվի մեջ էի ինձ զգում ամբողջ ժամանակ, էնքան որ հարազատ էր էդ աշխարհը, մենակ էն տարբերությամբ, որ իմ Միքայելը դեռ չի հայտնվել
    Չգիտեմ Նաիրուհի (ակումբում սովորաբար նիկերով), միգուցե դու ճիշտ ես, բայց մեկ ա, էս պատմությունը կարդալուց հետո, առաջինը աչքիս դեմը եկավ էդ կնոջ եսակենտրոն աշխարհը, որն էլ, ըստ իս, կարող էր էդ վիճակի ակունքը լինել։ Ըստ իս, Միքայելը ժամանակավոր ընդմիջում ա։
    Կարճ
    Կոնկրետ

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բարեկամ (01.07.2018)

  11. #22
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարդացել եմ 4 անգամ, տարբեր օրերի, վերջինը՝ մաքսիմալ ուշադիր։
    Ճիշտն ասած՝ չսիրեցի Լիլիթին. չափազանց էգոիստ երևաց աչքիս։ Ու իմ մոտ նենց տպավորություն էր, որ դեպրեսիայի պատճառն էր ոչ թե նրան վատ կյանք բաժին հասելը, այլ որ ինքն իրեն ավելիին էր պատկերացնում արժանի։ Իսկ Աուտիկ երեխան իր կյանքում, ընդամենը ինչ որ նորություն էր դարձել. որի մասին նա կմոռանա, երբ էլ ոչինչ "պոկելու" չլինի նրանից։ Ախր ոնց կարա իր երեխաներին պահել ի վիճակի չլինող մայրը, "իր հարդ դիսկի վրա ազատ մեգաբայթեր" ունենա այլ, օտար երեխայի համար, ախր ես կարդալուց իր ամուսնուն ու երեխաներին ավելի շատ խղճացի, քան էդ աուտիկ երեխային։ Չգիտեմ, միգուցե ես իմ ֆանտազիան էլ եմ ընթացքում աշխատացրել, ու տարել ամենը իմ պատկերացրածով, բայց էս պահին սա եմ զգացել։
    Գործը ամբողջական է, ձանձրալի հատվածներ չկար, հանելուկներ էլ չնկատեցի (չեմ սիրում, որ պարտադիր ինչ որ "անգտնելի" բան են թաքցնում տողերի արանքներում)։ Դեռ այսքանը
    Բում ջան, ահավոր հասկանում եմ քեզ։ Երրորդ մասում Լիլիթը «վերադառնում» է իր ծնողական ֆունկցիաներին, ու սրանով փորձում էի ցույց տալ, որ ինքն դրանցից երբեք էլ ինքնակամ չէր հրաժարվել և մի թեթև իր վիճակի ավելի ղեկավարելի դառնալուն պես դրանք անում էր մեծ պատրաստակամությամբ։ Բայց ճիշտ ես, առաջին մասում երեխաների հետ շփումը օգտագործել եմ որպես իր հոգեվիճակի նկարագրության մասնիկ։ Երբ առավոտյան երեխայիդ ձայնից ոչ թե զվարթ վեր ես թռնում, այլ էլ ավելի խորը անդունդն ես ընկնում՝ գիտակցելով, որ անկարող ես երեխաներիդ համար պատշաճ մայր լինել։

    Բայց քննադատությունդ ընդունում եմ։ Միգուցե իսկապես անգիտակից եսասիրություն եմ ներարկել Լիլիթի կերպարի մեջ, բայց դա էլ էր պետք, որ առաջին մասով միակողմանի պատկերացում ձևավորվեր ընթերցողի մոտ։

    Իսկ Միքայելի հետ փոխհարաբերությունների մասով, ճիշտն ասած հետդ համամիտ չեմ։ Լիլիթը Մեքայելի նկատմամբ հասկանալով ու քնքշությամբ էր լցված նույնիսկ մինչև Միքայելի իրեն օգնելը։ Փորձել եմ սա նկարագրել որպես երկու «օտարված» հոգիների մտերմություն։ Եվ օգնողը ոչ թե Միքայելն էր, այլ նրա ռացիոնալիզմը, այսինքն Միքայելից ինքը դրանից բացի ուրիշ ստանալու բան չուներ էլ այս պատմության սահմաններում։ Բայց ինքը Միքայելին տալիս էր ոչ թե երեխաներից պոկելով, այլ տալիս էր, քանի որ իր հոգեվիճակի արժեքներից մեկը այն էր, որ ինքը հասկանում էր նեյրոատիպիկին շատ ավելի լավ քան որևէ նեյրոտիպիկը երբևէ կարող է։ Նաև երեխաների մոմենտով, ամուսնու հետ երկխոսության մեջ ինքն իրեն խոստովանում է, որ երեխաներին անկարող է լավ մայր լինել, ու ինչ-որ չափով հանգստանում է, որ ամուսինն իր մորն է կանչել երեխաներին պահելու համար։ Բայց որ մոտդ այլ տպավորություններ է ստեղծվել, նաև պիտի նրանից լինի, որ ամեն դեպքում լավ չեմ կարողացել երրորդ մասը կառուցել, որ առաջին մասի թողած տպավորությունը չեզոքացնի։

    Շնորհակալ եմ կարծիքիդ համար։ Ահագին խորհելու տեղ տվեց․․․

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    boooooooom (01.07.2018)

  13. #23
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    մաս առաջին

    Շարժվել չէր ուզում կամ չէր կարում։
    կարում չէ, կարողանում... եթե էդ լեզվին ես հետևում, պտի քնսիստանտ մնաս բառին դեմ չեմ, ոռ էլ ուղղում եմ ուղղակի աչքի ընկավ... եթե որպես պատմող դու "պլաստմասա" բառն ես օգտագործում, ինչքանո՞վ ա հարմար որ հերոսն էլ էդ նույն բառ/որոշիչն օգտագործի... առաջին պարբերությունն ավելորդ ա թվում,

    «․․․ պլաստմասե, տձև, անիրական, կեղծ»։ պետք չի գրես արդեն դրանից առաջ գրվածից իմացանք... you don't have to reconfirm that

    մաս երկրորդ

    գրում ես «Մենակ թե չխոսի հետս» հետո հերոսը մի հատ եքյա պատասխան ա տալիս...

    վերջին ուղիղ խոսքը բարձր ա ասու՞մ թե ցածր... "զարթնացուցիչ" "արթնացուցիչ"

    ընդհանուր պատմվածքը "պլաստմասայից" էր... տանջած ու շատ բառերով, չգիտեմ ինչն ա պատճառը որ էքստրա-ինտելեկտուլ բնույթ ա տրված գրվածքին....կառուցելու ձևն ա ա անհասկանալի ու ինչով ա դա օգնում եթե չասեմ խանգարում միտքը տեղ հասցնելու... ես սենց բաներ չեմ սիրում, զուտ անձնական կարծիք ա... ուղիղ, կարճ ու նշանակետին խփելն իմ կարծիքով ալտերնատիվ չունի, ճիշտ բառ գտնելը դժվար բան ա

    մի հատ պուճուր պատմություն պատմեմ... մեկը հոգեկան/հեգեբանական խնդիրներ ա ունենում ու մի քանի անգամ ինքնասպանության փորձեր ա անում, գնում ա թերապիաների ինչ ասես անում ա. չի օգնում... վերջը գնում ա մի հոգեբանի մոտ ասում ա սենց սենց... էն էլ թե բա էս էս էս թորձել ե՞ս, ինքն թե այո ու հարցրել ա "բա որ էսքան բան անում եմ չի օգնում ու քո ասածներն էլ չօգնի, ի՞նչ ա լինելու" էն էլ ասել ա "you die" ... կարճ կոնկրետ... ու էդ փոփոխություն ա մտցրել վիճակի մեջ, ահագին դրական... եթե էլ լսելուց ցնցվեցի, ասի "fuck!!!"

  14. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    LisBeth (01.07.2018), Ծլնգ (01.07.2018)

  15. #24
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Alphaone-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դեպրեսիայի մասին գործեր առանձնապես չեմ սիրում: Ջերոմ ք. Ջերոմի էն շնախառը նավակային պատմվածքում մի դրվագ կա, երբ գլխավոր հերոսներից մեկը բժշկական ուղեցույց ա կարդում ու սաղ հիվանդություններն իրեն վերագրում: Նույն տրամաբանությամբ էս բառն ինձ վրա ա մոգական ազդեցություն ունենում, աչքովս ընկավ, «դեպրեսվում» եմ: Բայց էս պատմվածքը տարօրինակ կերպով չներքաշեց էդ հոգեվիճակ, չնայած ահավոր դատարկված ու ընկճված վիճակում էի, երբ կարդացի: Առաջին հատվածն ինձ համար ավարտուն էր: Էնքան հուշիկ ու սիրուն էր էդ աշխարհը փուլ գալիս, էնքան ծանոթ ու հարազատ էր էնտեղ նկարագրվող օտարացումը, որ ցավ կամ դատարկվածություն զգալու փոխարեն կոմֆորտ էի զգում էդ գործի մթնոլորտում, անգամ կարեկցանք չկար, ավելի շատ հերոսի կաշվի մեջ մտնել ու ամեն ինչ իր աչքերով տեսնելու զգացողույթուն էր:
    Երկրորդ մասն ինձ համար օտար էր, աութիստների կյանքում չեմ հանդիպել, մենակ գրականություն/ֆիլմեր: Լավ էր նկարագրված, բայց իմը չէր:
    Երկու մասերի միաձուլումն էր իմը: Դիալոգներին չէի հավատում, ավելորդ գեղարվեստականություն կար, բայց վերջում էն հանճարեղ գրքերից հետո եկող դառը ժպիտից հայտնվեց, որ ներսդ սաղ քամվում ա, բայց հույսի աղոտ ուրվական կա ամեն դեպքում ու լավ գրականության հետ հաղորդակցվելու էն խառը, վեհ հոգեվիճակներից:
    Շնորհակալություն, Ալֆա ջան, այսքան մանրամասն կարծիքիդ համար։ Երկխոսությունների մասով մտածել տվեցիր։ Ինձ համար բնական էին, նաև այն իմաստով, որ ակնհայտորեն սփյուռքում բյուրեղացած հայերենն էր (օրինակ Բյուրի նշած նախաճաշ բառը այնքա՜ն սովորակն բառ է ինձ համար, որ ասելու չէ)։ Հա, վերջին երկխոսությունը մի քիչ իմ աչքին էլ է կեղծ, բայց դռան մոտ հյուրին դիմավորելուց դա լինում է, իմ կարծիքով։ Բայց հա, երկխոսությունները դեռ նորեն կվերամտածեմ։

    Ծլնգին ընդհանրապես գրող չէի պատկերացնում, չեմ կարա բացատրեմ՝ ինչի, անգամ նախանձեցի՝ զգում ա կյանքի ջիղը:
    Վայ․․․ Ալֆա ջան, ակումբում էլ եմ ահագին բան արդեն գրել, սա էլ երրորդ դիմակս էր արդեն։ Ստեղծագործողի անկյուն չեմ բերել, քանի որ գործերիս հետագա կյանքը երբեք չի հետաքրքրել Համեստությունս չի ներում այստեղ ինքնագովազդվեմ ու հղումներ դնեմ գործերիս, բայց քեզ հետո նամակով կուղարկեմ, մեկ էլ տեսար ժամանակ ունեցար դրանք էլ կարդալ ու կարծիք հայտնել։

  16. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Alphaone (01.07.2018)

  17. #25
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    մաս առաջին

    կարում չէ, կարողանում... եթե էդ լեզվին ես հետևում, պտի քնսիստանտ մնաս բառին դեմ չեմ, ոռ էլ ուղղում եմ ուղղակի աչքի ընկավ... եթե որպես պատմող դու "պլաստմասա" բառն ես օգտագործում, ինչքանո՞վ ա հարմար որ հերոսն էլ էդ նույն բառ/որոշիչն օգտագործի... առաջին պարբերությունն ավելորդ ա թվում,

    «․․․ պլաստմասե, տձև, անիրական, կեղծ»։ պետք չի գրես արդեն դրանից առաջ գրվածից իմացանք... you don't have to reconfirm that

    մաս երկրորդ

    գրում ես «Մենակ թե չխոսի հետս» հետո հերոսը մի հատ եքյա պատասխան ա տալիս...

    վերջին ուղիղ խոսքը բարձր ա ասու՞մ թե ցածր... "զարթնացուցիչ" "արթնացուցիչ"

    ընդհանուր պատմվածքը "պլաստմասայից" էր... տանջած ու շատ բառերով, չգիտեմ ինչն ա պատճառը որ էքստրա-ինտելեկտուլ բնույթ ա տրված գրվածքին....կառուցելու ձևն ա ա անհասկանալի ու ինչով ա դա օգնում եթե չասեմ խանգարում միտքը տեղ հասցնելու... ես սենց բաներ չեմ սիրում, զուտ անձնական կարծիք ա... ուղիղ, կարճ ու նշանակետին խփելն իմ կարծիքով ալտերնատիվ չունի, ճիշտ բառ գտնելը դժվար բան ա

    մի հատ պուճուր պատմություն պատմեմ... մեկը հոգեկան/հեգեբանական խնդիրներ ա ունենում ու մի քանի անգամ ինքնասպանության փորձեր ա անում, գնում ա թերապիաների ինչ ասես անում ա. չի օգնում... վերջը գնում ա մի հոգեբանի մոտ ասում ա սենց սենց... էն էլ թե բա էս էս էս թորձել ե՞ս, ինքն թե այո ու հարցրել ա "բա որ էսքան բան անում եմ չի օգնում ու քո ասածներն էլ չօգնի, ի՞նչ ա լինելու" էն էլ ասել ա "you die" ... կարճ կոնկրետ... ու էդ փոփոխություն ա մտցրել վիճակի մեջ, ահագին դրական... եթե էլ լսելուց ցնցվեցի, ասի "fuck!!!"
    Շնորհակալություն կարծիքիդ համար, Մեֆ ջան։ Ուղիղ խփելու մոմենտով հետդ այնքան էլ համաձայն չեմ։ Գործը հենց էդ ա որ ինտելեկտուալ չի, այլ փորձել եմ ընթերցողի կաշվի տակ մտնել, կարեկցանք ու զայրույթ առաջացնել, ատել ու սիրել կերպարներին․․․ քո դեպքում դա չհաջողվեց։ Բայց ինչքան հասկանում եմ կարծիքդ, դա սենց թե այնպես չէր ստացվելու, որովհետև դու այդպիսի ընթերցող չես, այլ ուզում ես կարճ ու կոնկրետ ճակատին շշոցի։ Դա իմ ոճը չի, ինձ համար գեղարվեստական գրականությունը շատ ավելին է, քան ուղղակի ինֆորմացիայի փոխանցոցի ու շոկային էֆեկտներ։

    Լեզվական օգտագործման մասին կարծիքներիդ համար էլ շնորհակալություն։

  18. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    LisBeth (01.07.2018), Mephistopheles (01.07.2018)

  19. #26
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վայ․․․ Ալֆա ջան, ակումբում էլ եմ ահագին բան արդեն գրել, սա էլ երրորդ դիմակս էր արդեն։ Ստեղծագործողի անկյուն չեմ բերել, քանի որ գործերիս հետագա կյանքը երբեք չի հետաքրքրել Համեստությունս չի ներում այստեղ ինքնագովազդվեմ ու հղումներ դնեմ գործերիս, բայց քեզ հետո նամակով կուղարկեմ, մեկ էլ տեսար ժամանակ ունեցար դրանք էլ կարդալ ու կարծիք հայտնել։
    հավեսով ժամանակ կգտնեմ ^^

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ծլնգ (01.07.2018)

  21. #27
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շնորհակալություն կարծիքիդ համար, Մեֆ ջան։ Ուղիղ խփելու մոմենտով հետդ այնքան էլ համաձայն չեմ։ Գործը հենց էդ ա որ ինտելեկտուալ չի, այլ փորձել եմ ընթերցողի կաշվի տակ մտնել, կարեկցանք ու զայրույթ առաջացնել, ատել ու սիրել կերպարներին․․․ քո դեպքում դա չհաջողվեց։ Բայց ինչքան հասկանում եմ կարծիքդ, դա սենց թե այնպես չէր ստացվելու, որովհետև դու այդպիսի ընթերցող չես, այլ ուզում ես կարճ ու կոնկրետ ճակատին շշոցի։ Դա իմ ոճը չի, ինձ համար գեղարվեստական գրականությունը շատ ավելին է, քան ուղղակի ինֆորմացիայի փոխանցոցի ու շոկային էֆեկտներ։

    Լեզվական օգտագործման մասին կարծիքներիդ համար էլ շնորհակալություն։
    հարցը ինֆորմացիայի փոխանցելն ու ճակատին շշելը չի... ուղիղ գրելը, պարզությունը, ճշգրտությունը, դիպուկ լինելը սրանք գեղ.գրականության հատկություններ են, պարզությունն ու հստակությունը անհրաժեշտություններ...

    Ծլնգ ջան, խղճահարությունը, ատելությունն ու զայրույթը, սերը, դրանք զգացմունքներ են, գրականությունն ավելի լայն ա ու բարդ (դրա համար էլ պարզությունն ու դիպուկ լինելը, ուղիղ գրելն ու ճշգրտությունը valuable asset-ներ են)

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (01.07.2018), Բարեկամ (01.07.2018)

  23. #28
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հարցը ինֆորմացիայի փոխանցելն ու ճակատին շշելը չի... ուղիղ գրելը, պարզությունը, ճշգրտությունը, դիպուկ լինելը սրանք գեղ.գրականության հատկություններ են, պարզությունն ու հստակությունը անհրաժեշտություններ...

    Ծլնգ ջան, խղճահարությունը, ատելությունն ու զայրույթը, սերը, դրանք զգացմունքներ են, գրականությունն ավելի լայն ա ու բարդ (դրա համար էլ պարզությունն ու դիպուկ լինելը, ուղիղ գրելն ու ճշգրտությունը valuable asset-ներ են)
    Կարան արժեքավոր արժանիքներ լինել, եթե գործով ուզում ես մենակ տեղեկատվություն փոխանցես։ Իսկ եթե ուզում ես ընթերցողի մոտ առաջացնել էմոցիաներ, ապա կարելի է նաև այլապես գրել, որը գրականության մեջ էլի լիքը կա, ու գեղ․ գրականության հատկությունների մեջ է մտնում։ Ի դեպ դու առաջինն ես, ով ասում ա, որ գործի մեջ ուղիղ գրելու պակաս կա, շատ կարծիքներից ես հասկացա, որ երրորդ մասի ավելի պարզ ու ճշգրիտը առաջին երկու մասերից հետո թույլ ու հիասթափեցնող էր, ու կուզենային, որ նույն ոճի շարադրանք լիներ, հոգեվիճակով ու զգացմունքայնությամբ բացատրվեր, ոչ թե գործողություններով ու մտքով։

    Բայց բնականաբար ընդունում եմ տարբեր կարծիքներն ու ճաշակների գոյության իրավունքը։ Բայց քո մեկնաբանություններից նաև պարզ է դառնում, որ քո ճաշակի տեր մարդը երբևէ չի եղել իմ նպատակային հանդիսատեսների մեջ։ Իսկ եթե քեզ ընդգրկելուց լինեի, իրապես կգրեի «մեռնում էր, մարդը պատուհանի գոգից ձեռքից բռնեց քաշեց ներս, մի երկու հատ էլ չափալախ տվեց, որ այ ախչի, խելքդ գլուխդ հավաքի՝ էրեխեք ունես, ու դա էլ եղավ ապաքինվելու խթանը»։

  24. #29
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Alphaone-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հավեսով ժամանակ կգտնեմ ^^
    Դե լավ, որ սենց բացահայտ ցանկություն հայտնեցիր, ես էլ ինքնագովազդվեմ․․․

    Դիմակ 1
    Դիմակ 2

    Դուետում ներկայացրել եմ սա, իսկ այս մեկը LisBeth-ի հետ միասին ենք գրել (լավ մասերը իրենն են )

    Թարգմանչաց մրցույթում ներկայացրել եմ այս տարբերակը և արտամրցութային այս մեկը

    կարծես ակումբում այսքանն են

  25. #30
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարան արժեքավոր արժանիքներ լինել, եթե գործով ուզում ես մենակ տեղեկատվություն փոխանցես։ Իսկ եթե ուզում ես ընթերցողի մոտ առաջացնել էմոցիաներ, ապա կարելի է նաև այլապես գրել, որը գրականության մեջ էլի լիքը կա, ու գեղ․ գրականության հատկությունների մեջ է մտնում։ Ի դեպ դու առաջինն ես, ով ասում ա, որ գործի մեջ ուղիղ գրելու պակաս կա, շատ կարծիքներից ես հասկացա, որ երրորդ մասի ավելի պարզ ու ճշգրիտը առաջին երկու մասերից հետո թույլ ու հիասթափեցնող էր, ու կուզենային, որ նույն ոճի շարադրանք լիներ, հոգեվիճակով ու զգացմունքայնությամբ բացատրվեր, ոչ թե գործողություններով ու մտքով։

    Բայց բնականաբար ընդունում եմ տարբեր կարծիքներն ու ճաշակների գոյության իրավունքը։ Բայց քո մեկնաբանություններից նաև պարզ է դառնում, որ քո ճաշակի տեր մարդը երբևէ չի եղել իմ նպատակային հանդիսատեսների մեջ։ Իսկ եթե քեզ ընդգրկելուց լինեի, իրապես կգրեի «մեռնում էր, մարդը պատուհանի գոգից ձեռքից բռնեց քաշեց ներս, մի երկու հատ էլ չափալախ տվեց, որ այ ախչի, խելքդ գլուխդ հավաքի՝ էրեխեք ունես, ու դա էլ եղավ ապաքինվելու խթանը»։
    Ծլնգ ջան ես չեմ սպասում, որ գեղ. գրականություն ինֆորմացիա տա, տենց խնդիր էդ գրականությունը չունի ու ես դա էլ նկատի չունեի... պարզություն, ուղիղ գրել, ճշգրտություն, սրանք գրականության մեջ լրիվ ուրիշ բաներ են նշանակում... դու ուրիշ բան ես հասկացել...

    ..., բայց դե, որ ասում ես "դու իմ նպատակային հանդեսատեսը չես" (երևի ընթերցող նկատի ունես) ուրեմն քոմենթի տեղ շատ չկա....

Էջ 2 12-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •